Vandaag is het weer een pak beter, nog een frisse wind, maar
geen regen zo hebben we het liever.
Hyacinth is vanmorgen met het verkeerde been uit bed gestapt
en dat is al een verdienste op zich, vermits we niet uit ons bed kunnen stappen,
maar eruit moeten kruipen .
Soit, om negen uur zijn we vertrokken in Gouda, ik stond al
te foeteren tegen Richard dat hij de meertouwen te hard had aangespannen,
foeter, foeter, foeter staat er een dametje ons uit te zwaaien schaamrood,
schaamrood, schaamrood
We varen door Boskoop (van de appelen) en groot gebied vol
met serres (water om te bevloeien hebben
ze hier niet te kort, ze hebben hier -tig kanaaltjes lopen).
Alphen a/d Rijn is heel plezant om door te varen weer met
dank aan de openheid je kan je hier blind staren aan de tuintjes en
interieurs vlak aan het water. Richard
heeft vooral gevaren vandaag, Hyacinth had geen tijd J. Er was zoveel te zien dat ze zelfs geen fotos
getrokken heeft van al dat schoons.
Varen door Nederland betekent dat je niet al te veel sluizen
tegenkomt, maar des te meer bruggen en dat betekent iedere keer oproepen via de
marifoon. En de marifoon en Hyacinth is geen al te goed huwelijk. Na het marifoonexamen was ze euforisch, het eerste gedaan met de examens en al haar
punten. Zij en zij alleen zou
verantwoordelijk zijn voor de marifoon.
Miljaar, miljaar daar heeft ze nu al drie jaar spijt van Stress krijgt ze van dat ding of ze
antwoorden niet als ze oproept, of zij begrijpt niet wat ze zeggen als ze toch
antwoord krijgt (maar dat kan ook liggen aan het plaatselijke dialect J). Als Richard dan oproept, krijgt hij altijd
antwoord grrrrrr
En het hoofdstuk marifoon is nog niet gedaan, vandaag voor
de eerste keer controle gehad bootje langszij, 2 beleefde mannen aan boord:
marifooncontrole. Ze wisten genoeg . Dit is het gekke, marifoon is niet verplicht
in Nederland, maar als je er eentje hebt, kan je maar beter zorgen dat alles
ermee in orde is.
Maar het is niet al kommer en kwel, we hebben geluk: vanaf
morgen is de Julianabrug in Alphen a/d Rijn gestremd voor vier dagen, we zijn
er juist op tijd door. We krijgen dagelijks tientallen berichten via e-mail over
de stremmingen, maar het is onbegonnen werk om ze allemaal te lezen. Het zou
gemakkelijker zijn moesten ze in de titel de betreffende rivier zetten.
En nog goed nieuws: Leiden heeft de langste winkelstraat van
Nederland (toch volgens de controleur van de marifoon) dus weeral shoppen,
shoppen, shoppen als het
zo doorgaat zal ons vakantiebudget er rap door zijn. Leiden is ook de oudste universiteitsstad van
Nederland: kan je merken: er zijn massas boekenwinkels (wij hebben er maar 3
bezocht) en nog massas meer fietsers een beetje gelijk Amsterdam, je kan zo
van de sokken (moest ik er dragen) gereden worden.
Ook tof in Leiden: hun terrasjes: die liggen op schepen op
het water zalig (wel vrij prijzig als je geen Heineken drinkt). Het heeft natuurlijk ook een nadeel, alhoewel
toch een beetje leedvermaak: vroeg er een toerist aan een ober om een foto
van hem te nemen, hij op zon terras met een . Jus dorange! Hij schuift zijn stoel achteruit . En inderdaad, hij kan zich nog juist op tijd
ergens aan vastnemen of hij lag met zijn klieken en klakken in het sop. Dat zou pas een mooi plaatje geweest zijn .
Goh, ik kan bijna niet stoppen met schrijven, zoveel is er
te zien vandaag. Ook voorbij jachtbouwer Mulder gevaren. Jammer dat we nooit euromillions winnen, want
het jacht dat in zijn loods lag yep, yep dat mocht van ons zeker de Estée S
II als naam dragen.
Ik ga er toch mee ophouden een hapje eten, nog van het
zonnetje genieten, fietsers ontwijken, dromen van ons nieuwe Mulderjacht, enz,
enz ..
Als alles goed gaat, horen jullie opnieuw van ons vanuit
Haarlem, groetjes.
De route: Gouda Boskoop- Alphen a/d Rijn - Leiden
Vandaag geen fotos beperkte toegang tot het internet L
Rustdag vandaag, met Richard geen sinecure dat is geen
langslaper, dus om acht uur uit ons bedje.
Het weer valt tegen, weer veel buien en een fris windje. Maar
we laten ons niet kisten, we trekken door weer en wind naar Gouda- een kwartiertje wandelen van de
jachthaven. Voor iemand die graag aan
het water wil wonen, hier maak je veel kans, massas grachten. Waar ik niet aan kan wennen
is de openheid en dat bedoel ik letterlijk bijna niemand heeft gordijnen
voor zijn venster hangen je kan overal in de huizen binnenkijken tot achteraan
in de tuin. En wees maar gerust ik zou
Hyacinth niet zijn als ik dat niet gedaan zou hebben . En zo ben ik te weten gekomen dat de
gemiddelde Nederlander op een vrije
maandag in de zetel zit met een laptop op zijn/haar schoot .
s Middag zijn we op de Markt iets gaan eten bij een
Italiaan (ok, ok, iets = effe wachten ... een pizza dus).
En om 13 uur gaan de winkels open shoppen, shoppen . Leuk als je schipje heringericht is en er
extra stapelplaats bijgekomen is .
En ook nog proviand indoen (niet dat het nu echt nodig is, want we gaan de
volgende dagen nog enkele stadjes bezoeken maar je weet nooit dat het oorlog
wordt hé).
Vandaag nog twee bidons diesel getankt (er is een
tankstation rechtover de jachthaven) we hebben ongeveer 35 motoruren, dat
kost ons 60 liter diesel jajaja, sommige vrouwen (zoals onze Estée S) kunnen
echt wel zuinig zijn.
Over motoruren gesproken, we zijn redelijk constante vaarderkes:
donderdag hadden we 9,64 uur, zaterdag, 9,63 en zondag, 9,62 uren op onze
teller. Is wel veel, maar vanaf nu zal
het wel minderen.
Vanavond houden we het rustig, een beetje lezen, glaasje
wijn komt goed.
Vroeg uit veren vandaag, het is STR-dag ofte Start To Run
met Evy. De laatste 3 sessies heb ik op twee weken gedaan, er was te veel werk
aan het bootje, geen tijd om te lopen.
Vrijdag kon ik niet van boord en gisteren had ik geen goesting.
Het was zalig lopen, is het altijd als je zoveel kan
rondkijken en allemaal nieuwe dingen ziet,
je vergeet dan dat het lastig is .
Ondertussen is Richard te weten gekomen dat het
internetsysteem dat we gekocht hebben bij KPN, smerig duur is 30 euro, met
moeite op internet gesurft (3 dagen en dan maximum een uur) en we hebben maar
één euro surftegoed meer, met andere woorden, roaming is waarschijnlijk
goedkoper.
Terug aan boord, ontbeten, een douche genomen en we waren
klaar voor een weer redelijke vaartrip.
De passages verliepen optimaal, nergens moeten wachten aan een brug of een
sluis.
Op het Merwedekanaal nog onze eerste slaapplaats ever met
de Estée S terug gezien (nostalgie, nostalgie).
