Hij slaat zijn vaste vuisten warm
en spant van elke toon de worp.
Hij weet zich diep aan handen arm
in d hoogste kamer van ons dorp.
Maar als zijn lied naar d aarde sneeuwt
en smelt in t zoelen van de wind,
en menig heimwee opengeeuwt
zoals een vers ontwakend kind...
Ik lag met open ogen in het gras
en heb mijn moeheid met zijn rust omzoomd.
Tussen mijn hart en het gebroken glas
der klokken heb ik blij van God gedroomd.
Wat pret al dat leven,
die stoeiende vlucht
van tuimelende klanken
gestrooid over straat,
langs daken en gevels
uit zonnige lucht !
Bart
Govaerts (Antwerpen)
Te Meise in de meienacht
heb ik geluisterd en getracht
na te zeggen in simpel woorden
de boodschap van uw klankakkoorden
die diep in hart en ziele dringen.
Met zevenenveertig hangen ze in de toren;
Aan balk en ankers stevig vastgeklemd.
Elk laat haar eigen toontje horen,
Scherp door de klokkengieter afgestemd.
Geen dag kan aan hun waakzaamheid ontsnappen;
Geen uur zal hun vernuftig raderwerk ontgaan.
De wijzer die naar zes of twaalf durft stappen,
Doet fluks een rilling door de klepels gaan.
Ze klinken welkom op elk pasgeboren leven;
Bejubelen een versbeloofde huwelijkstrouw.
Ze treuren mee als weer een mens moet sneven;
Schallende herauten bij elke vreugde of rouw.
Galm dag en nacht dan over onze daken!
Wek stout ons oor met tingeling of gebons!
Blijf onverlet in onze toren waken!
Klokken van Meise, gij zijt een stuk van ons.
Klok en klepel , hamer brons
klinken kleurend klanken rond
trappend, stampend, bonkend
klingelend en beierend
tokkelend en slaand zo bont
dreunen klanken nu ter ere
van de trotse beiaardheren
Jan Van Gysel, Jules Van Campenhout en Theo Brams
schenkerburgemeesterpastoor
Aan
de beiaardier
Klok en klepel klinken
klingelend klankenkleur
bruisend brons briest bronstig.
Beierend en bonkend
stampend en tokkelend
tovert zo de tonen
van de beiaard boven
uit de trotse toren.
Gepubliceerd in Muziek van een helblauw blad Marleen
Brutijn Zorro Uitgeverij 2014
De duivelschuur van Amelgem
Poppenspel in 4 bedrijven
Figuren : Boer, Boerin, Duivel
I Gesprek aan
tafel op zondagmiddag over de oogst
B Vrouw, ik ga eens naar ons veld kijken, want morgen
moeten wij oogsten.
Bi Ja, man, kom op tijd terug voor de koffie.
II
B Wat een miserie!Mijn graan staat, overrijp en mijn schuurtje is te klein om alles in op
te slaan.Wat moet ik nu beginnen ?
D Boertje, je kijkt zo somber.Je moest
toch blij zijn met zo een prachtige oogst.
B Ah, dag meneer. Ik had u niet
gezien.Ik was mijn tarwe aan het
keuren.
D Waarom kijk je toch zo somber?Uw
graan is toch geweldig gelukt dit jaar.Je zult een overvolle schuur graan oogsten.
B Ja, maar mijn schuur is veel te klein.Ik krijg dat er allemaal niet in. En morgen moet ik oogsten, of de korrels
vallen uit de aren op de grond.
D Misschien kan ik je helpen boer.Als
ik nu voor u een nieuwe schuur bouw tegen morgenvroeg.Wat denk je daarvan ?
B Dat is onmogelijk.Of toch ? Maar wat
moet dat kosten ?
D Ja boer, je kunt niet iets voor niets krijgen.Ik wil enkel je ziel in de plaats, als je
sterft.Ondertussen kun je nog jaren
genieten.
B Mijn ziel ?Die kan ik je niet
afstaan.Want dan brandt ik eeuwig in de
hel.
D Kom, kom.Zo erg is dat toch
niet.Je krijgt nog vele jaren met rijke
oogsten.Je zult schatrijk worden.Dat is toch wel iets waard.
B Ja, dat klinkt allemaal wel goed.Maar
ik weet het toch niet zo zeker.
D Weet je wat.Als je schuur niet af is
voor de haan kraait, krijg je je schuur gratis, voor niets.
B Dat lijkt me fair.Ik ga akkoord.
D Wel, ik heb hier een stuk papier.Teken dat contract hier met je bloed.
III
Bi Boer, we gaan slapen.Het is al laat.
BJa, vrouw, want morgen is het vroeg
dag.Er is veel werk aan de winkel.
Bi Wat scheelt er boer?Je ligt maar te
woelen.Slaap nu toch.Het is al drie uur.
B Vrouw, ik moet je wat bekennen.Ik heb
mijn ziel verkocht aan een vriendelijke meneer in een zwart kostuum.Ik ontmoette hem op ons veld.Hij is voor ons een schuur aan het
bouwen.Maar als ze af is voor dat de
haan kraait, ben ik mijn ziel kwijt.En
dan zal ik voor eeuwig branden in de hel.Mar, misschien lukt het hem niet.
Bi Maar boer, wat ben je toch een stommerik.Dat was zeker de duivel.Het is daarom dat ik toen je gisteren terug
kwam, een solfergeur rook.Ik dacht dat
je stiekem in de herberg geweest waard.Wat gaan we nu beginnen ?Ik ga
eens loeren hoever ze al opgeschoten zijn.
BIs er iets te zien ?
Bi Ja, boer, wat een gevaarte staat daar op de heuvel?De schuur is bijna klaar.Overal zwermen lichtjes over het gebouw.Dat zijn zeker de duivels die nog aan het
werk zijn.Die slimmerik heeft alle
duivels uit de hel opgetrommeld om hem te helpen.Zo is het gemakkelijk.
BOei, oei, wat nu begonnen.Ik ben eraan.Ik zal eeuwig branden in de verdoemenis.
BiWacht.Ik heb een idee.Ik ga met de kaars in ons kippenhok.Als de haan wakker schiet zal hij luid
kraaien.Misschien is het nog niet te
laat.
BVlug, vrouw, haast u.
Hanengekraai.Bulderend geluid.Bengaals vuur.
IV
Bi Toen de haan begon te kraaien stoven alle duivels
door elkaar met hels lawaai weg.
B Ik zie een groot gat in de zijgevel van de schuur.De schuur is niet klaar.Ik ben gered.Kom hier, vrouw, dat ik je bedank.Je hebt mijn ziel gered.
Bi Weet je wat.Wij maken dat gat zelf
dicht en dan blijft de oogst toch droog.
