Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
21-11-2013
DE VOLKSTUINEN
21/11/2013 - Voorzitter, Frans Roman van de Volkstuinen Brakel, stelt de werking van Brakelse Volkstuinen voor. - Over hoe lid woren. - Wat doen ze. - Wat zijn de voordelen. - Het jaarprogamma.
07/011/013 Wijnliefhebbers spreken van een keldervondst, nu het alle dagen regent zijn we op de zolder, in de opgeslagen herinneringen gedoken. Dus we spreken van een zoldervondst, oude foto's, oude brieven (ook van liefjes), overlijdensberichten van vroeger en zo meer. En ja, daar was hem nog!! Mijn afzwaai brief van ons Belgisch leger, toen waren we nog een bezettingsleger! Vanaf 1946 trokken er ieder jaar duizenden dienstplichtigen naar het leger voor hun legerdienst in België of Duitsland. Ik ging voor 1 maand opleiding in Turnhout tot zandstuiver, men moest er met mes en vork leren eten, leren luisteren naar de brulaap met een borstkas als een opgeblazen haan , leren uw wapen geblinddoekt uit en in elkaar doen, in de gamel leren koken, verkottéren, zich verduisteren door middel van een verbrande kurk, en nog meer van die trucjes, schuren, ja daar werden we ook mee geconfronteerd, en de militaire wetgeving werd ons voorgelezen, niet erg moeilijk, ballen, cachot en in het ergste geval de dood met de kogel. En voor dit laatste voorstel van straf waren heel veel gelegenheden. Maar gelukkig hebben ze er geen enkele van aan de paal gezet. Leren schieten hebben we er ook geleerd, eerst met nen ouden knaller van nonkel Dolf, ja voor waar een echte K89, daarna werd kwam het betere spul, nen FAL uit Herstal. Dat was nu eens een wapen om respect voor te hebben, zeker met een bajonnet er op. Enfin deze maand was een heel drukke, ze hadden ons ook een paar dagen plat gespoten met remedies tegen allerhande ziekten, niet tegen de vuile, want daar kregen we een indrukwekkende film over, na die film waren we wel een heel stuk voorzichtiger geworden met de seksuele contacten, al waren de meesten nog groentjes, over praten, dat wel maar ..... dat's nog wat anders! Na Turnhout kwam ik in Jambes terecht voor een heuse opleiding met de bulldozer. Daar in de verre Walen was het wat minder druk. We waren tenslotte geen echte blues meer, al lonkte Loeki, de leeuw nog steeds op ons nog niet in de ideale vorm zijnde baret, want dit is de echte naam voor die pet. Enfin in de morgen theorie, de namiddag praktijk in de grote zandbak op de Polygoon. Beetje blokken en 's avonds een uitstapje naar de rue Notre Dame en die twee maand waren zo voorbij. En dan terug naar Turnhout voor mutatie, de dag nadien naar Duitsland met de rest. En dan, ja Westhofen in de buurt van Keulen, in de 68e cie. Genie , daar waar papa Leunen, de CSM, de scepter zwaaide daar werd ik met open armen ontvangen. Alleen moest ik de volgende morgen op het appel om 11:00u. Volgens de papieren die meegekomen waren uit Turnhout, hadden we eens met een paar mannen uit Namur een paar uur te laat binnen gekomen. Dus daar stond ik dan voor de kapitein, niet echt op mijn gemak (we waren toen nog niet zo mondig!), veel zeggen hoefde niet , het verdict luide "2 weken ballen", dus toch niet direct "de dood met de kogel",wat een geluk heb ik daar niet gehad zeg. Stel je voor als dit vonnis werd uitgevoerd (de dood met ....), dan had ik deze doodsbrief (afzwaaibrief) nooit kunnen opstellen, Want bij de dood met de kogel is dat een oneervolle dood, dus zonder doodsbericht. En had ik nu dit hier niet meer kunnen neerpennen. Zo zie je maar wat een beetje geluk teweeg brengt. Over Adjudant Leunen, de CSM van onze Cie, wel iedere pionier die onder zijn gezag gediend heeft, heeft lange tijd daarna nog nachtmerries gehad over deze gentlemen, dat was nen echte ijzervreter! Het meest plezier had hij als hij er eentje zoals ik die voortdurend op zending waren, eens op het ochtendappel kreeg. Daar kon hij echt zijn werk van maken. Ik heb hem er altijd van verdacht dat hij thuis de schotels moest wassen. Die negen maanden in Westhoffen waren zo voorbij, iedere week op zending naar bv. Euskirchen, Düren, Aachen Altenrath enz, waar we een voetbalterrein aanlegden of een tankpiste terug in orde brachten. Ik zou zeggen een verloren jaar, dat was het financieel zeker, maar de vrienden , men leerde er iets bij op menselijk vlak, tucht, discipline en respect. Heb ik er iets geleerd wat me later van dienst kwam te zijn? Ik behaalde er mijn rijbewijs CE en een brevet als bulloperator. Dus toch niet echt verloren tijd, maar ja t'is allemaal lang geleden en in andere tijden.
Veel leesplezier en voor velen een goede herinnering.
S.M. 67/14794. en zijn voertuig, in Westhoven.
Tekst: RobertO
Reacties: 1. Hallo, Iedereen die ooit bij 'den troep' is geweest voelt zich bij dit artikel betrokken. Absoluut herkenbaar! Pikant detail: beroepsmatig kwam ik veel in contact met de 6de cie Genie in Delbrück. Wij gingen nl. daar met een reeks Vlaamse jeugdploegen een tornooi spelen tegen de Belgen in de BSD. De gastheer was de korpscommandant van 6 Genie. Toen op een frisse morgen het desbetreffende voetbalterrein onbespeelbaar was, riep de kolonel: "daar bestaan oplossingen voor, wij hebben hier nogal wat bulldozers". Enne pikant detail, de uitvoerende onderofficier was er eentje afkomstig van Eine (Oudenaarde) en wij verstonden mekaar perfect! Eigenlijk zou het niet zo'n slecht idee zijn, den troep opnieuw in te voeren....jongeren zouden er nog iets van kunnen opsteken. Gelukwensen voor dit mooie nostalgische verhaal. Eric
08-11-2013 om 18:38 geschreven door Eric Van Cauwenberge
05/11/013 De Marolle is de naam van een volkse wijk in Brussel. De naam werd in Everbeek overgenomen door de top van de Hoogbos en begin Kroonstraat. Het was een levendige buurt van vrienden en buren. Er was een héél druk en gezellig café, en in dat café gebeurde soms van alles. Er stond een draaiorgel, het lokaal van de plaatselijke renner Roger Ghijselinck, de latere burgemeester van Everbeek was er gevestigd. Mijn grootvader was zijn soigneur en volgde hem overal met zijn knal rode CZ. Roger alias "de muizer" was een talentvolle renner die héél wat overwinningen op zijn palmares had. Zijn thuis was naast het café en Roger en zijn jongere broers Jozef en Georges, waren de zonen van de WO I-invalide Cyrille Gijselinck. Daar rechtover was een boerderijtje anex winkel van Vanwinnendaele Theophile en Elodie Richet, "nonkel Fiel" die was tot alles in staat, breide zelf op een machine de kousen van zijn kroostrijk gezin. Maakte ijskreem die hij de zondag rondvoerde in zijn tot ijskar omgevormde triporteur. Had zelf een héél oude dorsmachine die hij aandreef door middel van een riem die over een bandloze velg op zijn Citroën liep, die voor de gelegenheid op blokken werd gemonteerd. Ernaast woonde zijn broer, mijn andere grootvader Léon, die was metser, pannendekker en boomsnoeier. Ernaast nog een broer, René, ook metser en snoeier en zijn vrouw Jeanne Bertouille hield er ook café. Op zekere dag hadden mijn grootvader Albert en zijn collega herbergier René het ei van Columbus uitgevonden en daar dronken ze de hele dag op, op het einde van de dag hadden ze voor 2 stuivers bier opgedronken. Het zat zo, mijn grootvader ging bij zijn collega op café, trakteerde hem mee en betaalde de 2 stuivers voor de twee pinten bier, dan ging het terug naar de overkant bij Albert, waar René de 2 pinten betaalde met het net daar voor ontvangen geld, en zo ging het de hele dag lang om en weer tot beiden stomdronken waren. Nadien waren ze heel fier dat zij een ganse dag konden drinken met 2 stuivers. Bij bompa Léon werd er heel de oorlog, door hem en zijn vriend Roger, varkens geslacht en verkapt in de kelder, die dan in de loop van de volgende dag naar Brussel werden geleverd per fiets. Die twee café's waren ook de verzamelplaatsen van "de lavaaiers" , stropers, gezien de nabijeid van het bos. kortom een héél levendige buurt. Ze haden de naam van "de marolle" niet gestolen.
Café, Bij Dulle Brancke en Wut Chasseur (Vande Wattijne Cordule en Godijn Albert, mijn grootouders) Hoogbos Nr 40.
Marie De Clercq en Paul Vanwinnendaele
Godijn Adriën Vander Stichelen Germain, Vanwinnendaele Marcel en Godijn Luciën Beetje in de wind op kermis Nederbrakel . Boven: Vanwinnendaele Marcel, Van Snick Georges, Godijn Adriën, Vanwinnendaele Marcel en Coeck Henri. Midden: meetje Odile. Onder: Wauters Ermenie, Vanwinnendaele Ghisèle, Bertouille Jeanne. en Vanwinnendaele Suzanne.
Zullen we eens plezier maken? Boven: Vande Wattijne Cordule, D'Hose Marie, Godijn Adriën, en Frans?. Marie ?, Godijn Germaine en Vander stichelen Denise.
Groep vrienden ter gelegenheid van einde van de oorlog, "de bevrijding". Op sommige kan ik een naam plakken maar merendeel is gissen.
Godijn Germaine haar broer Godijn Adriën en Vanderstichelen Denise. ??? en De Clercq Marie. Godijn Germaine en Vanwinnendaele Suzanne, schoonzussen.
Boven: Ghijselinck Cyrille, oorlogsveteraan (was een been verloren in de 1ste wereldoorlog), en Godijn Albert. Onder: Bertouile Jeanne, Vanwinndendaele Paul en Anna Wuyts. Foto's: uit familie albums. Tekst: RobertO.
04/11/2013 Tijdens een zoektocht op de zolder stuitte ik op deze zeldzame foto. Deze foto werd vermoedelijk genomen kort na wereldoorlog I, ergens voor de ene of de andere optocht. De foto laat duidelijk op de achtergrond het huis van Martin en Jenny Henau - Blyau zien. Het huis met stro bedekt was de hoeve bewoond door bewoond door de familie Leroy -Ockerman ( Van Karels, was de lapnaam ) en is nu afgebroken. Deze foto werd genomen aan de "driehoek" op de Kroonstraat. Wat deze jonge meisjes uitbeelden is niet bekend, waarschijnlijk jonge boerinnen of verpleegsters gezien de band of lint in hun haar. Maar wat de versierde stok in hun hand voorstelt daar hebben we het raden naar. Een fiere notabele heer begeleid het gezelschap. Als er iemand is die een van deze personen gekend heeft, geef me een seintje.
Everbeekse
Natuurtocht , een crème de la crème !
Dankzij een vlekkeloze organisatie en
een subliem parcours beleven 909 herfstwandelaarseen echte wandeltopper.
Zaterdag 12 oktober : de
Everbeekse Wandeltochtenorganiseren na
Vlaanderens Mooiste, verleden lente en na de Wisselbeker in juli, hun
derde tocht van het jaar; hun 1ste
Natuurtocht door het bosrijke gebied van Everbeek-Boven en Opbrakel. Een
rustige wandeling in de groene en geelbruine herfsttinten van het grote
Livierenbos in de uithoek der Vlaamse Ardennen.
Door een misverstand met de
gemeente heeft het clubbestuur de startplaats van Opbrakel moeten wijzigen naar
de school van Parike, 5 km verderop. Bij enkele wandelaars van verre, voor wie
de streek onvoldoende bekend is en die niet beschikken over een GPS, moet de
wreveligheid hierover even van het hart en het kost enige overredingskracht van
onze mensen om het geval van heirkracht uit te leggen.