En dan op de Lek, een breed, kronkelig vaarwater, normaal met redelijk
wat beroepsvaart. Maar vandaag valt het
mee, met dank aan het lange weekend. Daarna een stukje op de Nieuwe Maas niets voor
echte pleziervaarders, maar Hyacinth vaart graag eens door een stukje haven,
daar valt wat te bezien: zo hebben we de ark van Noah gezien en een
olieboorschip, daar staat een pak machinerie op, om nog maar niet te spreken
over de heli-platform.
Op de Hollandse IJssel waren we alleenheerser, niets of
niemand tegen gekomen. De liftenbouwers
worden hier stinkend rijk. Helaas hebben
we daar geen fotootje van, dus zal ik het maar beschrijven: een Stannah lift, maar
dan voor plezierjachten. Bij ieder, niet
onbescheiden, huis is er zon lift voorzien luxe. Stel je voor, je komt thuis met je
(speed)boot, je legt hem op de lift, mooi uit het water en klaar is kees (begin
al goed Hollands te spreken, we zijn al te lang in Nederland).
Uiteindelijk zijn we een dag eerder dan voorzien in Gouda
aangemeerd. Hier blijven we twee
nachten, de havenmeesters zijn hier een koppel, het zijn schatjes, super lieve
mensen.
Even enkele wist-je-datjes:
-
Erasmus werd verwekt in Gouda ( is gestorven in Bazel).
- Nederland meer dan 650 miljoen kilo kaas per
jaar produceert
-
Een kaasschaaf beter schaaft als deze voor het
schaven even is opgewarmd
Ze hebben hier ook, hoe kan het anders, een kaasmuseum (de
Goudse Waag). Nog niet bezocht, maar iets zegt me dat het biermuseum in Brugge interessanter
is.
Ik zou willen zeggen: we zitten hier op ons gemakske op ons
schipke, maar dat is de waarheid oneer aandoen het spookt hier! Nog nooit meegemaakt: we krijgen smsjes dat
de verwarming uit is, de lichten gaan aan, zonder dat we de schakelaar aanraken,
de radio begint vanzelf te spelen, onze batterijen geven aan dat ze overcharged
zijn spookie . Richard springt van de machineruimte naar de
elektriciteitskast, naar de batterijlader, naar de meters . En
Hyacinth, zij blogt er lustig op los het zal wel goed komen.
Onze route: De Linge verbindingskanaal (enkel voor
pleziervaart) Merwedekanaal (bezuiden de
Lek) - De Lek Nieuwe Maas
Hollandse IJssel Gouwe jachthaven Gouda.
Het weer: fris met af en toe een stevige bui.
Fotos:
-
onze
eerste stop/slaapplaats in 2013
-
Tiens, dat schip (varend op de Lek) komt me
bekend voor
-
Den enige echte ark (maar blijkbaar vond enkel
de giraf het nodig om ons welkom te heten)
-
Indrukwekkende machinerie, om nog maar niet te
spreken van het feit dat onze koning er ook zou kunnen landen met zijn
helikopter.
Morgen rustdag - niet alleen voor de werkmensch - wij blijven ook een dagje in Gouda.
Vannacht hadden we vooral af te rekenen met de wind die heeft,
jammer genoeg, alle goede weer weggeblazen.
Toen we vanmorgen wakker werden was het amper 12 graden, dan
maar rap onze Webasto (verwarming voor de leek) aangestoken. Maar helaas, gans
de winter hebben we kunnen genieten van zijn warmte, nu is hij blijkbaar ook
met vakantie. Hyacinth heeft haar nog
eens gedraaid onder het warme dekbed en Richard is in de machineruimte gekropen
om meneerke weer aan de praat te krijgen en zo de warmte en gezelligheid te herstellen.
Een lange tocht vandaag, want we gaan een omweg doen langs
het BIeschosch. Jaren geleden, toen onze
boot nog een kano was, zijn we op een zonnige zondag naar Drimmelen gereden
(een paar uur rijden toch) en hebben daar onze kano te water gelaten we wilden
de kleine vaarwatertjes, waar gemotoriseerde schepen geen toegang hebben gaan
verkennen.
Paar probleempjes:
1)
We hadden onze info/plan thuis vergeten, dus we
wisten niet goed waar we juist moesten binnenvaren. (Hm: moeten we toegeven: ook nu zijn we onze
papieren documentatie vergeten, gelukkig hebben we ook alles digitaal).
2)
Het was bootjesdag!!!!!! Zonder overdrijven, zeker een schip of
honderd in alle maten en snelheden was die dag ook op het water. En wij daar tussen met onze kano, niets
anders dan klotsen en botsen en hopen dat we niet overvaren werden. Allez, na een uur (ingang van het rustige
deel dus niet gevonden) onze kano terug uit het water.
We hadden ook onze picknick mee: belegde broodjes, wijntje, dessertje. Dus we gingen er nog het beste van maken en
op een schoon plekje onze lekkernijen opeten.
Helaas, alle mooie plekjes waren bezet, van armoede hebben
we onze sandwiches al rijdend op de autostrade opgegeten.
Vandaag dus meer geluk, we hebben de ingang gevonden! Het weer zat tegen: veel buien, veel wind. Het
mindere weer heeft zo zijn voordelen, want er is dan minder begankenis (een woord dat ik geleerd heb van Richard). Het Biesbosch is zeker een aanrader, maar bootjes met iet of
wat diepgang moeten wel attent zijn, want er zijn veel ondiepe plaatsen.
Nu liggen we in Heukelum (niet zo ver van Leerdam van de
kaas) op de Linge. Deze rivier moesten
we eigenlijk niet hebben, maar nieuwsgierig als we zijn, zijn we toch een
kilometertje of negen (een uur dus, dit watertje opgevaren).
En als we het dan toch over de kaas hebben, normaal gezien
zijn we overmorgen in Gouda. Als we tenminste weer niet besluiten om een
omweggetje stuurboord of bakboord te doen.
Groetjes,
Richard en Hyacinth
Onze route:
Dintel Mark Markkanaal Wilhelminakanaal Amertak
Amer Biesbosch Boven Merwede - Linge.
Vandaag gevaren van Tholen naar de Dintel we liggen iets
voorbij Stampersgat (whats in a name).
Het was zelfs leuk varen op het Schelde-Rijn kanaal, bijna
geen scheepvaart, dus weinig klotsen en botsen.
Slechts één minpuntje op dat kanaal, telefoontje gehad van onze
personeelsdienst, ik heb de job, waar ik voor gesolliciteerd heb, niet. De tweede beste kandidate heeft het gehaald
Ondertussen liggen we aan onze palen vastgemeerd. Ik weet nu al at ik deze nacht met een veilig
gevoel ga slapen we liggen een paar meter van de oever, in het midden van de
natuur. Hier geraakt niemand zonder natte voeten aan boord.
Jammer genoeg, ook hier een paar minpuntjes het is niet voor
niets vrijdag de dertiende: de boer heeft juist zijn weilanden bruin gespoten (maar ça va nog, het went langzaam )..
En we liggen in Nederland, dus molens normaal dus. Maar helaas, het zijn windturbines, het
geluid lijkt een beetje op een vliegtuig dat hoog boven je hoofd vliegt.
Driemaal is scheepsrecht: geen nieuwe job, stinkende beer,
achtergrondlawaai in een stiltegebied.
Nu kan het niet anders of het tij gaat keren: we gaan subiet meedoen met de lotto
En verder gaan we de rest van de dag relaxen, genieten van
het zonnetje en zalig nietsdoen.