V
Zo gezegd, zo
gedaan.Maar telkens ze het gat dicht
metsen, was het s anderendaags toch opnieuw open. De boer biechtte zijn zware
zonde bij pastoor Van Doorslaer in Oppem.Die stuurde hem op bedevaart, te voet naar Scherpenheuvel.Die van Merchtem doen dat nog elk jaar.De priester in de basiliek van Scherpenheuvel
raadde de boer aan van een Mariakapelletje in de opening te metsen.De boer kocht een Lieve Vrouwbeeldje, liet
het wijden, en toen dat in het gat van de muur .
(14- (261) Verslag
St.-Annaprocessie 24.7.2011
Op zondag 24 juli 2011 werden de beelden van de H. Anna gewijd. De mis werd
opgeluisterd door
een groep Afrikaanse zusters uit Kikwit. Ulakose Chane (veel dank in het
Kirundi).
De homilie van onze pastoor Jan Lagae was origineel. Hij sneed het thema aan
van oma H. Anna, want zij was de oma van Jezus. In feite kunnen wij haar
adopteren als patrones van de omas en de H.Joaquim van de opas.
Na de mis vertrok de processie : 120 gelovigen gingen mee langs het historisch
traject, door de Plantentuin. Dat aantal was o.a. te danken aan de inzet van
Monica Van den Brande op de dienst Cultuur van de gemeente.Voor de veiligheid zorgde mijn goede vriend,
manusje van alles, Julien De Roover. Voor de gelegenheid werden de beelden van
Henri Lenaerts, waar we voorbij trokken gelabeld : de Moeder van Meise
(Mariakapel versierd met bloemen en twee lantaarntjes), Zittende moeder of
Vruchtbaarheid, De Vorser en Onze bestemming).
Vooraan liep een wachter van de Plantentuin in livrei, gevolgd door pastoor Jan
Lagae met de monstrans, geflankeerd door Raf Meyskens en Flor Teck, met voor de
gelegenheid gemaakte flambies. Vrijwilligers droegen de vaandeltjes met het verhaal
van Maria. Deze werden ons ter beschikking gesteld door Jef Van de Brande van
de parochieploeg van Wolvertem.
De beelden van St.-Anna werden gedragen door Anne Verbelen met kleinkind, Anne
Marie De Smedt (voorzitter van de Ouderenadviesraad) met Hannah Lamberts (mijn
kleindochterje) en Jeanine Biesemans (in naam van de KVL. vroeger
St.-Annabond). Linda Van Keymolen, Anna-Marie De Smedt, Laura en Adriaan De
Keersmaeker, Jef De Cuyper en Paul Borremans hadden s zaterdags reeds twee
prachtige bloementapijtjes gemaakt en de kapel opgesmukt.
De bloemen werden gratis geleverd door twee broers en hun zus Van der Perre uit
Oppem
(aan de Oppemse hoeve).
Grecy Malfliet had haar best gedaan met een altaartje voor de Oranjerie met het
gevelbeeldje van het heilig Mariajaar. Door het bosje ging het naar de kapel, waar
Guido De Smedt, die op zijn vrije dag vrijwillig kwam werken, de beelden in hun
nis zette. De medewerkers van de dienst openbare werken van de gemeente
verdienen een pluim, voor de prachtige restauratie, die de bewondering van
velen opwekte.Aan de kapel werd er
gerust en gebeden en iedereen kreeg het gelegenheidsbidprentje.Er waren er 100, maar helaas te weinig.We maken er bij!
De processie eindigde aan de pastorij St.-Martinus (Cultuurhuis), waar een
receptie aangeboden werd door de gemeente. Ontkurken, opdienen en bijvullen
werd door mijn kinderen en hun gezin, en enkele vrijwilligers gedaan.Veronique Deforche zette zich opvallend
in.Ik sprak nog een dankwoord uit naar de
vrijwilligers, de gemeente (schepen Jos Emmerechts en Marie Jeanne Thaelemans
waren aanwezig) en de Plantentuin.
Opvallend was dat het hier om een bonte mengeling van gelovigen ging. Heel wat
vrienden en kennissen daagden op. De voorzitter van de kerkfabriek en zijn echtgenote
waren ook op het appel.Aan de
St.-Annakapel waren ook nog veel nieuwsgierigen opgedaagd die devoot meebaden
en deelnamen aan deze plechtigheid. Dank aan allen die zich hiervoor gratis en
zomaar belangeloos hebben ingezet. Een
gelukkige Jef de Cuyper.
Dit
verslag kwam tot stand na e-mail briefing, waarbij iedereen
kwaliteitsverbetering kon aanbrengen.Onvermijdelijk zijn we nog enkele mensen vergeten te bedanken.Dat doen we bij deze : Ulakose Chane!
(176-) A.Berghmans hield
op 12 september 1993 als inspecteur monumentenzorg en betrokken bij de
restaurering, een toespraak bij de plechtige voorstelling van het resultaat van
maanden intensief werk :
Toen ik in 1975 als kersverse inspectrice in dienst kwam van monumenten en
Landschappen, was mijn allereerste opdracht het restauratiedossier van de
muurschilderingen in de St.-Martinuskerk te Meise.Hieruit moet u niet afleiden dat het dossier
18 jaar lang op mijn bureau gelegen heeft.Het probleem was complex, voorstudie was noodzakelijk, en het werk
vereiste gekwalificeerde restaurateurs.De administratieve weg was lang en met veel hindernissen.Uiteindelijk zijn we dank zij een goed
samenwerkingsverband toch tot het resultaat gekomen dat u vandaag kan
bewonderen.
Het was de kerkfabriek die in 1975 bij mijn bestuur het initiatief nam tot de
restauratie.Zij stelde ons toen
namelijk de vraag of de overschildering van de muurschilderingen weer weggenomen
konden worden en of dit werk dan ook gesubsidiëerd kon worden.Amper 13 jaar te voren waren zijbedekt met een latexlaag. Dit had luid
protest uitgelokt bij monumentenzorgers, maar het kwaad was geschied.De omstandigheden waarin de overschildering
gebeurde zijn bekend : de muurschilderingen waren in zeer slechte staat en men
wanhoopte voor de restauratie.Maar dit
vergoelijkte de zo radicale ingreep niet, die zoals thans bevestigd is, heel
wat schade en verlies op de schilderijen zou teweeg brengen. Het was daarom
niet onmiddellijk evident dat ook nog een belangrijke som gemeenschapsgeld moest
besteed worden aan de vrijlegging.Maar
de kerkfabriek liet niet af.Vooral de
toewijding en de vastberadenheid van de heer Noppen, schatbewaarder, wil ik hier
in het bijzonder gedenken.Zo ontstond
langzaam de goodwill binnen de betrokken administraties om het werk tot een
goed einde te brengen.
