Een heleboel nieuwe vogeltjes gezien, andere soorten papegaaien, vliegenvangende kolibries,

... Toen we terugkeerden zag Steven nog een agouti lopen. 

Nu staat de miereneter en de pekari nog op ons verlanglijstje. We roepen ze telkens heel stil alsof je een kat roept bv: slothi, slothi, slooothiii... Tot nu toe heeft het al bij elk beestje gewerkt. De jaguar zal wel te hoog gegrepen zijn, maar we blijven volhouden! De aanhouder wint!

Voor de rest hebben we nog een inside joke. Elke keer als het regent en je denkt dat het gaat opklaren, regent het even later nog harder. Als je denkt, nu kan het niet meer harder, dan regent het echt nog harder. Dus als wij denken dat het gaat opklaren zeggen we " volgens ons gaat het nog harder regenen " Ook dat helpt niet... Hopeloos hier.

Vergeten te vermelden dat we gisteren ook nog een giftige slang op het pad tegenkwamen. Gelukkig had de gids hem tijdig opgemerkt. Het was een baby- fer- de- Lance die meer dan 250 cm kan worden. Hij lag opgerold en klaar om als een speer toe te slaan als ie een prooi zag. Gelukkig waren wij niet die prooi. Een aantal jaren geleden liep elke gids met het anti-gif rond maar nu is het nodig dat de dokter je eerst test op allergische reacties, omdat er meer mensen sterven aan de schok van het anti- vergif ipv de slangenbeet zelf. ;-)

Ik heb het gevoel dat die zonnige dagen nadien gewroken moeten worden. Deze nacht onweerde het blijkbaar zo zwaar dat Steven dacht dat ik bij hem in bed zou kruipen van schrik. We hebben nl elk een queen size bed ;-). Maar ik slaap hier als een roosje en heb het enkel zien bliksemen met met oorstopjes in. De regen bleef aanhouden tot 8 uur. 

Normaal zouden we al om 7 uur vertrekken voor een trekking door het nationale park corcovado, maar bij regen zie je niet veel vogels. Uiteindelijk zijn we dan om 8 uur vertrokken. Met de jeep naar de ingang, onderweg gestopt voor een witte havik die zijn vleugels liet drogen als een aalscholver. Een laughing Falcon gespot die we enkel gehoord hadden maar nog niet gezien. Van een Zorro- masker gesproken...

Bij een bepaald uitzichtspunt hoorde de gids spider- Monkeys en hij ging op zoek. Even later had hij ze voor de lens van de telescoop! De 4 apen van Costa Rica zien? Check!

De trekking zelf was niet zo geweldig, een wandeling naar een waterval en een lagoon en terug naar boven. De gids vertrouwde op zijn gehoor en ving 2 pijlgifkikkers. Ene rood met blauwe poten, de andere zwart met fluo groene vlekken. Pijlgif omdat ze door de indianen gebruikt werden als gif voor op hun pijlen om dieren te bedwelmen. Ook de benzine- boom kon ons bekoren. De boom heeft een olie -achtigsap waar je elk nat hout mee kan  laten branden. Vaak gebruikt door de vroegere bewoners, een tijd zeldzaam geweest, maar nu helemaal terug wegens niet meer nodig. 

Om half 12 begon het opnieuw te regenen, het is nu 18 uur en het is blijven gestaag doorregenen. Waarschijnlijk gaat het zo nog wel even door. Vandaag is de eerste dag dat ik baal van de regen ( ja, Rita, I know ) en me stront- verveel. Steven is in zijn nopjes, nog meer rust! Ik heb zelfs kou! In de jungle, stel je voor!

Morgen hebben we hier nog 1 dag. 's Morgens de uitkijktoren op om nog wat beestjes en vogels te spotten en na het ontbijt nog een laatste keer de trails. Het zijn er 3 achtereen maar we hebben er tot nu toe maar 2 gedaan. Als het regent is het onmogelijk, want de klei is hier zo glad. Mijn derde val is ook al een feit. ;-)   Met mijn billen in de bladeren, dus geen erg.

