05-05-2016 om 19:41 geschreven door Erlinde Jansens  

ZOMERGEKTE EN SOCIALITEIT

’t Is weer voorbij, die rustige winter.  Ik vraag me soms af of dieren die een winterslaap houden wel vrijwillig ‘terug in gang schieten’ als de warmte terug in ’t land is.  Of zou de dierenwereld ook een sociaal verplichte gastvrijheid der natuur ondervinden?  I know I do!

Ik weet niet of ik best eerst wegduik voor een vrolijk fladderend insect, voor die fietser die zich met zijn neus in de lucht op het stoepgedeelte begeeft of voor het groepje gekgeworden jeugd dat daar afkomt.  Het is echt defensief wandelen geblazen.   Je hoeft ook totaal niet hooggevoelig te zijn om last te hebben van de luidruchtige zomerclans.  Nog meer dan anders zal je gehoord hebben wat mensen aan elkaar vertellen!  Nog meer dan anders wordt het luide gekwebbel, geroep en gekrijs van kinderen beschouwd als vrolijkheid en spontaniteit.

Van God weet waar komen mensen terug op straat.  Boodschappen doen op de zaterdagmarkt wordt corvee en in de winkelstraten zijn wettelijke én stilzwijgende overeenkomsten niet meer van tel.  Overal staan mensen in de weg.  ‘Pardon, kan ik even passeren, a.u.b.?’    Ik zie ze denken: ‘Zeg, het is wel mooi weer, he!’  Jaja, vitamine D, minder of lichtere kledij, je niet moeten haasten vanwege slecht weer, de heerlijke geur van het seizoen.  Dat vind ik ook wel, ja, dat wel ja!  Maar zou je wel in de stad je hond niet aan een les van 5 meter wil houden?  En nee, ik voel niet de neiging om het beest te gaan strelen of er een praatje over te maken.

Waar ik positief over freak is het wonder der types, want ‘mensen kijken’ geraakt, voor mij althans, niet afgezaagd en de zomer is absoluut een feest voor de mensenkijker.  Samen met het ‘een kleurtje opdoen’ is dit een reden om onnodig buiten te komen.  Ik kan er maar niet van over hoe uiterlijkheden heel vaak een persoonlijkheid kunnen voorspellen.  Mijn totale en complete verbijstering gaat echter uit naar dieren en hun baasjes.  Nu ja, op straat zijn dat natuurlijk normaal gezien alleen honden.  Ik kan goed vatten dat een persoon graag een dier heeft waar hij zich in herkent.  Zoals met alles: projectie of spiegelen.  Maar dat dat dier dan ook nog gevonden wordt door die persoon, dikwijls onbewust, dat vind ik on-ge-loof-lijk!

In de winterperiode kan je nog van een zekere mildheid spreken voor wat je kledingkeuze betreft.  Ligt je haar wat in de war of is het grijs niet tijdig bijgewerkt, dan begrijpt men dat enigszins maar durf dat echter niet meer riskeren als de lente begonnen is!  Met een gelukzaligheid barsten de oordelen los, alsof het dan nog méér gepermitteerd is: ‘Alé, jij draagt nog winterkleuren!’ of ‘Waarom steil jij je haar niet?’  Ben je iemand die anders al wat anders is?  Wel, dan mag je bij deze zeker uit de boot vallen óf doen wat ze zeggen!  Wereldproblemen worden erg bevonden maar voor een ‘minder’ uiterlijk blijft er noch begrip noch aanvaarding.

Hemel zij dank voor dubbel glas.  Als het mooi weer is zet ik enkel mijn ramen open vóór ik buiten ga en als ik thuis ben, als de winkels gesloten zijn, behalve dan op zondagnamiddag want dan is het ‘vrije-dag-en-uitstapje-maken-gekte’.  Uitgelatenheid, overacting, 2 personen die een hele groep lijken, …  ‘Hoe? Ben jij niet weggeweest met dat mooie weer?!!’  ‘Nee.’ ‘En de natuur is nu zo mooi!’ ‘Ja’  ‘En zo eens een fietstochtje, ook niet?’  ‘Nee.’  ‘Toch wel een terrasje doen of buiten eten?’  ‘Nee.’  ‘Naar waar ga je op reis?’  ‘Naar nergens.’  ‘Alé, waarom niet?’  ‘Zegt me niks.’  ‘Je zet je ramen toch open?’, ‘Je moet toch lucht hebben.’  ‘Ja, dat doe ik en die heb ik!  Daar zorg ik voor en ik kom genoeg buiten omdat dat nu eenmaal moet om dingen te regelen en dat zijn er toch wel wat.’ 

Nu blijk ik sowieso altijd al iemand geweest te zijn die mensen op één of andere manier aanzet om mij naar hun hand te zetten.  Ik moet een enorme trigger hebben die dominante, soms arrogante, persoonlijkheden aantrekt.  Het probleem is echter dat zij mij gewoonlijk op een lieve manier toespreken.  Zeer ergelijk is dat want hoe antwoord je dan, he?  Zij zijn ook vaak diegenen zonder zelfkennis en/of in die zin gewoon onvermijdelijk genetisch bepaald.

Weet je, voor diegenen die ook wat ‘anders’ zijn, het is alleen belangrijk om trouw te zijn aan jezelf en te handelen vanuit jouw denkwereld, echter zonder egoïstisch of egocentrisch te zijn.  Het is niet omdat de meerderheid iets beweert dat dat per se dé waarheid is of dé norm.  Integendeel.  De meerderheid van de mensen zijn ietwat kuddebeesten en kopiëren het gedrag van anderen zonder iets echt in vraag te stellen of met veel te weinig empathie en kennis van een situatie.  Er wordt zo ook gezegd dat je zelfzeker moet zijn hoewel ik dat één van de domste dingen vind die je kan doen als die zelfzekerheid niet voldoende gestaafd is.

Of je een sociaal of asociaal iemand bent, da’s ook nog zoiets.  Dit krijgt ook z’n duidelijk uiting in de zomer … of in een ‘openbare gelegenheid’ zoals een café, evenement, …  Als je dán de ‘weubes’ krijgt van iemand, is die vermoedelijk asociaal.  Als iemand bij mooi weer gemoedelijk blijft, kun je stellen dat die sociaal is.  Bottom line… sociaal: menselijke omgang op een met-elkaar-rekening-houdende manier in de mate van het mogelijke.  Zo staat dat in mijn woordenboek.

Ok, ik wil nog wel eens een uurtje afspreken om iets te gaan drinken.  Ik neem mijn agenda erbij om al iets te boeken voor oktober of zo.  Als het eerder zou zijn willen jullie toch nergens gaan binnen zitten.  Nog liever een half uur de terrasjes aflopen, hopende op een lege stoel dan te profiteren van de lege binnenruimte.  Leve prioriteiten!  Nog een half jaartje geduld.   Als het einde-van-de-zomer-geklaag er weer is, kan ik mijn winterdekentje weer spreiden.

02-04-2016 om 00:00 geschreven door Erlinde Jansens  

28-03-2016 om 00:00 geschreven door Erlinde Jansens  

27-03-2016 om 19:25 geschreven door Erlinde Jansens  

DE KLINIEK … EEN PLAATS VAN VELE BEROEPEN EN BEDRIJVEN

Een dagje hospitaal, een dagje vrijaf dus, een dagje aandacht en dit voor een keertje mijn richting uit.  Ik noem het verplichte vakantie.  Natuurlijk ligt dat anders als je met een ernstige ziekte moet opgenomen worden maar in mijn geval is het gewoon wat wegnemen en wat terugplaatsen.  Ik trek een nummertje en als het aan mij is mag ik naar het loket.  Een aller-retour graag.

