|
(16 (170-) Het was mij al
lang een doorn in het oog, dat Grimbergen ons voorbijstak, in de top tien van
de beiaarden van Vlaanderen. Ik
situeerde ons vroeger op de 4de plaats met onze 47 klokken.
Wat is de oorsprong van deze frustratie ?
Tot 1132 was Meise moederparochie van Amelgem, Oppem, Oksdonk, Limbos,
Eversem, Grimbergen en Strombeek. (A.Wauters, Environs de Bruxelles II bl.300,
Jan Verbesselt Par.II bl.56). De
Berthouts droegen het patronaat of begevensrecht over aan de abdij van
Grimbergen.
Daarom eiste ik regelmatig in de vergaderingen het innemen van onze rechtmatige
plaats op en kloeg ik het feit aan dat de zware bes klok (si-bemol) ontbrak.
Een van de oudste verenigingen van Meise, de Koninklijke Maatschappij Gewezen
Soldaten van het Belgisch Leger, gesticht in 1903 beschikte over een spaarpot
van meer dan 100.000 BF ( 2500). Zoals
in alle goede huishoudens was er ruzie in het bestuur. Bij gebrek aan autochtone kandidaten was
Antoine Mollemans voorzitter geworden.
Die kwam op het lumineuze idee met de kas de ontbrekende si-bemol in
onze oude beiaard aan te kopen en te schenken aan de parochie. Zo zouden we toch een volledige beiaard
hebben. Dit voorstel werd door mij
ingediend en verdedigd op het beiaardcomité, waar de vrienden van de beiaard
regelmatig het wel en wee van ons instrument behartigen. Antoine werd opgenomen
in het Beiaardcomité en de spaarpot werd verplaatst naar het Beiaardfonds.
Eddy Mariën, onze beiaardier, deed prompt een tegenvoorstel. Waarom geen nieuwe
beiaard ? Want de klank van de nochtans
unieke Michiels-beiaard was niet optimaal.
Er werd in die zin besloten. Nog
ettelijke vergaderingen werd hierover gediscussieerd. Struikelsteen was het geld vinden om de
nieuwe beiaard te financieren. Er was
dan wel al nagenoeg 100.000 BF ( 2500) beschikbaar gesteld door de KMGSBL
1903, maar dat bleek zelfs niet genoeg voor de ontbrekende si-bemol. Eddy bracht een doorslaggevend argument in,
door te stellen dat de kostprijs van de klokken bepaald wordt door de prijs van
het brons. Deze prijs stond op een
historisch dieptepunt. Dus : nu of nooit
!
II (171) Het aantreden van een nieuw gemeentebestuur in 1992 zou alles in een
stroomversnelling brengen. Ondertussen
overhaalde Piet De Cuyper zijn collega in de gemeenteraad Stef De Ridder, om
toe te treden tot het beiaardcomité. Hij
zou, rekening houdend met zijn stevige relaties bij meer vermogenden in het
wereldje van de aannemers, de sponsoring op zich nemen. Doelstelling werd : 5.000.000 BF ( 125.000)
bijeen brengen, want een prijsaanvraag leerde ons dat er minstens vier en een
half miljoen moest op tafel liggen.
Er werd besloten een VZW Nieuwe Beiaard op te richten, niettegenstaande de oude
V.Z.W. De Vrienden van de Beiaard nog bestond met een overlevende : Irma Claes
(+). Er werd nagelaten haar in te
lichten.
Er werd ook besloten de oude klokken te schenken aan de sponsors die minimum
25.000 BF inbrachten. Er werd
verwaarloosd te onderzoeken of dit wel zou mogen. Een ander voorstel om de oude beiaard te
installeren als rijdende beiaard of als monument werd prompt verworpen. Er werden ook 1000 beiaardpenningen
aangeschaft (een verliespost zou blijken).
De bestaande penning, ontworpen door Jan Wellens, zou met veel minder
kosten meer opgebracht hebben.