Mijn smartphone vindt mijn simkaart niet meer dus geen SMS of bellen meer tot ik thuis in de kast mijn puc- code terugvindt.  Steven zijn nieuwe costaricaanse doet het ook, dus we denken dat het vocht toch een invloef heeft.

Dus tip van de dag? Neem je puc- en pincode van je sim mee op vakantie of zet ze ergens online..  Grrr.... Steven is wel nog bereikbaar. ;-)

Ik vind dit leuker omdat het huisje midden tussen de bomen ligt. Lezen lukt niet, omdat ik constant wil rondstaren. Juist toen we een discussie hadden over het aantal vogels die je wel in de vorige zag, kwam er een groep squirrel monkeys voorbij! Op twee of drie meter afstand stonden wij met open mond te kijken! Springend van tak tot tak, eerst de groten dan de jaarlingen. Toen we dachten dat we ze allemaal gezien hadden, waren de extra jongelingen daar. Zo ongelooflijk schattig! Ze gingen naar hun slaapplaats, een grote palm aan de ingang, dicht bij mensen, ver van roofdieren. 

Gisterenavond kregen we een nachtwandeling: een groene leaf- frog met knal, grote rode ogen, een schorpio- spider, een bruine spider zo groot als een handpalm die op beweging afkwam, een leguaan die deed alsof hij een boom was, een hourglas frog, zo klein maar schitterend.

Deze morgen een birdwatching tour: toucans, Scarlet Macaws, groene parrots en parkieten, vliegenvangers en allerlei andere kleine vogeltjes. 

Dadelijk gaan we opnieuw rustig de trails doen, we zijn keigoed geworden in stealth te wandelen. ;-) Ben ook blij dat ik een goede wandel conditie heb opgebouwd en dat we de terril zijn op gewandeld anders zou ik het echt wel zwaar gehad hebben. Het tempo van de gids is niet te onderschatten. Met korte mouwen is zweten fijn, dat koelt lekker af. Met lange mouwen en broek een hel. Dan loopt het zweet van je af. 

Met de muggen valt het heel goed mee, enkel hier zijn er een paar. Het zijn vooral de iniminie dondervliegjes, een speldenkop groot die verdomd hard bijten. Een lange rok of broek is geen luxe als ze daar zijn, soms ben je uren zonder hen. Maar onze benen en voeten staan vol beten. 

Steven maakte me midden in de nacht wakker omdat hij iets voelde kruipen op zijn rug en niet durfde kloppen. Een grote sprinkhaan zat op zijn schouder! Ook heeft hij de eerste echte steek van ons twee in ontvangst mogen nemen. Een wesp was achter zijn hemd gevallen en heeft hem verschillende keren gestoken voor Steven hem plat kon kloppen. Gelukkig zonder al te veel erg.

Ondertussen ben ik nog maar twee keer gevallen. Een eerst keer omdat ik anders de boom moest vastnemen en dat is geen goed idee. Bomen kunnen reuze stekels hebben en wie weet welk beest erop zit. De tweede keer schoof ik voor ik het wist uit in de natte klei en viel met mijn boven rug knal op de rechtopstaande plank die een trapje moest voorstellen. Gelukkig hebben mijn ribben alles opgevangen en niet mijn onderrug. Ander had ik nu een reuze probleem, denk ik. Van mijn rug/ hernia- tachtig gedoe heb ik geen enkele last meer. Enkel in het vliegtuig heb ik een pijnstiller moeten nemen, dus eind goed, al goed.