Na het onvermijdelijke papierwerk, alsof je op het stadhuis bent, komt een verpleegster een 10-tal patiënten uit de wachthoek plukken.  Het doet me denken aan een juf die in september haar klas samenstelt.  Ik voel me al meteen één met het groepje mensen en verstandhoudende blikken kruisen af en toe.  Zelfs de irriterende tikkende klok die ik herken van een vorige keer kan mijn vredig gemoed niet drukken.   In het secretariaat van de verdieping kakelt het van andere verpleegsters en ik probeer te raden wie de mijne zal worden, want iedereen krijgt er eentje, gewoon voor zich apart.

Op de zaal gekomen ontpopt mijn toegewezene zich in een stewardess: “Daar kan je je omkleden, hier is je kastje, daar mag je het sleuteltje inleggen, …”  Een beetje later word ik vriendelijk maar kordaat verhoord door een agente-verpleegster : “Niets meer gegeten?  Geen juwelen meer aan?” die dan verder evolueert naar cipier :  “Seffens komt er iemand je halen maar eerst doe je dit aan op deze manier en straks mag je pas een glaasje water als het je gezegd wordt.  Je mag ook absoluut niet naar huis voor de anesthesist bij jou is langsgeweest en alles in orde vindt.”

Mijn buurvrouw en ik spelen elkaar op hilarische wijze enkele bedenkingen toe.  Die optie te hebben vind ik nou net leuk aan een zaal, als het niet voor lang is.  We zitten in hetzelfde schuitje maar kennen elkaar eigenlijk niet.  Een soort kampsfeer is het.  Eén voor één worden we weggevoerd, weer door vriendelijke verpleegsters, twee per bed.  Ik wenste dat de rit nooit zou stoppen.  Het doet me denken aan mijn kindertijd, toen we mekaar met een kruiwagen of iets dergelijks zomaar wat heen en weer vervoerden en dan nog liefst door vele bochten.

Het blijkt file te zijn in het operatiekwartier.  Mijn witgele dienaars blijven geduldig aan mijn zijde en één van hen trekt een kapje over mijn haren.   Dit brengt me in kapsalonmodus waar ik trouwens ook steeds van kan genieten.  Intussen word ik al helemaal euforisch over het infuus dat mij in een droom van een slaap zal brengen, nl. een onmiddellijke.  De chirurg is in het zachtblauw, net als zijn assistenten.  Voor een derde maal vandaag wordt mij gevraagd om mijn naam en geboortedatum te zeggen om te checken of mijn bandje klopt.  Mijn lot staat nu definitief en als goedgekeurd geregistreerd in mijn quarantaine-cel waaruit geen ontsnappen meer mogelijk is.

Ik had vroeger al begrepen dat iemand die onder narcose is een buis in diens keel krijgt maar nu vernam ik dat je sowieso ook beademd wordt.  Interessant maar mijn hyperventilatie speelde ervan op.  Stiekem had ik spijt dat ik alles niet kon overzien, hoe en wat en zo.  Zou ik een volgende keer vragen of ik het mag filmen?  Waarschijnlijk.  Ik voelde mij nu toch al in Grey’s Anatomy, dus …  Met enkelen verleggen ze mij van het bed op een smal soort brancard.  Hey hop!  Ik geniet.

Ik vraag de anesthesist of ze niet elke avond wil langskomen om mij in slaap te doen.  Ze antwoordt dat we dan maar Michael Jackson-toestanden zouden krijgen en plots hoor ik van de hele crew verbazing over mijn gelukzaligheid van het moment.  ‘Ik zal alvast mijn ogen sluiten’, zeg ik en kan nog net ‘slaapwel’ zeggen. 

Part 2.  Ik ben wakker en als ik het goed heb lig ik alweer in de zaal maar ben niet zeker.  Als ik meer en meer terug bij bewustzijn ben hoor en zie ik vaag dat iemand de gordijntjes rondom mij dichttrekt.  Of het gaat met mij en of ik nog steeds zo enthousiast ben over mijn operatie-slaapje.  Ja, hoor!  Iedereen op de kamer is rustig.  Eén ding heb ik nooit begrepen.  Die vriendelijke verpleegsters van vandaag de dag hebben het toch nog steeds niet afgeleerd te kakelen als kippen in een kippenkwekerij, altijd luid!  Nu ja, velen toch.

Ik leg me comfortabel in mijn hotelbed, nog afgezonderd door de nu welkome gordijntjes.  De stewardess komt nog even binnenglippen: “Nog een uurtje wachten en je mag iets drinken en als er iets is dan druk je maar op de rode knop.”  Nog even trek ik mij op aan de hendel boven mij, gewoon om te zien hoe dat is.  Toch maar vlug nog slapen.

Gordijntjes schuiven open terwijl nog een andere dienstbode mij vriendelijk nog ergens uitleg over geeft.  Bij mijn kamergenoten blijken er alle soorten ingrepen te zijn gebeurd: iets aan een mond of kaak, een schouder en verder is het mij niet duidelijk.   Ik heb honger, geen dorst maar drink al wat.  De huishouding brengt mij wat later gelukkig een plateau met eten en drank.  De boterhammetjes zitten in plastic verpakt, de confituur en choco in mini-potjes, wat ik gezellig vind.  Ik voel me op het vliegtuig maar nu op de terugreis waarbij het kannetje koffie mij laat inzien dat het tijd is om weer stilaan in actie te schieten.

Dag daghospitaal!  Ik ben zeer tevreden over je service en kom graag nog eens terug, natuurlijk voor een even kleine pietluttigheid.  Ik heb genoten van belangrijk te zijn geweest in je anonimiteit.  Dag algemeen hospitaal!  Ik zal je bedrijvigheid missen, je voorzieningen in alle mogelijke behoeften en dat er altijd leven is, nou ja, de kippen uitgesloten!

24-03-2016 om 08:33 geschreven door Erlinde Jansens  

YOU STUPID MAN!

Je hoort het al eens in films : ‘Als je vrouw tevreden is loopt alles op rolletjes’.  Ik heb het hier niet over de vrouwen ‘nooit (goed )genoeg’, wel te verstaan maar de gemiddelde vrouw tevreden houden of beter nog, gelukkig, is belachelijk simpel, zolang beide partners maar exclusief met elkaar in de relatie wíllen zitten!

Dan is het alleen maar kwestie van dit te tonen en vertrouwen op te bouwen.  Het is een vicieuze cirkel.  Als je je liefde toont kweek je vertrouwen.  Maar als je de ander niet vertrouwt word je geremd om je liefde te tonen.

Man man man!

En dan is er de gemiddelde man.  What the … !  Behalve de uitzonderlijke exemplaren is het eerder hij dan de gemiddelde vrouw die onlogisch in mekaar zit.  Ze moeten je hebben, ze hebben je, het is plezant en intens.  Stilaan komt er routine (ik hou niet van het woord ‘sleur’) in de zaak.  En dat was het dus of wat?  De remedie is nochtans poepsimpel, net zoals je je best tijdig verzorgt bij een opkomende verkoudheid of dat je interieur langer mooi blijft als je het goed onderhoudt.  Je kent het toch ook … bijna elke keer als je eens goed opruimt (her)ontdek je langvergeten dingen.  Dat is ook zo met relaties.  Heb je beiden de wil en de mogelijkheden om er iets van te maken, is er een weg!

Het onoverkomelijke probleem voor ons vrouwen is echter dat hoe meer we tijdens de aangebroken routine-periode(s) onze liefde (willen) laten zien, hoe meer onze geliefden dit ofwel als normaal gaan bekijken, ofwel als ‘niet aantrekkelijk’ of ‘zonder uitdaging’.  We moeten dus slinks worden (niet vals!), nachtjes wakkerliggen over hoe we ons gedrag kunnen aanpassen om nieuwe interesse te wekken.

We willen ons alleen maar gewild voelen!!

