02/05/13
                                                                                                    

Een reportage van Jean - Pierre Declerck, over zijn indrukken tijdens de eerste Vlaanders Mooiste wandeltocht.
Lees hieronder zijn wandel ervaring, Jean- Pierre is kennelijk diep onder de indruk van deze mooie wandeling.

Reportage van Jean-Pierre Declerck

Verschenen op:  www.beneluxwandelen.eu  

Wandelclub Everbeekse Wandeltochten vult dit jaar een gat in de wandelmarkt op. Ter gelegenheid van 100 jaar Ronde van Vlaanderen hebben zij een parkoers rond Brakel uitgetekend dat de naam 1^ste Vlaanderens Mooiste Wandeltocht meekrijgt. Bij de start in de ruime sporthal van de Sint-Augustinusschool is het ondanks het vroege uur al één en al chaos door horden aanrukkende wandelaars. Van heinde en verre komen ze naar hier afgezakt, je hoort nogal wat Hollands, maar ook heel wat Limburgers en zelfs Luxemburgers willen deze unieke wandeltocht in en rond de parel van de Vlaamse Ardennen voor geen goud missen. Chris en Anny zijn al vlijtig aan het tellen, Edmonda zorgt voor een vroege koffie, inschrijven en op weg voor een wandeling van 26,9 km.

Achter de school wordt een woonwijk doorlopen, een wei door tot de knieën in het hoge gras, een paadje tussen wat haagbeuk achter het kerkhof door. Kort wat straat in en uit en bij een kapel sta je opeens aan de voet van de Valkenberg. Het loopt stevig op, voorbij café Venus waar het terrasje ieder jaar veel te klein is om de vele kijkers bij de Ronde van Vlaanderen een plaatsje te bezorgen. Boven een felle duik, een smal panoramawegje in dat boven een “cuvette” doorloopt. Het gordijn over de prachtige natuur van de Vlaamse Ardennen opent zich. Ver aan de einder op een heuveltje Sint-Maria-Oudenhove, de bosjes boven op de Berendries die er straks zit aan te komen, in de berm zeldzame blauwe dovenetel. Terug omhoog, slieren bergaf het Dompelsbos in dichtbij Elst waar het genieten is van het jonge lentegroen van statige beuken. Op een éénmanspaadje met een gleuf middenin en waar een bronnetje kort voor wat prut zorgt wordt de pinguïnpas ingezet om boven op de Boekendries te komen. We stappen van valleitje naar valleitje steeds op en af, slaan een oogje op een redelijk grote wijngaard waar straks Château de Crau geoogst zal worden en opeens is daar een spitse kerktoren. In een diepe vallei ligt het bekoorlijke Michelbeke. Wij lopen het dorp in tot de Sint-Michaëlshoeve, mijn boter en kaasboer, de beste mijlen in het ronde. Ernaast de kerk, waar wij voor het portaal een steegje inslaan dat ons voor de hotelschool afzet, even naar rechts en achter de hoek, de sportzaal voor een eerste controle na 6,7 km.

De langste afstand maakt hier een lokale lus van 7,3 km. Wij doen even “keirekewere “, lopen tot aan de voet van de Berendries, maar gaan eerst het wandelpad langs het riviertje de Zwalm afdraven tot midden de natuur een tentje voor een eerste leuk intermezzo zorgt. Een niet alledaags aperitief wordt hier aangeboden. Vlug komt het natuurgebied van de Zwalmvallei er nu aan. Drassige wegeltjes tussen moerasbosjes, verrassende paadjes midden lentebloeiers, houtwallen en braamstruwelen, maar gaandeweg begint het opeens op te lopen, steeds steiler op de flanken van de Berendries. Immens mooie vergezichten volgen elkaar op, diep onder ons het prachtige dorpszicht op Michelbeke midden een gordel van smaragd, op de tegenoverliggende heuvelrug baadt Elst in de zon. Het gaat nu steeds hoger en hoger, daveren een slibberkasseitje af, slieren op en af tussen de bontgekleurde weiden tot wij opeens op de top van de heuvel uitkomen. Brakel ligt heel diep in de vallei binnen handbereik, maar wij gaan nog niet naar huis. Vanaf hier kan je jezelf laten gaan en genieten, zakken tot terug bij de Zwalm en dan terug op naar de sportzaal waar Patrick en Linda juist aan de lus beginnen. Of ’t schoon is? Zal nog niet zeker!