Om dat goed te maken zijn we dan maar na het ontbijt terug met onze kajak op eigen initiatief gaan dobberen. Het water was heel helder en de vissen zichtbaar. Plots zag Steven een kopje boven komen! Een zeeschildpad!!! Dus de achtervolging ingezet maar ze was ribbedebie! Zou je niet! Dan maar naar de volgende baai gedobberd. Tussen de verschillende baaieb ligt er telkens een hoop stenen als uitsteekpunt en daar is het vissen spotten! Alles wat we bij het snorkelen zagen we hier zo onder onze kajak door zwemmen. Tot we plots een reusachtige schildpad onder ons tussen de rotsen zagen liggen! Zo chique! Eer dat wij onze kajak gedraaid hadden, had die alweer het hazenpad gekozen. Spijtig maar we zijn blij dat we hem tot volledig hebben kunnen zien. Het bleef voor de rest bij kleine puntneusjes die af en toe boven water kwamen. Omdat het zo heet was en we beiden geroosterd waren, hebben we het na een uur voor bekeken gehouden. Bij het teruggaan ontdekten we nog een stekelrogje en een ballonvis in het water! Zo cute!

Een paar dagen geleden bij het wandelen op het stand waande ik me in Jurassic park! De jungle met daarboven een zwevende fregat. Een reusachtig beest dat net zo'n vliegende dinosaurus was! Maf, hoor! 

Elke ochtend staan we om 5 uur op en trekken dan bij schemering de tuin en nadien de jungle in, in de hoop wat beestjes te spotten. Vroeg op staan, akkoord maar als je weet dat we ook om 20 u 30 in bed liggen te luisteren naar de geluiden is 5 uur niet vroeg.

We zaten een half uurtje te staren naar de tuin maar zagen helaas niet meer dan 3 eekhoorns. Onderweg zijn we ook niet veel tegengekomen. Een aantal kolibries die op 30 cm van ons zich kwamen showen en een kolibrie die ruzie maakte met een eekhoorn. We denken de kolibries ons wilden wegjagen van hun bloemen. ;-) Verder een dikke reuze bij ( 3 keer een hommel) die klei verzamelde met zijn voorpootjes en de klei daarna op zijn achterpoten bij hing, om nadien weg te vliegen naar zijn nestje... Vreemde kwartelachtige wilde kippetjes achtervolgt.

Na het ontbijt gingen we vissen. We bleven voor het strand op en af varen op een lage snelheid op de plaatsen waar de kapitein vis spotte. Voor mij was het wennen omdat ik nooit goed met een lijn met molen heb kunnen werken. Maar! Pa, je mag trots zijn! Ik ving de eerste makreel en daar kwamen er uiteindelijk nog 3 andere bij! Steven ving er maar 2 en ook de kapitein noch Harvey vingen er meer! Je ziet, ervaring loont. Op dit moment zijn ze de vissen ( makreel, Jack, baramundi) op 3 wijzen aan het klaarmaken! Mss korting vragen omdat we ons diner zelf vingen! Dus pa, nu weet je wie je mee moet vragen als je nog eens gaat vissen! 

Onderweg nog 3 keer dolfijnen met jongen gespot! Zo mooi!

Morgen een kano- tour de mangroven in. Vertrek bij hoogtij om half 6. Wordt lachen, gezworen om nooit meer bij steven in een kajak te zitten. Maar omdat de stroming sterk is kunnen we elkaar helpen! Ben benieuwd! 

We hebben drie tours gedaan met een natuur gids die ze speciaal voor ons over brachten. Een namiddag- nacht en ochtend tour. In totaal zijn we 6 uur op pad geweest in de tuin en op de trails. Geen kms gemaakt maar stil overal rondgekeken en gespot. Een wandelende encyclopedie....

Morgen gaan we vissen ipv nog een jungletour omdat onze gids zoveel vertelde en Harvey niet nog eens alles kan opnieuw vertellen.  

Dolfijnen, kolibries ( reuze zoemende bijen), wasbeer, eekhoorn, walvis, ijsvogels, bowler Monkeys, white Faces Monkey, een agouti ( zoek maar op) , spechten, haviken waaronder de witte en de gele kraag, rivierkreeften, een tarantula!, ... In twee dagen tijd. 