Gisterenavond nog afscheid genomen van vrienden en
familie. Ik begin echt op Hyacinth te
lijken, ik wil ook van alles en nog wat organiseren en eigenlijk heb ik daar
geen tijd voor . Tja, het zit in mijn genen zeker Gelukkig hebben we
vrienden die twee handjes geholpen hebben, merci beaucoup.
Vroeg uit de veren vandaag, want zoals gewoonlijk lopen we
achter op ons schema. De laatste bidons diesel leeggegoten in onze tank, de watertank gevuld, de kasten (lees Ikeazakken)
volgestouwd met kleren, een plaatsje zoeken voor onze
scrabble, de auto thuis gaan afzetten en met de vouwfietsen naar de
jachthaven. Man, man, man amper zeven
kilometer, maar naar mijn gevoel was het minstens dubbel zo ver - mijn conditie is toppie.
Kapitein Jan was op het appèl, hij zal in zijn eigen gevloekt
hebben, want we vertrekken met een ongepoetst schip. Hij heeft vorig weekend al het verniswerk
behandeld (afbijten en vernissen) zodat we met een toonbare meid op stap konden
. Wij zijn er jammer genoeg niet in geslaagd om haar te kuisen. We zijn niet goed bezig, shame on us .
Pascale, Tony en Basiel hebben hun werkzaamheden in de steek
gelaten om - in de gezonde uitlaat van
ons bootje - afscheid te nemen.
Ook nog een baai, baai, zwaai , zwaai van de Jabi en dan
begon het écht.
In Rieme stond de papa van Richard ons uit te wuiven, leuke
verrassing. En iets verderop, aan den
Totalsteiger, stonden onze vrienden Kathleen en Nico te waaien (Antwerps voor zwaaien). Dat was geen verrassing. PS De gin zal smaken.
En nu gedaan met de stress, we hebben nu een zee (of om bij de locatie te blijven een Wester-
en Oosterschelde) van tijd. Hmm echt
gedaan met de stress? Alleen nog een
beetje in de sluizen, bij het aanmeren, oproepen via de marifoon, veel wind,
een geschikte plaats vinden in de jachthaven/natuur . Maar voor de rest, ben ik de rust zelve.
Ons programma voor vandaag: een stukje West- en
Oosterschelde door de Bergsediepsluis, daar aanleggen en gaan pitten. Maar . de steiger was een paradijs . voor meeuwen.
Dus bedankt, maar toch bedankt.
We zijn verder gevaren naar Tholen
Goeie beslissing (al zeggen we het zelf): heel rustig, één van de voordelen van buiten
het seizoen varen We liggen hier naast een super-de -luxe jacht, ene met
zilveren fenders (allez zilverkleurig).
En dat geeft/heeft voordelen: niemand ziet ons liggen achter zon mastodont,
ook de havenmeester niet hier is zeker geen Patrick havenmeester). Richard heeft een fotootje getrokken, we kunnen ons spiegelen in zijn steven ...
Straks nemen we een douche- voor degenen die de verhalen
over onze badkamer beu zijn STOP met de blog te volgen, ik ga het er nog
dikwijls over hebben. Vandaag is het
geen overbodige luxe: we stinken uren in
de wind (ok overdreven, maar toch zeker een kwartier).
Nog een weekje ... en we gaan er weer vandoor. Het was beslist, dit jaar geen blog.
Ten eerste: we gaan deze keer niet naar een wereldstad, we gaan naar Friesland.
Ten tweede: het is niet simpel om iedere dag onze avonturen neer te pennen (niet altijd inspiratie, niet altijd een internetverbinding)
Ten derde: het kan niet ieder jaar feest zijn
Maar ... we zijn bezweken onder de druk ... er is ons vriendelijk verzocht, lichtjes gesmeekt, redelijk over gezaagd om onze bevindingen weer met de mensheid te delen. Dus ... lezen zullen jullie, 46 dagen aan een stuk .... en alles zullen jullie weten, vanaf we onze oogjes opendoen tot we op het einde van de dag in ons bedje kruipen (de tijd tot we weer opstaan gaan we wel voor ons eigen houden, wie wil er tenslotte lezen dat Hyacinth wel eens durft snurken ).
Tot volgende week - wij zijn er alvast klaar voor.
Zaterdag, 27 juni
2015 (Oudenaarde Langerbrugge => een beetje voorbarig, maar we gaan ervan
uit dat alles goed gaat vandaag J).
We zitten met kleine
oogjes te genieten van ons laatste ontbijt van deze vakantie. Het bierfeestje hier in Oudenaarde heeft tot
een uur of drie geduurd we hadden beter opgestaan en ook naar het optreden
gaan kijken, maar het is en blijft vakantie, dus we mogen lui zijn J
Zes en een halve
week (die halve week vertelt Richard er altijd bij) verlof, het kan tellen de
wereld blijft doordraaien we hebben (anders dan op andere reizen) geen nieuws
gevolgd afgezien van de nieuwtjes van familie en vrienden via blog of gsm
zijn we dus een beetje wereldvreemd geworden dat zal nieuwtjes en kranten
verslinden zijn bij onze thuiskomst terug naar het normale leven en dan zijn
we weer gewoon Peter & Conny
Als afsluiter
mogen we morgen nog naar het lentefeest van Angelina een mensch kan zich maar
beter feestend voorbereiden op een nieuwe werkweek J
Zo dit was het
het laatste berichtje op deze blog en aan onze lezers: DANK JE WEL om via
onze schrijfsels een klein beetje met ons mee te varen J.
Het was fijn om te
schrijven het was leuk om de reacties te lezen en het is super gemakkelijk,
nu hoeven we niets meer te vertellen jullie weten al alles! J
Jullie hebben
allemaal de groeten van Hyacinth & Richard!!!!!!!!!
Ligplaats: onze
vertrouwde stek in KYCG Langerbrugge
Fffpppfff wat
een dagje onze laatste vakantiedag een specialleke zulle
Om 7 uur werden we
gewekt door een generator onze buurman, een oude schipper uit Molenbeek met
ligplaats in Mendonk was speciaal vroeg opgestaan om een wasmachine te laten
draaien Maar geen probleem, we moesten vandaag een deftige trip varen we
waren van plan om naar Gavere te varen, rustig liggen aan een passantensteiger
Vandaag de zelfde
weg terug als op de heenreis bekend terrein dus.
Maar links en
rechts hadden we een probleempje
Eerst en vooral de
afwas: die heeft geduurd van Péronnes tot Tournai J
En dan de sluizen
natuurlijk wat hadden jullie gedacht
in een sluis (Hérinnes) waren er gisteren problemen en in Kain waren ze
aan het werken aan de sluisdeuren stremming, stremming en nog eens stremming
eerst hebben we vijf spitsen moeten laten voorgaan en de sluismeester en
sluismeesteres hadden redelijk wat stress, want in de opvaart moesten de
schepen heel lang in de sluis blijven liggen omdat er ondertussen aan de
sluisdeuren gewerkt werd we hebben een paar Franse scheldwoorden bijgeleerd
want sommige beroepsschippers kregen het serieus op hun heupen en
dreigementen van police en garde zijn wel eens gevallen Frans avant la
lettre! J
In de sluis van Hérinnes
konden we direct mee met de eerste lichting we waren het eerste plezierbootje
achter de beroepsscheepvaart er was behoorlijk wat wind en er was een schip
die heel wat moeilijkheden had om te manoeuvreren in de sluis (yep, ook beroepsvaart
kan dwars in de sluis liggen). Wij dus
gewacht (niet evident met de wind en het schroefwater én zonder boegschroef)
tot het schip aan de kant lag besluit hij toch om zijn schroef te laten
draaien. Hyacinth vroeg aan de sluismeesteres
(in deze sluis leek het meer op een ander soort meesteres) om door te geven
aan de schipper dat hij zijn schroef even uit kon zetten. Begint dat vrouwmensch een sermoen af te
steken dat we dan maar de volgende schudding moeten nemen, blablabla
Maar ondertussen
hebben we al heel wat geleerd van onze Nederlandse medevaarders doen alsof je
ze niet begrijpt en gewoon je goesting doen.