Achter de sporthal wordt nu gekozen voor het wandel en fietspad dat tussen de weiden en een brede meanders trekkende Zwalm doorloopt. Bij de Sint-Franciscusschool heel even de drukke weg naar Zottegem, maar dan slaan wij de dreef in die ons recht op het kasteel Lilare afstuurt. Wij lopen het kasteeldomein hele maal rond en klauteren dan op een graspad de Zwalmvallei uit. Boven zorgt Brouwerij Roman voor een welgekomen Adriaan Brouwer. Bij een overjaarse mooi gerestaureerde truck is het heerlijk verpozen midden een prachtig natuurkader. Er terug vandoor. Sommigen hebben blijkbaar te veel van het geestrijke vocht geproefd want velen moeten teruggefloten worden om het pad in te slaan dat ons hoog de kouters in stuurt. Even lager en dan omhoog het Vossenhol op. Midden een weelderige natuur wordt gedaald, een streepje asfalt langs stokoude wilgen en dan het Kloosterbos binnen. Het onderste gedeelte is bronnetjesgebied zodat we ons een weg moeten banen tussen het struikgewas. Hoger gaat het tussen dichte braamstruwelen waar het blauwe slangenkruid welig bloeit, verder heerlijke stukken bosparkoers. Eens tussen het jonge lentegroen uit staan wij boven op de Elverenberg. Op stoffige veldwegjes lopen wij achter Sint-Maria Oudenhove door, door de kouters van het Heiveld om verder de weg naar Ninove te dwarsen. Trage asfaltwegjes en veldpaden brengen ons tot bij de Toepkapel boven op de Kapelberg.

Rond de kapel bevinden zich de zeven staties van de ommegang Jozefs Smart en Vreugde. De kerk werd door dorpelingen opgericht in 1924 als dank omdat het dorp was gespaard gebleven in de oorlog. Wij dalen bezijden een akker en komen wat verder na 21,7 km. bij onze laatste controle op het voetbalveld van FC Kruisstraat. De kantine binnenkomen is geen sinecure en medewerkers komen hier handen te kort om iedereen van spijs en drank te voorzien. Met tientallen zitten wandelaars hier te zonnen op het terrein.

Er rest 5,1 km. Er wordt een ommetje gemaakt om de aanzwellende meute van aankomende wandelaars te ontwijken en dan wordt via doorsteekjes en kerkwegels gedaald tot de ringweg rond Brakel die gedwarst wordt. Het einde is nabij denk je dan. Niets is minder waar! Wij draaien weg om de hellingen van Ten Bosse op te trekken. Hier plaatste Johan Musseeuw in Vlaanderens Mooiste jaren geleden een verschroeiende demarrage, de rest zag hem slechts aan de eindmeet terug. Boven blijven wij heel kort op het plateau, dalen met een heerlijk vergezicht op Opbrakel midden de bloeiende kerselaars en komen dan Brakel in. Even nog rond de vijvers en door het park van de Rijdtmeersen, de straat af en wij lopen de koer van de school afgeladen vol met zonnekloppers op, het einde van Vlaanderens Mooiste.

Een wandeltocht niet van super maar van hyperlatieven. Heuvels à gogo, een weelderige natuur in haar mooiste lentetooi, pittoreske dorpen, murmelende beekjes, nu en dan wat cultureel erfgoed. Dit was niet Vlaanderens Mooiste maar ’s lands mooiste, een schot recht in de roos. Bijna zeker de topwandeling van het jaar.

Een mooie foto van bestuurleden, Jean-Pierre, Patrick, Willy, Chris en Anny  samen met vader Herman en zoon Alexander De Croo en  José De Prez van de V.V.V. Toerisme- Brakel,