II (177) Nadat er meerdere vooronderzoeken gebeurd waren stond vast dat de
latexoverschildering kon verwijderd worden en dat de toestand van de
onderliggende schildering op de geteste plaatsen bevredigend was.De schilderingen waren met andere woorden nog
restaureerbaar.Dit was niet zo evident,
want zij hadden al een bewogen geschiedenis achter de rug.
Toen het interieur van de kerk in de vorige eeuw gerestaureerd werd waren er
geen schilderingen zichtbaar.Pas in
1861 kwamen er kleuren aan het licht doorheen de afbladderende kalklagen die
eroverheen gezet werden.In heel de kerk
ontdekte men op de gewelven geschilderd rankwerk met bloemen, en ook de
sluitstenen en de gewelfribben waren oorspronkelijk versierd.Op de kolommen van het schip vond men
Christus en de twaalf apostelen.Petrus op de paal vooraan recht achter de
noveenkaarsen was het langst zichtbaar, maar werd bij de restaurering
vergeten?! Naast het zijaltaar links in het noordertransept waren delen
zichtbaar van een familieportret, zoals in de documenten beschreven staat.Het was de periode dat er grote
belangstelling voor muurschilderingen ontstond.Zij werden meestal gedocumenteerd enzo mogelijk gerestaureerd.
De Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen kwam ter plaatse en
zorgde ervoor dat de gewelfschilderingen van het koor in 1864 gerestaureerd
werden door Meerts.Een proefrestauratie
van een apostelfiguur door Dauge werd negatief beoordeeld, en daar bleef het
ook bij.In 1868 werdopnieuw gekalkt en de schilderingen verdwenen
weer uit het zicht. Pas toen in 1895 de zijaltaren in het transept afgebroken
werden om door de huidige neogotische te worden vervangen, werd de aard en de
omvang van de oude muurschilderingen duidelijk.Slechts drie taferelen waren herkenbaar : aan de Noorderkant de Dood
van Maria en de Annunciatie; aan de Zuidkant Het laatste oordeel;Zij werden gedateerd rond 1600.
III (178) Volgens het rapport van de commissieleden
Devriendt en Van Ysendijck waren de schilderingen in slechte toestand.Ik citeer : Elles ont beaucoup souffert, plusieurs parties sont
indéchiffrables, mais lensemble est interessant. A notre avis, elles
méritent une restauration sérieuse.En
zo geschiedde. François Meerts die de
gewelfschilderingen van het koor gerestaureerd had was ondertussen
overleden.Daarom werd er beroep gedaan
op diens leerling Middeleer om het geheel te restaureren en te
vervolledigen.Middeleer legde de oude
schilderingen vrij.Hij schilderde een
volledig nieuw tafereel aan de Noordkant namelijk De geboorte van Christus en
aan de Zuidzijde St.-Martinus met het paard.Ook op het tafereel van Het laatste oordeel moesten grote partijen
vernieuwd worden.Hij restaureerde de
oude restanten naar best vermogen.Dit
betekent dat hij grote partijen overschilderde, zoals toen gebruikelijk
was.Over het resultaat was men in ieder
geval tevreden.De Noordzijde was
volledig aan Maria gewijd, die daar ook vereerd werd.Aan de Zuidzijde domineerde zoals vanouds
Het Laatste Oordeel, dat de gelovige iedere dag aan zijn sterfelijkheid moest
herinneren.Het geheel werd aan
weerszijden nog vervolledigd met een neogotische textielimitatie die de oude
schilderijen inkleedde, en de achtergrond vormde voor een nieuwe bemeubeling en
de heiligenbeelden.
IV (179) Het is begrijpelijk dat de muurschilderingen,
nadat ze in 1962 opnieuw overschilderd waren, een kwetsbaar gegeven vormden
waarvoor gespecialiseerde restaurateurshanden noodzakelijk waren.Wat het resultaat is van een gelukkig kleine
ingreep voor ongeschoolden, zal u rechts op het tafereel van Sint Hubertus
altijd blijven zien : op één strook is alle verf verdwenen en is nog slechts de
ondertekening bewaard.Hier werd een te
sterk middel beproefd om de schildering vrij te leggen.
De firma Support Surface, onder de leiding van Bernard Delmotte en Jan Verbeke,
die het nu voltooide werk kreeg toegewezen, heeft de restauratie uitgevoerd
volgens de regels van de kunst, met grote zorg en inspanningen en zeer
gewetensvol.Toen buiten alle
verwachtingen bleek dat het linker tafereel voor de overschildering ook nog
eens over het grootste gedeelte geëffend was door een plamuurlaag, hebben zij
deze hindernis met goed gevolg en met lange dagen extra werk genomen.Zij verdienen voor hun prestatie onze
welgemeende gelukwensen.
V (180) Het gemeentebestuur, dat uiteindelijk de
bouwheerschap van de werken op zich genomen heeft en de kerkfabriek, verdienen
alle lof voor hun initiatief.De Sint
Martinuskerk van Meise heeft haar muurschilderingen terug dank zij de
inspanningen van vele mensen.In het
bijzonder wil ik de heer Goedleven en mevrouw Buyle van mijn bestuur vermelden,
die de werken vanop iets verdere afstand daadwerkelijk behartigd hebben, en ook
het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium, in de persoon van mevrouw
Masschelein en de heer Schudel, die ons met gespecialiseerde adviezen hebben
bijgestaan.
Het Bestuur Monumenten en Landschappen heeft de vrijlegging van de
muurschilderingen steeds aangemoedigd.Kerkgebouwen waren van in de Middeleeuwen tot diep in de 19de
eeuw immers steeds beschilderd : in het wit of met kleuren, met figuratieve of
met decoratieve motieven, maar nooit was het blote parement in zicht.Dat was de staat van de ruwbouw.Omdat de beschildering van de kerkgebouwen
lange tijd ondergewaardeerd is geweest, ook door kunsthistorici en door
architecten restaurateurs, zijn er tijdens restauratiewereken vanaf het
midden van de 19de eeuw heel veel schilderingen verloren
gegaan.In deze kerk waren bijvoorbeeld
zoals reeds vermeld ook de gewelven en de zuilen van decoratieve en
figuratieve schilderingen voorzien.In
een periode waarin men liever blote natuursteen en baksteen zag heeft men
genadeloos al het pleisterwerk, inclusief de beschildering weggekapt.
Daarom is het belangrijk dat deze muurschilderingen weer vrijgelegd zijn,
namelijk als één van de schaarse resten die ons nog een beperkte, maar toch
oorspronkelijke kijk geven op het verleden.De schilderingen kunnen nu ook bestudeerd worden en zullen ons wellicht
nog veel leren.A.Bergmans,
Meise 12 september 1993.