En uiteindelijk, om een lang en heel warm verhaal kort te maken er
zijn nog twee jachten tegen ons gevaren in
de sluis (één tegen onze zwemtrap en één in onze flank) maar op het
eerste zicht nog altijd geen schade oef stel je voor
Uiteindelijk zijn
we dan maar gestopt in Oude Aarde En
hebben we een heel leuke avond doorgebracht eerst met de havenmeester nog een
paar pinten gedronken. Zon man waar je
uren naar kunt luisteren, van alle markten thuis. En dan gaan eten bij zijn
zoon op het restaurantschip. Lekker, eg
lekker! Hebben we ook nog een
beroemdheid in de tafel naast ons gehad - allez als je iets van veldrijden kent toch
en al langer dan 10 jaar het veldrijden volgt J Het was namelijk Mario
De Clercq. Hij herkende ons niet J.
En ons lot ons
triestige lot we hebben in onze korte vaarcarrière al verschillende keren in
Oudenaarde gelegen, altijd super rustig.
Maar niet deze keer het zijn bierfeesten in Oudenaarde en de muziek
we kunnen er mee van genieten (op dit ogenblik Alexandrie, Alexandra) voor de zoveelste keer deze reis yep we
zijn eg wel party animals J.
Nog één keer
slapen en onze wereldreis zit er op het is fijn geweest, het is super
geweest, het mocht van ons gerust ietske meer zijn een jaartje of zo J.
Wel opvallend,
vandaag meer smsjes gekregen dan anders vooral van mensen die ons eraan
herinnerden dat de reis er bijna op zit J. En eentje van Richards
dochter met het heuglijke (maar niet anders dan verwachte nieuws) dat ze
geslaagd ende afgestudeerd is. Proficiat!
Fijne mensen
ontmoet, mooie plaatsen gezien en vooral genoten van het varen, van het avontuur,
van Frankrijk, een heerlijk vaarland, en van elkaar en ook wel van de blog
het was leuk om onze indrukken, onze (sluis)ervaringen en small talk met jullie
te delen.
Probleempjes met
internet gisteren nochtans verbinding met de jachthaven en een half uur wifi
zo maar cadeau gekregen van Di Rupo (via culturele hoofdstad van Europa) maar
helaas, onze computer had er geen zin in dus geen blog.
Ook vandaag lukt
het niet, we liggen in Péronnes en kunnen normaal gezien 3 uur op internet voor
2 euro maar het systeem ligt hier plat.
Ook kunnen we hier niet eten, want de havenmeester/clubbar uitbater/kok
heeft niets in huis, hij kookt enkel in het weekend. Maar geen nood, onze
biefstuk van een paar dagen geleden lag nog op ons te wachten in de ijskast.
Dus onze Cobb uitgehaald en lekker buiten gekookt. En verder is het hier heerlijk rustig op het
ogenblik, een watertje glad gelijk een spiegel, rustige buren, zalig zulle.
Een van onze buren
vaart daar met een joekel van een jacht en komt ons complimenteren met ons
bootje hij wist dat het van Engelse makelij was (hijzelf is trouwens ook van
Engelse makelij). Hij dacht dat het een
vrij nieuw schip was We think he has forgotten his glasses in England J.
Vandaag in het
kanaal Nimy-Blaton-Péronnes gevaren en één sluis getrotseerd: onze 200 ste van
deze reis! Dat moeten we vieren J.
In Péronnes hebben
we onze fietsen van boord gehaald en zijn we naar het dorpje gereden om onze
laatste mondvoorraad op te slaan vooral water en frisdrank, want onze laatste
vakantiedagen beloven nog warm te worden, joepie!
Daarna nog wat
gedronken in de clubbar, en dan naar ons drijvend huisje om te eten en nog wat te lezen voor ons mag de
vakantie nog een week of zes duren op zijn minst J.
We gaan de avond
afsluiten met een Limoncello en dan gaan we een zwoele nacht tegemoet ;-).
Gisterenavond niet
meer gekookt iets gegeten in de cafetaria én een dessert gegeten: Richard een
coupe speculoos en Hyacinth een coupe fraises (enkel te verkrijgen in het
seizoen), dus ze had daar een portie aardbeien verwacht om u tegen te zeggen,
er lagen welgeteld één aardbeien op, in schijfjes gesneden weliswaar .
Ik wil het ook nog
eens hebben over de wasmachines in de jachthavens ze deugen niet!!! In Sillery hebben we een wasje gedaan op
40°C, in een nieuwe wasmachine, er zat zelfs een lichtje in de trommel, heel
chique alleen ging ze na gebruik niet open en hebben we tot s anderendaags
moeten wachten tot de havenmeester terugkwam om onze was uit de machine te
halen. Maar dat is niet zo erg, veel
erger is dat je was zo heel erg krimpt in die machines: ik heb een redelijk
spannende broek gewassen en nu is die zodanig gekrompen dat ze niet meer toe
kan ze deugen niet die wasmachines J.
We zitten al ganse
dag in het zonnetje. Zalig weertje zulle
Richard heeft wat
klusjes gedaan en Hyacinth niet J
In de namiddag nog
eens naar Mons gefietst Hyacinth heeft een alternatieve weg gekozen, op het
gevoel was een stukje langer dan normaal J, maar ondanks het omweggetje, heeft ze in het terugkeren
opnieuw de route mogen kiezen en dat was toch redelijk rustig fietsen (geluk
gehad dus J).
Nu nog wat
genieten van het zonnetje, de capriolen van een varend wrak aan het bekijken
het bootje lijkt een beetje op de Tonia of hoe heette het ook alweer dat aan
het brugje ligt/lag om naar het veer van Langerbrugge te rijden. Een
kleinigheidje gegeten, een glaasje gedronken .
Dat is het zowat voor deze lazy Wednesday.
Op ons gemakske
opgestaan, ontbeten en ons en den Estée S klaargemaakt.
Richard heeft deze
morgen de fenders opgeruimd we zijn Frankrijk doorgevaren met 18 fenders aan
ons schipke 18 fenders voor een jachtje van nog geen 10 meter kan tellen hé
als we de romp dan nog zouden beschadigen
We doen het nu met 12 fenders (dat is nog altijd 2 meer dan we gewoon
zijn, maar zolang de boegschroef niet hersteld is, geen risicos).
Vandaag 2 sluizen
gehad (verval van 10 en 5 meter) en de scheepslift van Strépy (verval 73
meter). Afgezien van de wachttijd in Strépy (50 minuten maar we zijn in
vakantie, dus we hebben tijd) is alles vlot verlopen.
In de jachthaven
van Mons liggen we op hetzelfde plaatsje als vorige keer, aan de cafetaria J.
Vorig jaar hebben we hier een vrouw tussen wal en schip zien vallen aan
de bezoekerssteiger, daar gaan wij niet gaan liggen zulle zij had ribben
gekneusd, ellenboog gebroken, Moest
het niet zijn dat de autostrade hier niet al te ver vandaan loopt het was
hier rustig. Maar we weten uit ervaring
dat het constante geroezemoes geen beletsel is om te slapen.