De dag begint wat mistig en koud,
doch de weergoden hebben het op een zoveelste akkoordje gegooid met de club en
zorgen voor een droge en zonnige intermezzo-dag. Amper half zeven, in de nog
donker gehulde dageraad, loodst onze parkingwachter William, achteraf
bijgestaan door Peter, de vroege vogels naar een veilige steltplaats. Intussen
nemen de opgeroepen leden-helpers van dienst hun plaats in op de startlocatie
te Parike en op de centrale rustpost te Everbeek -Boven. Vermits er ditmaal
slechts twee posten dienen bemand te worden is er mnder personeel nodig. Toch
zijn nog een dertigtal fervente en trouwe leden graag en uit eigen beweging hun
persoonlijke steun komen betuigen door zelf deel te nemen aan deze mooie tocht.
Het helpersdecor te Parike ziet er deze keer eventjes anders
uit.
Het
traditiegetrouwe duo Dupont Andréa en Monique aan de inschrijvingstafel wordt
deze keer geflankeerd door bestuuslid Sandra en haar dochterStephanie, tevens dienstdoende clubfotografe,
om in staan voor de kassa van de drankbonnetjes. Aan de afstempeling neemt
Claude weer de plaats in van Robert die ditmaal belet is wegens familiale
omstandigheden. Voor de gelegenheid bekommeren Hilda, Rita en dochter Tineke
met vriend Lenny zich om het bijhouden van de deelnemerslijst en het opmaken
van het totaalklassement. Aan de tapkast staan bestuurslid Patrick en Alain hun
mannetje.De afwas wordt verzorgd door
Gertrude en dochter Ria. De koffiebar staat onder leiding van onvermoeibare
Edmonda. Zij wordt bijgestaan door het trio Claudine, Nadine en Carinne. Voor de afruiming in de zaal zorgt de
immer parate en goedlachse Gilbert, samen met kompaan Kurt. Buiten zijn Anja en Odette lekker geurende
braadworsten aan het bakken onder het waakzaam oog van Denis. Voorzitter Willy
en secretaris Jean-Pierre staan in voor de algemene coördinatie en de
logistiek. Het is nu wachten op de schare wandelaars die aan de lopende band
beginnen toe te komen.
De bediening
op de enige centrale en drukbezochte rustpost aan de kerk van Everbeek-Boven is
in handen van een groep ervaren helpers onder leiding van Patrick Tuypens, met
zijn Annick, met Linda en Roger, Myriam en Patrick, Ann en Johan. Met een
dergelijke staf kunnen Willy en Jean-Pierre op hun twee oren slapen.
Ten gevolge
van de startplaatswijziging heeft onze parcoursbouwer Jean-Pierre delaatste dagen nogal wat moeten puzzelen. Toch
is hij met zijn jarenlange ervaring en zijn neus voor idyllischewegeltjes tot ieders verbazing als geen ander
erin geslaagd opnieuw voor de nodige verrassing te zorgen. Naast een korte
tocht van 6 km, meer geschikt voor gezins-wandelen en gelegenheidsstappers,
biedt hijvoor de meer gedreven trotters
twee uitzonderlijke tochten van 12 en 18 km aan langs en door de Everbeekse en
Opbrakelse groene veldwegels en bospartijen, met hun wondermooie faunaen flora, hun rustige kabbelende beekjes en
schilderachtige panoramas.
Als
afstempelaar heb ik mogen ervaren met welk enthousiasme de 909 wandelaars van
einde en verre zich spontaan hebben uitgelaten over hun deelname aan deze
Natuurtocht, de superlatieven lagen op ieders lippen. Het positieve duimgebaar
waarmee eenieder om zijn stempel kwam, was voor mij hartverwarmend, gevoelen
dat ik bij deze wil overmaken aan het clubbestuur en al onze leden.
Dankzij een ongeëvenaard parcours,
uitgetekend door secretaris Vercleyen Jean-Pierre en een ervaren ploeg van
gemotiveerde medewerkers die eensgezind achter hun voorzitter Willy Mortier
staan, is deze Natuurtocht eens te meer uitgegroeid tot een topper op
wandelgebied. Puur wandelgenot in een rustig natuurkader als Everbeek is het
handelsmerk bij uitstek geworden van onze plaatselijke stappersvereniging. Deze
troef moeten wij blijven uitspelen !
Het seizoen
2013 zit er bijna op. Volgt nog het jaarlijks ledenfeest op 14 december als
waardige afsluiter van een succesvol jaar, met de inrichting van drie eigen
tochten en 6.425 tevreden wandelaars. Men moet het maar verdienen !
Net zoals ieder jaar werden wij uitgenodigd door Rita en Eric om naar de kermis te komen in het dorp waar ze veel verblijven en vele vrienden hebben, ondertussen zijn we ook geen onbekende meer in Akaszto, en gezien mijn achtergrond als pompier ben ik daar dan ook goed bevriend bij het plaatselijke korps en worden dan ook uitgenodigd om aan de feestdis deel te nemen. De Hongaren zijn een volk dat met de paarden leeft en iedere gerespecteerde Hongaar heeft wel een mooi span waar hij graag mee uitpakt. Vandaar dit fotoverslag van Eric en mij, reeds eerder verschenen op onze blog: http://www.bloggen.be/hongarije_brakel_be/
Geniet van de foto's.
Hieronder de oorspronkelijke inleiding
Akasztó. De klassieke Bűcsű-feesten ofte de kermis en terzelfdertijd het dorpsfeest ofte falúnap kende traditioneel een paardenoptocht door het dorp ofte in het Hongaars: Csikósok,fogatosok, látványos szüreti felvonulása. Het parcours slingert door de straten van het dorp en het is een gezellige bedoening. Leute & plezier zouden wij dat noemen. En intussen weten velen dit: Hongaren en paarden dat is een combinatie om u tegen te zeggen. Onderweg wordt halt gehouden voor een drankje en/of een dansje. Roberto was een bevoorrechte toeschouwer met uiteraard zijn alziende camera bij de hand. Hierover brengen wij een fotoverslag.
Het fotoverslag.
Een eerste combinatie, ruiter en koets, de koetsier en de medepassagiers in traditionele kledij ofte feestkledij.
Individuele ruiters nemen uiteraard ook deel en de lokale politie staat in voor de beveiliging.
Een gezelschap vrienden op een traditioneel landbouwvoertuig omgebouwd tot een soort huifkar. Leuk detail, het trosje aan de zweep van de koetsier is in de Hongaarse kleuren...
Hup met de beentjes beiden uitgerust in traditionele kledij.
Een slok wijn kan geen kwaad, dit houdt de ambiance erin. Wijn aangelengd met een flinke scheut sodawater...ofte fröccs. Let op de mooie kledij ofwel roodwit ofwel zwartwit ofwel blauwwit.
Op vele wagens zijn muzikale ensembles actief. Ja in Hongarije kent men ook de accordeon...
En muziek laat de benen kriebelen, dus een straatdansje kan er gerust bij. Het is voor iets kermis...
Nog een vrolijke bende op een wagen, die gezelschappen bestaat meestal uit buren. Ook de paarden zijn piekfijn uitgedost.
Ook de lokale zigeuners nemen deel aan de optocht.
En ja daarvan krijgt men dorst, nog een barmhartige Samaritaan die zorgt voor de bevoorrading...
En daar komt de volgende combinatie...en een algemeen zicht op de deelnemers.
' Twee ruiters uitgedost in de traditionele kledij van de 'paardenherder'. Hier de blauwwite combinatie.
Het getuig is uiteraard opgepoetst.
Dit lijken vurige paarden, de Hongaarse Lippica paarden.
Ook combinaties met pony's rijden mee....
Een lid van de volksdansgroep Regenboog-szivárvány uit het naburige Kiskőrös.
Een kleurige foto van paard en veulen dat mee rent met de moeder in het gezelschap van een Csikós. Dit soort gevlekte paard komt veel voor in Hongarije en wordt soms een 'quarter' genoemd met een Amerikaans zadel...
En ze blijven maar komen...let op het speciale paardenras.
Het paard in toom houden heet zoiets...aan de schaduw te zien was het lekker warm...
Een combinatie, wagen en paarden uitgerust met een muziekinstallatie.
Die produceert de nodige decibels om de ambiance erin te houden en danspasjes te kunnen plaatsen...santé ofte egészségedre!
Mooie combinatie met al even mooie paarden. Hongaren en paarden dat gaat goed samen!
De beroemde paardentramuit Kiskőrös.
Dit gezelschap is uitgedost in traditionele Slovaakse kledij. In de streek wonen velen Hongaren van Slovaakse oorsprong. Die kwamen eraan na de Turkse tijd. De turken hebben destijds hele dorpen uitgemoord en geplunderd. En nogal wat streken waren letterlijk ontvolkt. De Slovaken hebben zelf hun eigen evenement.
En de lokale ophaaldienst van grof afval trekt ook mee...neen leute en plezier is toegelaten...
Die kunnen ook enige lafenis verdragen...
En wat te denken wat dit vehikel? Een ééntaktmotor laat dit ding bewegen en is nog krachtig ook...want trekt op vier wielen..
En die moeten blijkbaar vermoeide zielen en ander tuig opladen onderweg....grapje. De lafenis stand staat er verlaten bij...
Heerlijk
weertje vandaag, dus wat tuinieren in de zon. Een gepensioneerde moet met iets zijn dagen vullen. Maar
tijdens het tuinieren viel me op dat onze asters druk bezocht werden door mooie
vlinders , hommels en wespen. Dus wat
doet een amateur fotograaf ? Eerst wat observeren en ja dan begint het te
kribbelen om een paar mooie beelden te schieten. En dit is dan het resultaat.
30/08/13 Koninklijke OLSA (Oud-Leerlingen Sint-Augustinus) Brakel, gaf de jeugd een kans om deel te nemen aan "De Voetbalschool". Van 26 tot 29 augustus 2013 konden de kinderen deel nemen aan deze stage. Zo'n 60 jonge spelertjes, waarvan 58 jongens en 2 meisjes, namen deel. Voetbalstages zijn populair bij jonge spelers en het bewijs daarvan is deze week te zien geweest bij voetbalvereniging K. Olsa Brakel aan de Parkweg in Brakel Dat ze er zin in hadden om de voetbalsport aan te leren merk je duidelijk via het bijgevoegd fotoverslag.
29/08/13 In Nederbrakel, is men gisteren begonnen met de sloop van het gekende huis, bakkerij Van der Linden, in de volksmond, bakkerij" Bij Piekse". Bakkerij Van der Linden was gekend om zijn lekker brood en banket en altijd om 06:00 uur open. De familie Van der Linden bakte op de markt brood sinds drie generaties. In 1890 startte de grootvader de bakkerij, deze was gevestigd in het gebouw waar nu de Belfius bank is. Zoon René werkte mee in het bedrijf. In het nu gesloopte gebouw was voorheen een beenhouweij gevestigd. In 1947 begon Febronie Van Lierde, de vrouw van René, er een winkel in kinderartikels, ze verkocht er wiegen, bedjes, kledij en kinderwagens, deze zaak was gevestigd in het nu gesloopte huis. Bakker René beter gekend als "Pieksenze Né" verhuisde zijn bakkerij ook naar hetzelfde huis in 1955. Het gezin heeft twee dochters en een zoon. Zoon André kwam in de stiel in 1966 en was de laatste in de rij, voordien stond vader René aan de oven, daarvoor was het de grootvader. Hoe ze aan de lapnaam ( bijnaam )" Piekse " kwamen is niet bekend maar tot vorige generatie was het hier gebruikelijk om iedereen een lapnaam te geven, gekoppeld aan een gebeurtenis of toestand. André was een van de laatste warme bakkers van Brakel. Tot een tiental jaren terug waren er in het Brakelse nog een tiental bakkers aktief. De meeste hadden ook nog een broodronde die tot na de oorlog met de fiets of de hondenkar werd bediend, na de oorlog schakelde men over op een bestelwagen om aan huis het brood te verdelen. Iedere bakker had zo zijn broodronde. Zo ook de "Piekse"- familie, zowel vader René als zoon André waren lange tijd bekende verschijningen in het dagelijkse leven tijdens hun broodronde... De geschiedenis van het huis op de markt.Door Peter Vanderstuyf. Op de plaats van de nieuwbouw met o.a café "Gildenhuis" (nr.9) lag reeds in 1515 vermelde overdekte markthal z.g. "Oude halle" . In 1834 werd die door de gemeente aangekocht en o.l.v. architect P. Clepkens (Oudenaarde) verbouwd tot gemeentehuis. Pas in 1922 verhuisde het gemeentebestuur naar de lokalen van brouwerij De Vos ten Z.W. van het marktplein(nr.1) die in1968 door de nieuwbouw n.o.v. architect E. De Witte werden vervangen; de uitbreiding van het gemeentehuis met nr. 2 voltooid in 1999. Bakker André is nu op een wel verdiend pensioen en met hem sluit men de rij van de Brakelse warme bakkers. Hieronder een reeks foto's van de afbraak van dit handelspand. In Oktober wordt gestart met een volledige nieuwbouw. In het nieuwe pand komen een tea-room en een bank
Hieronder een foto van bakker André en zijn laatste trouwe knecht José De Cubber. Foto, Het Nieuwsblad.
