Ik heb het gevoel dat die zonnige dagen nadien gewroken moeten worden. Deze nacht onweerde het blijkbaar zo zwaar dat Steven dacht dat ik bij hem in bed zou kruipen van schrik. We hebben nl elk een queen size bed ;-). Maar ik slaap hier als een roosje en heb het enkel zien bliksemen met met oorstopjes in. De regen bleef aanhouden tot 8 uur. 

Normaal zouden we al om 7 uur vertrekken voor een trekking door het nationale park corcovado, maar bij regen zie je niet veel vogels. Uiteindelijk zijn we dan om 8 uur vertrokken. Met de jeep naar de ingang, onderweg gestopt voor een witte havik die zijn vleugels liet drogen als een aalscholver. Een laughing Falcon gespot die we enkel gehoord hadden maar nog niet gezien. Van een Zorro- masker gesproken...

Bij een bepaald uitzichtspunt hoorde de gids spider- Monkeys en hij ging op zoek. Even later had hij ze voor de lens van de telescoop! De 4 apen van Costa Rica zien? Check!

De trekking zelf was niet zo geweldig, een wandeling naar een waterval en een lagoon en terug naar boven. De gids vertrouwde op zijn gehoor en ving 2 pijlgifkikkers. Ene rood met blauwe poten, de andere zwart met fluo groene vlekken. Pijlgif omdat ze door de indianen gebruikt werden als gif voor op hun pijlen om dieren te bedwelmen. Ook de benzine- boom kon ons bekoren. De boom heeft een olie -achtigsap waar je elk nat hout mee kan  laten branden. Vaak gebruikt door de vroegere bewoners, een tijd zeldzaam geweest, maar nu helemaal terug wegens niet meer nodig. 

Om half 12 begon het opnieuw te regenen, het is nu 18 uur en het is blijven gestaag doorregenen. Waarschijnlijk gaat het zo nog wel even door. Vandaag is de eerste dag dat ik baal van de regen ( ja, Rita, I know :-( ) en me stront- verveel. Steven is in zijn nopjes, nog meer rust! Ik heb zelfs kou! In de jungle, stel je voor!

Morgen hebben we hier nog 1 dag. 's Morgens de uitkijktoren op om nog wat beestjes en vogels te spotten en na het ontbijt nog een laatste keer de trails. Het zijn er 3 achtereen maar we hebben er tot nu toe maar 2 gedaan. Als het regent is het onmogelijk, want de klei is hier zo glad. Mijn derde val is ook al een feit. ;-)   Met mijn billen in de bladeren, dus geen erg.

Mijn smartphone vindt mijn simkaart niet meer dus geen SMS of bellen meer tot ik thuis in de kast mijn puc- code terugvindt.  Steven zijn nieuwe costaricaanse doet het ook, dus we denken dat het vocht toch een invloef heeft.

Dus tip van de dag? Neem je puc- en pincode van je sim mee op vakantie of zet ze ergens online..  Grrr.... Steven is wel nog bereikbaar. ;-)