En toen!!! En toen!!! Voel je het aankomen? Toen we terugvoeren zag ik links van mij een fontein water! En iets zwart... Ik riep naar Harvey en even later zag ik weer iets zwarts. H. draaide onmiddellijk de boot en voer er recht naar toe. Steven begreep er niks van! Ik wist wat ik gezien had! Een bultrug moeder walvis met haar kalf! Ze kwamen in 20 minuten nog 2 maal boven voor ze verdwenen. Voor H. was het de eerste van het seizoen! Ik moet zeggen dat ik echt emotioneel werd! Zo grote beesten! Niet normaal! Dit seizoen zijn het de noordelijke walvissen die in de baai, eigenlijk een fjord, komen kalven. Na 6 maanden vertrekken ze naar het noorden en dan komen die van het zuiden! Voor hetzelfde doel! De mensen van de Lodge zien hen zelf maar een 5 keer per jaar dus dit was echt zo geluk hebben!

Het volgende reuzenonweer is weer op komst. Mss overwin ik nu mijn onnozele angst voor onweer! 

Tegen half 11 kwamen we aan en mochten we ons installeren in de Tree house. De cabine, speciaal door steven gekozen, lag 85 trappen ( lees 160 gewone) hoog! Midden in de bomen dus maar geen sinecure om boven te raken. 

Tijdens de lunch ( 12 u 15) was het dan zover! Het eerste warmte onweer! Helaas voor ons heeft die de hele dag aangehouden en hebben wij de hele middag vanaf de veranda naar de regen gestaard. Allebei op van de jetlag. Toen het dinertijd was om half 6 brak het onweer in alle hevigheid los! Converseren aan tafel was onmogelijk! In die gietende regen moesten wij de trappen op! Levensgevaarlijk! 

Een uitzonderlijke onweer was het die heel veel schade in het dorp aanrichtte. De kippen van de moeder van de kokin onder het huis, verzopen in de regen en modder. 

Drie kwartier later werd de landing ingezet en wat we daar zagen was zelfs in CR ongezien. Aan de landingsbaan stonden minstens 10 politie- jeeps met zwaailichten, overal zwaar bewapende agenten met de vinger op de trekken. Heel indrukwekkend. Bleek dat ze een mega- grote drugsvangst van 2 koffers drugs hadden gedaan en nu moesten ze de koffers naar de hoofdstad transporteren. Het volgende vliegtuig zou een militair vliegtuig zijn dat de drugs zou escorteren. Een macho- politie vertoning...

Nature air had vroeger een andere luchthaven maar zit nu gewoon op de internationale. Wij geloofden dat weer niet, gelukkig wist onze taxi raad door het te gaan vragen bij de concurrentie. ;-)

De allerlaatste desk in het vliegveld, niet aangegeven, een ongeïnteresseerde heer en een dame die haar nagels aan het vijlen was. Als we het niet gevraagd hadden, waren we nog lang aan het zoeken geweest. Maar we zijn in gecheckt en geen enkele zever gehad met de grote van de bagage. Deze mocht maar 127 cm in totaal (h+b+l) groot zijn. Die van steven was maar iets groter. Hoe je 18 kilo in die kleine ruimte kan bij elkaar krijgen is me onduidelijk. Wij zaten aan 15...

San José voelt aan als Peru, mensen rijden als gekken, geen lijnen op de weg, door het rood! Helemaal Steven zijn ding! Maar zoveel natuur en bomen, heerlijk! 

Deze morgen zat er een grijze eekhoorn met bruine pootjes in de tuin, we hebben al kolibries gezien. En een citroengele vliegenvanger. Geweldig, toch! 

Maar straks het echte werk! Nu schijnt de zon en is het al heet, benieuwd wanneer we het eerste onweer hebben! 

Gelukkig komt onze Lodge ons oppikken om dan met de boot tot ginder te varen. Hopelijk zien we walvissen! Duimen dus!

In dit hotel hebben ze ook 2 huishouden... Duitse herders, en jawel hoor, ze lijken op bekenden... Ene komt steeds zijn bal voor je voeten leggen en de andere zit naast je te schooien... Yep, Eran en Erinle! 

Tot de tweede vlucht: 3 kwartier in een heet vliegtuig taxiën in colonne naar de runway. Elke 5 minuten steeg er één op. Wat een mega fabriek Atlanta airport. Ook het landen werd drie kwartier uitgesteld door een zware regenbui boven de tarmac... Ondertussen waren we al anderhalf uur later en was het half 10. 