25/08/13 Op zondag 25 augustus, vierde de VOLKSTUINEN BRAKEL haar 75 jarig bestaan. Volkstuinen Brakel, een socioculturele en vrijwilligersvereniging die het hobbytuinieren promoot, vierde haar 75 jarig bestaan. Dit kon niet doorgaan zonder er een mooi feest van te maken. Voorzitter Frans ROMAN en zijn leden mogen fier zijn op hun werk. Ze hebben er een mooi feest van gemaakt, een mooie receptie, een bloementapijt, allerlei standen en veel steengoede muziek gebracht door "The MONTANAS". De Volkstuinen Brakel, een bloeiende vereniging met meer dan 250 aangesloten leden. Voor meer info: Frans ROMAN - 0494 60 57 55 Het logo en het ontwerp van het bloementapijt.
En het tapijt zelf, gerealiseerd... Tweemaal zicht op het bloementapijt, met dank aan de commandant van de brandweer BRAKEL. Burgemeester Stefaan De Vleeschouwer geeft een korte toespraak.
Ook voorzitter Frans Roman (met microfoon) werd in de bloemetjes gezet door het bestuur.
De verdienstelijke leden omringd door de notabelen in gezelschap van een aantal prominenten, schepenen en gemeenteraadsleden: van links naar rechts: schepen Marleen Gijselinck, gemeentesecretaris Jürgen De Mets, schepen Hedwin De Clercq, burgemeester De Vleeschouwer, schepen Johan Thomas, Schepen S Hoeckman, schepen A Flamand, gemeenteraadsleden Noel Morreels, Marcel Van Snick, Christine Dhaeyer, OCMW raadslid Bart Morreels en Marnix De Groote van de seniorenraad
Léon De Geeter, het langst aangesloten lid, tussen Herman De Croo, Frans Roman en minister Alexander De Croo.
Met zen allen in de tuin! Schepen Thomas, schepen Hoeckman, Schepen De Clercq, Noel Morreels gemeenteraadslid en Bart Morreels OCMW raadslid, gemeentesecretaris Jürgen De Mets, gemeenteraadslid Saeytijdt en gemeenteraadslid Jan Haegeman
En steeds meer volk in den hof! Rechts het groepje van de vorige foto en het linkse groepje: schepen Flamand, minister A.De Croo, schepen Gyselinck, burgemeester De Vleeschouwer, en Frans Roman
De ladderwagen stond ter beschikking voor zij die geen hoogte vrees hadden en het bloemenkunstwerk van uit de hoogte wilden aanschouwen.
Rondje markt te Brakel? Graag! De kerktoren!
Het gemeentehuis.
De dekenij.
Herman geniet van het malse gras.
Deskundige uitleg van de imker.
Het logo van de Volkstuinen.
Deze drie meiden waren heel fier op hun zelf gemaakte confituur.
Pipo de clown en ballonnen kunstenaar.
Lekker ijsje? Daar voor moet je bij Luc zijn.
Bloemen atelier van bloemen huis Florynne.
Frans en Léon gaven uitleg over de werking van hun Volkstuinen vereniging.
Dat was lekker, maar beetje sterk!
The MONTANAS in volle doen. Mooie nostalgische 60 -70 jaren muziek.
Hubert heb ik kunnen inblikken tussen de troms door. Dat noemt men een gelukkige drummer !!!
22/08/013 Gisteren een wandeling in de buurt gemaakt, lekker zomers weer, alhoewel de herfst kondigt zich stilletjes aan. De natuur maakt zich klaar voor de winter, de vruchten zijn bijna rijp. Ik kon het niet laten van een paar foto's te nemen. De meeste foto's zijn genomen in het Hayesbos Graag een beoordeling van de foto's.
VOLKSTUINEN BRAKEL 75 JAAR JUBILEUMVIERING 75 JAAR 25 Agustus 2013
11:00 uur:Onthulling van het bloementapijt 80m² op de markt Beiaard concert Vrij bezoek tot +- 17:00 uur
Ondertussen:Optreden van "The Montana's De reuzen van Elst Kinderanimatie Standen van andere Brakelse Verenigingen
Met medewerking van: het Gemeentebestuur, de Technische dienst Brakel, de Culturele Raad, Werkgroep Wasteelsbeiaard, Braekelclub- Nederbrakel, Imker Hoebeke Guy en Bloemen Florynne
Sylvain De Lange Geboren in Opbrakel op 19 Juni 1933 Overleden in Gent op 01 Augustus 2013
Info: Sylvain werd geboren te Opbrakel, aan de taalgrens. Hij heeft regelmatig Waalse voorouders. Na zijn humaniora gaat Sylvain studeren aan U.C.L. (Université Catholique de Louvain). Hij studeert af als licentiaat in de Germaanse Filologie, met als eindverhandeling een 4-delig werk over de Vlaamse en Waalse taalgrensgemeenten tussen Oost-Vlaanderen en Henegouwen.Hij ontvangt de Provinciale prijs voor Heemkunde voor het gedeelte dat hij schreef over Geraardsbergen. Hij is een grote bewonderaar en promotor van zijn streek. Hij schrijft dan ook talrijke artikels over cultuur-historische sites. Hij is ook een hevige verdediger voor het behoud van het patrimonium zoals het grenspad tussen Vloesberg en Opbrakel en het Livinuskruisen in het Brakelbos. Sylvain is voorstander van een goede verstandhouding met "Pays des Collines", tevens heeft hij ook interesse voor de rechten van de Vlamingen in de taalgrens, met D'Hoppe en Vloesberg. Hij is ondervoorzitter van de Geschied- en Heemkundige Kring Triverius, erevoorzitter van V.V.V. Brakel, voorzitter van de V.V.V. Vlaamse Ardennen (nu Toerisme Vlaamse Ardennen). Hij is ook redactielid van de Vlaamse Wandel- en Omnisport Federatie, erelid van de Geschiedkundige Vereniging Het Land van Aalst, de Geschied- en Oudheidkundige Kring van Ronse en het Tenement van Inde, Heemkundige Kring, businaris (Maarkedal) en de Heemkundekring De Zwalm (Zwalm). Lid van de Geschied- en Heemkundige Kringen van Geraardsbergen, Lessen, Ath, Doornik, Mont de l'Eclus en de Cercle Culturel des Collines. In 2008 was Sylvain laureaat van de Reinaertprijs 2008. Bron: http://www.kivt.be/SylvainDeLange.html
Alhoewel Sylvain een geboren en getogen Opbrakelaar is (hij woonde er reeds jaren niet maar is er nooit echt "weggeweest"). Hij was vooral actief in de toeristische sector. En in dit verband was hij belangrijk voor o.a. Everbeek. Hij was zijn hele leven gefascineerd door de taalgrens. Hij publiceerde vele malen en op diverse plaatsen en tijdschriften over Everbeek en vooral over de vele kapelletjes die Everbeek telt. Hij was jarenlang voorzitter en medestichter van Toerisme Brakel vzw. De laatste jaren was hij er erevoorzitter. Legendarisch waren zijn discussies met de zilveren schepen over punten en komma's in een of andere toeristische tekst en over de juiste schrijfwijze van bepaalde woorden. Hij was de bedenker van de bekende Taalgrenswandelingen. Hij maakte de parcours en schreef de teksten voor de brochures. Ook op de Everbeekse wandeltochten was hij een veel en graag geziene gast om mee te wandelen en/ of een trofee te overhandigen.... Met hem verliest Opbrakel (maar ook Everbeek) een merkwaardige figuur. Eentje die nog goed de tijd kende dat Everbeek nog bij Henegouwen behoorde. Ook in die kringen was hij goed gekend. Hij publiceerde samen zijn broer een streekgeboden roman. Bekend zijn ook zijn bijdragen over o.a. Trimpont en nu onlangs de kapel te Koroot.
Opmaak: Roberto Bronnen: K.I.V.T. Koninklijke vereniging kunst in vrije tijd Onderste foto: M. Van Snick
Zondag
28 juli : de 33ste editie van
de Wisselbeker Everbeekse Wandeltochten
. De 2de tocht van een drieluik dit jaar, na de succesrijke
VlaanderensMooiste in april en de komende Natuurtocht in oktober. Meer dan 2.000 Vlaamse en Waalse stappers zakten
naar onze grensgemeente af voor een deugddoende wandeling in het stuk
ongerepte natuur, dat ons dorp is. In de
tuin van het buurthuis De Cordenuitwaren
alle ingrediënten aanwezig voor het beleven van een echte wandelkermis.
Na drie dagen en
nachten van snikhete temperaturen,intense onweersbuien en felle rukwinden, waren de weergoden ons ditmaal goed
gezind. Het hels gedoe was immers over, zonder schade. We werden wakker onder een zonnige hemel eneen licht briesje zorgde voor een aangename wandeltemperatuur. De deuren van
de startzaalDe Cordenuit waren amper
open of daar kwamen één voor één al gretige wandelaars aanschuiven voor deze
unieke landelijke ontdekkingstocht in deze uithoek van Vlaanderen. Onze ervaringrijke en geprezen parcoursmeester Jean-PierreVercleyenhad weerom zijn goocheltrucks bovengehaald en bood de vele stappers 7 sublieme
tochten aan, van 6 tot 42 km, zodat eenieder aan zijn trekken kon komen. De diverse parcourssymboliseerdende natuurlijke rijkdom van onze deelgemeente
Everbeek, haar prachtig en nog ongeschonden landelijk karakter, haar rijk
begroeide akkers ,rustige landwegen, geurende weiden, talrijke kerkwegels,
verkwikkende beekjes, pittoreske bospaadjes, heuse bospartijen en bovenal zijn
vele mooie vergezichten op de heuvels van
de Vlaamse Ardennen en de nabij gelegen Waalse Pays des Collines. Onderweg
warenvier rustposten ingeplant en een
mobiele bierwagen voorzien, bemand door geroutineerde clubleden om de hongerige
magen en de dorstige kelen te kunnen voeden en laven. Bij afstempeling aan de
aankomst kregen zij die reeds 2 tochten van het Everbeekse drieluik hadden afgewerkt
een heuse zakkalender 2014.Op de koer van De
Cordenuitspeelde het huisorkest
vrolijke deuntjes, de barbecue draaide op volle toeren,lekkere pannenkoeken met koffie gingen gretig
van de hand en in de boomgaard hadden onze tapgasten en onze kelners meer dan
hun werk. Kortom, een vrolijke sfeer tot in de late uurtjes.
Het
is voor de meeste wandelaars ongetwijfeld een zeer aangename zondag geweest, in
echte kermissfeer.Na de fysieke
inspanning tijdens de wandeling volgde daarna de plezante ontspanning in het unieketuinkader van de Cordenuit en die combinatie maakte van deze tocht iets
bijzonders, iets dat in ieders wandelgeheugen nog lang zalbijblijven . Terecht een pluim op de hoed van
voorzitter Willy en de zijnen voor hun quasi perfecte organisatie . Echter
niet vergeten dat zulks enkel mogelijk is geweest dankzij de doorgedreven inzet
van zeer vele clubleden, die spontaan en vrijwillig het beste van zichzelf
hebben gegeven.De EverbeekseWandeltochten zijn een échte vriendengroep ,meer
dan ooit springlevend ! En nu met
verenigde krachten op naar ons 3de luik van dit jaar, onzeNatuurtochtin oktober.