Weet je nog, man-geliefde, dat ook jij mij in het begin zo graag en zo veel mogelijk bij jou wilde?  Dat de wereld het mocht, nee, móest weten?  Weet je nog, toen je mij half stalkte, ik dat best wel fijn vond, alleen maar omdat ik ook verliefd op je was?  Elke letter, stemgeluid of beweging van elkaar liet de bliksem in ons los.  Waarom moeten we dan nu kunstjes leren als een hond die zo goed mogelijk op de wensen van zijn baasje probeert in te spelen?

Kunstjes doen we mét plezier maar dan ook alléen voor het plezier, niet voor de noodzaak ervan.  Even vertalen … Er is een verschil tussen voetballen omdat je dat graag doet en voetballen om in de gunst te komen bij iemand.  Of op café gaan, of gamen, of whatever.  Hier komen de zo gehate afspraken aan bod, het moeite doen voor iets, iets (nieuws) een kans geven, of dat nu gaat over een gezamenlijk gesprek met een derde of het gewoon onderling bespreken van compromissen.

Compromissen en afspraken als vrijheid

Op een werk lijkt het allemaal mogelijk.  Voor jezelf ook.  Overdag gaan werken met de nodige ingelaste pauzes.  Als je werk gedaan geraakt is en de baas tevreden, dan geeft dat een bevrijdend gevoel.  Op dinsdag inkopen doen.  Op woensdag een pintje drinken met de maten.  Rond 18u aan het eten beginnen.  Kortom, waar je je voor inzet beloont.  Waarom blijkt dat dan zo moeilijk in relaties?  Waarom moet op dit gebied ineens alles zo nodig spontaan gebeuren?  Als je een reis wil boeken met iemand moet je toch ook te koppen samensteken?  Waarom is het organiseren van romantiek dan voor zo vele mannen zo beklemmend terwijl je er enorm veel voor terug kan krijgen?  Bang dat vrouwlief het gewoon gaat worden?  En dan?!  Een eeuwig raadsel.

Playing hard-to-get

Ok, het heeft wel iets … de jacht op elkaar, het moéten strijden voor de liefde.  Bij wijze van spel dan, bij wijze van je verlangen kenbaar maken om dan te triomferen met je verovering of het zalige gevoel te hebben veroverd te worden.

Is het anderzijds niet wat onnozel en zelfs overbodig dat, i.p.v. deze liefdesdans met gewone alledaagse dingetjes onder de knie te houden, er langzaam aan meer en meer verwacht wordt van elkaar en men niet meer van gewone dingen kan genieten?

Die van ons kan nogal e stukske zagen, zeg!

Ook hier weer heb ik het niet over mevrouw de zaag herself, bij geboorte of door opvoeding, hoewel we moeten beseffen dat we elkaar nog steeds elke dag (her)opvoeden.  Ik zag ooit in een veelzeggende cartoon hoe de vrouw iets vertelde terwijl de man de krant las.  Op de duur was het zodanig geëscaleerd dat de man zijn krant bijna over zich heen had getrokken (om gerust te zijn) en de vrouw dan maar riep dat er brand was (om aandacht te krijgen).  Ja, wij vrouwen zijn vaak moeilijk en willen alles tot vervelens toe uitmelken maar stel je ook eens de vraag of dit met zelfs een minimum aan inspanning of aandacht niet heel makkelijk te voorkomen valt.

22-03-2016 om 00:00 geschreven door Erlinde Jansens  

OMGAAN MET GEVOELENS ... VOOR KINDEREN

Gevoelens zijn als een koekjesdoos met vakjes.  Het ene gevoel is heviger en duurt langer, het andere duurt maar eventjes en is gauw weer vergeten.

Soms voel je verschillende gevoelens tegelijk, bv. tegelijk blij en bang zijn (bv. in kermismolen).

Gevoel = je voelt iets gebeuren.

Emotie = hoe je daarop reageert vanbinnen en/of vanbuiten.

 Gevoelens zijn eigenlijk een samengaan van hoofd (in de hersenen gebeurt alles), hart en buik.

Sommige mensen voelen wat andere mensen voelen.  Zij zijn dus iets gevoeliger en daardoor dus ook emotioneler.

Probeer zoveel mogelijk je eigen gevoelens te voelen.  Je mag wel de gevoelens van anderen herkennen (omdat je die zelf hebt), maar laat je er niet door meeslepen.  Als iemand in een put springt, hoef jij er nog niet achteraan te springen !

_________________________________________________________________________

Wij doen die dingen ook wel maar bij die anderen is het veel moeilijker om ze weer rustig te maken.  Zij doen die dingen heel vaak niet met opzet en weten ook niet dat ze zo overdrijven.

_________________________________________________________________________

Wat voor de ene persoon iets goeds is, is zeker niet altijd voor een ander persoon ook iets goeds.

_________________________________________________________________________

Wees dankbaar voor de dingen die je hebt en de persoon die je bent.  Dankbaarheid kan je een heel goed gevoel geven.  Een ouder(e) kan je hier het voorbeeld zijn.  Anders is het nogal moeilijk voor een kind om “dankbaarheid” te vatten.

_________________________________________________________________________

Probeer niet te willen dat iemand iets voor je terugdoet.  Als je iets doet voor iemand, dan moet dat zijn omdat je dat zelf wil, niet om iets terug te krijgen.  Je wordt er alleen maar verdrietig door.  

Soms kan het zijn dat je je niet goed voelt in de buurt van een bepaald persoon.  Dat komt dan doordat jullie waarschijnlijk heel anders zijn.

Het kan ook zijn dat jullie eigenlijk te veel op elkaar gelijken, hoe raar dat ook klinkt.

We zijn soms ook wat bang van dingen die we niet kennen.  Als we ze leren kennen, gaat de schrik waarschijnlijk weg. ___________________________________________________________________________

Het gebeurt dan mensen voelen dat jij een overgevoelig lammetje bent en dat ze daar dan gaan om pesten. 

Het is de bedoeling om met elkaar om te gaan op een manier die voor beide mensen goed is.

Dat gaat vaak niet zo direct en ook niet zo gemakkelijk maar ieder van jullie kan er zeker iets uit leren.  En leren is heel belangrijk in het leven. 

Als je iets doet kan je je afvragen of het goed aanvoelt of niet.

Doe je iets misschien alleen maar omdat iemand anders het je gezegd heeft ?

Moet je de hele tijd maar denken aan een probleem dat je met iets of iemand hebt ?

Probeer bij wat je doet :

Te denken met gevoel

Te voelen met verstand

_________________________________________________________________________

Als je wat verdrietig bent, richt dan je hoofd op.  Het kan helpen.

Als je je boos voelt, tel dan eerst tot 10 eer je iets doet (dat kan met een rustige beweging erbij) zodat te sterke gevoelens of emoties wat kunnen afzwakken.

_________________________________________________________________________

Als je een probleem hebt met iets of iemand, wacht dan niet te lang om het tegen iemand te zeggen.  Misschien komt het dan allemaal wel snel goed en wordt het probleem niet groter dan het al is.  Zeg het tegen iemand die je vertrouwt, tegen iemand waar je je goed bij voelt.

Het is zelfs goed om het eerst tegen iemand te zeggen die niet in de groep zit en te vragen wat die ervan denkt.  Je beslist daarna zelf wat je zal doen.

_________________________________________________________________________

We weten allemaal dat we verschillend zijn.  Het ene kind kan al eerder lopen dan het andere.  Het ene kind heeft wat meer moeite om een mooie tekening te maken dan het andere.

Met gevoelens is dat ook een beetje zo.  De ene persoon kan makkelijker met gevoelens omgaan dan de andere.  We moeten dus ook hierbij wat geduld hebben met elkaar.

_________________________________________________________________________

Gevoel en lichaam werken samen.