In de rij aan customs stonden we beiden te zwalken op onze benen. Elke stap moest je je evenwicht opnieuw zoeken, echt freakie. We hadden zeer snel onze bagage, kregen geld van een vriendelijk bank automaat. Wat voor mij eigenlijk de 2 grootste stressfactoren zijn! Centen en bagage, zeker als je nog een derde vlucht moet halen. 

Vreemde taxi genomen maar veilig in het hotel geraakt. De tuin was nier zichtbaar maar de krekels zijn hun best aan het doen. De vogels zijn nu ook wakker.

Ik vergeet altijd hoe hard ik reizen wel niet haat. De spanning die erbij hoort, de hindernissen die je achtereen volgens tegen komt: mijn wandelschoenen extra geswiped op explosieven, steven met extra s'en op zijn boardingpas kreeg een reuze fouille aan de gate, half uur vertraging,...

De Amerikaanse douane viel dan weer heel goed mee. Een toffe beambte die enkele woordjes Nederlands sprak en steven vergelijk te met steven Tyler van aerosmith! 3 keer door dezelfde bodyscan... We waren iets vergeten in het vliegtuig en moesten daardoor terug in tegenovergestelde richting begeleid worden. Aan de balie van de vlucht maatschappij konden ze ons niet helpen ,dus terug door de bodyscan... Tot steven zijn paspoort missing was! Paniek! Terug in tegenover gestelde richting om het paspoort aan de balie in zijn rugzak te vinden op een plaats die we vroeger steeds gebruikten. Koud zweet bestaat! Toen we voor de derde keer de bodyscan moesten doorlopen kende ze ons allemaal! Benieuwd wat ze thuis verteld hebben over die gekke toeristen.

De dag na de aankomst nemen we een binnenlandse vlucht naar het zuiden. Oorspronkelijk om in Puerto Jimminez uit te komen maar aangezien ze daar eindelijk een echte asfalt-startbaan krijgen, wordt onze vlucht naar Golfito geleid, waar we sowieso een kleine tussenstop zouden maken.

De medewerkers van de Saladero Eco Lodge zullen ons daar opwachten om nadien met de boot naar de lodge te varen. Met wat geluk zien we walvissen, dolfijnen en/of schildpadden. Dus duimen! We hebben deze lodge echt specifiek voor de afgelegenheid, de mangrove, het strand en het achterliggende regenwoud uitgezocht. Hier zullen we dan ook 5 dagen verblijven om ons in alle eenvoud te laten onderdompelen in het echte regenwoud.

Nadien worden we opnieuw per boot naar de overkant van de baai gebracht naar Danta Corcovado lodge. Waar een uitstap naar het nationaal park Corcovado ingepland staat. Corcovado is door National Geografic uitgeroepen tot 1 van de 5 mooiste/meest diverse regenwouden ter wereld. ""the most biologically intense place on Earth in terms of biodiversity". 

Ontzettend benieuwd en hoge verwachtingen dus! 

Met hetzelfde kleine vliegtuig terug naar de internationale luchthaven, auto ophalen en dan richting het noorden.

Arenal Observatory lodge is zowat de chiqueste, grootste en toeristische lodge/hotel in de buurt van de vulkaan de Arenal. Volledig in een ander soort regenwoud gelegen. Ook het nabijgelegen Lake Arenal is de moeite waard. 

Na twee dagen rijden opnieuw helemaal naar het noorden. Het afgelegen en absoluut niet toeristische Cano Negro is een nationaal park dat vooral geliefd is bij vogelspotters! Dat konden wij dus niet links laten liggen. Hier geen regenwoud maar wetlands vol vogels en kaaimannen. Hotel de Campo ligt rechtstreeks aan de baai van waar we alle dieren kunnen gadeslaan vanuit onze luie strandstoel.

De laatste 3 dagen brengen we in alle rust door in Carolina lodge. Geen internet of gsm-bereik, geen lampen slechts kaarsen om de echte rust te ervaren.