29/07/13 De 33e Everbeekse Wandeltochten waren terug een groot succes. 2002 wandelfanaten zijn terug naar Everbeek afgezakt. Het weer was ideaal om te genieten van onze prachtige streek, de weergoden hadden ons een mooie wandeldag beloofd en hebben woord gehouden. Vrijdag tijdens de opbouw werden we verrast door een heus onweer met stormwind, maar gelukkig zonder veel schade, voor ons althans, zaterdag eindigde met een zelfde scenario. Iedereen die bij de opbouw betrokken was heeft waarschijnlijk heel de nacht geen oog dicht gedaan. Zondag morgen was iedereen op post, maar gelukkig was er geen schade, en kondigde de ochtend zich schitterend aan. Het werdt een mooie wandeldag , niet te warm, af en toe een wolkje en de zon, 25°, wat verlangt een wandelaar meer! Lof over ons parcours, alom. De parcoursbouwer werd meermaals bejubbeld. Dit maal geen wandelfoto's in dit artikel, alles draait hier om de start- en aankomst plaats, de mensen die er voor zorgden dat iedereen op zijn knip bediend werd. Hier volgt een algemene indruk.
Zondag 05:30 uur, alles wacht en is klaar voor de opkomst.
Wat kan een broodje op een vroege morgen smaken, nietwaar Stephanie.
Inschrijven bij bekende gezichten, Andréa en Monique. De eerste hebben zich klaar gemaakt en vertrekken.
Broodjes smeren in de keuken, alles dagvers.
Effe de gekozen route inprenten.
Een paar sfeerbeelden van de afdeling "buikje vullen na een ferme mars!".
De meiden van het pannenkoeken huisje, dat was een vrolijke bende. Wij van daar rechtover, de inschrijving en eindafstempeling afdeling, werden op de knip bediend met een lekkere pannenkoek.
Opgelet, hier wordt alles klaar gemaakt om de dorstigen te laven.
Wie lust er geen lekkere "Geraardsbergse mattentaart?.
Chris, houdt alles netjes bij.
Die waren niet echt benieuwd, ze groeten ons gewoon van over het muurtje, een vriendelijk stel gelukkige wandelaars.
Een info stand van de "Brakelhoen" club.
Lekker fruit voor onderweg kon men hier opslaan.
Bij Heidi kon men terecht voor allelei Aloë Vera producten.
Lekkere ribbetjes en niet te versmaden worsten van ons bakteam.
Aanschuiven!!
Is dat niet een prachtige locatie?
Iedereen gelukkig.
En voldaan, een lekkere pint kan lekker smaken op zo een prachtige locatie.
De leden van "Joggingclub Brakel"
Op deze plaats kon mijn zijn geld omwisselen in kleurrijke jetons.
Paul op zoek naar een mogelijk mankement, zorgde dat alles perfect ronddraaide.
Alles netjes afgeruimd, Olga?
Ja , ja, je zult maar een gelukkige man wezen. Met veel genot werd er hier voor de foto geposeerd.
Leuke bende binnenin.
Marcel, blef ne kjer op ouwe stoel zette, ek goa ne kjer e potret van hou trekken. Ge moe nie schauw zen, hie zal gjel zeker goe gelekt zen! Dat is dan een vleugje echt Ieverbeks! Marcel, blijf eens op uw stoel zitten, ik ga eens een foto van u nemen. U moet niet bang zijn, hij zal heel zeker (waarschijnlijk) goed gelukt zijn! En in het Nederlands.
Afstempelen, bij Annie en Claude.
Jean Pierre en Willy de duiveltjes doet al.
Onze burgervader en andere heel bekende Brakelaars (schepenen, gemeenteraadsleden, vertegenwoordigers van Toerisme Brakel) poseren met de prijswinnaars.
Een reportage van Jean - Pierre Declerck, over zijn indrukken tijdens de eerste Vlaanders Mooiste wandeltocht. Lees hieronder zijn wandel ervaring, Jean- Pierre is kennelijk diep onder de indruk van deze mooie wandeling.
Wandelclub Everbeekse
Wandeltochten vult dit jaar een gat in de wandelmarkt op. Ter gelegenheid van
100 jaar Ronde van Vlaanderen hebben zij een parkoers rond Brakel uitgetekend
dat de naam 1ste Vlaanderens Mooiste Wandeltocht meekrijgt. Bij de
start in de ruime sporthal van de Sint-Augustinusschool is het ondanks het
vroege uur al één en al chaos door horden aanrukkende wandelaars. Van heinde en
verre komen ze naar hier afgezakt, je hoort nogal wat Hollands, maar ook heel
wat Limburgers en zelfs Luxemburgers willen deze unieke wandeltocht in en rond
de parel van de Vlaamse Ardennen voor geen goud missen. Chris en Anny zijn al
vlijtig aan het tellen, Edmonda zorgt voor een vroege koffie, inschrijven en op
weg voor een wandeling van 26,9
km.
Achter de school wordt een
woonwijk doorlopen, een wei door tot de knieën in het hoge gras, een paadje
tussen wat haagbeuk achter het kerkhof door. Kort wat straat in en uit en bij
een kapel sta je opeens aan de voet van de Valkenberg. Het loopt stevig op,
voorbij café Venus waar het terrasje ieder jaar veel te klein is om de vele
kijkers bij de Ronde van Vlaanderen een plaatsje te bezorgen. Boven een felle
duik, een smal panoramawegje in dat boven een cuvette doorloopt. Het gordijn
over de prachtige natuur van de Vlaamse Ardennen opent zich. Ver aan de einder
op een heuveltje Sint-Maria-Oudenhove, de bosjes boven op de Berendries die er
straks zit aan te komen, in de berm zeldzame blauwe dovenetel. Terug omhoog,
slieren bergaf het Dompelsbos in dichtbij Elst waar het genieten is van het
jonge lentegroen van statige beuken. Op een éénmanspaadje met een gleuf
middenin en waar een bronnetje kort voor wat prut zorgt wordt de pinguïnpas
ingezet om boven op de Boekendries te komen. We stappen van valleitje naar
valleitje steeds op en af, slaan een oogje op een redelijk grote wijngaard waar
straks Château de Crau geoogst zal worden en opeens is daar een spitse kerktoren.
In een diepe vallei ligt het bekoorlijke Michelbeke. Wij lopen het dorp in tot
de Sint-Michaëlshoeve, mijn boter en kaasboer, de beste mijlen in het ronde.
Ernaast de kerk, waar wij voor het portaal een steegje inslaan dat ons voor de
hotelschool afzet, even naar rechts en achter de hoek, de sportzaal voor een
eerste controle na 6,7 km.
De langste afstand maakt hier
een lokale lus van 7,3 km.
Wij doen even keirekewere , lopen tot aan de voet van de Berendries, maar
gaan eerst het wandelpad langs het riviertje de Zwalm afdraven tot midden de
natuur een tentje voor een eerste leuk intermezzo zorgt. Een niet alledaags
aperitief wordt hier aangeboden. Vlug komt het natuurgebied van de Zwalmvallei
er nu aan. Drassige wegeltjes tussen moerasbosjes, verrassende paadjes midden
lentebloeiers, houtwallen en braamstruwelen, maar gaandeweg begint het opeens
op te lopen, steeds steiler op de flanken van de Berendries. Immens mooie
vergezichten volgen elkaar op, diep onder ons het prachtige dorpszicht op Michelbeke
midden een gordel van smaragd, op de tegenoverliggende heuvelrug baadt Elst in
de zon. Het gaat nu steeds hoger en hoger, daveren een slibberkasseitje af,
slieren op en af tussen de bontgekleurde weiden tot wij opeens op de top van de
heuvel uitkomen. Brakel ligt heel diep in de vallei binnen handbereik, maar wij
gaan nog niet naar huis. Vanaf hier kan je jezelf laten gaan en genieten,
zakken tot terug bij de Zwalm en dan terug op naar de sportzaal waar Patrick en
Linda juist aan de lus beginnen. Of t schoon is? Zal nog niet zeker!
Achter de sporthal wordt nu
gekozen voor het wandel en fietspad dat tussen de weiden en een brede meanders
trekkende Zwalm doorloopt. Bij de Sint-Franciscusschool heel even de drukke weg
naar Zottegem, maar dan slaan wij de dreef in die ons recht op het kasteel
Lilare afstuurt. Wij lopen het kasteeldomein hele maal rond en klauteren dan op
een graspad de Zwalmvallei uit. Boven zorgt Brouwerij Roman voor een welgekomen
Adriaan Brouwer. Bij een overjaarse mooi gerestaureerde truck is het heerlijk
verpozen midden een prachtig natuurkader. Er terug vandoor. Sommigen hebben
blijkbaar te veel van het geestrijke vocht geproefd want velen moeten
teruggefloten worden om het pad in te slaan dat ons hoog de kouters in stuurt. Even
lager en dan omhoog het Vossenhol op. Midden een weelderige natuur wordt
gedaald, een streepje asfalt langs stokoude wilgen en dan het Kloosterbos
binnen. Het onderste gedeelte is bronnetjesgebied zodat we ons een weg moeten
banen tussen het struikgewas. Hoger gaat het tussen dichte braamstruwelen waar
het blauwe slangenkruid welig bloeit, verder heerlijke stukken bosparkoers. Eens
tussen het jonge lentegroen uit staan wij boven op de Elverenberg. Op stoffige
veldwegjes lopen wij achter Sint-Maria Oudenhove door, door de kouters van het
Heiveld om verder de weg naar Ninove te dwarsen. Trage asfaltwegjes en
veldpaden brengen ons tot bij de Toepkapel boven op de Kapelberg.
Rond de kapel bevinden zich de
zeven staties van de ommegang Jozefs Smart en Vreugde. De kerk werd door
dorpelingen opgericht in 1924 als dank omdat het dorp was gespaard gebleven in
de oorlog. Wij dalen bezijden een akker en komen wat verder na 21,7 km. bij onze laatste
controle op het voetbalveld van FC Kruisstraat. De kantine binnenkomen is geen sinecure
en medewerkers komen hier handen te kort om iedereen van spijs en drank te
voorzien. Met tientallen zitten wandelaars hier te zonnen op het terrein.
Er rest 5,1 km. Er wordt een ommetje
gemaakt om de aanzwellende meute van aankomende wandelaars te ontwijken en dan
wordt via doorsteekjes en kerkwegels gedaald tot de ringweg rond Brakel die
gedwarst wordt. Het einde is nabij denk je dan. Niets is minder waar! Wij
draaien weg om de hellingen van Ten Bosse op te trekken. Hier plaatste Johan
Musseeuw in Vlaanderens Mooiste jaren geleden een verschroeiende demarrage, de
rest zag hem slechts aan de eindmeet terug. Boven blijven wij heel kort op het
plateau, dalen met een heerlijk vergezicht op Opbrakel midden de bloeiende kerselaars
en komen dan Brakel in. Even nog rond de vijvers en door het park van de
Rijdtmeersen, de straat af en wij lopen de koer van de school afgeladen vol met
zonnekloppers op, het einde van Vlaanderens Mooiste.
Een wandeltocht niet van super
maar van hyperlatieven. Heuvels à gogo, een weelderige natuur in haar mooiste
lentetooi, pittoreske dorpen, murmelende beekjes, nu en dan wat cultureel
erfgoed. Dit was niet Vlaanderens Mooiste maar s lands mooiste, een schot
recht in de roos. Bijna zeker de topwandeling van het jaar.
Een mooie foto van bestuurleden, Jean-Pierre, Patrick, Willy, Chris en Anny samen met vader Herman en zoon Alexander De Croo en José De Prez van de V.V.V. Toerisme- Brakel, www.toerisme-brakel.be.
De foto is toegestuurd door: Glorieux Liban van wandelclub, LES CHATONS uit Ronse
Bronnen: Jean - Pierre Declerck en Chris. Foto: Glorieux Liban
Patrick Vanderstukken, die +- 5 jaar naar de wisselbekertocht van Everbeek komt, schreef zijn indrukken over Vlaanderens Mooiste.
Annieken,
Chris en het ganse Ieverbeekse wandelpeloton blazen vandaag de wandeltocht
vanuit Brakel nieuw leven in en daar willen we bij zijn. Trein en bus loodsen
ons feilloos naar de ruime startzaal, met een tiental zijn we vanaf
Brussel-Midi. In de zaal gonst het van de activiteit, we noteren kenners uit
Morstel, Assenede e.a.. Ook Etienne de facteur van Nukerke is present. Ik
vraag hem hoe het ermee gaat. Oep zn pitjes meniere antwoord hij met guitige
oogjes. De Ename smaakt hem nog altijd, dus dik in orde bedenk ik.
