Met de muggen valt het heel goed mee, enkel hier zijn er een paar. Het zijn vooral de iniminie dondervliegjes, een speldenkop groot die verdomd hard bijten. Een lange rok of broek is geen luxe als ze daar zijn, soms ben je uren zonder hen. Maar onze benen en voeten staan vol beten. 

Steven maakte me midden in de nacht wakker omdat hij iets voelde kruipen op zijn rug en niet durfde kloppen. Een grote sprinkhaan zat op zijn schouder! Ook heeft hij de eerste echte steek van ons twee in ontvangst mogen nemen. Een wesp was achter zijn hemd gevallen en heeft hem verschillende keren gestoken voor Steven hem plat kon kloppen. Gelukkig zonder al te veel erg.

Ondertussen ben ik nog maar twee keer gevallen. Een eerst keer omdat ik anders de boom moest vastnemen en dat is geen goed idee. Bomen kunnen reuze stekels hebben en wie weet welk beest erop zit. De tweede keer schoof ik voor ik het wist uit in de natte klei en viel met mijn boven rug knal op de rechtopstaande plank die een trapje moest voorstellen. Gelukkig hebben mijn ribben alles opgevangen en niet mijn onderrug. Ander had ik nu een reuze probleem, denk ik. Van mijn rug/ hernia- tachtig gedoe heb ik geen enkele last meer. Enkel in het vliegtuig heb ik een pijnstiller moeten nemen, dus eind goed, al goed.