Het is belangrijk dat je goed (gezond) eet, genoeg beweegt en genoeg slaapt.

Als je die dingen doet, voel je je zeer zeker al veel beter.

Als je die dingen niet doet, ben je veel vlugger bang en kan je niet goed nadenken.  Je zal dan waarschijnlijk ook veel norser zijn.

En weet je wat ?  Als mensen voelen dat je nors bent, dan gaan die ook nors doen tegen jou.

Als ze voelen dat je een vrolijk iemand bent, dan zal je vrolijke mensen tegenkomen.

Als dat niet zo is, dan is er ergens een probleempje en dat moet dan worden opgelost, alleen of samen met iemand die je vertrouwt.

_________________________________________________________________________

Bang zijn (angst) kan goed of slecht zijn.

Angst kan goed zijn om je voorzichtig te laten zijn.

Angst kan slecht zijn omdat het je tegenhoudt sommige dingen te doen.  

Wat ook belangrijk is, is de manier waarop we iets zeggen aan iemand.  We willen iemand toch niet zomaar kwetsen ?

 Het kan ook zijn dat twee personen iets helemaal verschillends zeggen maar eigenlijk net hetzelfde bedoelen. 

Zeg zoveel mogelijk wat je precies bedoelt.  Hoewel je bij sommige mensen (bv. slechte verstaanders of agressieve) toch soms beter een strategie bedenkt om het duidelijk te maken (bv. hoe langer hoe minder mee omgaan).

___________________________________________________________________________

Het is nodig op af en toe eens, en op een tijd en plaats waar het goed kan, je emoties los te laten.  Ween gerust eens goed door met een gevoelige film of leef je maar eens goed uit in het zwembad (bv.  Laat wat je voelt op tijd naar buiten komen, maar doe het liefst wanneer je voelt dat het kan).

Welke gevoelens je ook hebt, denk eraan dat er nog andere mensen zijn die hetzelfde voelen.  Je bent dus niet alleen.

___________________________________________________________________________

Probeer je ook eens voor te stellen hoe het voelt iemand anders te zijn.  Je zal die persoon dan waarschijnlijk beter begrijpen.

Stel je voor dat jij het leven van de ander zou hebben, er zou uitzien als de ander, je zou kleden als de ander.

Grote mensen kijken heel anders op de wereld.  Ze zien andere dingen dan iemand die kleiner is.  Een hondje bvb. is het gewoon voortdurend tussen voeten te lopen.  Iemand uit een warm land vindt het gek dat wij de zon opzoeken.  Het is gewoon iets om over na te denken.

En als we iemand zien die iets niet goed kan of gehandicapt is, laten we daar dan niet meer lachen.

___________________________________________________________________________

Laat mekaar zijn wie hij/zij is.  Alleen geweld moet gemeld.

ROMANTIEK KAN  JE LEREN !

 OMSCHRIJVING

Mix van passie, begrip, aanvaarden, interesse in de ander, respect.

Genieten van zowel aandacht krijgen als geven ; genieten zowel van de interesse die de ander in je toont als interesse die jij in de ander toont.  Het evenwicht hiertussen bepaalt of er sprake is van een ‘gezonde’ romantiek.  Ze zou niet van één kant mogen komen.

Romantische uitingen worden vaak geklasseerd onder de noemer ‘overbodig’ maar je kan jezelf de vraag stellen of het nu echt zo vreselijk is om er wèl aan mee te doen.  Moet alles alleen maar functioneel zijn ?  En wat als de dingen er daadwerkelijk beter door worden ?

Het is heel persoonlijk in welke categorie iemand bepaalde ‘weldaden’ of ‘deugden’ plaatst.  Zo is het dat masseren voor velen als romantisch bestempeld wordt maar evengoed betekent dit voor een ander persoon een vorm van erotiek.  Het is dus belangrijk dat partners mekaar leren kennen.

Wat maakt dat iemand iets als romantisch aanvoelt ?  Het gaat immers meestal over banale, simpele dingen maar het is de romantiek die er een meerwaarde aan geeft.  Je partner moet het gevoel krijgen bijzonder te zijn voor jou, dat je alleen voor hem/haar bepaalde dingen doet, op een manier die je niet voor iemand anders hanteert.

Je zou ook kunnen stellen dat het voor de ander romantisch overkomt als je iets doet waar je eigenlijk niet van houdt maar waarvan je weet dat hij/zij dat wel doet.  Zorg ervoor dat het niet alleen bij woorden blijft en rechtvaardig het desgevallend niet al te vaak met excuses waarom het niet is doorgegaan.

Valt het je op dat je je niet schaamt voor de ander waar je dat anders wel zou doen ?  Kan je je eergevoel even opzij zetten ?  Doe je met plezier een attentie die compleet nutteloos lijkt ?  Doe je moeite voor iets wat niet in je aanleg ligt ?  Je bent op de goede weg !

 BASICS

Er bestaat een Chinees gezegde dat zegt : ‘Een goed functionerend land begint met een goed gezin.’  Een goed functionerend gezin begint met een goede relatie. 

Bij alles wat je doet zou je je vier vragen moeten stellen waarop je ‘ja’ zou moeten kunnen antwoorden. 1) Is er motivatie ?  2) Welke zijn mijn prioriteiten ?  3) Heb ik voldoende speling (ruimte) ingebouwd ?  Bevat het plan enige humor ?

Een plant heeft water nodig om te groeien ; een auto heeft brandstof nodig om te rijden.

Verliefdheid is de bron van alle potentieel ; liefde is de bron van alle goeds.

Er wordt wel eens gesteld dat de dingen die je in het begin bij iemand charmeren, net die dingen zijn waar je je later aan gaat ergeren.  Evenzeer geldt dat de dingen waar je je gewoonlijk onmiddellijk aan ergert net nú charmant bij je overkomen.

Hoog oplaaiend vuur is gewoonlijk rap uit.  Een gelijkmatig vuurtje houdt veel langer een warme gloed.  Integreer romantische dingen in je toekomstplannen.

Elke keuze die je maakt moet eveneens viervoudig worden overwogen.  1) Wat als ik het doe en het lukt ?  2) Wat als ik het doe en het mislukt ?  3) Wat als ik het niet doe en het lukt ?  Wat als ik het niet doe en het mislukt ?

Probeer geldproblemen te vermijden.  Dit is één van de factoren die extra stress meebrengen waardoor een constante druk op de relatie kan doorwegen.

 EIGENHEID, AFKOMST EN KARAKTER

Om romantiek te kunnen waarmaken wordt de kunst van het kunnen samenleven dikwijls onderschat.  Het maakt niet uit hoe vaak de partners mekaar ontmoeten of op welke manier ze met mekaar omgaan.  Het is een kwestie van aanvoelen, afspraken maken en veel praten en luisteren.

Trouwens, hoe meer we over mekaar weten, hoe beter we de ander kunnen plezieren omdat we dan meer over hem/haar weten.

Een mens is altijd het resultaat van eigen opvoeding, ervaringen, opgedane kennis en daaruitvloeiende motivaties.  Zo is de één introvert, de ander extravert, optimistisch of pessimistisch, zelfzeker of verlegen, standvastig of sfeergevoelig… 

Er zijn hoe dan ook verschillen tussen de geslachten.  Het zou niet overbodig zijn bvb. de maandelijkse ‘moeilijke’ dagen van de vrouw te noteren (hoewel men er ook over denkt dat mannen ook wel hun maandstonden hebben).  Over het algemeen zijn vrouwen ook maangevoeliger dan mannen.  Zo wordt er ook in de astrologie gezegd dat de stand bij de maan bij iemands geboorte best overeenkomt met de maanstand bij de geboorte van de partner. 

Wat is er mooier dan man of vrouw zijn in volle glorie ?!