We hebben onze
fietsjes gepakt en zijn eens naar de Grand Place gereden, en zoals op alle Grote
Markten, zijn hier de biertjes ook een ietsiepietsie prijziger dan in het
cafeetje om de hoek. Maar het is een
mooi plein, leuke terrasjes, het stadhuis van Elio staat er ook en we hebben
ons onledig gehouden met mensen kijken (en Hyacinth kijkt niet alleen, ze
geeft ook nog eens gratis commentaar) één van onze favoriete bezigheden.
Nog wat
boodschappen gedaan (onze laatste Leffe hadden we uitgedeeld in Namen (we zijn
te goed voor deze wereld J) en terug
naar ons bootje.
Straks gaan we
eens kijken of er iets te bikken valt in de cafetaria en anders bakken we (met
aan een zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zal het Richard zijn) wel een
biefstukje (om compleet te zijn: een steak au poivre met gebakken aardappelen
en schulperwtjes). Speciaal voor de mensen die vanavond niet weten wat
gereedmaken, een kleine tip J.
Het valt me ineens
in dat we hier vorig jaar een film beginnen bekijken zijn van Monty Python,
maar we zijn dan die vrouw gaan helpen en hebben niet meer verder gekeken
misschien doen we dat wel vanavond.
Mooie slogan om de dag mee te beëindigen: Always look on
the bright side of life J
Fotos
De scheepsbak van
Strépy.
Helemaal alleen in
de grote sluis
Le Grand Place van Di Rupo
Ligplaats: jachthaven Le Grand Large - Mons
Aantal sluizen: scheepslift
van Strépy + 2 gewone sluizen
Weerbericht: bewolkt,
soms wat regen, soms wat zon, ± 19°C.
Maandag, 22 juni 2015 (Marchienne-au-Pont tot Seneffe).
Oeps, een paar foutjes gisteren (het was dus wel degelijk zondag en we lagen niet in Marcinelle-au-Pont, als dat al bestaat, maar in Marchienne-au-Pont), Hyacinth was duidelijk nog van slagL.
Marchienne-au-Pont is een relatief goede ligplaats als je van Mons, Brussel, Namen of Seneffe naar Charleroi vaart, moet je wel een kilometertje of drie verder de Samber op, een proper steigertje net buiten het industriegebied. Een bijna stiltegebied ware het niet dat er een schip rechtover ons lag met een behoorlijk luidruchtige generator (gelukkig uit tussen 23 en 7 u) en dat in een bebouwde kom!. Maar het schip is te koop, dus voor in de toekomst: Marchienne-au-Pont: rustig liggen, geen autos, weinig passage, groen aan de kant van de passantensteiger, een kerkschip. Je hebt in ieder geval niet het geraas van de treinen zoals in Auvelais (het enige andere alternatief of je moet voor een sluis gaan liggen).
Ze hebben hier de grauwheid een beetje proberen verhullen met graffiti er zijn een paar kunstwerkjes bij
We zijn vandaag opgestaan met regen, we hebben uren gevaren in de regen en nu liggen we in Seneffe inderdaad, in de regen! We genieten van ons Belgisch zomertje kan je tenminste na iedere sluis van tenue wisselenJ.
Vorig jaar, hebben we hier ook gelegen in juni zitten puffen van de warmte, s avonds een bbqtje groter kan het verschil niet zijn. Wat niet veranderd is: de kindjes op het water: ook met dit weer zijn ze aan het surfen en kanovaren dappere mensjes!
Wij blijven lekker binnen, drinken een wijntje, spelen scrabble en luisteren naar de muziek (als de roffelende regen het geluid niet overstemt tenminste).
Tot de volgende!
Fotos
Geen foto's vandaag... Signaalsterkte Wifi is te zwak...
Ligplaats: jachthaven S.N.E.F in Seneffe
Aantal sluizen: 3 (met vlottende bolders)
Weerbericht: Eerst regen, daarna regen en het eindigt met regen, veel regen en koud, ± 16°C
Zaterdag, 21 juni
2015 (Namur tot Marcinelle-au-Pont).
Zomer vandaag, en
we hebben het geweten we hadden een rustige nacht verwacht, maar dat was buiten
het zomerfeestje van de jachtclub gerekend.
Er was een summer party tot 4 uur in de morgen. Maar toch hebben we relatief goed geslapen,
als we af en toe wakker werden, was het iedere keer met muziek uit onze
jeugdjaren nostalgie dus.
Gisterenavond zijn
onze Nederlandse buren (Hans en Ginny) bij ons komen aperitieven echt sympathieke
mensen vol interessante verhalen. We hebben genoten van hun gezelschap en de
Leffe viel ook in de smaak van Hans J.
Deze morgen heeft
Richard hen (en Hyacinth) getrakteerd op chocoladekoeken.
Om iets voor 9 uur
zijn we dan vertrokken. En nu komt het
sluizenverhaal, een schaamrood item van deze keer. Richard zou het niet verteld
hebben (heel lief van hem om de stommiteiten van Hyacinth te verzwijgen), maar
ah, waarschijnlijk staat er al een filmpje op het internet voordat deze blog
verschijnt 191 sluizen heeft het goed
gegaan deze reis, Richard heeft ondertussen een tiental sluizen zonder
boegschroef - met verve genomen maar dat is zo saai voor de blog hé
Gelukkig is er dan Haycinth om wat schwung in het leven te brengen. Maar ik houd jullie nog even in spanning,
jullie krijgen het ganse verhaal Vandaag delen we alle sluizen met 2 Nederlandse
jachtjes uit Dordrecht. In de 4de sluis moeten we allemaal naar
boven niemand heeft blijkbaar geldige papieren om door Wallonië te varen, dus
krijgen we allemaal een officieel printje van de sluismeester. Een gedreven ambtenaar aan het werk op
zondag, ze bestaan! En Hyacinth (omdat
ze het best frans spreekt ???) krijgt een omslag mee die ze de volgende sluis
moet afgeven. En neen, daar ging het ook
nog altijd goed: de sluiswachter bleef in zijn bastion, dus Hyacinth van boord
en braafjes postbode gespeeld. OK, nu komt eindelijk de nachtmerrie van iedere sluisvaarder
(ik kan niets meer uitvinden om het uit te stellen) Sluis nummer 6 van de dag,
Richard meert perfect aan, Hyacinth legt perfect vast de sluiswachter doet
heel lang over het vullen van de sluis (een minder gedreven ambtenaar, we
kregen ook al geen antwoord via de marifoon, Hyacinth heeft nog opgeroepen om
het licht op groen te zetten). Haycinth
neemt de foute beslissing om het meertouw te verleggen naar een andere
bolder op het moment dat er een windstoot door de sluis komt. Gevolg: de boeg volledig weg van de kant
(hadden we nog een goed werkende boegschroef, zou het vandaag een kort
verslagje geweest zijn). Richard probeert nog iets te ondernemen maar de wind
en de stroming zijn te sterk. We drijven
af naar de andere kant van de sluis.
Hyacinth smijt nog een touw naar het jachtje voor hen, maar de man moet
ook lossen omdat zijn vrouw hun eigen jacht niet meer kan houden. Gevolg: schaamrood, schaamrood, ellende,
ellende dwars in de sluis. Hoe? Geen idee, maar uiteindelijk is Hyacinth van
boord gesprongen (en wonder boven wonder heeft ze eerst nog haar meertouw
bevestigd aan de Estée S en heeft ze het schipje recht kunnen trekken. Schade aan het schipje: 0,0 schade aan ego
van Hyacinth: 100%.