De
parkoersbouwer van Everbeek laat zich al snel gelden. We doorkruisen een witte
wijk tot bij een grasveld. Lopen er letterlijk dwars doorheen met een eerste
fraai uitzicht op de tegenover liggende heuvel als toemaatje. Er staat geen
zuchtje wind, de zon priemt warmte in onze ruggen. We gaan wat kerkwegels
lopen, volgen het Toeppad langs grachtjes. Waar de 12 km ons verlaat wacht het
echte werk. Als Flandriens zwoegen we ons de Valkenberg op. Lekker geniepig
deze eerste klim, met wat extra percentjes achter elke bocht. Gezwind nemen we
beiden de eerste Vlaamse col. Doen nog een extraatje tot Twaalfbunder en
genieten opnieuw van een magistraal groen vergezicht. Wielertoeristen kijken
ernstig, ook zij hebben net een stevige kuitenbijter achter de rug. Onze
parkoersmeester houdt van speels. Waar enigszins mogelijk duikt hij onverharde,
soms modderige kerkwegels in. We dalen over tarmacjes tot Elst en even later
Michelbeke. De eerste rustpost na 6,7 km is welkom. Ook hier een drukte van
belang, de helpers komen handen te kort. Everbeek scoort, zoveel is nu al
duidelijk.
Wij
vertrekken voor een lokale lus. Komen JP en Claire tegen, onze maat eindelijk
weer in betere doen en de overtollige kilootjes wegzwetend. Ook JPD heeft het
over een pittige, prachtige lus. We zijn er klaar voor ! Stappen aanvankelijk
langs de Zwalmbeek. Negeren het aangeboden aperitiefje en ploeteren een paar
keer door een modderstrookje. De eerste klim langs de flanken van de Berendries
is er eentje van kassei bedekt met uitspoelsel van veld & wei. Lekker
golvend is het parkoers vervolgens langs de Zottegemse Boterhoek. Tarmacjes en
pittige strookjes onverhard wisselen elkaar voortdurend af. We hebben blijkbaar
allebei onze beste klimmersbenen vandaag, laten menig wandelaar onze hielen
zien. Op het hoogste punt van de omgeving eindelijk een vlak, stoffig pad. We
nemen de tijd om rond te kijken over het Vlaamse land dat hier reikt tot het
Waalse La Houppe. De Berendries, die duiken wij naar beneden tot bij de
rustpost in Michelbeke. Bij het stationsgebouw en de sporthal zit menig
zoneklopper te genieten.
We gaan nu
het fietspad op langs de Zwalmbeek tot bij domein St-Fransciscus. Dan vindt de
parkoersmeester het welletjes, klimmen zullen we, over onverhard tot bij de
tapperij Roman. Waar een kleine vereniging groot kan in zijn ! Elke wandelaar
mag genieten van een gratis beker heerlijk zacht gerstenat. Zo kennen we die
van Everbeek ! We zetten onze weg verder richting Vossenhol, tarmacje dat we
even delen met motards. Zijn in St-Maria-Oudenhove en krijgen een fenomenaal
uitzicht over Brakel en omgeving cadeau. Draaien rond de vallei als wandelden
we hoog in een amfitheater. Mogen een bos in. Omzeilen een kletsnat strookje en
genieten van het bloementapijt dat overgaat van blauw naar wit, naar duizenden
anemoontjes. Wat is dit een prachtig stuk parkoers ! Bij Heyveld duiken we de
akkers in. Moeten de Brusselsesteenweg over en wandelen langs huisjes en
hoeves, hoog in de heuvels de 12
km tegemoet. Samen doorkruisen we een eenmans bospaadje
tot plots een pracht van een kerkje met bidweg, de knap gerestaureerde Toepkapel.
In gestrekte draf gaat het nu naar Vijverdal en de laatste rustpost. Het
voetbal kantientje kan de toevloed aan wandelaars niet slikken. De wachtrij
voor spijs en drank bedraagt er zeker vijftig meter. Wij posteren ons op enkele
afgezaagde bomen en strekken even de beentjes.
Hebben nog
een klein uurtje voor de boeg. Nog meer kerkwegels, onverhard of met asfalt
bekleed worden ons deel. Eentje noemt zelfs Dwars-door-Brakel. Dat doen we ook,
met een ruime boog rond het centrum lopen. Natuurlijk hoort daar een klim bij,
deze van Ten Bossche tot De Olifant. Nog steeds gezwind nemen we ook deze
laatste hindernis. Duiken een laatste keer de vallei in en stappen door de
Sint-Pieterswijk richting Rijdtmeersen. Vertedert vergaapt het ganse gild zich
aan de eerste wilde eend met uitgebreide kroost. Ukkepukjes nauwelijks uit het
ei maar al driftig paddelend. Nog een paar straten en ook wij kunnen van een
blonde Ename of twee genieten. Praten wat bij met een zichtbaar vermoeide maar
ook tevreden Chris.
Dan wacht
de bus richting Zottegem en een gezellige babbel met een koppel uit Buggenhout.
Op een zonnig terrasje bij het station bedenken we dat deze eersteling toch wel
sterk was, een prima generale repetitie voor de zomerse escapade in de
Everbeekse thuisbasis. We kijken er al naar uit !
Verschenen
op:www.beneluxwandelen.eu Met toestemming van: Patrick Vanderstukken. Bron: Chris Vancauwenberge.
Vlaanderens Mooiste Wandeltocht - Een eerste fotoimpressie
De eerste editie van Vlaanderens Mooiste Wandeltocht ofte De Ronde tevoet zit er op. Met 3514 deelnemers werd de inschrijving afgesloten, alhoewel vooral naar kwaliteit werd gestreefd in functie van de wandelaar. Voor een eerste maal is dat meer dan geslaagd. Proficiat, aan de mensen van de "Everbeekse Wandeltochten" en "VVV & Toerisme Brakel" en de vele vrijwillige medewerkers. Na afloop enkel tevreden wandelaars, dat konden we zelf vaststellen... Dit is een foto-indruk van de start- en aankomstplaats. Foto's van de wandeltocht zelf komen later.
De cijfers voor wie daar interesse voor heeft
De vlag van de Everbeekse Wandeltochten. Op jaarbasis organiseren ze drie wandelevenementen. Deze was een nieuw initiatief.
De verzorgde stand van V.V.V. & Toerisme Brakel. Dient o.a. om opgesteld te worden op 'toeristische' evenementen
De inschrijving. Deskundige uitleg van Andréa en Monique.
Aanschuiven!
Wandelaars vullen de nodige papieren voor de verzekering in.
Aan drankbonnetjes geen gebrek. Carla en Guy, effe in het ongewisse, op de gevoelige plaat gezet. En vergeet niet: de dorstigen laven is een van de werken van barmhartigheid.
Nagenieten in het zonnetje, hoort echt bij een wandelevenement
Hé! Alain en zijn crew.
Worstjes op mijn ...., zelf invullen, is van Ria Valk. Anja bakt ze lekker!!!
De promotieinstelling voor toeristisch Brakel (Toerisme Brakel vzw-hier de vlag met logo) lag mee aan de basis van dit nieuwe evenement...besprekingen daarover begonnen reeds begin vorig jaar...100 jaar Ronde van Vlaanderen was een perfecte kapstok om er een nieuw wandelevenement aan te koppelen ...enne de Everbeekse wandeltochten grepen deze kans met twee handen, zij hebben de know how in huis...Goed georganiseerde evenementen zijn o.a. een goede promotie voor een gemeente en-of stad...
Ja een lekker abdijbiertje moet de verloren calorieën opnieuw aanvullen
Gezellig nababbelen, anekdotes vertellen, dit is de echte wandelgeest...
Voor lekkere pannekoeken moest men bij Florinne en vriendin zijn.
Olga en Denis zorgden dat alles netjes bleef. Enne Olga torst hier een schenkbord van een bekend abdijbier uit de streek
Voor soep was men best bij Julien zijn bende zijn.
Na de drukte, effe stoom aflaten.
Die van de tap binnen in de zaal hadden het wel zeer druk.
Terrasjes weer. Gelukkig want niets is erger dan het druilerige, kille, grauwe weer in Belgenland...
Kris en vrouwtje hielden alle gegevens bij. Een huzarenwerkje.
En ja, Hugo soms sta je zelf eens op de gevoelige plaat. Hugo en de kids. Zijn blog 't Brakelt, zal ontgetwijfeld een geanimeerd verslag bevatten
Stilte voor de storm! Patrick is er klaar voor.
Voor een stempel in het boekje was je best bij de Roberto. Die heeft er in zijn hele leven - als o.a. internationaal truckchauffeur - zoveel nodig gehad, maar nu mocht hij zelf stempels zetten! Nu begrijpt hij waarom ambtenaren soms moeilijk doen om een stempeltje te zetten. Die stempel is voor de wandelaar nogal belangrijk...Enne zo hoorde hij de commentaren na afloop!
Dorstig weer, hé. Bekende Everbekenaren genieten na. Slot: proficiat voor de organisatoren en Brakel is een nieuw evenement rijker!
01/05/13 Traditioneel organiseren de Volkstuinen Brakel op 1 mei in de fabriekshallen van Incomex-Cerex hun jaarlijkse plantenbeurs. Hier onder een foto impressie van deze beurs. Mooi weer, veel volk meer moeten de organisatoren niet hebben. Het bestuur mag terugkijken op een geslaagde beurs.
Overzicht.
De meisjes van de catering.
Planten
Zelf gemaakte confituren en siropen
Cactusachtigen en vetplanten
Een gelukkige Frans Roman, drijvende kracht en voorzitter van de Volkstuinen Brakel
Mooi weer, zonnetje alom, weidse vergezichten, bloeiende fruitbomen en 3.514 gelukkige deelnemers. Dit was BRAKELS MOOISTE !!!
Een uitgebreid verslag volgt later deze week.
Eindelijk komt de datum van dit nieuwe evenement dichtbij...De Everbeekse wandeltochten willen dit nieuw wandelevenement in het centrum van Brakel vooral kwalitatief benaderen. Nadruk op mooie parcours op vooral onverharde wegen, leuke plekjes laten zien, en de hellingen van de Ronde eens te "voet" laten verkennen. Inderdaad 100 jaar R(onde)V(an)V(laanderen) is een perfecte aanleiding voor een nieuwe stap in de rijke geschiedenis van de Everbeekse club....En daarenboven streven naar een behoorlijke bevoorrading van de deelnemers...Een wandelevenement teruggebracht naar het essentiële: wandelen en niet de nadruk op een overbodig aantal nevenactiviteiten...Brakel, geprofileerd als o.a. wandelgemeente heeft behoefte aan een groot kwalitatief wandelevenement...de nadruk op aantallen deelnemers in hier niet aan de orde...Mede op vraag van Toerisme Brakel vzw heeft de Everbeekse club de handschoen opgenomen. Toerisme Brakel steunde vooral communicatieactiviteiten zodat dit nieuw evenement ruim bekend kon gemaakt worden door o.a. advertenties in geijkte media, wervend drukwerk enz. En nog hopen dat de zon van de partij is zodanig dat de Brakelse gelegenheidswandelaar opnieuw de wandelschoenen aanbindt..... Een nieuwe start dus om langzaam groter te worden....
