KEIZER NERO BRANDDE ROME PLAT EN RIEP OP Z’N MAMA DAT HIJ NIET GELIEFD WAS

Vele filosofen waren wiskundigen.  De vragen en antwoorden des levens zijn ook wiskundig.

Maar … als je iemand hebt die voor 95% gewichtigheid vertoont en de resterende 5% integriteit is, 5% die je danig kan verwarren omdat die persoon dan toch zó slecht niet is, dan berekent men algauw maar onterecht dat hij of zij half gewichtig en half integer is maar het blijft echter 95 + 5 !

Reële verhoudingen en niet één pot nat.

Deze personen, met een Keizer Nero-complex, zoals ik dat noem, zijn de eerste om deze optelling in hun voordeel te maken en te verkondigen.  Een vinaigrette met 4 lepels olie en 1 lepel azijn wordt lekkerder bevonden dan een vinaigrette met 4 lepels azijn en 1 lepel olie, maar ja, men noemt ze beiden vinaigrette.  Vandaar vaak het troebele zicht op de zaak, of op iemand.  De truc is m.i. om zo veel mogelijk vinaigrettes (lees: mensen) te vergelijken en dit te doen met een sterke zelfreflexie (naarbinnen om jezelf te bestuderen en een analyse te maken over de context van een situatie).

Het minimaliseren en maximaliseren van rotte appels blijft relatief maar hoe dan ook moeilijk!

Met een rotte appel valt of staat de hele sfeer.  ‘Wat zal het vandaag weer zijn?’ ‘En tegen wie?’ ‘Hopelijk is er ook een meevaller geweest waardoor het misschien nog zal meevallen.’  ‘O nee, dan moeten we dat de hele dag, nee, de hele week aanhoren, heel luid en met veel mimiek.’  ‘Er is zelfs al een lieve kennis aangetast die woorden en zinnen begint te gebruiken als de rotte appel’.

Niet alleen is het heel vervelend dat zo iemand onvermoeibaar vertelt wat die van zichzelf vindt en (ongevraagd) wat die van jou vindt, hij of zij vertelt jou ook nog welke mening jij over iets of iemand moet hebben!  Op zulke momenten is er infiltrant nodig, een derde persoon, een observator.  Die kan trachten een zo objectief mogelijk beeld te vormen, te filteren en te schetsen.

(Ver)ken je naasten en de omstandigheden … waartoe ben je bereid en waartoe niet ?

‘Tja, ik ben nu zo.  Dit is mijn karakter en wie het niet bevalt, die kan …’

Neem dan ook de consequenties erbij, als je niet wil veranderen of compromissen sluiten!

(Compromissen zijn wel alleen maar interessant als je er beiden beter van wordt.  Het heeft geen zin, als de één een skivakantie wil en de ander een strandvakantie, dat er een hotel op een heuvel met een zwembad geboekt wordt.)

Prima als je niet(s) wil veranderen en vindt dat de ander dat maar moet doen, maar houd er dan ook eindelijk eens over op!

‘Ik doe altijd maar goed voor mensen, dus het kan niet aan mij liggen!’

Willen pleasen om zelf aandacht te krijgen is slechts opdringerigheid!

Als je oprecht goed wil doen, hou je dan ook eens op de achtergrond en luister ook eens!

Bescherming tegen indoctrinatie

Het is niet omdat iets luid geroepen wordt, dat het meer waar is.

Het is niet omdat iets meermaals gezegd wordt, dat het meer waar is.

Het is niet omdat iets groter geschreven is, dat het meer waar is.

      Hetzelfde kan je stellen voor het omgekeerde.

Het is niet omdat iets stil gezegd wordt, dat het minder waar is.

Het is niet omdat iets slechts één keer gezegd wordt, dat het minder waar is.

Het is niet omdat iets kleiner geschreven is, dat het minder waar is.

Belangrijk : een ‘Keizer Nero’ zal dit nooit op zichzelf projecteren.  (Ja, misschien wel eens al lachend op een ‘goede dag’).  Het is dus puur een morele steun voor de ‘onderdanen’.

Niets persoonlijks

Hoe kan het ook anders?  Er bestaat immers maar één keizer per land.  Wil je zijn rechterhand worden of gewoon ‘de dag doorkomen’ … heb je volgende opties:

Je beredderen met valse schijnheiligheid

Je zwijgt over datgene wat je zo graag zou willen uitschreeuwen en gooit de hond wat benen toe, als een kind dat je zoet wil houden met snoepgoed. Bv.: ‘Dit of dat vind ik wel goed aan jou.’

(Veel) toegeven aan niemandalletjes

Als het voor onze Nero belangrijk is dat een stylo op een bepaalde plaats ligt kan je dit doen.  Als hij of zij je probeert te bekeren van geloof, geaardheid of andere overtuigingen, ja, dan niet natuurlijk!

Geen angst tonen en ‘aanvallen’ (zo onmerkbaar mogelijk) ontwijken

Je hoeft immers niet op élke ‘vraag om aandacht’ in te gaan.

Als je toch wil reageren, probeer dan op voorhand in te schatten wat er op je af kan komen en studeer enkele reacties in.  Je kan zo bv. ook dringend naar het toilet moeten zodat je wat speling hebt om na te denken.

Geef niet al te veel informatie

Elk woord, elke zin, elke plotse gelaatstrek is genoeg voor een pathologische overheerser om erop in te gaan en de aandacht (uiteindelijk) voor een minstens evenwaardig percentage naar zich toe te trekken.

Gedrag is te verklaren en te begrijpen maar toch … hoe langer, hoe meer uitputtend

Ik maak een onderscheid tussen de verschillende antipathieken :
de bullebak, de loslater, de doordrijver, de commentator, de puber, de boemerang, de tegenhouder, de onderuitkomer, de vermorzelaar, de ongegeneerde en de verwijter.

Niet altijd maar heel vaak zijn het die ‘gevallen’ die 24-7 verkondigen (en het lijkt echt alsof ze het zelf geloven) dat ze van grote betekenis zijn in deze wereld (lees: thuis, op het werk, …) maar in feite geen klop doen.  We herkennen dit patroon ook bij mensen die er op voorhand, tijdens en nadien over opscheppen als ze eens iets (nuttigs) doen.

Soms opvallend tegenstrijdig zelfbeeld

‘Ik weet dat ik altijd in de belangstelling wil staan’ en dan  ‘Ik sta niet graag in de belangstelling’  Op zo’n moment moet je zien dat je niet van je stoel valt (of snel gaat zitten) of je niet in je boterham verslikt.  Misschien is dat het moment om even naar het toilet te gaan… om te proberen de gesprongen zekering in je hoofd terug op z’n plaats te krijgen.

Het probleem met deze vaak intelligente mensen is dat zij denken dat anderen dom zijn en hun gedrag(ingen) niet doorhebben.  Het is werkelijk frappant hoe zij op één of andere manier het verleden kunnen uitwissen en ze denken dat ze in het heden ook anderen een nieuw rad voor de ogen kunnen draaien.