(16 (170-) Het was mij al
lang een doorn in het oog, dat Grimbergen ons voorbijstak, in de top tien van
de beiaarden van Vlaanderen.Ik
situeerde ons vroeger op de 4de plaats met onze 47 klokken.
Wat is de oorsprong van deze frustratie ?Tot 1132 was Meise moederparochie van Amelgem, Oppem, Oksdonk, Limbos,
Eversem, Grimbergen en Strombeek. (A.Wauters, Environs de Bruxelles II bl.300,
Jan Verbesselt Par.II bl.56).De
Berthouts droegen het patronaat of begevensrecht over aan de abdij van
Grimbergen.
Daarom eiste ik regelmatig in de vergaderingen het innemen van onze rechtmatige
plaats op en kloeg ik het feit aan dat de zware bes klok (si-bemol) ontbrak.
Een van de oudste verenigingen van Meise, de Koninklijke Maatschappij Gewezen
Soldaten van het Belgisch Leger, gesticht in 1903 beschikte over een spaarpot
van meer dan 100.000 BF ( 2500).Zoals
in alle goede huishoudens was er ruzie in het bestuur.Bij gebrek aan autochtone kandidaten was
Antoine Mollemans voorzitter geworden.Die kwam op het lumineuze idee met de kas de ontbrekende si-bemol in
onze oude beiaard aan te kopen en te schenken aan de parochie.Zo zouden we toch een volledige beiaard
hebben.Dit voorstel werd door mij
ingediend en verdedigd op het beiaardcomité, waar de vrienden van de beiaard
regelmatig het wel en wee van ons instrument behartigen. Antoine werd opgenomen
in het Beiaardcomité en de spaarpot werd verplaatst naar het Beiaardfonds.
Eddy Mariën, onze beiaardier, deed prompt een tegenvoorstel. Waarom geen nieuwe
beiaard ?Want de klank van de nochtans
unieke Michiels-beiaard was niet optimaal.Er werd in die zin besloten.Nog
ettelijke vergaderingen werd hierover gediscussieerd.Struikelsteen was het geld vinden om de
nieuwe beiaard te financieren.Er was
dan wel al nagenoeg 100.000 BF ( 2500) beschikbaar gesteld door de KMGSBL
1903, maar dat bleek zelfs niet genoeg voor de ontbrekende si-bemol.Eddy bracht een doorslaggevend argument in,
door te stellen dat de kostprijs van de klokken bepaald wordt door de prijs van
het brons.Deze prijs stond op een
historisch dieptepunt.Dus : nu of nooit
!
II (171) Het aantreden van een nieuw gemeentebestuur in 1992 zou alles in een
stroomversnelling brengen.Ondertussen
overhaalde Piet De Cuyper zijn collega in de gemeenteraad Stef De Ridder, om
toe te treden tot het beiaardcomité.Hij
zou, rekening houdend met zijn stevige relaties bij meer vermogenden in het
wereldje van de aannemers, de sponsoring op zich nemen.Doelstelling werd : 5.000.000 BF ( 125.000)
bijeen brengen, want een prijsaanvraag leerde ons dat er minstens vier en een
half miljoen moest op tafel liggen.
Er werd besloten een VZW Nieuwe Beiaard op te richten, niettegenstaande de oude
V.Z.W. De Vrienden van de Beiaard nog bestond met een overlevende : Irma Claes
(+).Er werd nagelaten haar in te
lichten.
Er werd ook besloten de oude klokken te schenken aan de sponsors die minimum
25.000 BF inbrachten.Er werd
verwaarloosd te onderzoeken of dit wel zou mogen.Een ander voorstel om de oude beiaard te
installeren als rijdende beiaard of als monument werd prompt verworpen.Er werden ook 1000 beiaardpenningen
aangeschaft (een verliespost zou blijken).De bestaande penning, ontworpen door Jan Wellens, zou met veel minder
kosten meer opgebracht hebben.
III (172) De sponsoring werd gestart op de beiaardfeesten van 1997.Vrij snel brachten wij 2.000.000 samen.Maar wij bleven steken op de helft van het
vooropgestelde bedrag.De eerste nacht
van de beiaard werd wegens overdadige programmering van vedetten een financiële
strop.We raakten net uit de rode
cijfers.
Stef De Ridder bracht eens te meer redding.Hij klampte Jean-Pol Van Gijsel aan.Dit is de zoon van Jan Van Gijsel, de milde schenker van de oude beiaard.Enkele maanden later overhandigde hij een
cheque van 2.500.000 BF en de eindstand van de sponsoring bracht een saldo van
5.282.613 BF bij het aantreden van Frans De Koker als nieuwe penningmeester.
Maar daarna kwam de kat op de koord.Een
illustere onbekende legde klacht neer, omdat er slechts bij 1 beiaardmaker
prijs zou gevraagd zijn.Monumenten en
Landschappen verbood de oude beiaard weg te doen.Daar bovenop viel onze haan met het kruis van
de toren en de kerk en toren werden ontoegankelijk verklaard wegens gevaar voor
instorten.De gebreken aan kerk en toren
kwamen, dank zij het onderzoek van de stabiliteit, met het oog op het plaatsen
van een nieuwe beiaard, aan het licht.
Stef beet door en wachtte niet op de afwikkeling van de bureaucratische rompslomp.De VZW bestelde de nieuwe beiaard bij de
Koninklijke Eysbouts (Asten) in Nederland.De oude beiaard werd uit de toren gehaald om het gewicht van de toren te
ontlasten van zijn 4.202 kg en opgeborgen in de gemeentelijke hangars.Later werden plots, onverwachts en
onvoorbereid, 10 grote klokken in de kerk gedeponeerd en de andere in de open
werf van de nieuwe bibliotheek. Bij nazicht op 19.9.2001 ontbraken er 8
klokken.Die zijn sedertdien spoorloos.Hoe dit probleem zal opgelost worden zal blijken.
IV (173) De levering van
de nieuwe beiaard gebeurde voor de beiaardfeesten van 2001 en de klokken werden
onmiddellijk in de toren gezet, want de dringende instandhoudingswerken waren
voltooid.
Maar nu rezen er zoals verwacht 3 problemen :
1. Clock-o-matic betwist op 29.1.1999 de gunning van de nieuwe beiaard bij de
gemeente (documenten overgemaakt aan de kerkfabriek, die het op haar beurt
overmaakte aan de V.Z.W.Nieuwe Beiaard)
2. ongunstig advies van de federale overheid i.v.m. wat zij noemen restauratiewerken
aan de oude beiaardomdat het voorstel inhoudelijk niet uitgaat van de
respectvolle restauratie
3. de federale overheid wenst op
15.6.2001 de Michiels beiaard te behouden en monumentenzorg stelt voor er
afstand van te doen om hem op een andere plaats onder te brengen.