Een manier om iemand te leren kennen is de persoon in kwestie in de omgeving van zijn/haar familie en vrienden te zien.  Het is ook een ultieme test van bij mekaar te kunnen zijn en terwijl gewoon maar wat te kunnen samenhangen.

Er wordt wel eens gezegd dat de manier waarop je met geld omgaat, de manier is waarop je met liefde en energie omgaat.  Even onderzoeken dus !

Zie je het leven wat somber in of spelen zenuwen je parten, waag je dan eens aan een vitamine-, Bachbloesem-, teunisbloem/vlaszaadolie of Sint-Janskruidkuur.

Zorg dat je tijdig op adem komt en dat je geen slaaptekort hebt.  Laat uiteraard toe dat de ander ook eens op adem komt.  Wees niet ongerust.  Je partner zal de ruimte appreciëren.

Mensen zijn heel vaak te vergelijken met dieren.  De manier waarop iemand graag benaderd wordt heeft hier mee te maken.  Een kat bvb. kan je best zelf laten afkomen, terwijl een hond in het algemeen liever heeft dat je op hem afstapt om te knuffelen.  In welk dier kan jij jezelf of je partner herkennen ?

Op het eerst zicht helemaal niet van tel en liefde overwint alles maar … !  Neem even je tolerantiegraad onder de loep.  Hoeveel waarde hecht je aan iets ?  Ben je in de mogelijkheid om bv. met iemand samen te leven die hevige sinusitis heeft met hevig snurken als toemaatje?  Zo kan het ook zijn dat jij graag alles op het gemak doet terwijl de ander in speedy tempo door de dag sjeest.  Een paar dates vooraleer over te gaan naar een echte relatie zijn aan te raden.  De gedachte dat je bij de ander iets zou kunnen veranderen is waarschijnlijk een illusie of op zijn minst geen aan te raden basis.

SAMENHORIGHEID

Samenhorigheid is geen synoniem voor gehoorzaam zijn.  De vrije wil moet altijd de basis zijn van elk doen en laten.

Wees van in den beginne duidelijk tegenover je partner.  Even belangrijk is de manier waarop dit gebeurt.  Hierover maak je best een compromis tussen je eigen eigenheid en die van je partner.  Afspraken maken kan een boel slepende discussies vermijden.

Betrek je partner in een aantal zaken.  Het geeft een goed gevoel, een gevoel van vertrouwen.  Als je bvb. een smsje aankrijgt of op je pc wat mailtjes stuurt, kan je er even iets over zeggen.  Het kan zeer romantisch zijn als je je partner meedeelt wat, waar en wanneer je iets aan het doen bent.

Zoals met alles is het belangrijk dat je tijdig ingrijpt bij een situatie.  Hoe lager de level van problemen is in een relatie, hoe makkelijker men ze kan aanpakken en verwerken.

Het actief tonen van interesse (zonder opdringerig te zijn) voor het leven van de ander heeft fundamentele voordelen :

-          met één blik kan je verstaan wat je partner bedoelt

-          je kan makkelijk inschatten wat hij/zij zou doen in een bepaalde situatie

-          het zal niet gauw gebeuren dat iets of iemand tussen jullie beiden kan komen

-          …

In geval dat jij met je partner geen toekomst meer ziet wil dat niet zeggen dat je hem/haar niet meer met respect moet behandelen.  Jullie hebben toch ooit iets waardevols gehad samen ?

Hebben jullie jullie eerste discussie al gehad ?  Hoe gaan jullie daarmee om ?  Schrikken jullie ervan terug of pakken jullie de koe bij de horens.  Af en toe eens ruzie maken hoeft echt niet het einde van de relatie te betekenen. Misschien wel integendeel.  Belangrijk is dat je to-the-point blijft, niet eindeloos doorboomt, elke keer vrede sluit (glimlach of gebaar kan al voldoende zijn), het ‘issue’ in je achterhoofd houdt om uit te leren en beseft dat geen van beiden ooit winnaar of verliezer is.  Alles is altijd ‘het samenzijn’ van twee verschillende individuen.  Weet dat er bovendien een verschil is tussen een discussie en een meningsverschil.  Bij een discussie is er een reëel gegeven en bij een meningsverschil heb je er gewoon een andere mening over.

 MISVERSTANDEN

'Ik vind smsjes stom’, zei de down-to-earth man terwijl hij hunkerde naar een telefoontje van zijn geliefde.

Vervelend is het als jullie een ander idee hebben over (passioneel) zoenen.  Vaak doet de één nóg meer zijn best om zijn tong diep in de mond van de ander te drukken wat de ander als behoorlijk wansmakelijk kan ervaren.  Je kan de lijn doortrekken naar elkaars ideeën over seksueel contact.

Een vaak terugkerend discussiepunt is het kunnen omgaan met anderen, buiten de relatie.  Het probleem is dan meestal niet dat die anderen aandacht van de partner krijgen. Het probleem ontstaat (eventueel door eerdere negatieve ervaringen) dat de partner zelf niet dezelfde intense aandacht voelt.  Investeren in geduld is in vele gevallen echt de moeite waard want als je de betrokkenheid kan hebben van een partner die wat overgevoelig is, ben je de koning te rijk.

Denk eraan : een vogel die je stevig in je hand sluit druk je plat.  Stel jezelf in de plaats van je partner en voel zo zijn/haar behoeften aan.

Als romantische bedoeningen worden gebanaliseerd is dat meestal met de verklaring dat dat allemaal toch maar kitch is.  Zo denken sommigen dat het onnozel is voorgedane romantiek na te bootsen.  Onwaarschijnlijk, gezien de waanzinnige behoefte van velen naar eender welke positieve aandacht.  Je legt immers steeds je eigen persoonlijkheid in een gebaar en dat maakt of kraakt je intentie.

Het is misschien in strijd met de emancipatie dat iemand zijn partner vraagt eens haar blauwe jurkje te dragen of hem dat hij haar favoriete kip-curry-gerechtje wil bereiden.  Toch geeft dit de ander vaak een gevoel van appreciatie.  Je hoeft daarbij niet dag en uur te vermelden.  Laat weten waarvan je houdt, binnen de mogelijkheden van je partner.

Compromissen zijn soms noodzakelijk voor het behoud van een goede relatie.  Niettemin heeft het weinig zin dit bij alles te doen.  Als de één graag skiet en de ander graag aan het zwembad zont, kan je best de ene keer een strandvakantie doen en de andere keer een heuse bergvakantie.

Best niet veel samendoen ?  Neen hoor.  Te is altijd trop maar denk maar eens aan de uitdaging en voordelen van ‘je leven delen’.  Je leert mekaar op kortere tijd goed kennen en elkaars grenzen aftasten en respecteren.  Je hebt steeds iets om later over na te praten vanuit tenslotte een ander gezichtspunt.  Schept dit geen voldoening dan past één van de twee zich waarschijnlijk te veel aan of houdt die een andere visie op relaties na.  Zeker geen probleem.  Zolang je maar overeenkomt.

Denk niet te gauw dat je mekaar al goed kent.  Exploreer, beredeneer, experimenteer en leer.

Sommige mensen houden niet van overdaad en/of overacting.  Als je dit opmerkt, ga dan niet nog romantischer doen.  Je bedoelt het goed maar daar heeft de ander op dat ogenblik echt niets aan.  Mogelijk passen jullie niet bij mekaar.

Let op met ‘nee’ als ‘ja’ te interpreteren.

Een niet onbelangrijk communicatiemiddel is humor.  Het is essentieel dat men mekaar daarin verstaat en/of aanvaardt.

 INSPIRATIE

Voor de één is romantiek zijn/haar naam in de lucht schrijven met een vliegtuigje, voor de ander een vluchtige knipoog.  Het gaat er niet meteen om wat je doet, zolang het maar overkomt zoals je het bedoelt.  Voor de nuchteren onder jullie… een romanticus put kracht uit het minste woordje of zoentje extra.  Het is echte kracht die bergen kan verzetten !

