The World Box of Happiness: ook getest op mezelf... Elke zondag van 2012 trek ik een kaartje met opdracht uit 'Een schatkist vol geluk'...
11-11-2012
opdracht 45: Time flies but I'm the pilot!
Tijdverlies, oorzaken?
De grootste oorzaak van tijdverlies binnen ons gezin is slechte planning. De afspraak is dat we op vrijdag het weekend overlopen en op zondag de rest van de week. Dat betekent onze agenda's naast mekaar leggen en afspreken wie wat op welke dag doet. Ik denk dan aan de kinderen van school halen, sport activiteiten, winkelen, koken,...Zolang we ons houden aan deze planning loopt alles vlotjes. Doch veel te vaak nemen we er de tijd niet voor of komt er wat tussen waardoor alles in't honderd loopt. Gelukkig zijn we gezegend met grootouders die zeer flexibel bij springen in geval van nood. The best way forward is consequentie in het plannen. Bij deze starten we vanavond met de week die komt in kaart te brengen. Vrijdagavond is voor't weekend dat volgt. Ik schrijf het zo meteen op ons grote white board dat in de keuken hangt. Dat bekijk ik minstens 5 keer per dag. Grappig is dat ik er ook streepjes op trek per glas water dat ik drink. Kom ik niet aan de acht glazen per dag dan krijg ik met zekerheid een opmerking van de kindjes. Gisteren werd er spontaan een glas voor m'n neus gezet. 'En nu drinken mama!'
Daarnaast is m'n persoonlijke time-killer google, mail, facebook,..Kortom, het internet. Er is dan ook zo'n grote informatiestroom beschikbaar. Je wil even snel wat googlen en voor je't beseft ben je weer 100 andere interessante topics tegen gekomen. Ik kan werkelijk verdwaald geraken in mijn laptop-bos. Zo erg zelfs dat ik vergeet wat ik bij aanvang ging opzoeken... Opnieuw is the way forward consequent surfen en mailen.
's Morgens mails doornemen en dan starten met de prioriteiten wat de job betreft. 's Middags even voor de lunch hetzelfde en 's avonds opnieuw een half uurtje mails beantwoorden. Dringende zaken eerst, de rest kan wachten. Morgen maandag maak ik me er weer eens extra van bewust en blijf ik waakzaam dat ik het dag na dag, week na week, maand na maand en jaar na jaar zal volhouden.
Als ik dan verder nadenk over tijdvreters komt het eigenlijk allemaal op't zelfde neer. Planning! Wanneer ik pannenkoeken maak en ik besef in volle actie dat er geen eieren zijn...Alé, snel naar de winkel, kinderen jassen aan en de auto in, gezeur, kom je die of die weer tegen, blijf je wat praten...Dat is tijdverlies dat ik perfect had kunnen voorkomen. Wanneer ik ga winkelen en ik ga rek na rek eens zien wat ik kan gebruiken...evenzeer tijdverlies. Een winkellijstje of online shoppen had al heel wat tijdswinst opgeleverd. Onverwachte telefoontjes met hele verhalen, geen probleem maar niet als ik bezig ben voor m'n job of eender wat. Ik zal dan wel terug bellen wanneer het mij past.
Ooit zei iemand me dat je tijd moet bekijken als een waardevol iets. Elke minuut die verder tikt is voor altijd weg. Niemand krijgt tijd bij. Wat wil jij in dit leven doen en hoeveel is jouw tijd waard... Wanneer ik werk ben ik niet met m'n gezin bezig, dat is duidelijk. Wanneer ik met m'n gezin dingen doe, ben ik niet met m'n werk bezig. Dat zou even duidelijk moeten zijn, doch in realiteit is het niet altijd zo. Doch ben ik er, mede dankzij de Schatkist, veel bewuster mee bezig. Ik schakel de gsm uit, zet de PC af en blijf uit m'n bureau vandaan. Want er is immers altijd wel wat te doen. Ik ben er misschien niet heel veel voor de kinderen, maar als ik er ben probeer ik ook alle aandacht aan hen te geven. Ik besef meer dan ooit hoeveel je kan doen op korte tijd. Onvoorstelbaar en vol verbazing luister ik naar mensen die zeggen: 'Ik weet niet wat doen, ik verveel me.' Ik heb zoveel wat ik zou willen doen, het leven is voor mij één grote speeltuin. De kunst is om er boeiendste attracties uit te kiezen tijdens de speeltijd die ik krijg toe bedeeld!