21-04-13 De culturele erfgoeddag, op 21 april had dit jaar als thema" Stop de tijd", en aangezien er in het Brakelse een paar steengoede verzamelaars zitten, was het een koud kunstje om een hele verzameling van klokken, uurwerken, wekkers, polshorloges en andere tijdmeters bij elkaar te brengen. De culturele raad, G.H.K. Triverius en de openbare bibliotheek stonden in voor de organisatie. De tentoongestelde klokken en uurwerken waren van, André Van Den Haute, Fons Van Hove, Willy Van Schoorise, Emiel D'hose en Godijn Robert. André, Fons, Willy en Emiel stonden in voor de deskundige uitleg en de demonstraties. Er was heel veel belangstelling voor de mooie tentoongestelde uurwerken. Kortom, een geslaagde dag. Wist u dat we in het Brakelse ook bekende uurwerkmakers hadden? Petrus A. Hoebeke, geb. Opbrakel handelaar en horlogemaker, 1729-1788 Cyriel Gosseye, geb. Everbeek horlogemaker en torenuurwerken 1858- Simon De Ruyver, geb. Nederbrakel horloges en vooral staande klokken 1766-1843
Een oud trouwboekje uit de tijd dat Everbeek nog Wallonië was
Dit is het trouwboekje van mijn grootouders, ik vind het een zo mooi overgebleven document. Zonder meer familieerfgoed. Wat is interessant aan dit document? Wat opvalt, dit document is eentalig Frans, Everbeek maakte vroeger (tot 1962) deel uit van de provincie Hainaut (Henegouwen). In Everbeek sprak men Vlaams en Frans, iedereen kon zich uit noodzaak goed in het Frans uit de slag trekken, op school werd , vanaf het 3e studiejaar, iedere dag een uur Frans gegeven. Na het 6e leerjaar gingen degenen die verder wilden studeerden meestal in Flobecq (deze school was lange tijd een attractiepool voor vele Vlamingen) of Lessines naar de school. Voor de administratieve formaliteiten moest men naar Flobecq en/of Tournai (Doornik) gaan o.a. voor het gerecht, de notaris, de administratie enz. Ook op het gemeentehuis waren alle documenten eentalig Frans. Mijn grootouders zijn getrouwd op 7 mei 1918, in Everbeek, woonden gans hun leven in hetzelfde huis op de Hoogbos. Dit huisnummer is in de loop der jaren verscheidene keren aangepast. Uit het document leert men verder dat ze 3 kinderen hadden, allen geboren in Everbecq, dus thuis. Verder in dit document worden alle regels voor een goede "huiselijke plicht-rechten en plichten van de gehuwden" opgesomd (uit het burgerlijk wetboek), ook wat diensttijd bij het leger of militie betreft en de zgn. burgerrechten. Ook tips hoe men een baby moest opvoeden. Dit gebruik bleef lang nadien nog aanhouden...in het trouwboekje....
"Livret de mariage" is eigendom van Roberto, die er zorg voor draagt en koestert, zoals dit past voor familieerfgoed. Geschreven door RobertO.
Mijn grootvader kocht ne keer een nieuw naaimachien. Mooi bewaarde factuur over de aankoop van een naaimachine door mijn grootvader, Godijn Albert. Waarschijnlijk werd deze machine aangekocht voor zijn oudste dochter Germaine. In die tijd was er veel thuiswerk voor de vrouwen en meisjes. De meesten maakten ganse dagen "wanten", handschoenen, daarvoor had men weinig gerief nodig, alles werd met de hand genaaid, de meisjes begonnen daar vrij jong aan. Die aankoop in 1932 bewijst het, Germaine was toen 12 jaar (geboren in 1920), en bij de beteren was en aanleg had om kleren te maken. Het was dan ook voor die tijd een grote "investering". Bekijken wij de factuur nu eens van naderbij.
Het factuur ofte definitieve kwijting nader bekeken: De Singer S.A. : had een bijhuis in Renaix/Ronse, daar was toendertijd veel activiteit aangaande de textielnijverheid. Spinnerijen, fabrieken om laken te maken en de kledijnijverheid (thuiswerksters), Ronse was een en al bedrijvigheid, van overal in het ronde vertrokken 2x per dag bussen naar de filaturen (weverijen) men werkte in drie shiften. Het telefoon nr., nr 832. is er met een stempel op aangebracht. wat was men zuinig toen!, en hoeveel tel. nrs. zouden er nu in gebruik zijn in Ronse. In die tijd sprak men inderdaad van Ronse nr. 832... Linkse stempel: Is aangebracht ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling in Antwerpen 1930, men had er 2 grote prijzen behaald. De tekst: In grote letters, het Frans, in kleine letters het Nederlands. Het Nederlands was toentertijd duidelijk de tweede taal. De Rekening: deze is omgekeerd opgesteld. In feite betaalde opa , 2.275 Belgische frank net, een dure machine voor deze tijd. Hij kreeg 15% korting, 410 Bfr. en kreeg voor zijn oude machine nog 170 BFR. A. Demeulemeester tekende voor de Singer Cie. En een mooie stempel van de Singer Cie.
Een paar bedenkingen bij dit interessant document. Stikt juridisch gezien betreft het hier geen factuur, doch een soort definitieve kwijting. En dit document geeft wel een beschrijving van het product, de verkoopvoorwaarden e.d. iets wat nu tot de taak van de factuur behoort en dus ook gevolgen heeft voor o.a. de garantieregels..Toen had men ook reeds een vorm van taxen te betalen, deze werd betaald onder de vorm van kleefzegels die men in de post moest gaan halen. Men moest een bepaald percentage van de koopsom in de vorm van taxzegels betalen, men had toen handige boekjes, om het verschuligd bedrag in zegels uit te rekenen. De zegels werden ongeldig gemaakt door er een gedateerde handtekening of stempel op te plaatsen, wel te verstaan zegel overschrijdend. Die tax was een soort omzetbelasting of verkooptax d.w.z. de waarde van een verkoopactie, uitgedrukt in een of ander document, werd belast met een zegelrecht. Deze vorm van belastingsinning is blijven bestaan tot met de invoering van de BTW tarieven. BTW is letterlijk een belasting over de toegevoegde waarde en vervangt dus inderdaad deze oude omzetbelasting.. Dat dit document, opgemaakt in Ronse, op de eerste plaats in het Frans is opgesteld was in die tijd gewoon mogelijk. Het is reeds een succes dat het Nederlands erbij staat, want de taal van zakendoen en de toenmalige elites was toutcourt Frans. Zelfs middelbaar onderwijs in Vlaanderen was in die tijd nog gedeeltelijk in het Frans..Latere taalwetten maakten dit soort document in Vlaanderen onmogelijk....Doch ook dit document, verklaart ten dele waarom bij de vastlegging van de taalgrens in 1962 Ronse een stad werd met faciliteiten voor Franstaligen...het was in feit het vastleggen van een bestaande realiteit en de Franstaligen zijn altijd veel sterker geweest in lobbyen dan de Vlamingen... En tot slot een Singer naaimachine was lange tijd een symbool van dit soort toestel om m.a.w. de merknaam werd in feite gebruikt als naam van het voorwerp. Iets gelijkaardigs gebeurde destijds met mensen die een 'Kodak' gingen kopen en feitelijk een merknaam gebruikten...
Dit document behoort tot mijn persoonlijk familiearchief. Tekst: Roberto.
25/02/13 Walmke brand is een van de oudste feesten van Brakel. Het is in feite een Heidens annex Keltisch gebruik. De oude bevolkingsgroepen, hier voornamelijk arme boeren staken na de winter een vreugdevuur aan om de winter te verjagen. Nu nog, ieder jaar op het "Krakelingen feest" in Geraardsbergen wordt om 20:00u stipt, op de top van de Oudenberg een grote met pek (vroeger)gevulde ton op een hoge paal in brand gestoken, " Tonnekebrand", dit vreugde vuur is wijd in de omtrek te zien en wordt door de aanliggende dorpen van op de hoogste punt beantwoord. Dit gebeurde vroeger in heel wat dorpen. Enkel Parike doet dit nu nog, op die schaal. In vele landen bestaat een dergelijke traditie
De stapel is kant en klaar en wachtend om aangestoken te worden. En er was sneeuw...dus nog een echt winters tafereel De doedelzakspeler geeft met een klagendlied de aanvang van deze viering aan.
Walmke, walmke brand, zeven zakken 't dagwand, veel koren, weinig kruid, met Pasen is de vasten uit! Al zo sprak de leider van de volksdansgroep Perreken. Omringd door de vele aanwezigen was dit was meteen het sein om een reeks mooie oude volksdansen te dansen.
De fakkels zijn aangestoken om later mee te nemen naar de brandstapel.
Volksdansgroep "Het Perreke" aan de dans, Perreke is een oude benaming van Parike.
In een stoet trekken de aanwezigen naar de aanliggende weide.
Iets voor 20:00 u komt de vuurdrager aan, er worden een paar rondjes rond de brandstapel gemaakt, dit onder luid aanporren van de aanwezigen
Eindelijk is het zover, de stapel wordt aangevuurd door de vuurdrager, dit onder luid applaus. Dit jaar wilden ze de eerste zijn, ze konden niet wachten op het sein van op de Oudenberg om 20:00u, en zo geschiedde, om vijf voor acht ging de vlam er in. Die van Geraardsbergen zullen verwonderd rond hun pektonne gestaan hebben, toen ze plots het Pariks vuur zagen oplichten. Ja, die van Poreke hebben het gedaan!!! En gingen de geschiedenis in! Als die gasten van " 't stad" nu maar genen ambras komen maken!
En zo hoort het, een laaiend vuur moet de winter 'verbranden' Het was berekoud die avond, zo een laaiend vuur gaf aangename warmte. Onder de aanwezigen de voorzitter van de plaatselijk V.V.V. (Toerisme Brakel vzw), een sponsor van dit evenement. Een cameraman maakte opnames in functie van een nieuwe toeristische film over Brakel.
Het volksdansgezelschap poseert voor de lens... En ja bij zo'n feest in putje winter, lekkere witte en zwarte trippen "naar Pijpke zijn recept gemaakt", en een lekkere genever om de neus op te warmen.Volkser kan niet. Een gelegenheidsensemble van de Eendracht zorgde voor de nodige ambiance in het café na het vuur...
In het oud café van Mabille was het lekker toeven. Een groepje muzikanten speelde er bekende meezingers. Nieuwe vrienden werden gemaakt, met oude vrienden een pint geklonken, ja het was goed vertoeven op Walmke Brand. Oud café Mabille is sinds jaren gesloten, maar speciaal voor deze gelegenheid wordt het ieder jaar voor een paar uur geopend, proficiat voor de eigenaars, die het interieur van het café volledig in zijn oorspronkelijke staat bewaren. Ook een dikke proficiat aan de groep Parikenaren, die dit heidens feest telkenjare opnieuw aanvuren.
Parike - Te gast bij de nieuwjaarsreceptie - onder de noemer Ontmoeting 2013 - van Toerisme Brakel vzw
Parike. In het Leerhof organiseerde Toerisme Brakel V(vereniging)Z(onder)W(winstoogmerk) een traditionele nieuwjaarsreceptie onder de noemer "Ontmoeting 2013". Een gunstige wind zorgde ervoor dat de man achter deze "blog" te gast was op dit evenement en daarover brengen we een verslag. Toerisme Brakel vzw staat in voor de promotie van toeristisch Brakel en dit reeds meer dan 37 jaar...De vereniging bestaat uit vrijwilligers en de schepen voor toerisme Johan Thomas is een lid van de raad van bestuur. Zoals vele verenigingen gaf de vzw een nieuwjaarsreceptie voor de leden, vertegenwoordigers van het gemeentebestuur (schepenen en gemeenteraadsleden) en een aantal mensen actief in en voor het Brakelse toerisme. Het evenement ging door in het Leerhof in Parike...Hapjes en drankjes (bieren van brouwerij De Graal en o.a. kazen van Brakel) zorgden voor de nodige sfeer...Uiteraard werd informatie verstrekt over de werking van deze vzw en over de activiteiten van 2012. Meteen werd een ambitieus plan voorgesteld onder "Vlaanderens Mooiste Wandelgemeente" uit te voeren in 2013 met diverse geplande acties en/of activiteiten...Dit project omvat o.a. het plaatsen van gloednieuwe startpanelen bij de start van de uitgepijlde wandelpaden, een interactieve kaart op de website van de vereniging, een gloednieuwe toeristische afscheurkaart en de organisatie van een nieuw wandelevenement...en een gloednieuwe promotiefilm over Brakel...
Voor de aanvang van de receptie effe alles nog even checken , Gary, Eric en Jean Pierre.
Een zicht tijdens het officiële gedeelte van het evenement. Schepen voor Toerisme Johan Thomas (rechts op de foto) verwelkomt de genodigden. Hij had het over de ambitieuze plannen van Toerisme Brakel om mee te zijn met de toekomst en een aantal nieuwe initiatieven moeten daartoe bijdragen.
Voorzitter van Toerisme Brakel, Eric Van Cauwenberge gaf d.m.v. een powerpoint presentatie een overzicht van de activiteiten (van Toerisme Brakel) 2012 (die toeristisch Brakel moeten promoten) en stelde de plannen voor 2013 voor. Hij besprak ook een aantal nuttige gegevens over toerisme, de toerist e.d. via de resultaten van een studie van Toerisme Vlaanderen. Daaruit bleek o.a. dat Brakel in 2011 meer dan 15000 toeristische aankomsten en overnachtingen noteerde. Een gemiddelde toerist besteed circa 75 euro per nacht tijdens zijn verblijf...dus besloot hij: 'Toerisme is pure economie!'. De foto toont hoe de aanwezigen met volle aandacht de presentatie volgen...