 Vul zelf maar aan :

-          mekaar diep in de ogen kijken

-          handen aanraken

-          bellen en zeggen dat je hem/haar mist

-          stuur ook eens een smsje – je partner kan er nog van nagenieten

-          vertel af en toe wat de ander voor je betekent

-          laat merken dat je onthoudt wat hij/zij vertelt

-          iets op zijn/haar screensaver zetten (thuis)

-          nodig op een willekeurige dag uit om iets te gaan drinken of eten

-          werp eens een oogje op de kalender van ‘Liefde is’

-          op een parking een slow dansen op een liedje dat in de auto speelt

-          dans en lach

-          een briefje sturen

-          kom uit voor je jaloezie maar houd jezelf in de hand

-          een dagje klussen

-          mekaars haar wassen en/of strelen

-          voeten masseren

-          knuffelen en strelen (als welkom is !)

-          mekaar eten voeren

-          tijd en praktische hulp aanbieden

-          samen shoppen

-          gerechtjes in hartvorm serveren

-          kattebelletjes

-          een romantisch liedje over de telefoon laten klinken

-          iets uitdagends zeggen of doen (als welkom is !)

-          vergeet niet bepaalde momenten te herdenken en te vieren

-          gezamenlijke projectjes

-          mekaar je dromen vertellen

Let op een goede hygiëne.  Hoe “hip” je er ook uitziet, met een indringende zweetgeur of slechtruikende adem kan je wel eens een blauwtje lopen.

Verzorg je houding.

 Leer dansen.

 TEKENEN

Alert zijn op signalen van je partner zijn essentieel.  Dit kan gaan van mentale interesse tot fysische uitnodigingen.  Is er extra oogcontact of  lijkt zijn/haar mond net iets voller of staat de mond wat open ?  Wat is de respons op dingen die je aanbiedt ?  Dat jurkje is normaal toch voor een speciale gelegenheid ?  Het eten smaakt vandaag bijzonder lekker.  Waarom ontbloot ze haar nek door haar haren aan één kant te leggen ?   Eindelijk leest hij het artikel dat je ooit schreef.  Dat liedje had jij nu ook net iets luider gezet.

 AFKNAPPERS

Betrek niet steeds je ouders/familie bij een gesprek.  Uiteraard hebben ze een grote invloed (gehad) maar laat deze invloed niet steeds actief je keuzes bepalen.

In periodes waarin je je relatie in vraag stelt gebruik je  beter niet meteen harde woorden.  Je partner is misschien een goede verstaander en harde woorden blijven soms onnodig lang naklinken.

Vertel niet zelf (aan anderen) hoe lief je voor hem/haar bent (geweest).  Laat je partner dit plezier en misschien hecht hij/zij er belang aan dat bepaalde dingen privé worden gehouden.

Ga niet meteen zijn/haar huis vol graffiti spuiten of dingen doen met een frequentie die jou aan een stalker doen denken.  Schrijf ook best geen liefdesverklaring op werkdocumenten.  Een lief woordje in zijn/haar agenda in potlood kan natuurlijk wel.

Spot niet met de kinderwens(en) van je partner.  Hij/zij heeft deze droom immers lang meegedragen en is misschien nog steeds een onderliggend verlangen.

Kruip niet in de huid van iemand anders.  Jezelf zijn kan zeer aantrekkelijk zijn en kan je langer volhouden.

Naar iemand opkijken kan gerust maar hij of zij blijft ook maar een mens.  Vergeet niet naar jezelf op te kijken, echter wel zonder narcistische neigingen.

Weglopen van problemen.

Voor sommigen is het dragen van witte (of andere niet-passende) sokken er eentje van formaat.  Evenzeer het dragen van sokken in bed.

 SPIJT KOMT TE LAAT

Het aantal mensen dat na een gebroken relatie het anders had willen doen is opmerkelijk.  Plots komt het besef dat door een beetje meer aandacht een ravage had kunnen vermeden worden.  Af en toe wat meer tijd voor de ander had zoveel moois kunnen brengen.  Wat maakt het nu uit dat de ander voor de zoveelste keer hetzelfde vertelt en is die vervelende gewoonte nu echt zó vervelend ?  Iedereen heeft wel een kronkel.

Denk vanuit je buik !  Als je relatie nog goed aanvoelt, is ze het strijden waard.  Het heeft spijtig genoeg niet veel zin als de chemie er bij één van beiden niet meer inzit.

21-03-2016 om 16:29 geschreven door Erlinde Jansens  

POETSEN … HET NIEUWE KUISEN

Een veel voorkomend verhaal in een niet zo positief daglicht.

Je komt binnen in een ‘nieuw’ huis.  De eigenaren hadden sinds geruime tijd een poetsvrouw wat laat vermoeden dat men zelf al lang vergeten is wat poetsen is en zeker als het in één trek door moet. 

“Het is alleen maar dat ene lijstje dat je moet afwerken.  Dit en dat moet zeker gedaan zijn.  En dat ook nog en liefst dat en dat ook.”  Niet dat de opdrachtgevers niet vriendelijk zijn maar vriendelijkheid compenseert veeleisendheid in de verste verte niet.

Van een poetshulp mag men geen grote schoonmaak verwachten, doch wel gewoon onderhoud.  Wat men dàn doet … de grote taken opsplitsen en jawel, daar heb je de grote schoonmaak.   Als er al eens enkele weken niet gepoetst werd en er eindelijk iemand opdaagt is men wel dankbaar maar vergeet men desalniettemin dat het vuil intussen erg is aangekoekt en het poetsen met meer kracht of met langer inwerken van het product moet gebeuren en dus extra tijd vraagt.

Het leukste is als je een hele lijst af te werken krijgt met heel veel verschillende jobkes (droog, nat, klein, groot, binnen, buiten, strijk) en dat allemaal na elkaar én waarbij men vraagt vooral grondig te zijn.  Geen probleem, maar dan wel wat minder graag !  Misschien is het makkelijker te vermelden wat er níet moet gedaan worden.

Je begint met afstoffen, liefst met een vochtige doek.  Alles verzetten en als het droog is terugplaatsen.  De poetshulp dient alle vrije (lege) plaatsen te reinigen.  Als er toch wat ligt neem je het opruimen er hier en daar toch maar bij.

Ook goed op je houding letten!  Doe het maar he!  Krijg alles maar gedaan binnen de voorziene tijd zonder te bukken.  En neem je die pauze wel ?  Toch maar liever voortwerken, denk je dan.  Het is tenslotte ook niet niks voor je lichaam en dus spreid je je werk liefst zoveel mogelijk.

Je kán zelfs helemaal niet door de kamers vliegen.  Overal vensters, beeldjes en toestellen die je maar niet met je steel stuk moet slaan.  Daarbij komt nog dat in de nieuwste huizen vaak delicate materialen werden gebruikt.  Extra aandacht schenken aan het gebruik van elk product en onder je emmer moet je steeds een droge dweil leggen en dan hopen dat het niet druppelt op weg naar het te poetsen ding.  Met handschoenen aan is die kans namelijk nog meer bestaande.

Dan zijn er ook nog de kids die toch een ander vuil meebrengen of huisdieren die overal haren achterlaten.  Extra moeite en tijd weeral onderschat.  Het is zonder pardon soms echt slavenwerk.  Vervelend is het pas als de mensen thuis zijn als je bezig bent.  Hoe ze je ook laten doen, je kan meestal niet echt goed doorwerken.  Als ze je al laten doorwerken !

Ik vind trouwens dat er een algemene wet moet komen waarbij een werkgever niet meer dan vijf vereisten mag stellen t.o.v. zijn werknemer.  Het takenpakket dat iemand soms toegewezen krijgt … misschien kunnen sommige advertenties vereenvoudigd worden naar “Superman (of –vrouw) gevraagd”.  Maar dat is dan weer voor een ander artikel.