En het ergste van
al, er stond dat eentje aan de wal die alles zag gebeuren, en in plaats van te
komen helpen heeft hij zijn gsm gepakt en alles gefilmd. Hyacinth moet er nog aan wennen dat in dit
digitaal tijdperk spectaculaire beelden belangrijker zijn dan behulpzaamheid.
Daarna moest arme
Richard, volledig in het zweet om alles in goede banen te leiden, ook heel hard
op zijn tellen passen als hij Hyacinth aanspreekt (en letterlijk aanspreken hé,
ze kreeg niet eens op haar donder omgekeerd zou het wat anders geweest zijn J).
Kort daarna varen
we door Charleroi, er zijn festiviteiten aan de gang dus veel volk dus veel
portrettentrekkers die ons schoon schipke op de pellicule zetten. Normaal
gezien zit Hyacinth er dan deftig bij, met een blik van yes, its me, the lady
of the boat nu was het even anders: armen over de borstkas, voeten op tafel
(very ladylike) en een blik van et alors.
Maar haar
negatieve bui heeft maar geduurd tot de volgende sluis . Waar alles gelukkig
goed ging.
En nu liggen we
dus in Marcinelle-au-Pont, moederziel alleen aan een passantensteiger. En -
het is tenslotte vandaag zondag, kerkdag liggen we rechtover een kapel (een
heilig schip zeg maar, het komt dus
allemaal goed als we tenminste niet zot worden van die strakke wind J).
Maar wij, ervaren zoetwatermatrozen weten ondertussen dat de wind met
de avond gaat vallen.
Beste lezers van
deze blog: Richard & Hyacinth wensen jullie op deze 21ste juni
een warme, gelukkige en vreugdevolle zomer!
Fotos
Net zoals Parijs:
mooie brug + Eifeltoren J
Ontmoeting met
James Bond
Onze buren
Ligplaats: kade
Marchienne au pont
Aantal sluizen: 7
Weerbericht: Eerst
regen, daarna droog, veel wind, ± 20°C zonnig
We zijn vandaag op
hetzelfde uur vertrokken als onze Nederlandse buren, we varen dus samen tot in
Namur wel gemakkelijk als ze nog eens in panne vallen J
Dus varen we
telkens met hen in de sluizen. De eerste sluis moeten we eveneens delen met een
beroepsvaarder en eigenlijk kan je bijna op voorhand zeggen als ze al dan
niet rekening houden met lichte motorbootjes (als ze niet opkijken, dan mag je
er bijna donder op zeggen dat ze geen respect hebben voor plezierbootjes). En deze keek dus niet op, vaart ons volle vaart voorbij, test de kracht
van zijn schroef een paar keer in de sluis, dan weet je het wel. We hebben wijselijk besloten om hem de
volgende sluizen alleen te laten nemen, wat natuurlijk wel betekent dat we
iedere keer een twintigtal minuten voor de sluis liggen dobberen, maar safety
first!
In de vierde sluis
van de dag ging het pas echt fout Hyacinth was het water aan het bekijken met
een bedenkelijke blik, er dreef daar een serieuze troep in die sluis
(houtblokken, piepschuim, zelfs citroenen, )
en in één keer horen we een klop en de boegschroef doet het niet
meer! Helaas, ze heeft geen dienst
gedaan aan citruspers, het moet iets serieuzer zijn dat de schroef geraakt
heeft. Niet onoverkomelijk, maar heel vervelend (is toch een leuk speeltje dat
je achter de hand kan houden als de kant te dicht bij je schipke komt J).
De volgende
sluizen is het dus op een iets andere manier aanmeren, maar het heeft gelukkig
geen problemen gegeven.
Vandaag zijn we
langs het Latem van de Ardennen gevaren, langs de kanten van Wépion (even voor
Namen) moeten de villas zeker niet onderdoen, de Maas is natuurlijk wel iets
minder lieflijk dan de Leie.
In Namur
aangekomen is er geen plaats meer aan de kade, enkel nog een plaatsje of twee
aan de vingersteigers. Vorig jaar hadden
we daar ook gelegen, en door de sterke stroming hadden we een klein schartje
(van een centimeter of 50) opgelopen - ondertussen weten we hoe we het best
dwars op de stroom moeten aanleggen maar zonder extra hulpmiddel zag Hyacinth
het niet zitten. Dus eerst ergens gaan
aanmeren waar we niet mochten liggen - Hyacinth heeft dan haar Speedootje
aangetrokken en is in het water gesprongen.
In de boegschroef zit dus niets . Dit wil zeggen dat er een ander
probleem is, Richard heeft ons bed ontmanteld om via de binnenkant de handel te
bekijken, maar daar is niet direct iets
te zien dat wordt dus een extra tripje naar Terneuzen na de reis. Ondertussen waren ook alle vingersteigers
bezet en zijn we maar naast onze Nederlandse buren gaan liggen (die hadden het
laatste plaatsje ingepalmd). We liggen helemaal niet graag dubbel, maar soms
breekt nood wet (of zoiets).
Er is één, niet te
versmaden voordeel: we gaan lekker slapen vanavond. Vorig jaar hebben ze hier in Namen onze
fietsen proberen stelen dit jaar is de kans dat ze opnieuw proberen quasi
nihil. Dat worden sweet dreams vannacht
J.
En verder liggen
we hier te klotsen en te botsen er passeert hier redelijk wat plezier vaart
zo van die huurbootjes met zatte gasten en een schipper die geen vaarbewijs
nodig heeft en dus geen flauw benul heeft welke golven hij veroorzaakt. Maar tussen onze bootjes liggen genoeg
fenders, zelfs een oorlogsbodem kan ons niets maken J.
En hoe het komt
dat we vandaag opnieuw onze blog kunnen versturen? Met dank aan hotel Beauregard zij leveren
ons ongewild het nodige (free wifi) om jullie op de hoogte te houden J.
Fotos
Rotsklimmen
Mooi optrekje
Ligplaats: kade
Namur
Aantal sluizen: 6
Weerbericht: ± 20°C
bewolkt, tegen de avond zonnig
Vrijdag, 19 juni
2015 (Vireux-Molhain tot Dinant).
Gisterenavond is
de fanfare nog langs geweest om ons uit te wuiven sympathiek toch hé. Tja, je kan het maar hoog in je bolle hebben.
Ze waren op stap om de wereldoorlog te herdenken, ze zijn gestopt aan het
monument van de gesneuvelde soldaten en hebben daar The Last Post en de
Marseillaise gespeeld. En dan de brug
over om aan de overkant nog alles eens te herhalen dat heb je als er twee
dorpjes samengevoegd worden, dan moet de kerk in het midden blijven (allez,
hier is dat eigenlijk de Maas J).
We hebben nog niet
verteld wat een supergoed ijskastje we hebben onze drank staat altijd lekker
fris. Ze gaat zo goed, dat wanneer je de
etenswaren iets te dicht bij het vriesvakje legt, die dan ook maar solidair
zijn en mee bevriezen. En mag dat nu
toch het geval geweest zijn met onze heerlijke kazen dus eerst alles in
stukjes moeten kappen (dan was het vlugger ontdooid) en dan eten maar niet
echt smeuïge kaas, maar we hebben het niet aan ons hart laten komen.
