Ons dossier ligt op het Ministerie van Buitenlandse Zaken te Kazachstan. Op het laatste moment wordt er nog een extra volmacht gevraagd, dat nog voor het weekend getekend, gewettigd, vertaald en geapostileerd naar Kazachstan verstuurd wordt! Alle hens aan dek dus!
We kregen bericht van Het Kleine Mirakel dat Polen toch niet verloopt zoals het zou moeten verlopen. In maart werd ons dossier verstuurd en na meer dan een half jaar later zijn er enkel voorstellen uit Polen gekomen voor echt zware special needskindjes. Ze raden ons dan ook aan om alsnog voor Kazachstan te gaan! Ondertussen moet je maar 3 weken ter plaatse blijven en daarna nog 2 keer voor korte periode afreizen. Voor ons is dit natuurlijk haalbaarder. Dit betekent wel dat we volledig opnieuw moeten beginnen nl. nieuw dossier aanmaken, nieuwe attesten aanvragen, nieuwe apostiles laten zetten,... opnieuw laten vertalen maar nu in het Kazachs! Vol nieuwe moed storten we ons op dit nieuw aan te maken dossier. We zijn daar toch snel een tweetal weken mee bezig zodat eind oktober, begin november ons volledige dossier naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken voor de wettiging van alle handtekeningen.
Na enkele adoptiebureaus overlopen te hebben (voor gezinnen zoals ons met biologische kinderen), komen we tot de conclusie dat we niet veel alternatieven hebben. Ofwel mogen we adopteren, maar is er een wachtlijst van 3jaar, ofwel is de wachtlijst afgesloten wegens te lang! Uiteindelijk komen we bij Het Kleine Mirakel in Beerse terecht. Annemie en Annick zijn twee toffe madammen die zich met hart en ziel inzetten voor hun adoptiebureau. Bij hen hebben we de keuze tussen Polen en Kazachstan. Aangezien er een verblijf van 12 weken in Kazachstan voorzien is, is dit voor ons niet haalbaar. We gaan dus vol goede moed voor Polen, ook omdat de wachttijden daar héél kort zouden zijn! We kiezen hierbij wel bewust voor een special needskindje. Polen is ook nog maar net opgestart als adoptieland, dus echt veel referenties hebben we niet. Na het opmaken van een volledig dossier, (gezins- en familiefoto's, allerlei uitrijksels, financiële gegevens, doktersattesten, aanbevelingsbrieven,...) wordt dit pakketje naar Polen opgestuurd. En nu afwachten...
Vandaag mogen we uiteindelijk voor de jeugdrechtbank verschijnen! Dit is best spannend! Eerst moesten we een tweetal uutjes wachten om dan eindelijk voor de jeugdrechter te komen. Die begon direct met het zeggen dat we geschikt bevonden werden voor het adopteren van 1 kindje en na amper 5 minuten stonden we alweer in de wachtzaal. Nog niet goed bekomen van wat we net gehoord hadden, kwam het besef dat we mogen adopteren! Vanaf nu mogen we op zoek gaan naar een adoptiebureau waarmee we willen samenwerken.
Na enkele gesprekken met de psychologe en de maatschappelijk assistente (ook met Laurine en Mauro) waarin echt alles wordt uitgepluisd zowel sociaal, familiaal als financieel, beschikken we eindelijk over een postief advies om te mogen adopteren! Nu nog wachten op een datum om voor de jeugdrechtbank te komen en ons eventueel geschiktheidsvonnis te verkrijgen.
Eind vorig jaar beslisten we om met adoptie te starten en schreven we ons in voor de cursus van Kind en Gezin. Vandaag starten we de eerste dag van 20 uren verplichte cursus over adoptie.