In verband met het derde probleem besliste het Beiaardcomité dat er geen sprake
kon van zijn dat de oude beiaard Meise zou verlaten.
Op 28.6.2002 kwam het akkoord voor de plaatsing van de nieuwe beiaard in de
toren, op voorwaarde dat :
1. de oude geplaatst wordt op een klokkenstoel en
2. dat hij later bespeelbaar gemaakt wordt en
eigendom blijft van de kerkfabriek zodat een functionele en zo integraal
mogelijke bewaring van de Michielsbeiaard (onze oude beiaard) gerealiseerd
wordt
En plots, tijdens het
Paasfeest van de senioren, hoorde ik heldere beiaardklanken.Ik dacht dat ik droomde, maar ging tussen
twee schotels in toch eens kijken.Het
was toen volop mond en klauwzeercrisis.Er waren enkele Hollanders op de toren de beiaard aan het
installeren.Ik vroeg hun of ze hun
schoenen afgewassen hadden bij het overschrijden van onze grens.De onthutste noorderburen zegden prompt ja,
waarop ik hen verzekerde dat zij zeker met duivenshit aan de schoenen zouden
terug gaan.Want onze toren was in
erbarmelijke staat.Het stonk er tien
uren in de wind.Overal lag uitwerpselen
van duiven, dode duiven en niet uitgebroede eieren in nesten.De gemeente beval schoonmaak, maar het werd
een kattenwasje.Alles werd wel grondig
dichtgemaakt, zodat de duiven niet meer binnen konden.Anders kregen de kerkuilen weer de
schuld.Een grondige schoonmaak moest
dringend gebeuren!
V (174) Op 6.6.2001 kon onze beiaardier Eddy Mariën voor de eerste keer het
instrument testen.En tijdens de
beiaardfeesten van 2002 op 12.5.2002 werd het eerste officiële beiaardconcert
gespeeld op de nieuwe beiaard. Hij weerklonk over ons dorpje op 12 mei tijdens
de beiaardfeesten met Preludium 3, voor beiaard van Mathias Vanden Gheyn.Mijn goede vriend Jan Van de Broeck en ik,
stonden erbij en Jan heeft dit historisch moment digitaal vastgelegd voor het
nageslacht.
De sponsors werd gevraagd of ze tevreden zouden zijn met een nieuw
herdenkingsklokje.Regelmatig hoorden
wij liedjes rammelen vanuit de toren.Maar dat kwam van het computergestuurd speelwerk.Het zou duren tot 14.2.2002 wanneer Eddy
Mariën voor het eerst het klavier kon bepotelen.Maar o wee.De zoldering werd verlaagd.Een
iets grotere beiaardier kan er niet onder. Dit wordt een variante van een
verhaal uit de bijbel over door het oog van de naald.De naald was een te laag poortje in het oude
Jeruzalem.De kooplieden moesten de
lasten van de ezels nemen om er onderdoor te kunnen.
VI (175) Op 28 september kwam de koningin onze nieuwe
beiaard inhuldigen en werd de oude beiaard herplaatst op de binnentuin van de
bibliotheek.Wij hoopten dat dan
1.het kruis en de haan op de toren zouden staan,Resultaat 28.9 :niet
2.het torenuurwerk zou werken,niet
3.de toren waterdicht en grondig gekuist zou zijn,half werk
4.galmgaten hersteld,half
werk
5.monument met plaats voor 47 klokken,o.k.
6. klavier en trommel van de oude beiaard geplaatst,niet
7.oude beiaard weer zou spelenniet
Dat is dus 5 op 10 als we het monument voor 4 punten
tellen.
Als uiteindelijk alles afgewerkt zal zijn, zullen wij opnieuw met opgeheven
hoofd kunnen luisteren naar het Meiselied van wijlen Jef Rottiers en de
Europese hymne van Beethoven waarin de vrede en de vriendschap luid bezongen
wordt.
En zo komt het dat wij twee speelklare beiaarden zullen hebben : een in
openlucht en een onder onze geliefde Sint-Martinustoren.Ik citeer : En binnenkort hebben we in
Meise zelfs twee beiaarden!De oude
wordt namelijk een monument dat in de binnentuin van de bibliotheek een plaats
zal krijgen.Een monument waar muziek
uitkomt, want het is de bedoeling om de oude beiaard ook opnieuw bespeelbaar te
maken. (Stef De Ridder, voorzitter V.Z.W. Nieuwe Beiaard in Meise Beiaardconcerten
2002).:
Meer hierover in : Meise en zijn beiaard, boek Piet De Cuyper en C.D.-Rom Jef
De Cuyper
Jef De Cuyper
Stichter Si bemol
Lid Vrienden van de oude beiaard,
Lid van het Beiaardcomité,
Coördinator van de concerten tot 2006
Beheerder VZW Nieuwe Beiaard
Oud-penningmeester tot23.3.2000
(163) Dit boekje, met een illustratie van de
St.-Martinuskerk vanuit het Noorden, van Willem Rosiers op de kaft, is aan een
update toe.
We hernemen de teksten uit dit boekje :
Inhoud
In de rij van de oude stedenblz.
3
Beiaardier Staf Neesblz.
6 Jef Rottiers, Eddy Mariën en gastbeiaardiers
Hoe Meise aan zijn beiaard kwam door J. Van Gijselblz. 9 Hoe Meise aan zijnnieuwe beiaard kwam door Jef L. DC Sint Martinuskerk van Meise door D.V.Delestré O. Praemblz. 17
Meisenaars en Meysseniers door E.V.C.blz.
22
Meise als toeristisch milieu door R. Martensblz.
25
Twee eeuwenoude schuttersgilden door J. Cl.blz.
38
En dan Dan zal de beiaard spelen door J. Feyen O. Praemblz. 40
Lijst der fotos :
Kasteel van Meiseblz.4
Hoeve Drijtorenblz.
8
Sint Martinuskerkblz.
16
Hoeve van molen Dewaetblz.
24
Pastorij van Meiseblz.
30
Kerk van St. Brixius Rodeblz.
34
Tekening van het kasteel uit 1670blz.
41
Een opmerkelijk Beiaardcentrum, vol landelijk schoon
en kunst, dat is MEISE in Brabant
oud gemeenteschild van Edwin Ganz
Dit boekje werd uitgegeven bij de inwijding van de beiaard te Meise, op 10 juni
1951.Moge het bijdragen om de roem van
onze Brabantse gemeente te verspreiden, om waardering te wekken voor het
beiaardspel, en om onze bevolking meer zin te geven voor eigen schoonheid en
kunst.