De Everbeekse wandeltochten organiseren op 28 april 2013 een gloednieuw wandelevenement onder de noemer 'Vlaanderens Mooiste Wandeltocht' in het kader van 100 jaar R(onde)V(an)V(laanderen). Toerisme Brakel en het gemeentebestuur ondersteunen deze organisatie op diverse manieren. Dit evenement in het centrum van de gemeente moet uitgroeien tot een nieuw groot jaarlijks terugkerend evenement dat moet bijdragen tot het imago van Brakel als 'Vlaanderens Mooiste Wandeldorp'. Op de foto geeft secretaris Jean-Pierre Vercleyen de nodige informatie aan de aanwezigen...Deze vereniging organiseert op jaarbasis drie grote wandelevenementen...
Voorzitter van de Cultuurraad en lid van Toerisme Brakel Ludwig De Temmerman (midden), met zijn echtgenote Betty Vanderdonckt (links) in het gezelschap van penningmeester van de vereniging Gary De Nooze (rechts-tevens ambtenaar voor toerisme) genieten van een streekbier van De Graal.
Hapjes zijn onmisbaar op een receptie. Het Leerhof had een hele gamma aan hapje voorbereid om voor de nodige sfeer te zorgen...
Ondervoorzitter van de vereniging Marc Carlier (links) in het gezelschap van Roland Sonck (lid) en tevens uitbater van het hotel Molenwiek
Alle "prominenten" poseren voor onze lens...een onvermijdelijk moment op een receptie...van links naar rechts: Schepen Johan Thomas, voorzitter Eric Van Cauwenberge, Kimberly Van Lierde, secretaris José Deprez, ondervoorzitter Marc Carlier, pennigmeester Gary De Nooze, bestuurslid Noel Morreels, bestuurslid Hilde Dhaeyer, gemeenteraadslid Peter Vanderstuyft, voorzitter Willy Mortier van de Everbeekse wandeltochten, dd burgemeester Edwin De Clercq, gemeenteraadslid Chris Wattez, J-P Vercleyen secretaris van de Everbeekse wandeltochten, Roland Sonck bestuurslid en Chris Van Cauwenberge van de Everbeekse wandeltochten
Roberto (rechts) in het gezelschap van gemeenteraadslid, en oudschepen, Noel Morreels tevens een prominent lid van Toerisme Brakel
Een 'belangrijk' trio poseert...Voorzitter (Toerisme Brakel) Eric Van Cauwenberge in het gezelschap van twee bestuursleden van de Everbeekse Wandeltochten Willy Mortier (voorzitter-midden) en Jean Pierre Vercleyen (rechts-secretaris). De wandelvereniging heeft de uitdaging opgenomen om het geplande nieuw wandelevenement de nodige kracht en uitstraling te bezorgen...
Twee van de genodigden: Maria De Bleeckere (echtgenote van secretaris José Deprez) en gemeenteraadslid Christine Dhaeyer genieten van een drankje...
Aan de praattafel: Voorzitter Eric Van Cauwenberge, de partner van Stefaan De Vleeschauwer en Marijn Devalck OCMW voorzitter en tevens schepen van de gemeente Brakel
Gemeenteraadslid Christine Dhaeyer en toekomstig waarnemend burgemeester van Brakel Stefaan De Vleeschauwer schouder aan schouder...In de achtergrond kletst Maria De Bleeckere met Peter Vanderstuyft...
Hoofdredacteur van de Everbeekse Wandeltochten, Chris Van Cauwenberge en Roberto maken plannen.
Twee prominente aanwezigen Marijn Devalck (OCMW voorzitter en schepen) en secretaris van de Toerisme Brakel José Deprez genieten van de sfeer...José is tevens de gids die o.a. groepen rondleidt tijdens een busbezoek aan Brakel...
Olga en Rita in het gezelschap van Luc Dhose de organisator van het Men-evenement, één van de gesponsorde evenementen van Toerisme Brakel. Deze sponsoring gaat ook naar andere evenementen...
Gemeenteambtenaar (voor adviesraden en tevens werkzaam op het onthaal van het toeristisch kantoor) Kimberly Van Lierde in het gezelschap van haar partner en Edwin De Clercq momenteel d.d. burgemeester van Brakel
Schepen voor Toerisme Johan Thomas (links) in het gezelschap van Claude Dheedene en partner. Claude is de man achter Spotligth Video die momenteel werkt aan een gloednieuwe toeristische promotiefilm over Brakel...en dit in opdracht van Toerisme Brakel. Deze film zal later te zien zijn op YouTube en het web van Toerisme Brakel
Kijk daar eens, ze nemen een foto, misschien komen we op de blog? Op de foto voorzitter Eric Van Cauwenberge en secretaris José Deprez....al bij al was het een geanimeerde receptie...
Lens. Op bezoek naar het nieuwe museum Louvre Lens, in de stad Lens 59 (F). Dit museum kwam er om deze 'stervende' streek - een voormalige kolen- en staalregio - een nieuwe,, vooral toeristische, impuls te geven. Daardoor werd een deel van de collectie van het beroemde Louvre in Parijs overgebracht naar een gloednieuw gebouw in deze stad...Een hedendaags modern, zeer 'lichtig' en 'luchtig' museum met een gevoel voor ruimte en estetiek...Het indrukwekkende modernistische gebouw (met veel beton en glas) is gebouwd met o.a. centen van Europa en de région Nord-Pas de Calais. .Men kan bijvoorbeeld gemakkelijk foto's maken zonder flash...Men krijgt niet, het soms beklemmende en stofferige gevoel van nogal wat musea van die aard... Louvre Lens is op +- 80 km van Brakel, men neemt in Lille (Rijsel) richting Parijs en vervolgens richting Lens. Louvre Lens staat overal goed aangeduid in Lens en is makkelijk bereikbaar ondanks zijn ligging midden in de stad...
Het museum Louvre Lens is gans 2013 gratis te bezoeken, ttz. de 'grote zaal', maar dat is al een fameuze brok tentoonstelling. Men is direct een paar uren zoet. Met een (gratis) koptelefoon kan men de tentoonstelling, die chronologisch is opgebouwd, bezoeken. Bepaalde stukken zijn speciaal, daar staat dan een nummer bij en als men dit nummer in de koptelefoon, annex infobox, intikte volgde een hele uitleg in uitstekend Nederlands. Alle tentoongestelde voorwerpen hadden drietalige verklaringen: Frans, Engels, Nederlands...Elke periode in de geschiedenis kreeg een situering in het geheel en een volledige uitleg waarvoor die periode specifiek stond...zoals bijvoorbeeld de Oudheid, de Egyptische tijd, de tijd van het rijk tussen de Tigris en de Eufraat, de periode van de gotiek annex barok enz.
De winter van 2013 heeft ons duidelijk stevig in zijn greep, een week lang reeds, met temperaturen tot -14° en bakken sneeuw kunnen we niet zeggen "er zijn geen winters meer", en volgens den Frank van de VRT doen ze er nog een week boven op! En zeggen dat in Centraal Europa het eigenlijk te "warm" is om normaal te zijn... Ik wil dan ook foto's tonen hier in de buurt genomen, men moet echt niet ver gaan om mooie shot's te maken.
Deze mooie sneeuwman siert de top van de Maandagstraat en Pevenage. Echt knap gedaan, want deze sneeuwman leidt een dubbel leven!
Winterse chalet, ook onze trouwe vrienden de vogels hebben honger in de winter. En met al die sneeuw vinden ze nergens iets te eten. Olierijke zaden zijn uitstekend. Denk aan hen! Ze zullen u de volgende zomer zeer dankbaar zijn.
Onze landschappen zien er feeërik uit, bedekt met een laag sneeuw.
Stilleven in de sneeuw.
De kerk van Everbeek-boven onder een laagje sneeuw.
In de dorpskern van Everbeek.boven. De school.
Everbeek-boven vanaf een ander punt.
Een beeld genomen op het kerkhof achter de kerk
Paadjes liggen er mooi bij, als zicht, minder leuk om door te wandelen. Dit is de weg naar het kerkhof.
De parking mooi geruimd.
De Maandagstraat, richting Flobecq.
Partijtje babbelen met de buren, zegt Jozef " pas op ménneke de wenter es nog nie gedoan, zulle, eik goe agauw nog ne krewoagen kolen hollen!", "Joag Djef, jong, doet mor, want tes gelek ze zeggen, ten es nog nie gedoan" zegt de Marc, "Jok, zen weg " zegt den Jozef, "tot tjebit " zegt Marc.
Kerstfiguren maar nu in de sneeuw...witte Kerst kennen we niet meer, maar ja de winter is nog lang niet voorbij. Trouwens volkswijsheid zegt dat winter voor nieuwjaar niet aftelt...
De straat is goed sneeuwvrij gemaakt...de strooidiensten deden blijkbaar hun job..
Jozef op weg naar een nieuwe vracht kolen, "auw" zegt Marc, "gemoe nie leeg rijen hein Djef!", "How, how, ge moe mijne krewoagen niet nat moaken hé" grapt olijke Jozef terug.
Everbeek is bekend voor de vele kapellen, waarvan sommige mooie gerestaureerd zijn...in de sneeuw geeft dat nog een mooier beeld. Hoek Maandagstraat en Steneplein.
Busje komt zo...het openbaar vervoer heeft het niet onder de markt bij dit soort weer alhoewel ze er nog frequent doorkomen.
En de sneeuw kan nog een tijdje blijven, alleen wordt ze wat zwarter na een zekere tijd.
Smeltwater dat opnieuw bevriest geeft soms mooie effecten...
Ri
Komende vanuit Flobecq bij de ingang van Brakel...
En of er een flinke laag sneeuw ligt! Stilleven van ondersneeuwde buxus.
En de sneeuwman zal nog wel een tijdje overleven eer den dooi hem wegvreet...
Hier is hij dan terug de fameuze sneeuwman, inderdaad deze heeft twee gezichten en kijkt beide kanten op.
Een beetje een mistig zicht, heeft ook zijn charme...
Sneeuwpoëzie in de tuin...wel wat ruimwerk als we er nog uit willen raken...
Steneplein, na de bocht, graag traag aub...maar sneeuw kan een goede verkeersremmer zijn...
Uit mijn zolderarchief. Toevallig tijdens een zoektocht in de zolderopslag ontdekte ik een stapel oude postkaarten, waaronder deze verzameling oude kaarten over "De wereldtentoonstelling 1958" in Brussel. De zgn. Expo '58... Ik herinner mij nog er nog wel iets van want ik was tenslotte 10 jaar, en we zijn met onze klas "van meester Modde" van de gemeenteschool, Everbeek-boven met de bus er heen gegaan. Iedereen van héél België zal er wel op de ene of andere manier heen gegaan zijn want iedereen sprak erover. Zoiets had men nog niet meegemaakt, dat was de toekomst dat men ons voorspiegelde. Ook de muzikanten van onze fanfare St Cecilia hadden een optreden in het pavilioen van Oud België, ze hadden daar volgens hen, de pannen van het dak gespeeld en vooral na ieder liedje ne ferme slok van het Expo'58 bier gedronken, enne Nest D'hose (de voorzitter) had alle moeite gehad zijn koperblazers op de bus van Oda (cars St Kristoffel, Brakel) te krijgen ten einde naar huis te rijden. Natuurlijk met nen tussenstop in het Ninoofse, daar was men halfweg, en waren de kroegen dag en nacht open. De voermannen die naar het Brusselse trokken, kwamen daar ook hun dorst lessen, dat was toen een must als men naar Brussel ging of ervan terugkeerde. Toen was die weg nog tweevaks met een tramlijn ernaast en rij bomen aan iedere zijde. Mijn herinneringen van deze Expo waren, het paleis van Rusland met de Spoetnik, hun kranen, tractoren en locomotieven. Het paleis van de USA, met al hun nieuwe producten en hun 360° graden cinemazaal, nu nog steeds het Amerikaans theater (was lang in gebruik door de VRT, maar die zitten nu elders). Onze toenmalige kolonie Congo met zijn nagebouwde jungle met negerdorp, als attractie (nu zou men dat een vorm van racisme noemen). Ze hadden van ginderacher een hoop negerkes geïmporteerd. Die zwarte knapen zagen grijs van de koude in april, en voor hen was een pullover een unieke ervaring. Vele van die gasten zijn hier in Brussel blijven hangen en zijn waarschijnlijk de voorlopers van de huidige populatie zwarten in het Brusselse "Matongé". Ook een bezoek aan het Atomium was iets, want die daar niet in was geweest had niets gezien, dat was nogal wat hoger dan de 'Oudenberg" beklimmen. Hieronder mijn verzameling van deze "Wereldtentoonstelling".