The bad news is: time flies, the good news is: you're the pilot! (Michael Alihsuler)
In een dag zitten 86000 seconden, hoe ga je ze besteden?
Mijn hemel, wat vliegt de tijd. Het lijkt nog maar pas geleden dat ik mijn Schatkist voor't eerst opende. Het was op Kerstavond om een week later, op 1 januari 2012, te starten met de kaartjes. En nu zijn we slechts 7 opdrachten verwijderd van opdracht 52, het allerlaatste kaartje. En dan...wat is't vervolg, hoe moet ik verder?? Ben ik na een jaar opdrachten ervaringsdeskundige, heb ik de klik in mijn hoofd gemaakt om optimistisch door't leven te gaan, de zonkant te zien in alles wat op me afkomt,... Wat ik met zekerheid weet is dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Nooit had ik durven denken aan de stroomversnelling waarin ik ben verzeild geraakt. Ik bevind me op een speedboot die halt houdt bij alle plekken waarvan m'n hart sneller gaat slaan. Ik krijg zoveel meer voor mekaar met zoveel minder moeite. Ik ontmoet mensen die iets te zeggen hebben, mensen die werkelijk iets willen betekenen, zonder meer! Ik heb geleerd om Mister Angst de hand te schudden in plaats van weg te lopen. De Schatkist zet je aan om dingen vast te pakken en uit te voeren. Uitstel leidt enkel maar tot afstel. Daadkracht is misschien wel het krachtigste gevolg van de opdrachten. En net door dingen vast te pakken en af te werken creëer je voldoening. Ik ben daardoor nog dichter bij mezelf gekomen. Mijn zelfvertrouwen en waarde gevoel zijn opmerkelijk de hoogte in gestegen. Ik ben werkelijk trots op wie ik ben, wat ik doe en wat ik te zeggen heb. Dat alleen al kreeg ik een jaar geleden niet over m'n lippen. Ik ben ik, eender waar ik ben of met wie ik praat. Je mag de koning, paus, bedelaar of pastoor zijn, this is me and this is what you get! Uzelf graag zien, uzelf de moeite waard vinden...daar begint alles mee!
Mijn nieuwe uitdaging is er werkelijk één om u tegen te zeggen...7h slaap per nacht, 1 koek per dag en geen gepruts of gekrab aan m'n lijf.
OH MY GOD....Ik ben in geen van allen voldoende geslaagd. Ik heb ondertussen al door dat ik onbewust aan m'n gezicht zit te prullen of ergens op m'n nek of rug zit te krabben. Mijn gevoelige huid reageert dan ook allergisch op van alles en nog wat met jeuk als gevolg. Na't bloggen schakel ik m'n man en de kids in om mij er op attent te maken. Als ik het weer eens krab uit gewoonte mogen zij me op de vingers tikken. Ook de 7 uur slaapopdracht was niet zo evident als gedacht. Meerdere avonden stond er wel iets op't programma dat altijd langer duurde dan verwacht. Hoewel ik moet toegeven dat dit aantal een minimum is om me opperbest te voelen. Met minder dan 7 uur slaap protesteert m'n lijf al gapend of met serieuze dipjes na''t middageten. Een tasje koffie kan dan even wonderen doen, doch het is niet mijn manier van oplossingen bedenken. De koekjes opdracht daarentegen is redelijk geslaagd, uitgezonderd van de 'per ongelukjes'. Ik heb twee keer een koekje gegeten om erna te beseffen dat het inderdaad niet het eerste knabbeltje was die dag. Jammer genoeg had dan de slikreflex al plaats gevonden en was er geen weg terug... Doch niet getreurd, zo waar ik Inge Schepers heet sta ik terug rechtop en start ik opnieuw. Hoofd naar boven, borst vooruit. Morgen, 10.11.2012, is een mooie datum om er weer voluit voor te gaan!
opdracht 44, deel 2. Iemand zorg of aandacht nodig?