Meise Mansio, tam sacris quam profanis titulis celebratus pagus.
Meise, zowel op geestelijk als op wereldlijk gebied, een beroemde gemeente.
J.B. Gramaye, Antiquitates Belgicae, 16de eeuw
II
(164) De beiaard speelt zo schoon hij kan, de vreugde heerst alom!
In de rij van onze Oude Steden
België, en vooral Vlaanderen, is het land der beiaarden bij uitstek.Al onze oude steden, al onze torens, uit de
Middeleeuwen, bezitten hun klokkenspel.Naast onze schilders en dichters, naast onze kathedralen en belforten,
hebben de klokken onze roem over de hele wereld verkondigd.
De belangrijkste beiaard is ongetwijfeld die van Mechelen, waar 49 klokken
hangen met een gezamenlijk gewicht van 39.000 kg.Gent, met 52 klokke(164) n, spant de kroon
wat het aantal betreft.Dan volgen
Brugge, Antwerpen, Meise, Leuven, Mons en Charleroi met 47 klokken.Verder komen Aalst, Dendermonde, Diest,
Tienen, Luik, Tongeren, Lier, Postel, Sint Niklaas, Ieper, Turnhout en andere
steden met beiaarden, die van 35 tot 45 klokken tellen.
In de rij van de eerbiedwaardige oude steden neemt de kleine gemeente Meise,
met haar 2800 inwoners, nu een plaats in.Het is een eer waarop vele andere trots zouden gaan.
De beiaard van Meise komt met zijn 47 klokken in de rang der grootste en meest
volledige beiaarden van het land.Het is
omwille van de beperkte mogelijkheden die de toren biedt, een beiaard die niet
tot de zwaargewichten kan gerekend worden. De grootste klok, Martinus, naar de
patroonheilige der parochie, weegt 750 kg.De tweede klok, Maria genaamd, weegt 538 kg.De derde klok, 368 kg, en de vierde klok, 300
kg, werden respectievelijk Joannes en Joanna gedoopt, naar de naam van de
schenkers, dhr. en Mevr. Van Gysel Deheu.
Het kleinste klokje weegt nog 10 kg en het totaal gewicht van geheel de beiaard
bedraagt 4.202 kg.
Het is van buitengewoon groot belang dat deze beiaard een volledig homogeen
geheel vormt, daar al de klokken tegelijk, onder de bevoegde leiding van Staf
Nees, werden vervaardigd door de befaamde klokkengieterij : Michiels te
Doornik.
Niettegenstaande het lichte klavier van dit spel, karakter dat weer zijn eigen
schoonheden en kwaliteiten bezit, biedt deze beiaard alle mogelijkheden.Gans het beiaardrepertorium kan erop gespeeld
worden, zonder wijziging of omwerking.Natuurlijk zullen de zware bastonen ontbreken, doch die worden vergoed
door de kristallijn heldere klank van de serie kleine klokjes, die volgens
het oordeel van bevoegde kenners, uitmunten door hun zuiverheid van toon en hun
degelijke klankenrijkheid, aldus een geheel vormend van zeldzame
evenwichtigheid en schoonheid.
Deze inrichting heeft wat voorbereidend werk gevergd.Aan 47 klokken, met bijkomend spelklavier,
een goede plaats geven, en daarbij nog een volledig mechanische inrichting (wekkering) installeren voor het spelen
der wijsjes die ieder uur en half uur moeten aankondigen, was geen eenvoudige
opgave.Het geheel is nochtans
uitgegroeid tot een voorbeeld van beiaardinrichting, prachtige klokken en
perfecte opstelling der speelapparaten, een echt juweel in zijn genre.
Onder de handen onzer meest bekwame beiaardiers zal deze beiaard de roem worden
van Meise en zijn milde schenker.
III (165) Even voorstellen Beiaardier Staf Nees.
De grote beiaardier van St.-Rombouts te Mechelen, meester Staf Nees, heeft ook
de beiaard van Meise onder zijn bescherming genomen.Om die eer zijn wij hem dankbaar.Hij trad op als expert bij het gieten der
klokken, hij verzorgde de inwijding op 10 juni 1951 en ook de latere concerten
worden door hem en door zijn leerlingen gegeven.
Staf Nees werd geboren te Mechelen op 2 december 1901.Aan het conservatorium van zijn geboortestad,
waar hij notenleer, klavier en alleenzang studeerde, behaalde hij de eerste
prijs met grote onderscheiding.Het
Lemmensinstituut schonk hem in 1922, eveneens met grote onderscheiding, de
prijs Lemmens Tinel.Aan de Mechelse
beiaardschool, die hij volgde onder leiding van Jef Denijn, kreeg hij het
uitgangsdiploma in 1924, nogmaals met grote onderscheiding.Op twintigjarige leeftijd werd hij benoemd
tot orgelist der Onze Lieve Vrouw van Hanswijk-kerk te Mechelen.Meester Denijn had de buitengewone
begaafdheid van zijn leerling spoedig opgemerkt.Vanaf 1920, amper 19 jaar oud, mocht hij als
hulpbeiaardier reeds de zware klokken van Sint Rombouts aan het trillen
brengen; toen hij zijn diploma van beiaardier had behaald in 1924, werd hij
onmiddellijk leraar aan de beiaardschool en aan het Lemmensinstituut, en in
1932 volgde hij zijn grote meester op als stadsbeiaardier van Mechelen.
Staf Nees speelde ook een vooraanstaande rol in de vorming van de meeste
hedendaagse beiaardiers over heel de wereld.Haast allen hebben de Beiaardschool in Mechelen gevolgd, waarvan hij
sedert 1944 directeur is.
Zijn naam is tot ver over de grenzen beroemd, want hij gaf menigvuldige
beiaardconcerten in Engeland, Frankrijk en Nederland, evenals op de meeste
torens van onze Belgische steden en belforten.Daarenboven leidt hij de orkest- en kooruitvoeringen van de befaamde
Mechelse kunstkring Edgard Tinel.
Niet enkel als beiaardier, orgelist en dirigent, ook als toondichter heeft Staf
Nees zich voor de muziek verdienstelijk gemaakt.Hij schreef talrijke orgelwerken, liederen,
koorzangen, motetten, missen, cantates, oratoria en natuurlijk vele
beiaardstukken.Zijn zangwerken zijn
gekenmerkt door hun rijke melodie en hun schilderachtigheid.Zijn liederen kan men onderverdelen in kinder-,
volks- en kunstliederen, waaronder sommige van geestelijke aard.Van de grote koorwerken beleefde Magnificat
en Ridderrit veruit de meeste uitvoeringen.