Ondanks dat het fysiek werk is moet je je immers constant organiseren :

·         Meubelen verplaatsen, stofzuigen (vaak van stopcontact veranderen), dweilen én nadwijlen waarbij je een ander oppervlak pas kan poetsen als de vorige vloer is opgedroogd en de meubelen zijn teruggezet.

·         Het is nodig verscheidene malen ‘nieuw water’ te nemen waarbij je eerst het vuile water weggiet, de emmer en vod proper maakt om dan de emmer opnieuw te vullen.

·         Doordat je per materiaal een bepaalde emmer, vod en product gebruikt moet je bijgevolg ook heel wat heen en weer crossen.

·         Sommige producten moeten een tijdje inwerken op het vuil en je mag het ook niet vergeten af te spoelen (aanrecht, oven, dampkap, kranen, sanitair, wc, …)

·         Gestelde prioriteiten zeggen zoveel over de bewoners.  Soms zijn ze zelf sloddervossen maar verwachten ze wel dat jij alles snel en perfect doet.  Soms hechten ze alleen belang aan dingen die vooral de buitenwereld kan zien.  Een enkele keer heb je een klant die je telkens weer absurde dingetjes oplegt, bovenop het gewone onderhoud.

Het poetsen op zich vind ik nog steeds een interessante job (je kiest je eigen uren, bij klanten in je buurt en de mensen zien je heel graag komen) maar door een overbelaste schouder kan ik nog moeilijk in de hoogte werken.

Als ik dan aanbied om vervangingen voor globaal onderhoud te doen, omdat er grote nood is aan poetshulpen, blijkt het aannemen van zulke kleine contractjes nu net in het gedrang te komen met mijn stempelvergoeding en ik mij dus eigenlijk op deze manier niet meer beschikbaar kan stellen.

Dit terzijde … een job als poetshulp kan nog zó aangenaam zijn voor beide partijen maar als het altijd vroeg, lang en veel moet zijn, wie vraagt zich dan nog af waarom een zoveelste poetshulp het laat afweten ?!

Ben je graag zeker dat alles mooi en vooral proper gedaan wordt en er niet snel snel, met éénzelfde vod en met vuil water, gepoetst zal worden, probeer dan eens zelf uit wat je aan een ander vraagt en vraag niet meer dan je zelf aankan.  ’t Is maar een idee.

21-03-2016 om 14:46 geschreven door Erlinde Jansens  

KEIZER NERO BRANDDE ROME PLAT EN RIEP OP Z’N MAMA DAT HIJ NIET GELIEFD WAS

Vele filosofen waren wiskundigen.  De vragen en antwoorden des levens zijn ook wiskundig.

Maar … als je iemand hebt die voor 95% gewichtigheid vertoont en de resterende 5% integriteit is, 5% die je danig kan verwarren omdat die persoon dan toch zó slecht niet is, dan berekent men algauw maar onterecht dat hij of zij half gewichtig en half integer is maar het blijft echter 95 + 5 !

Reële verhoudingen en niet één pot nat.

Deze personen, met een Keizer Nero-complex, zoals ik dat noem, zijn de eerste om deze optelling in hun voordeel te maken en te verkondigen.  Een vinaigrette met 4 lepels olie en 1 lepel azijn wordt lekkerder bevonden dan een vinaigrette met 4 lepels azijn en 1 lepel olie, maar ja, men noemt ze beiden vinaigrette.  Vandaar vaak het troebele zicht op de zaak, of op iemand.  De truc is m.i. om zo veel mogelijk vinaigrettes (lees: mensen) te vergelijken en dit te doen met een sterke zelfreflexie (naarbinnen om jezelf te bestuderen en een analyse te maken over de context van een situatie).

Het minimaliseren en maximaliseren van rotte appels blijft relatief maar hoe dan ook moeilijk!

Met een rotte appel valt of staat de hele sfeer.  ‘Wat zal het vandaag weer zijn?’ ‘En tegen wie?’ ‘Hopelijk is er ook een meevaller geweest waardoor het misschien nog zal meevallen.’  ‘O nee, dan moeten we dat de hele dag, nee, de hele week aanhoren, heel luid en met veel mimiek.’  ‘Er is zelfs al een lieve kennis aangetast die woorden en zinnen begint te gebruiken als de rotte appel’.

Niet alleen is het heel vervelend dat zo iemand onvermoeibaar vertelt wat die van zichzelf vindt en (ongevraagd) wat die van jou vindt, hij of zij vertelt jou ook nog welke mening jij over iets of iemand moet hebben!  Op zulke momenten is er infiltrant nodig, een derde persoon, een observator.  Die kan trachten een zo objectief mogelijk beeld te vormen, te filteren en te schetsen.

(Ver)ken je naasten en de omstandigheden … waartoe ben je bereid en waartoe niet ?

‘Tja, ik ben nu zo.  Dit is mijn karakter en wie het niet bevalt, die kan …’

Neem dan ook de consequenties erbij, als je niet wil veranderen of compromissen sluiten!

(Compromissen zijn wel alleen maar interessant als je er beiden beter van wordt.  Het heeft geen zin, als de één een skivakantie wil en de ander een strandvakantie, dat er een hotel op een heuvel met een zwembad geboekt wordt.)

Prima als je niet(s) wil veranderen en vindt dat de ander dat maar moet doen, maar houd er dan ook eindelijk eens over op!

‘Ik doe altijd maar goed voor mensen, dus het kan niet aan mij liggen!’

Willen pleasen om zelf aandacht te krijgen is slechts opdringerigheid!

Als je oprecht goed wil doen, hou je dan ook eens op de achtergrond en luister ook eens!

Bescherming tegen indoctrinatie

Het is niet omdat iets luid geroepen wordt, dat het meer waar is.

Het is niet omdat iets meermaals gezegd wordt, dat het meer waar is.

Het is niet omdat iets groter geschreven is, dat het meer waar is.

      Hetzelfde kan je stellen voor het omgekeerde.

Het is niet omdat iets stil gezegd wordt, dat het minder waar is.

Het is niet omdat iets slechts één keer gezegd wordt, dat het minder waar is.

Het is niet omdat iets kleiner geschreven is, dat het minder waar is.

Belangrijk : een ‘Keizer Nero’ zal dit nooit op zichzelf projecteren.  (Ja, misschien wel eens al lachend op een ‘goede dag’).  Het is dus puur een morele steun voor de ‘onderdanen’.

Niets persoonlijks

Hoe kan het ook anders?  Er bestaat immers maar één keizer per land.  Wil je zijn rechterhand worden of gewoon ‘de dag doorkomen’ … heb je volgende opties:

Je beredderen met valse schijnheiligheid

Je zwijgt over datgene wat je zo graag zou willen uitschreeuwen en gooit de hond wat benen toe, als een kind dat je zoet wil houden met snoepgoed. Bv.: ‘Dit of dat vind ik wel goed aan jou.’

(Veel) toegeven aan niemandalletjes

Als het voor onze Nero belangrijk is dat een stylo op een bepaalde plaats ligt kan je dit doen.  Als hij of zij je probeert te bekeren van geloof, geaardheid of andere overtuigingen, ja, dan niet natuurlijk!

Geen angst tonen en ‘aanvallen’ (zo onmerkbaar mogelijk) ontwijken

Je hoeft immers niet op élke ‘vraag om aandacht’ in te gaan.

Als je toch wil reageren, probeer dan op voorhand in te schatten wat er op je af kan komen en studeer enkele reacties in.  Je kan zo bv. ook dringend naar het toilet moeten zodat je wat speling hebt om na te denken.

