De pijl van de burgerlijke bouwkunde (B). Aan deze pijl was een gangpad opgehangen met daaronder een kaart van België in miniatuur. Als men goed  deze foto bekijkt ziet men dit pad net boven de betonnen structuur en onder de pijl.



De Beneluxlaan met links het pavilioen van Luxemburg en rechts Nederland met hun klokketoren (beiaard). Men ziet ook een wagentje van de toenmalige zweefbaan ofte teleferique...

Het Amerikaans Pavilioen, later het zgn. Amerikaanse theater...

Expo 58 was een wereldtentoonstelling in de Belgische hoofdstad Brussel. Ze vond plaats van 17 april tot 19 oktober 1958 op de Heizel. Het was de twaalfde wereldtentoonstelling. Deze editie vond in België plaats en was de eerste na de Tweede Wereldoorlog (de vorige was georganiseerd in 1939 in New York). Daardoor stond ze volledig in het teken van het geloof in vrijheid en vooruitgang, dat zo kenmerkend was voor de jaren vijftig en zestig. - We stonden toen aan het begin van de gouden zestiger jaren (de golden sixties), maar dat wisten we maar achteraf...En het begin van het koninkrijk van koning auto...In Brussel werden een aantal tunnels gebouwd en tientallen bomen sneuvelden om de lanen breder te maken voor het autoverkeer...-.

Het paviljoen van de Sovjet-Unie was een van de grootste attracties, aangezien daar een replica van de eerste kunstmatige satelliet, Spoetnik, was te vinden, het icoon van het, in 1957, begonnen ruimtevaarttijdperk. Het Nederlands paviljoen had een egingolfslagmachine en het meest geaaide geitje ter wereld. Bovendien was daar het paviljoen van Philips, een futuristisch bouwwerk van architect Le Corbusier en Iannis Xenakis, waarin het multimediaspektakel Le Poème électronique van Edgar Varèse was te horen. Kongo, toen nog een kolonie van België, had zeven paviljoenen die de technische en menselijke vooruitgang moesten tonen.

Het park werd in een recordtempo opgebouwd, door bijna 15.000 arbeiders die in slechts drie jaar een gebied van 2 km² volbouwden in het Heizelpark, in het noordwesten van Brussel. Het terrein was het bekendst om het Atomium, een stalen constructie opgebouwd uit negen gigantische bollen die samen een 165 miljard keer uitvergroot ijzerkristal uitbeelden naar een idee van André Waterkeyn. Het Atomium moest, gezien zijn acrobatische, relatief innovatieve architectuur, de Belgische staalindustrie promoten en vervulde de rol van een centraal uitkijkpunt om het uitgestrekte terrein te overzien. Oorspronkelijk was het Atomium bedoeld om slechts gedurende de Expo overeind te blijven, maar het bleek dermate populair dat het nooit is afgebroken. Integendeel, na jaren van verval en politiek getouwtrek over de kosten werd het grondig gerestaureerd en is het sedert februari 2006 weer open voor het publiek. Samen met Manneken Pis en de Grote Markt is het een toeristische trekpleister van formaat voor Brussel. Toeristisch betekent het Atomium voor Brussel wat de Eiffeltoren is voor Parijs.

Een andere constructie was de Pijl van de Burgerlijke Bouwkunde, een enorm betonnen uitsteeksel ontworpen door architect Jean Van Doosselaere en prof. ing. André Paduart. Voor de verfijning van de vormgeving werd een beroep gedaan op de kunstenaar Jacques Moeschal. De pijl werd in 1970 gedynamiteerd om plaats te maken voor de Trade Markt. Geert Bekaert schreef over de nakende vernieling in november 1969 het volgende: Het is niet nodig dit monument een meesterwerk te vinden om de manier van doen aan te klagen. Hier speelt eenzelfde achteloosheid die ons hele milieu, met al wat het aan waarde bezit, laat ten onder gaan omwille van dringende particuliere interesses. Men geeft geld uit om met beeldjes van niemendal de bruggen van de autostrades te versieren. En als men één beeld van formaat heeft, geeft men geld uit om het te laten afbreken.

Meer dan 42 miljoen mensen bezochten de wereldtentoonstelling, die door koning Boudewijn werd geopend met een oproep tot vrede en sociale en economische vooruitgang.

Tijdens de Expo werden heel wat nieuwe producten voorgesteld. Veel van deze producten worden nog steeds gebruikt. Ook enkele voedingsproducten vonden op dat moment hun ontstaan. Zo bracht Côte d'Or een nieuw chocoladeproduct uit onder de naam "Dessert 58". Deze chocolade was gevuld met praliné. Chocolade Jacques haalde een hele chocolade productielijn naar de expo. Via een wandelbrug doorheen het paviljoen kon het volledig productieproces gevolgd worden. Het paviljoen verhuisde na afloop naar Diest waar het aan de stadsrand als stedelijk zwembad werd ingericht.

Ook softijs leerde men in België dankzij deze gelegenheid kennen. En een nog unieker ijsje kwam tevoorschijn in de vorm van drie kleuren en smaken, tussen twee wafeltjes. Met enige verbeelding stellen de drie kleuren de Belgische vlag voor (bruin, wit en roze voor het zwart, geel en rood). Dergelijke fabrikanten kregen een hele sectie toegewezen op de Expo. Grote merknamen bouwden hun eigen paviljoen: Philips, IBM, Coca-Cola...

Enkele gebouwen van de Expo staan vandaag nog steeds op de Heizelvlakte: het Amerikaans theater, het atomnium en een klein café dat toen een pavilioen was.

Naschrift: pikant detail, in 1956 werden langs de baan Ronse Brakel "spoedonteigeningen" uitgevoerd met de bedoeling deze weg te verbreden in functie van het toen te verwachten verkeer naar die expo. Mensen werden hun voortuinen afgenomen, er kwam een grote diepe gracht. Die plannen gingen de mist in....in die grachten kwamen buizen, de mensen namen de gronden weer in gebruik....en de baan ligt er nu nog altijd bij als toen....in uiteraard niet al te beste staat!