III (172) De sponsoring werd gestart op de beiaardfeesten van 1997. Vrij snel brachten wij 2.000.000 samen. Maar wij bleven steken op de helft van het
vooropgestelde bedrag. De eerste nacht
van de beiaard werd wegens overdadige programmering van vedetten een financiële
strop. We raakten net uit de rode
cijfers.
Stef De Ridder bracht eens te meer redding.
Hij klampte Jean-Pol Van Gijsel aan.
Dit is de zoon van Jan Van Gijsel, de milde schenker van de oude beiaard. Enkele maanden later overhandigde hij een
cheque van 2.500.000 BF en de eindstand van de sponsoring bracht een saldo van
5.282.613 BF bij het aantreden van Frans De Koker als nieuwe penningmeester.
Maar daarna kwam de kat op de koord. Een
illustere onbekende legde klacht neer, omdat er slechts bij 1 beiaardmaker
prijs zou gevraagd zijn. Monumenten en
Landschappen verbood de oude beiaard weg te doen. Daar bovenop viel onze haan met het kruis van
de toren en de kerk en toren werden ontoegankelijk verklaard wegens gevaar voor
instorten. De gebreken aan kerk en toren
kwamen, dank zij het onderzoek van de stabiliteit, met het oog op het plaatsen
van een nieuwe beiaard, aan het licht.
Stef beet door en wachtte niet op de afwikkeling van de bureaucratische rompslomp. De VZW bestelde de nieuwe beiaard bij de
Koninklijke Eysbouts (Asten) in Nederland.
De oude beiaard werd uit de toren gehaald om het gewicht van de toren te
ontlasten van zijn 4.202 kg en opgeborgen in de gemeentelijke hangars. Later werden plots, onverwachts en
onvoorbereid, 10 grote klokken in de kerk gedeponeerd en de andere in de open
werf van de nieuwe bibliotheek. Bij nazicht op 19.9.2001 ontbraken er 8
klokken. Die zijn sedertdien spoorloos. Hoe dit probleem zal opgelost worden zal blijken.
IV (173) De levering van
de nieuwe beiaard gebeurde voor de beiaardfeesten van 2001 en de klokken werden
onmiddellijk in de toren gezet, want de dringende instandhoudingswerken waren
voltooid.
Maar nu rezen er zoals verwacht 3 problemen :
1. Clock-o-matic betwist op 29.1.1999 de gunning van de nieuwe beiaard bij de
gemeente (documenten overgemaakt aan de kerkfabriek, die het op haar beurt
overmaakte aan de V.Z.W.Nieuwe Beiaard)
2. ongunstig advies van de federale overheid i.v.m. wat zij noemen restauratiewerken
aan de oude beiaardomdat het voorstel inhoudelijk niet uitgaat van de
respectvolle restauratie
3. de federale overheid wenst op
15.6.2001 de Michiels beiaard te behouden en monumentenzorg stelt voor er
afstand van te doen om hem op een andere plaats onder te brengen.
In verband met het derde probleem besliste het Beiaardcomité dat er geen sprake
kon van zijn dat de oude beiaard Meise zou verlaten.
Op 28.6.2002 kwam het akkoord voor de plaatsing van de nieuwe beiaard in de
toren, op voorwaarde dat :
1. de oude geplaatst wordt op een klokkenstoel en
2. dat hij later bespeelbaar gemaakt wordt en
eigendom blijft van de kerkfabriek zodat een functionele en zo integraal
mogelijke bewaring van de Michielsbeiaard (onze oude beiaard) gerealiseerd
wordt
En plots, tijdens het
Paasfeest van de senioren, hoorde ik heldere beiaardklanken. Ik dacht dat ik droomde, maar ging tussen
twee schotels in toch eens kijken. Het
was toen volop mond en klauwzeercrisis.
