POETSEN … HET NIEUWE KUISEN

Een veel voorkomend verhaal in een niet zo positief daglicht.

Je komt binnen in een ‘nieuw’ huis.  De eigenaren hadden sinds geruime tijd een poetsvrouw wat laat vermoeden dat men zelf al lang vergeten is wat poetsen is en zeker als het in één trek door moet. 

“Het is alleen maar dat ene lijstje dat je moet afwerken.  Dit en dat moet zeker gedaan zijn.  En dat ook nog en liefst dat en dat ook.”  Niet dat de opdrachtgevers niet vriendelijk zijn maar vriendelijkheid compenseert veeleisendheid in de verste verte niet.

Van een poetshulp mag men geen grote schoonmaak verwachten, doch wel gewoon onderhoud.  Wat men dàn doet … de grote taken opsplitsen en jawel, daar heb je de grote schoonmaak.   Als er al eens enkele weken niet gepoetst werd en er eindelijk iemand opdaagt is men wel dankbaar maar vergeet men desalniettemin dat het vuil intussen erg is aangekoekt en het poetsen met meer kracht of met langer inwerken van het product moet gebeuren en dus extra tijd vraagt.

Het leukste is als je een hele lijst af te werken krijgt met heel veel verschillende jobkes (droog, nat, klein, groot, binnen, buiten, strijk) en dat allemaal na elkaar én waarbij men vraagt vooral grondig te zijn.  Geen probleem, maar dan wel wat minder graag !  Misschien is het makkelijker te vermelden wat er níet moet gedaan worden.

Je begint met afstoffen, liefst met een vochtige doek.  Alles verzetten en als het droog is terugplaatsen.  De poetshulp dient alle vrije (lege) plaatsen te reinigen.  Als er toch wat ligt neem je het opruimen er hier en daar toch maar bij.

Ook goed op je houding letten!  Doe het maar he!  Krijg alles maar gedaan binnen de voorziene tijd zonder te bukken.  En neem je die pauze wel ?  Toch maar liever voortwerken, denk je dan.  Het is tenslotte ook niet niks voor je lichaam en dus spreid je je werk liefst zoveel mogelijk.

Je kán zelfs helemaal niet door de kamers vliegen.  Overal vensters, beeldjes en toestellen die je maar niet met je steel stuk moet slaan.  Daarbij komt nog dat in de nieuwste huizen vaak delicate materialen werden gebruikt.  Extra aandacht schenken aan het gebruik van elk product en onder je emmer moet je steeds een droge dweil leggen en dan hopen dat het niet druppelt op weg naar het te poetsen ding.  Met handschoenen aan is die kans namelijk nog meer bestaande.

Dan zijn er ook nog de kids die toch een ander vuil meebrengen of huisdieren die overal haren achterlaten.  Extra moeite en tijd weeral onderschat.  Het is zonder pardon soms echt slavenwerk.  Vervelend is het pas als de mensen thuis zijn als je bezig bent.  Hoe ze je ook laten doen, je kan meestal niet echt goed doorwerken.  Als ze je al laten doorwerken !

Ik vind trouwens dat er een algemene wet moet komen waarbij een werkgever niet meer dan vijf vereisten mag stellen t.o.v. zijn werknemer.  Het takenpakket dat iemand soms toegewezen krijgt … misschien kunnen sommige advertenties vereenvoudigd worden naar “Superman (of –vrouw) gevraagd”.  Maar dat is dan weer voor een ander artikel.

Ondanks dat het fysiek werk is moet je je immers constant organiseren :

·         Meubelen verplaatsen, stofzuigen (vaak van stopcontact veranderen), dweilen én nadwijlen waarbij je een ander oppervlak pas kan poetsen als de vorige vloer is opgedroogd en de meubelen zijn teruggezet.

·         Het is nodig verscheidene malen ‘nieuw water’ te nemen waarbij je eerst het vuile water weggiet, de emmer en vod proper maakt om dan de emmer opnieuw te vullen.

·         Doordat je per materiaal een bepaalde emmer, vod en product gebruikt moet je bijgevolg ook heel wat heen en weer crossen.

·         Sommige producten moeten een tijdje inwerken op het vuil en je mag het ook niet vergeten af te spoelen (aanrecht, oven, dampkap, kranen, sanitair, wc, …)

·         Gestelde prioriteiten zeggen zoveel over de bewoners.  Soms zijn ze zelf sloddervossen maar verwachten ze wel dat jij alles snel en perfect doet.  Soms hechten ze alleen belang aan dingen die vooral de buitenwereld kan zien.  Een enkele keer heb je een klant die je telkens weer absurde dingetjes oplegt, bovenop het gewone onderhoud.

Het poetsen op zich vind ik nog steeds een interessante job (je kiest je eigen uren, bij klanten in je buurt en de mensen zien je heel graag komen) maar door een overbelaste schouder kan ik nog moeilijk in de hoogte werken.

Als ik dan aanbied om vervangingen voor globaal onderhoud te doen, omdat er grote nood is aan poetshulpen, blijkt het aannemen van zulke kleine contractjes nu net in het gedrang te komen met mijn stempelvergoeding en ik mij dus eigenlijk op deze manier niet meer beschikbaar kan stellen.

Dit terzijde … een job als poetshulp kan nog zó aangenaam zijn voor beide partijen maar als het altijd vroeg, lang en veel moet zijn, wie vraagt zich dan nog af waarom een zoveelste poetshulp het laat afweten ?!

Ben je graag zeker dat alles mooi en vooral proper gedaan wordt en er niet snel snel, met éénzelfde vod en met vuil water, gepoetst zal worden, probeer dan eens zelf uit wat je aan een ander vraagt en vraag niet meer dan je zelf aankan.  ’t Is maar een idee.