Het is niet te verwonderen dat beiaardier Staf Nees getroffen werd door het
tekort aan een degelijk beiaardrepertorium en dat dan ook een groot deel van
zijn productiviteit erop gericht was die leemte aan te vullen en dit
volksinstrument onzer lage landen te verrijken met een schatvan eigen muziekliteratuur.
Staf Nees is op onze dagen, inzake beiaardkunst de grootste bevoegdheid van
heel de wereld.Indien hij de beiaard
van Meise onder zijn bescherming neemt en toezicht uitoefent op de concerten
dan mogen wij ons aan uitgelezen programmas en heerlijke muziek
verwachten.En dan zal de beiaard vele
toeristen lokken naar het vredige Meise.
IV
(17 (166) Hoe Meise aan zijn (oude) beiaard kwam door Jan Van Gijsel
De
geschiedenis der klokken.
Een schilderachtig dorpje, met schone, geheuvelde landschappen die door geen
fabrieksschouwen worden gestoord, met een rustige en minzame bevolking, met
parken en hovingen waar kunstenaars, denkers en mensen van adel zich thuis
voelen, dat is Meise in Brabant.
Naar de mening van Staf Nees, de grote beiaardier van Sint Rombouts in
Mechelen, is de kerktoren van zulke stemmige gemeente de uitverkoren plaats
voor een klokkenspel en zullen de klanken van een beiaard daar zuiver en hel
tot hun recht komen.
De beiaard, hoe eigenaardig dit ook moge schijnen, is een volksspeeltuig bij
uitmuntendheid, dat de kunstzin van ons volk ten zeerste helpt
ontwikkelen.Het lied en de beiaard zijn
onafscheidelijk met elkaar verbonden : voor het vertolken van volksliederen is
het een bijzonder geschikt instrument.
Betekenis
van het woord beiaard.
De befaamde oudheidkundige Dr. G. Van Doorslaer, geeft
volgende uitleg : beiaarden vindt zijn oorsprong in het woord beieren dat
zelf werd afgeleid van het oude Vlaamse werkwoord baren of beren, hetgeen
betekent klank geven.Op twee
verschillende manieren kan men de klok een klank ontlokken, namelijk door er
van buiten met een hamer op te slaan, of door van binnen de klepel in beweging
te brengen.De eerste wijze van doen
noemt men beiaarden, de tweede luiden.
Bij feestelijke aangelegenheden, huwelijk, ommegang, kermis, blijde intrede van
prinsen en vorsten, werd vroeger gebeierd.Om godsdienstige ceremonieën of begrafenissen aan te kondigen en de
bevolking te verwittigen bij brand of andere rampen werd er geluid.Dat is zo gebleven op onze dagen.
De beiaard is doorgedrongen in verschillende landen van de wereld o.a. in
Frankrijk? Nederland, Italië, Duitsland, Polen en zelfs Amerika.Maar de beste klokkenspelen vindt men in ons
land en aan de spits voorzeker de Mechelse beiaard met zijn 49 klokken,
waartussen de grote Salvator, die zo maar eventjes 8884 kg weegt.
Deskundigen beweren dat de eerste beiaard werd opgesteld te Audenaerde in het
jaar 1504.
De herleving van het beiaardspel is te danken aan de grootmeester Jef
Denijn.Hij heeft in zijn school te
Mechelen talrijke beiaardiers gevormd, waaronder twee knappe meesters Staf Nees
en Kamiel Lefevere.België mag er fier
op gaan de beste beiaardiers ter wereld te bezitten en Mechelen, dank zij
meester Jef Denijn, is heden ten dage de bakermat der beiaardkunst.
V (167) Voor een begrafenis eerste klas!...
Zoals in vele parochies, werden tijdens , de oorlog
1940-45 ook te Meise door de bezetter de klokken weggehaald.
Pastoor Brams de herder van de St.-Martinuskerk te Meise, verwachtte niet heel
veel staatstoelagen en daarom zocht hij op eigen hand naar de middelen om zijn
parochie van nieuwe klokken te voorzien.Bij Michiels te Doornik werden twee klokken besteld, maar voor de
levering moest men oneindig veel geduld hebben.De klokkengieter beweerde dat hij aan de klokken van Meise zij n
bijzondere zorg besteedde en dat de kwaliteit des te beter zou zijn naarmate de
afwerking langer duurde.De echte reden
was dat hij met overlast zat wegens de bestellingen uit vele andere parochies.
Maar pastoor Brams, die slim is als een vos, liet het uitblijven der klokken
niet aan zijn hart komen, want in zijn hoofd stak nog een ander plan
Ik heb sinds mijn prille jeugd van klokkenspel gehouden.Een tijd lang ben ik van plangeweest te Meise een grote villa te bouwen en
daarin zou ik een klein klokkenspel hebben aangebracht.De oorlog heeft de uitwerking van dit plan verhinderd.Dat wist pastoor Brams en bij gelegenheid van
een bezoek, toen hij mij een goede reis naar Congo kwam wensen, pakte hij
voorzichtig uit met zijn voorstel.
Mijnheer Van Gijsel, zegde hij, de parochianen hebben mij geldmiddelen
verschaft om twee klokken te kopen, maar voor een historisch dorp als Meise en
voor Sint-Martinusdie zo vrijgevig was, is dit toch niet voldoende.Zou u mij niet kunnen helpen om nog twee klokken
bij te bestellen?
Ik vond dat er eens kon over gepraat worden en het pleidooi begon.
Ziet u, zei mijnheer pastoor, met vier klokken kunnen wij de grote
plechtigheden meer luister bijzetten en het is meer indrukwekkend bij een
begrafenis van eerste klas!
Er werden dus nog twee klokken bij besteld.
De ene week verliep na de andere en de klokkengieterpaaide onssteeds met beloften. Onze wantrouwige pastoor begon er zijn geduld bij
te verliezen.Hij dacht ineens aan
Sint-Thomas, die niet geloofde zonder gezien te hebben en trok op zekere dag
naar Doornik.
Welke ontgoocheling!Er was nog niets
gedaan voor Meise, maar de smeltoven stond gloeiend en het bronzen metaal zou
er ingegoten worden.Nogmaals gepaaid
met beloften, keerde onze pastoor terug naar Meise en onderweg zinderde in zijn
oren de weergalm van de klokken die in de gieterij gereed stonden voor andere
parochies.
Zijnpoëtisch verhaal ontroerde mij en
zeer vernuftig polste de pastoor :
Mijnheer Van Gijsel, indien u het plan hebt laten varen om een klokkenspel aan
te schaffen voor uw tuin, zou u er dan niets voor voelen om het aan te brengen
in de kerktoren?