Er waren enkele Hollanders op de toren de beiaard aan het
installeren. Ik vroeg hun of ze hun
schoenen afgewassen hadden bij het overschrijden van onze grens. De onthutste noorderburen zegden prompt ja,
waarop ik hen verzekerde dat zij zeker met duivenshit aan de schoenen zouden
terug gaan. Want onze toren was in
erbarmelijke staat. Het stonk er tien
uren in de wind. Overal lag uitwerpselen
van duiven, dode duiven en niet uitgebroede eieren in nesten. De gemeente beval schoonmaak, maar het werd
een kattenwasje. Alles werd wel grondig
dichtgemaakt, zodat de duiven niet meer binnen konden. Anders kregen de kerkuilen weer de
schuld. Een grondige schoonmaak moest
dringend gebeuren!
V (174) Op 6.6.2001 kon onze beiaardier Eddy Mariën voor de eerste keer het
instrument testen. En tijdens de
beiaardfeesten van 2002 op 12.5.2002 werd het eerste officiële beiaardconcert
gespeeld op de nieuwe beiaard. Hij weerklonk over ons dorpje op 12 mei tijdens
de beiaardfeesten met Preludium 3, voor beiaard van Mathias Vanden Gheyn. Mijn goede vriend Jan Van de Broeck en ik,
stonden erbij en Jan heeft dit historisch moment digitaal vastgelegd voor het
nageslacht.
De sponsors werd gevraagd of ze tevreden zouden zijn met een nieuw
herdenkingsklokje. Regelmatig hoorden
wij liedjes rammelen vanuit de toren.
Maar dat kwam van het computergestuurd speelwerk. Het zou duren tot 14.2.2002 wanneer Eddy
Mariën voor het eerst het klavier kon bepotelen. Maar o wee.
De zoldering werd verlaagd. Een
iets grotere beiaardier kan er niet onder. Dit wordt een variante van een
verhaal uit de bijbel over door het oog van de naald. De naald was een te laag poortje in het oude
Jeruzalem. De kooplieden moesten de
lasten van de ezels nemen om er onderdoor te kunnen.
VI (175) Op 28 september kwam de koningin onze nieuwe
beiaard inhuldigen en werd de oude beiaard herplaatst op de binnentuin van de
bibliotheek. Wij hoopten dat dan
1.het kruis en de haan op de toren zouden staan, Resultaat 28.9 : niet
2.het torenuurwerk zou werken, niet
3.de toren waterdicht en grondig gekuist zou zijn, half werk
4.galmgaten hersteld, half
werk
5.monument met plaats voor 47 klokken, o.k.
6. klavier en trommel van de oude beiaard geplaatst, niet
7.oude beiaard weer zou spelen niet
Dat is dus 5 op 10 als we het monument voor 4 punten
tellen.
Als uiteindelijk alles afgewerkt zal zijn, zullen wij opnieuw met opgeheven
hoofd kunnen luisteren naar het Meiselied van wijlen Jef Rottiers en de
Europese hymne van Beethoven waarin de vrede en de vriendschap luid bezongen
wordt.
En zo komt het dat wij twee speelklare beiaarden zullen hebben : een in
openlucht en een onder onze geliefde Sint-Martinustoren. Ik citeer : En binnenkort hebben we in
Meise zelfs twee beiaarden! De oude
wordt namelijk een monument dat in de binnentuin van de bibliotheek een plaats
zal krijgen. Een monument waar muziek
uitkomt, want het is de bedoeling om de oude beiaard ook opnieuw bespeelbaar te
maken. (Stef De Ridder, voorzitter V.Z.W. Nieuwe Beiaard in Meise Beiaardconcerten
2002).:
Meer hierover in : Meise en zijn beiaard, boek Piet De Cuyper en C.D.-Rom Jef
De Cuyper
Jef De Cuyper
Stichter Si bemol
Lid Vrienden van de oude beiaard,
Lid van het Beiaardcomité,
Coördinator van de concerten tot 2006
Beheerder VZW Nieuwe Beiaard
Oud-penningmeester tot 23.3.2000
|