Het Russisch (USSR) pavilioen. De USSR was dan op zijn sterkst, met als hoogtepunt de lancering van de eerste kunstmaan "Spoetnik" in 1957.
De voorgevel van het groot paleis met zijn verlichte fonteinen. De blauw-witte gevel bedekte de gevel (ingang) van het groot paleis, dat nu nog bestaat en waar nu veel grote beurzen in doorgaan, het is een overblijfsel van een wereldtentoonstelling in de jaren dertig (1935). Deze fonteinen bestaan nog en liggen voor de hoofdingang van de Heizelpaleizen (nu een onderdeel van Brussels Expo). De vijfpuntige ster met de gestileerde vogel, waren een symbool voor deze Expo'58.
De pijl van de burgerlijke bouwkunde (B). Aan deze pijl was een gangpad opgehangen met daaronder een kaart van België in miniatuur. Als men goed deze foto bekijkt ziet men dit pad net boven de betonnen structuur en onder de pijl.
De Beneluxlaan met links het pavilioen van Luxemburg en rechts Nederland met hun klokketoren (beiaard). Men ziet ook een wagentje van de toenmalige zweefbaan ofte teleferique...
Het Franse pavilioen. Ik herinner me hun reuze vrachtwagen van Berliet, die ze gebruikten voor petroleum-exploitatie in de Sahara.
Het pavilioen van Groot-Brittannië.
Oud België, waar iedere rasechte Belg een paar pinten moest gaan drinken, dit deel bestaat nog en maakt deel uit van Mini België. Iedere avond werden daar shows en optredens georganiseerd.
Het Amerikaans Pavilioen, later het zgn. Amerikaanse theater...
Het Natiënplein, met de pijl van het Franse pavilioen.
Zicht op het Amerikaans pavilioen in het midden, rechts het pavilioen van het Vaticaan en links het Arabische landen pavilioen.
Links het pavilioen van de USSR en rechts het USA pavilioen, symbolischer kon niet, op dat moment stonden deze twee wereldmachten met de messen getrokken tegenover elkaar, volop in de zgn. "Koude Oorlog" ! Bemerk op deze foto en de voorgaande de schaduw van iets dat op een vlaggemast lijkt, fotoshop was toen nog héél ver weg, en toen stoorde zoiets de mensen nog niet, toen! Blijkbaar zijn beide foto's van op de zelfde plaats genomen.
En hier onze nationale trots, het Atomium (een symbool voor, een sterk vergroot, ijzerkristal) in zijn bruidskleed. Het was de bedoeling een tijdje na de tentoonstelling het Atomium te slopen, gelukkig kwamen er steeds veel volk op af en werd beslist om hem te bewaren en kreeg hij rond 2005 een nieuwe inoxen bekleding, de eerste bekleding van aluminium was totaal op door de ouderdom en de zure regen.
Achterkant van een dezer aanzichtkaarten, de tand des tijds heeft duidelijk zijn werk gedaan. Hier staat het logo oficieel afgebeeld: een vijfpuntige ster, (de continenten), de wereld en het jaar 58 (1958) jaar dat de expo doorging. Wat leert men er uit? Deze Epicarte was de exclusieve uitgever van deze kaarten, en Beatic en Egicarte mochten ze verkopen. Maar dat is dan ook zo heerlijk aan oude kaarten en boeken, ze hebben geleefd, mensen hebben ze verscheidene malen in hun handen genomen
Tekst en kaarten: Roberto.
Tekst uit Wikipedia:
Expo 58 was een wereldtentoonstelling in de Belgische hoofdstad Brussel. Ze vond
plaats van 17 april tot 19 oktober1958 op de Heizel. Het was de twaalfde
wereldtentoonstelling. Deze editie vond in België plaats en was de eerste na de
Tweede Wereldoorlog (de vorige was georganiseerd in 1939 in New York). Daardoor
stond ze volledig in het teken van het geloof in vrijheid en vooruitgang, dat
zo kenmerkend was voor de jaren vijftig en zestig. - We stonden toen aan het begin van de gouden zestiger jaren (de golden sixties), maar dat wisten we maar achteraf...En het begin van het koninkrijk van koning auto...In Brussel werden een aantal tunnels gebouwd en tientallen bomen sneuvelden om de lanen breder te maken voor het autoverkeer...-.
Het paviljoen van de Sovjet-Unie was een van
de grootste attracties, aangezien daar een replica van de eerste kunstmatige
satelliet, Spoetnik, was te
vinden, het icoon van het, in 1957, begonnen ruimtevaarttijdperk.
Het Nederlands paviljoen had een egingolfslagmachine en het meest geaaide geitje
ter wereld. Bovendien was daar het paviljoen van Philips, een
futuristisch bouwwerk van architect Le Corbusier en Iannis Xenakis, waarin het
multimediaspektakel Le Poème électronique van Edgar Varèse was te
horen. Kongo, toen nog een kolonie van
België, had zeven paviljoenen die de technische en menselijke vooruitgang
moesten tonen.
Het park werd in een recordtempo opgebouwd, door bijna 15.000 arbeiders
die in slechts drie jaar een gebied van 2 km² volbouwden in het Heizelpark, in
het noordwesten van Brussel. Het terrein was het bekendst om het Atomium, een stalen constructie opgebouwd uit negen
gigantische bollen die samen een 165 miljard keer uitvergroot ijzerkristal uitbeelden
naar een idee van André Waterkeyn. Het
Atomium moest, gezien zijn acrobatische, relatief innovatieve architectuur, de
Belgische staalindustrie promoten en vervulde de rol van een centraal
uitkijkpunt om het uitgestrekte terrein te overzien. Oorspronkelijk was het
Atomium bedoeld om slechts gedurende de Expo overeind te blijven, maar het
bleek dermate populair dat het nooit is afgebroken. Integendeel, na jaren van
verval en politiek getouwtrek over de kosten werd het grondig gerestaureerd en
is het sedert februari 2006 weer open voor het publiek.
Samen met Manneken Pis en de Grote Markt is het een toeristische trekpleister van formaat voor Brussel.
Toeristisch betekent het Atomium voor Brussel wat de Eiffeltoren is voor Parijs.
Een andere constructie was de Pijl van de Burgerlijke
Bouwkunde, een enorm betonnen uitsteeksel ontworpen door architect Jean Van
Doosselaere en prof. ing. André Paduart. Voor de verfijning van de vormgeving
werd een beroep gedaan op de kunstenaar Jacques Moeschal. De pijl werd in 1970
gedynamiteerd om plaats te maken voor de Trade Markt. Geert Bekaert schreef
over de nakende vernieling in november 1969 het volgende: Het is niet nodig
dit monument een meesterwerk te vinden om de manier van doen aan te klagen.
Hier speelt eenzelfde achteloosheid die ons hele milieu, met al wat het aan
waarde bezit, laat ten onder gaan omwille van dringende particuliere interesses.
Men geeft geld uit om met beeldjes van niemendal de bruggen van de autostrades
te versieren. En als men één beeld van formaat heeft, geeft men geld uit om het
te laten afbreken.
Meer dan 42 miljoen mensen bezochten de wereldtentoonstelling, die door
koning Boudewijn werd geopend met een oproep tot vrede en sociale en economische
vooruitgang.
Tijdens de Expo werden heel wat nieuwe producten voorgesteld. Veel van
deze producten worden nog steeds gebruikt. Ook enkele voedingsproducten vonden
op dat moment hun ontstaan. Zo bracht Côte d'Or een nieuw chocoladeproduct uit onder de naam "Dessert 58".
Deze chocolade was gevuld met praliné. Chocolade Jacques haalde een hele chocolade
productielijn naar de expo. Via een wandelbrug doorheen het paviljoen kon het
volledig productieproces gevolgd worden. Het paviljoen verhuisde na afloop naar
Diest waar het aan de stadsrand als stedelijk zwembad werd ingericht.
Ook softijs leerde men
in België dankzij deze gelegenheid kennen. En een nog unieker ijsje kwam
tevoorschijn in de vorm van drie kleuren en smaken, tussen twee wafeltjes. Met
enige verbeelding stellen de drie kleuren de Belgische vlag voor (bruin, wit en
roze voor het zwart, geel en rood). Dergelijke fabrikanten kregen een hele
sectie toegewezen op de Expo. Grote merknamen bouwden hun eigen paviljoen:
Philips, IBM, Coca-Cola... Enkele gebouwen van de Expo staan vandaag nog steeds op de Heizelvlakte: het Amerikaans theater, het atomnium en een klein café dat toen een pavilioen was.
Naschrift: pikant detail, in 1956 werden langs de baan Ronse Brakel "spoedonteigeningen" uitgevoerd met de bedoeling deze weg te verbreden in functie van het toen te verwachten verkeer naar die expo. Mensen werden hun voortuinen afgenomen, er kwam een grote diepe gracht. Die plannen gingen de mist in....in die grachten kwamen buizen, de mensen namen de gronden weer in gebruik....en de baan ligt er nu nog altijd bij als toen....in uiteraard niet al te beste staat!
16/11/2012 Zoldervondst noemt men dat. Inderdaad tijdens het leegmaken van een kast vond ik dit boekje , dat perfect bewaard is gebleven. Dat het zolang in de familie bewaard is gebleven heeft zo zijn reden, nl, in 1978 vierden mijn grootouders langs vaders kant hun diamanten jubileum - ze waren gehuwd op 07/05/1918 in Everbeek-boven -. En dus 60 jaar later was dat reden om er eens stevig in te vliegen. Geniet mee van dit meer dan 30 jaar oude boekje, uitgegeven door de Gemeente Brakel, een driemaandelijks rondschrijven met richtlijnen, aanbevelingen en andere nuttige informatie, bemerk dat er geen reclame in voorkwam en dus volledig neutraal was. Ook draagt het wapenschild van Brakel (eigenlijk het schild van Opbrakel) de helm met andere atributen uit de heraldiek. Nu helaas allemaal verdwenen.
Foto hier boven: groepsfoto van het diamanten paar. Staande: schepen Vandemenschbrugge Frans (Franske van den telefon), Vanden Bossche Linda, Doclo Sidonia (tante Sirnie), Godijn Germaine, schepen De Merlier Raf (Raf van de ziekekasse), Van de Wattijne Alice ( Lis Branke), Van de Wattijne Cyrille (Tist Branke), Godijn Alfons (Fone Chasseur), Modde René ( Né Sanders), burgemeester Tortelboom Wilfried. Zittend: Van de Wattijne Julia (Brankens Julia), de jubilarissen: Van de Wattijne Cordula (Dulle Branke), Godijn Albert ( Bert Chasseur), Godijn Lucien (Pennetjoppe). - Ik heb er de lapnamen bijgezet, tegenwoordig is dat in onbruik geraakt, maar vroeger had iedereen een bijnaam, de meesten als ze het over iemand hadden spraken alleen maar met de lapnaam, soms kende men niet eens de echte familienaam. Men had vlug een bijnaam, of wel erfde men deze van zijn vader, "Branke", soms deed er zich iets voor waar men nauw bij betrokken was, of een uitspraak, "Pennetjoppe". Men pikte daar vlug op in. Iedereen vond dat normaal, toen toch nog. Nu zou je gegarandeerd een proces aan je been hebben, moest je iemand een bijnaam geven.
-Een volgende document komt van Marcel Van Snick, die werkte het hele jaar door, zes jaar lang tot de volgende kiezing aan stemmen werving. Ik moet zeggen in die tijd was hij veel vooruit op de anderen, hij kwam steeds met nieuwe ideeën, nieuwe organisaties en hield zo zijn kiezers wakker. In Everbeek was er steeds iets speciaals te doen steeds ingericht door het "Mik en Pros" feestcomité. Marcel bleef jaren doorgaan tot hij het uiteidelijk tot "Zilveren scepen" schopte! En een van de langst zittende gemeenteraadsleden is.
-Achterkant van dit document. -Zeer intresant is de kalender met de activiteiten die toen in ons Brakel werden georganiseerd. Het is een tijdsdocument dat goed weergeeft wat er zo al veranderd is in het verenigingsleven.
Ri