Geef niet al te veel informatie

Elk woord, elke zin, elke plotse gelaatstrek is genoeg voor een pathologische overheerser om erop in te gaan en de aandacht (uiteindelijk) voor een minstens evenwaardig percentage naar zich toe te trekken.

Gedrag is te verklaren en te begrijpen maar toch … hoe langer, hoe meer uitputtend

Ik maak een onderscheid tussen de verschillende antipathieken :
de bullebak, de loslater, de doordrijver, de commentator, de puber, de boemerang, de tegenhouder, de onderuitkomer, de vermorzelaar, de ongegeneerde en de verwijter.

Niet altijd maar heel vaak zijn het die ‘gevallen’ die 24-7 verkondigen (en het lijkt echt alsof ze het zelf geloven) dat ze van grote betekenis zijn in deze wereld (lees: thuis, op het werk, …) maar in feite geen klop doen.  We herkennen dit patroon ook bij mensen die er op voorhand, tijdens en nadien over opscheppen als ze eens iets (nuttigs) doen.

Soms opvallend tegenstrijdig zelfbeeld

‘Ik weet dat ik altijd in de belangstelling wil staan’ en dan  ‘Ik sta niet graag in de belangstelling’  Op zo’n moment moet je zien dat je niet van je stoel valt (of snel gaat zitten) of je niet in je boterham verslikt.  Misschien is dat het moment om even naar het toilet te gaan… om te proberen de gesprongen zekering in je hoofd terug op z’n plaats te krijgen.

Het probleem met deze vaak intelligente mensen is dat zij denken dat anderen dom zijn en hun gedrag(ingen) niet doorhebben.  Het is werkelijk frappant hoe zij op één of andere manier het verleden kunnen uitwissen en ze denken dat ze in het heden ook anderen een nieuw rad voor de ogen kunnen draaien.

21-03-2016 om 14:37 geschreven door Erlinde Jansens  

Gon-begeleiding of geen gon-begeleiding … that’s the question !

Erlinde Jansens, moeder van een 13-jarige dochter, vindt het, gezien de actuele problematiek, hoog tijd dat zij haar verhaal eens te kennen geeft.

Nu reeds 10 jaar wordt haar gezin van de ene ‘psychiater’ naar de andere gestuurd wordt om al dan niet uitsluitsel te krijgen over een eventuele diagnose van hun dochter .  Deze heeft namelijk, van kinds af aan al, behoorlijk opvallende auti-kenmerken.  Voor haar ouders moet dat zeker niet persé op papier komen maar enige begeleiding is toch wenselijk.

Met goede moed en in volle vertrouwen dat alles wel vlot zal verlopen en de observatietijd met diagnose wel zal meevallen, gaan zij dus op consultatie.

Eerste halte, Antwerpen.  Net zoals zovelen krijgt het gezin te horen dat de wachtlijst van de in-autisme-gespecialiseerde kinderpsychiater nog voor jaren vol staat.  Je kan wel terecht bij enkele andere mensen die ook testen kunnen doen.  Het kind zag een kinderpsychiater, een psychologe en een logopediste en één van hen observeerde Jill ook eens op school.

Besluit: geen storing maar wel eigenaardigheden in gedrag.

Leerkrachten blijven het aparte gedrag en reacties opmerken en Jill wordt op school (gedurende 4 jaar) wekelijks een uurtje uit de klas gehaald om haar sociale en interpretatiecapaciteiten bij te sturen.  De betrokken begeleider is een auti-consulent die ónmiddellijk én uit zichzelf opmerkt dat Jill autistisch is, weliswaar met normale begaafdheid.  Er wordt GON-begeleiding (geïntegreerd onderwijs) aangeraden.

2 problemen : zij is niet bevoegd om een diagnose te stellen en om recht te hebben op GON-begeleiding móet het kind één van de 8 mentale stoornissen hebben.

Raadzaam : opnieuw contact opnemen met de eerdere psych-personen en ook thuisbegeleiding.

2 problemen : Jill’s opvolging daar kan slechts tot de leeftijd van 6 jaar en de psych-personen werken daar trouwens niet meer.  Thuisbegeleiding betekende een hart onder de riem maar dat was het.

Nieuw aanraden : ofwel nog eens 60 uren testen in Leuven, ofwel was er nog een goede kinderpsychiater waar ze terecht konden, niet zo ver weg.   60 uren Leuven… terwijl dat kind al enkele jaren ‘gezien’ werd, dat ging voor het gezin niet door!

De aangeraden psychiater heeft Jill een 3-tal keer gezien, kon ook weer geen uitsluitsel geven (ondanks de bevestigende inhoud van zijn verslag) maar schiep toch hoop door een medisch attest voor GON-begeleiding te schrijven.

3 problemen : de zachtere diagnose van ‘auti-kenmerken’ mag niet meer en ook is de psychiater uit beeld verdwenen waardoor het attest zijn geldigheid niet kon behalen.

De laatste keer stuurde hij hen ook nog door naar een ander centrum voor extra testen : tussen de €450 en €650 en nadien €35 per consult (zonder terugbetaling want het zijn daar psychologen).

 Jill is nu 9 jaar en nog steeds merken leerkrachten haar ‘speciale’ gedrag op.  Het blijft een strijd om zonder dat woordje meer zoals  ‘Stop nu maar’ of ‘Begin aan het volgende’ of Kijk nog eens goed’ de lessen goed op te nemen, met extra frustratie en vermoeidheid vandien, zowel voor Jill als voor haar ouders.  Vooral het onbegrip van de buitenwereld zorgt voor grote druk.

Ergens ‘onderweg’ hoorden ze nog van een ‘speciale vragenlijst om het probleem te diagnosticeren’ waar ze echter zelf dienden aan te geraken, werd er gecommuniceerd met 3 verschillende psychologen uit de leerlingenbegeleiding en zaten na bepaalde actie-afspraken met die laatste, zonder nieuws.

Wel was er ergens tussenin nog een doorverwijzing naar een kinderpsychiater in een randgemeente van Antwerpen.  Daar werden ze al gauw met een kort ‘Wat verwacht u eigenlijk ?’ Buitengebonjourd.

Op een zoveelste aanraden, consulteerden ze een bepaalde orthopedagoog die de zaak met een collega zou bespreken.  Ze hadden een dvd-opname van Jill gemaakt maar het was de ouders niet toegelaten die dvd te bekijken.  Dat mochten alleen bevoegden.  Later hebben bevoegden om die dvd gevraagd maar bleven zonder reactie.

Aan de hand van de beelden kregen men het vermoeden van Gilles de la Tourette maar de ouders waren al wel zover om te weten dat het duidelijk om een ‘ik-verveel-mij-en-dat-maakt-mij-zenuwachtig-moment’ van Jill ging.

Raadzaam :  naar bepaalde kinesist/fysiotherapeut die enige ervaring heeft met autisme.

Resultaat : testen waren gebaseerd op motoriek, links- of rechtsgeoriënteerdheid, enz.

Nieuwe hoop was er toen iemand zei dat er psychiaters zijn die, aan de hand van eerdere verslagen met voldoende aanwijzingen, wel eens een diagnose willen stellen.  Twee maal bot gevangen.

Erlinde is de tel, de redenen en de volgordes kwijt van wat, wanneer en waarvoor precies maar feit is dat zij pas laat op hun lijdensweg te horen kregen dat van de door hen geconsulteerde personen/teams er maar weinigen bevoegd waren om een diagnose te stellen.  Dit kan echter alleen maar gebeuren door een multi-disciplinair team.  Haaa, zooo zit dat !

Jill gaat nu naar het middelbaar.

De leerkrachten merken nog steeds het speciale gedrag op.

Het dossier ‘Jill’ is 3 cm dik.

21-03-2016 om 00:00 geschreven door Erlinde Jansens  

02-11-2015 om 18:09 geschreven door Erlinde Jansens