Te goed & te braaf voor deze wereld:

Gisteren was ik gaan zien voor vrijwilligerswerk te gaan beginnen bij een voorziening voor mensen met een beperking.  De sociaal assistent was afwezig en de andere medewerkers waren in vergadering.

Heb dan met haar ouders gepraat over wat ik zoal moet doen.  Die zeiden me vooral gewoon een babbeltje slaan, even gaan wandelen met haar in de rolstoel.  Oké, zei ik.  Ik kan vanaf volgende week beginnen.  En welke dagen verkiezen jullie? Liefst donderdagnamiddag indien het mogelijk is.

Ben dan akkoord gegaan.

Vandaag belde ze dat ze de vrijwilligersdienst niet moesten hebben.  Niettegenstaande ze al verscheidene vrijwilligers hebben ingeschakeld.  En na een tijdje annuleren ze dit.

Eigenlijk ben ik veel te goed want had het openbaar vervoer genomen om op deze plek te geraken maar ben verkeerd gewandeld waardoor ik nog een hele afstand meer heb moeten wandelen.  Nochtans ken ik de voorziening waar ze verblijft.  Het is een voorziening voor mensen met een zwaar motorische beperking maar heb daar totaal geen enkel probleem mee.

Maar iedere keer aanvragen en dan de dag erna annuleren, begint toch stilaan mijn voeten uit te hangen.

Heb zelf een motorische beperking en.  Voel me regelmatig achtergelaten op deze wereld en vanaf verleden week maandag ben ik terug heel negatief over mijn eigen, omdat ik veel te veel wil doen voor mensen met beperkingen.  Ben veel te braaf, en zeg bijna iedere keer ‘ja’.

‘Nee’ zeggen is voor mij heel moeilijk.  Neem anti-depressiva maar op 18/01/2017 ga ik naar de psychiater om een hogere dosis te krijgen.  Want deze medicatie helpt me niet meer.  En zit enorm veel te piekeren.  Waardoor ik moeite heb om in slaap te geraken.