Haycinth was
gisteren aan het vertellen dat de reis in Frankrijk eindigt zoals het begon:
moederziel alleen aan een ligplaats dat had ze nu echt niet moeten doen
Want dat betekende dat we alle twee gaan slapen zijn met in ons achterhoofd die
nozemkes op ons schipke in Valenciennes.
Gevolg: bij het minste geluidje stak Richard zijn hoofd door het luik om
te checken of alles ok was. Er is hier
geen mens gepasseerd, dus zorgen voor niets.
Is het lang
geleden dat ik het over sluizen gehad heb?
Wel het is gedaan met zelf sluiswachter spelen, we hebben onze
afstandsbediening moeten afgeven L. Vanaf nu is het weer
oproepen via de marifoon en soms antwoorden de sluiswachters, even veel keer
krijg je geen respons. Maar het beste
maak je je daar niet al te druk in, uiteindelijk openen ze toch altijd de
sluisdeuren J
Terwijl Hyacinth
zit te bloggen zit Richard bij de buren (oude bekenden, we hebben er al over
verteld zij die vroeger zo graag een klapke deden met de sluiswachters, maar
geen woord Frans spreken J). Ze hebben motorpanne en Richard is aan het
kijken of hij het kan verhelpen. Na drie kwartier had hij het euvel gevonden,
super Richard. Alleen jammer dat zijn
broek en t-shirt vol vet hangen. Maar
hij heeft twee mensen content gemaakt, dat is mooi meegenomen. En we mochten een biertje komen drinken, we
vreesden voor een Heineken, maar gelukkig waren het pintjes van de Aldi J.
Het was wel gezellig, wij kunnen uren naar vaarverhalen luisteren.
Van motorpech
gesproken, we volgen ook nog altijd de avonturen van de Pallieter, die hadden
gisteren ook een probleem met de motor. En dat nadat ze pas een mechanieker aan
boord hebben gehad om één en ander te vervangen. Blijkbaar is die man gevraagd
om verschillende boten op één dag te checken. Hopelijk kunnen ze vandaag weer
verder.
We gaan nu
spaghetti klaarmaken (is al lang geleden zulle), het zal ons smaken ;-).
Ondanks de
aanvragen, geen fotos van mijn schortjurk verkrijgbaar, die zijn gecensureerd J. Of
misschien trek ik het wel aan op één of ander feestje J. Is
misschien nog zo geen slecht idee van Wai Jing een modeshow maar dan van miskopen, we gaan dat
voorstellen aan de feestmadammen van de club. Zou nog wel eens een hilarische
winteractiviteit kunnen zijn, met de verkiezing van het lelijkste kledingstuk. En er nog een prijsje aan vastkoppelen
bijvoorbeeld een bon voor een dagje shoppen in Milaan J.
En over fotos
gesproken als ons fototoestel het om een of andere reden laat afweten, we
kennen een perfecte hulplijn in Zottegem ze kunnen ons onmiddellijk goed
weer fotos van de streek leveren J.
Maar nu terug naar
de serieuzere dingen van het leven: onze blog J
Gisteravond zagen
we bij valavond over de Maas honderden en honderden muggen zwermen, echt wolkjes
van muggen. En één, maar dan ook slechts
één van die beestjes is erin geslaagd om mee binnen te glippen en die vond het
nodig om Hyacinth nog even te pesten in haar bed, de snoodaard! Maar hij was niet de enige die me uit mijn
slaap hield, de warmte deed ook dik zijn best gelukkig is het beginnen
regenen en koelde het een beetje af.
Vandaag zijn we
weer niet zo heel ver gevaren, het is onze laatste dag op Franse wateren, we profiteren
er nog even van.
Varen in Noord
Frankrijk ik had me er iets anders van voorgesteld of beter gezegd, ik kon
me er niet echt een voorstelling van maken.
Mijn broer en schoonzus zijn enkele jaren geleden in Zuid Frankrijk gaan
varen en de verhalen die ze vertelden over hun reis waren om te
watertanden. Ik wist dat er in het
noorden geen sprake kon zijn van typische zuiderse, charmante dorpjes, ricard,
jeux-de-boules, platanen, ik had het me veel lelijker en grauwer voorgesteld
(een beetje zoals bij ons in Charleroi: veel industrie, druk vrachtverkeer, ).
Niet dus, vanop het water ziet er het
allemaal groen en prachtig uit. En één van de grootste voordelen van varen in
Frankrijk is dat je ook met lage boten over de oevers kan kijken (nu weten we
hoe leuk het moet zijn om te varen met een White Beauty of een Mac Kuloni). Het loont echt de moeite om hier te varen
het heeft waarschijnlijk niet de charme van het zuiden, maar wie van rust houdt
juni is de ideale maand om hier te toeven. Dank je wel Richard, je hebt een
mooie vaarroute uitgestippeld, je mag me in de toekomst nog meer verrassen met
zulke tochtjes (enkel onze bazen nog overtuigen om weer 6 weken verlof toe te
staan, zal geen makkie zijn).
Onze laatste
ligplaats in Frankrijk is dus Vireux-Molhain.
En we liggen hier moederziel alleen (voorlopig toch), dit is het rare
aan de aanlegkades of ze liggen vol of er komt geen kat. Misschien wordt ons morgen duidelijk waarom
er hier niemand ligt Alles is hier
nochtans voorhanden: bakkers, beenhouwer, supermarkt, bloemenwinkels, kappers,
wassalon, En ok aan de overkant van de
oever is een drukke autoweg, maar enkel vrachtwagens ervaren we als iets of wat
storend.
Richard is op dit
ogenblik water aan het bijtanken gelukkig zit ik binnen. Eerst schiet de kant van de wal los:
stuurboordzijde + een passerende wielertoerist een douche, en nadien vliegt de
slang langs alle kanten aan bakboord die kant is bij deze ook eens
afgespoten. Dat is wat ze noemen 2 vliegen (de arme fietser niet meegerekend) in
één klap J
Voor de volgende
dagen weten we niet of we alle dagen onze blog zullen kunnen versturen ons abonnement
voor één maand is enkel geldig in Frankrijk op de Belgische wateren moeten we
afwachten of de jachthavens wifi voorhanden hebben
Dus tot we nog
eens wifi hebben J
Fotos
Vireux-Molhain
De Estée S op haar
laatste Franse ligplaats (van deze reis toch )
Stille
marktkramers zulle, niets gehoord, dus lang geslapen.
Vandaag geen zin
om veel te doen, zelfs geen zin om vijf kilometer verder te varen. Het is hier rustig, er zijn douches en we
moeten nog niet echt de grens over even uitstellen dus.
Over douches
gesproken, enkele weken (yep, inderdaad weken geleden, we zijn ondertussen vijf
weken onderweg) geleden schreven we dat
de Franse norm qua hygiëne niet al te hoog lag dat het smerige douches waren. We moeten onze mening helemaal herzien, 90%
van de badruimtes zijn heel proper en van alle comfort voorzien. Enkel de duurste jachthaven viel dus tegen en
Rethel, daar stond de douche aan de steiger en voor iedereen toegangelijk en
het was er duidelijk aan te zien.
Marktdag dus, dus
Richard & Hyacinth naar de markt.
Natuurlijk kan je de markten niet vergelijken met de gezellige marktjes
in het zuiden van Frankrijk (daar zie je ook geen 3 matrassenverkopers op één
markt), maar als je niets nodig hebt, is het plezant snuisteren tussen/aan en
in de kraampjes.