Eens flink nagedacht, en dan, allemaal goed, een klein klokkenspel zou in de
kerktoren komen : er werden dus zeven klokjes besteld.
VI
(168) Van zeven klokken tot zevenenveertig.
De overheden van de gemeente kwamen bij mij in
vergadering bijeen : pastoor Brams, volksvertegenwoordiger Van den Eynde en
burgemeester Van Campenhout.De
herstellingswerken aan onze geklasseerde kerk waren reeds goedgekeurd en de
toren zou van galmgaten voorzien worden om de klank der klokken verder te laten
uitdeinen.
De oorspronkelijke beiaard zou dus zeven klokken omvatten.Een afgevaardigde van de gieterij merktetoen terecht op : Wat gaat ge aanvangen met
7 klokken?Daar zal nooit een kunstwerk
op gespeeld worden!Die man had gelijk
en wij bestelden derhalve nog 7 klokken bij.Het waren er al dus 14.
Maar wie zou de bevoegde persoon zijn om de kwaliteit der klokken na te gaan en
om de klank te beoordelen?De pastoor
had voor deze vraag een oplossing : wie zou meer bevoegd als expert kunnen
optreden dan de bestuurder zelf van de beiaardschool, meester Staf Nees.Dit voorstel werd eenparig aangenomen.
Op de eerste bijeenkomst luisterde meester Staf Nees aandachtig naar onze
uiteenzetting enmet een veelbetekenende glimlach scheen hij onze uitgebreide
(?) kennis over beiaardkunst te waarderen.Hij was als een professor, die met veel inschikkelijkheid examen afneemt
van zijn minst bekwame leerlingen! Geduldig en vol wijsheid had Staf Nees
toegehoorden zijn besluit luidde : Met
14 klokken kunt ge geen beiaard opstellen.Ik raad u aan die kosten te sparen.
Ah, wat dan gedaan, meester Nees ?.
De grote beiaardier voerde zijn vrienden uit Meise rond inhet Vlaamse land.Hij leidde hen naar Postel, waar in de abdij
een uitstekende beiaard hangt.
Indien ge een goede beiaard wenst, moet ge 47 klokken aankopen.Dan moet ge een trommel plaatsen, waarop
ieder uur een vrolijk deuntje kan gedraaid worden. (Het werd uiteindelijk een uniek wekkering die om het half uur de
beiaard aan het spelen zet). Dan moet ge zorgen voor een klavier, waarop de
beiaardiers concerten kunnen geven.In
een bevallig dorpje als Meise, dicht bij Brussel, zou dat onetwijfeld bijval
oogsten.
wij konden niet anders dan de redenering bijtreden.Wanneer goede gedachten opwellen moet men
onmiddellijk een beslissing kunnen nemen en wat vandaag kan gedaan worden, mag
men niet uitstellen tot morgen.Dus, zo
gezegd, zo gedaan.
Er wordt een bestek gemaakt en ik aanvaard het zonder discussie.
Nu de handen uit de mouwen en aan het werk. Staf Nees neemt de technische
leiding op zich.Wij rijden naar Doornik
om de bestelling met datum van aflevering aan de klokkengieter over te
maken.Dat alles gebeurde in 1947.
Maanden verliepen sindsdien : ik schreef dreigbrieven naar de
klokkengieter.Staf Nees drong bij
hemop spoed aan en uiteindelijk in het
najaar van 1950 kwamen de klokken in de toren terecht.
De technische installatie nam nog een hele tijd in beslag, maar alles is toch
in orde geraakt!En nu, nu kan de
beiaard spelen.
VII
Boodschap aan onze jeugd
Sommige mensen hebben voorzeker reeds de bedenking
gemaakt : Welk zonderling idee een beiaard te schenken .Een paar woorden uitleg mogen volstaan.Ik spreek niet gaarne over mezelf, indachtig
een oud Vlaams spreekwoord dat weinig goeds vertelt : Eigen lof .
Toch wens ik van deze gelegenheid gebruik te maken om mijn levenservaring mee
te delen aan onze jeugd, die de toekomst van morgen in handen draagt en die
zich de ondervinding van een man op jaren wellicht kan ten nutte maken.
Mijn doel bestaat erin de kunst te bevorderen, vreugde en levenslust onder de
mensen te brengen en hun zin voor het hogere te ontwikkelen.Ik wil iets achter laten voor het nageslacht
en tevens onze beiaardiers steunen in hun edele kunst.
Steeds heb ik in de klank der klokken ge not gevonden.Toen ik als jonge kerel van vijftien jaar,
dagelijks op het speelplein van het Sint Romboutscollege of op de grote markt
te Mechelen, luisterde naar de beiaardliederen, dan voelde ik mij bewogen en
gelukkig.
Van mijn prille jeugd af groeide in mij de wil om iets groots te verwezenlijken,
om het verder te brengen dan sommigen die het geluk hadden langer te
studeren.Nooit heb ik mijn tijd
verknoeid aan onnozel vermaak.Ik
trachtte vooruit te komen door vlijtig werk en nuttige lezingen.Mijn streven was erop gericht ook voor mijn
medemensen en voor de noodlijdenden iets te voelen en te doen en niet te leven
als een geldmens.
Ik heb gedroomd, na fotuin te hebben gemaakt, een grote boerderij te besturen,
want om gelukkig te zijn moet men van Gods wijde natuur kunnen genieten.Het was mijn droom iets groots te doen en ik
heb geleefd om mijn dromen te verweznlijken.
En nu, nu ik een oude man geworden ben, voel ik mij nog sterk genoeg om nieuwe
dromen uit te werken en dat doe ik in Congo, onze kolonie.
Wilt u nu weten wat mijn grootste genoegen is ?Te kunnen verwezenlijken in mijn rijpe jaren wat ik in mijn jonkheid heb
gedroomd.Om in het leven iets te
geraken moet men een plan hebben, een plan dat men ter harte neemt en waaraan
altijd, onverpoosd gearbeid wordt.Daarbij is onontbeerlijk : gezondheid, rechtvaardigheid, eerlijkheid.
Onze Vlaamse jeugd mag de oude spreuk der rederijkers niet vergeten : ole com
bove!Olie komt boven!De tijd staat de rechtvaardige man ten
dienste.
Bij de opening van het Willy Van den Berghecentrum
werd deze V.Z.W. opgericht, om het beheer van de sportinfrastructuur flexibel
te houden.
De eerste voorzitter werd Willy Van den Berghe, naar wie het sportcentrum na
zijn dood genoemd werd.
In 2014 werd de V.Z.W. opgedoekt en kwamen de diensten in de gemeentelijke
administratie terecht.