Hyacinth heeft er
zelfs een heel luchtig kleedje gekocht Richard zegt dat het heel ouderwets
is, dat het op de schort van zijn grootmoeder lijkt. Maar het zit heel lekker (ik heb het dan ook
een maatje te groot gekocht tegen de groei J) en met dit goede weer leuk om dragen. Alleen heb ik het daarjuist in de spiegel
gezien lijkt inderdaad op iets dat Richard zijn meetje zou dragen. Zal dus enkel bij heel goed weer gedragen
worden en als niemand me kent of om te poetsen J.
Ook nog een
hammetje gekocht aan een kraam ons eten voor vandaag.
Verder een
vakantiedag gelijk een vakantiedag hoort te zijn: wat lezen, zwemmen in de
Maas, ijsje eten, aperitiefje drinken, klapke doen met oude bekenden (je komt
regelmatig dezelfde zoetwatermatrozen tegen), fenders kuisen (Richard hé, hij
kan niet stilzitten), en Genieten met de grote G dus.
Op dit eigenste
ogenblik komt er een windje op zorgt voor wat afkoeling, maar voorlopig
moeten we nog niet naar binnen het leven heeft zich vandaag vooral afgespeeld
in ons kuipke.
Normaal gezien
gingen we vandaag tot Revin varen, maar juist voor ons vertrek kwam er een
bekend jachtje (van zien toch) aanleggen aan de kade van Monthermé (de
Tuizenfloot eentje uit Gent). Ze wisten te vertellen dat de Nederlandse vloot
is losgelaten op de Franse waterwegen en dat het superdruk is in de
opvaart. Ze moesten soms anderhalf uur blijven
dobberen voordat ze geschut konden worden.
En dat Revin niet te doen was, dat de Nederlandse jachten al dubbel aangemeerd
lagen.
We zijn veel van
onze Noorderburen tegen gekomen vandaag, maar vermits wij de Maas afvaren, valt
het wachten voor de sluizen wel mee (maar inderdaad, zelden een lege sluis in
de opvaart). We zijn toch naar de
jachthaven van Revin gaan kijken, maar de informatie klopte niet zulle best
dat we zelf gecheckt hebben. Het lag er
wel rijen dik, maar met Duitsers J. Dus zijn we op onze
stappen teruggekeerd en door de tunnel van Revin gevaren, nog wat sluisjes
gedaan om te eindigen in Fumay.
Als er geen schip
passeert is het hier aangenaam liggen. De omgeving waar de boten aanmeren is
goed onderhouden. We zijn dan eens door Fumay gewandeld en onze eerste indruk
is dat er veel leegstand is. Ook heel
veel winkels zijn gesloten. We hebben
onze boodschappen (dus vooral zakken chips en nootjes en voor de volledigheid
ook TUC koekjes J) gekocht
in een supermarchéetje waar je thuis geen voet zou binnen zetten, veel te warm
voor voedingswaren, verf overal afgebrokkeld, fietsband of een plastiek
bloemstukje, geen probleem allemaal verkrijgbaar. En als je wil, neem maar zo mee want aan de
kassa geen kat te zien. Maar wij hebben
natuurlijk braaf gewacht op de jongen die tegen zijn zin moest werken En we klagen niet, we hebben de versheidsdatum
overal van gecontroleerd en niets over datum ça va nog allemaal.
Maar wat ze hier
wel hebben is een Rue de Bouchers (eigenlijk heet het Rue François Mitterand)
ze hebben hier 3 beenhouwerijen/charcuteriewinkels in één straat op minder
dan honderd meter afstand. We hebben de
eerste (en hopelijk de beste) gekozen om ons vlees voor vanavond te halen.
En wie geen zin
heeft om te koken het frietkot is vlak aan de kade
Morgen is het hier
op de kade marktdag dat betekent voor 7 uur al lawaai, maar ook verse
producten
Enfin, meer valt
er niet te vertellen vandaag. We gaan
een hapje eten, nog wat lezen en vroeg in onze vooronder waarschijnlijk toch.
Maandag, 15 juni
2015 (Joigny-sur-Meuse tot Monthermé)
Rustig dagje
vandaag onze gasten hebben het tot 7:30 volgehouden in hun logeerbedje.
Het weer is iets
minder zeggen de verwende reizigers. Het was toch nog een graad of 22°C, wat
veel wind, nog wat bewolking maar we
hebben toch buiten kunnen ontbijten. En
luxe verse baguettes (de winkel was
eigenlijk gesloten, maar de vriendelijke winkeldame heeft toch nog vers brood
naar ons schipke gebracht).
Emmet heeft zich
gewassen in één van de grootste badkamers ter wereld: de Maas. Ook zijn tanden gepoetst en maar best ook,
gisteren zijn we allemaal gaan slapen met een gekleurde tong de grote kinders
hadden M&Ms gegeten (veel M&Ms J). Ter info: de blauwe
verkleuren het best J.
Na het ontbijt
zijn we (Emmet dus) niet al te ver gevaren, tot Monthermé, een typisch Ardeens
plaatsje, rustig zeker in het begin, toen lagen we hier alleen. Op dit
eigenste ogenblik hebben we aan bakboord een motorhome of 25 en op de steiger
een schip(ke) of 7 ... rustig dus J.
Emmet en Richard
zijn dan de met de fiets naar Joigny-sur-Meuse gereden (als je hun verhalen
aanhoort volgens mij kunnen ze zo meedoen aan de Tour de France en die dan nog
winnen ook J) om de
auto van Emmet op te gaan halen.
Elisabeth en Hyacinth hebben dan (hoe kan het ook anders) ondertussen
een aperitiefje (of twee) gedronken.
De rest van de dag
hebben we op het gemakske door gebracht.
s Middags (zolang we in Frankrijk zijn) du vin, du pain en du boursin
(of een andere franse kaas) gegeten. Daarna ons eten laten verteren lees platte
of minder platte rust. Nadien een wandeling in het stadje gemaakt (lekkere
reuzenkersen gekocht) en lap voor je het weet is het weer aperitieftijd J.
Het is maandag,
dus net zoals in België zijn er weinig restaurants open dus met de auto van
Emmet op zoek naar een restaurant noppes, nulla, nougatballen of dicht, of
aan het verbouwen of als er al iets open was, zag het er niet al te appetijtelijk
uit. Dus terug naar Monthermé en lap
op een boogscheut van onze Estée S was er een heel net restaurant. En ondanks het feit dat de uitbaters
duidelijk een voorkeur hadden voor het mannelijk geslacht, hadden Elisabeth en
Hyacinth de grootste porties gekozen. Al
ooit 2 gambas gegeten als hoofdgerecht?
Neen, één adres: Monthermé J.
Maar door het
zoeken naar een restaurant hebben we toch een andere omgeving en een ander
riviertje kunnen bewonderen: de Semoy.
Sightseeing vanop de weg is eens iets anders
Een uurtje later
dan voorzien zijn onze gasten richting Langerbrugge vertrokken, voor hen is het
morgen werkendag. Ze zijn nog niet goed en wel weg of we denken al weer aan
Emmet: we zien hier op dit moment iemand zijn kruimeldief uitkuisen J.
Enne Elisabeth iedere keer als we een muntje eten zullen we aan jou
denken J.
Nu nog genieten
van één van onze laatste avonden in Frankrijk en morgen zijn we er weer met
meer weer.
.
. En zo ben ik te weten gekomen dat de
gemiddelde Nederlander op een vrije
maandag in de zetel zit met een laptop op zijn/haar schoot 
.
.
En ook nog proviand indoen (niet dat het nu echt nodig is, want we gaan de
volgende dagen nog enkele stadjes bezoeken maar je weet nooit dat het oorlog
wordt hé).
.
).