De Herfstvakantie werd vandaag mooi afgesloten met het doopfeest van mijn metekindje Bram. Met de hele familie rond de feesttafel terwijl de neefjes en nichtjes plezier maakten met het kleine feestvarkentje. Super om nog eens gewoon samen te zijn zonder meer! Op weg naar huis maakte ik ineens de bedenking dat ik nog een opdracht ging volbrengen. Is er iemand die jouw zorg of aandacht zou kunnen gebruiken. Zoek die mens op.
Na't slaapritueel van de kids getelefoneerd met een vriendin die het eventjes wat moeilijk heeft. We hebben meteen de agenda erbij genomen en een avond ingeboekt voor ons twee. Thermen...iets wat zij regelmatig doet en ik haast nooit. Get out of your comfortzone... and clothes! 'Graag' is mijn antwoord, want ik weet dat die avond ons beide goed zal doen.
Speel eens een gezelschapsspel...Met deze opdracht droom ik even weg naar het Monopoly-bord uit m'n kindertijd. Samen met m'n twee broers eerst ruzie maken over wie de bank mocht spelen om dan huisjes te bouwen. Het spel is nog steeds intact bij oma, alleen vinden mijn kinderen de geld biljetten maar 'raar'. Waar is de tijd naar toe. Levensweg, OXO, Vier op een rij, OnderUit, Dokter Bibber, Mikado, Scrabble, Ganzenbord, Wie ben ik?,kaartspelen,...waren de typische spelletjes uit mijn tijd. Met plezier denk ik eraan terug en besef ik dat we te weinig van die dingen spelen met de kinderen. Ik ben ervan overtuigd dat elk kind een gezelschapsspel met het hele gezin verkiest boven PC, TV, Nintendo, Wii...
Deze opdracht zorgde ervoor dat we een Pony-spel uit de kast haalden wat nog nooit werd geopend. Anouk kreeg het bij haar verjaardag en wij waren het uit het oog verloren. Samen met het buurmeisje hebben we ons super geamuseerd met de paarden in de manège. Na het galopperen en verzorgen kwamen Bert & Ernie in memo versie even piepen om daarna met Jenga te eindigen! Heerlijk om de kinderen te zien genieten van de aandacht die ze krijgen. Het gaat om winnen en verliezen, ervoor gaan of opgeven, verdraagzaamheid en eerlijkheid,...Het gaat om zoveel en eigenlijk niets...just like in real life ;)
Met een bende vriendinnen tijdens het laatste weekend van oktober aan zee...En dat met knuffelopdracht 42 in the pocket. Joggen en bloggen, onlosmakend verbonden, zelfs op vrouwen weekend ;) Een gezellige groepsknuffel kon natuurlijk niet ontbreken. Jammer dat onze fotografe er niet bij staat...Miet, merciekes alvast voor het knuffelbewijs ;)
Bij een vorige opdracht werd er gevraagd een muur in een warme kleur te verven. Een paar maanden geleden nam ik met de kinderen verf en penseel in de hand om een paar schilderijen op canvasdoek te creëren. Veel leuker toch om je huis te decoreren met eigen werk waar je apetrots op bent als je't passeert. En geloof me, de resultaten waren meer dan geslaagd. Voor ons Anouk tekende ik een vogel in alcoholstift die zij daarna heeft in gekleurd. Tim koos voor het verven van een grappig varken. En ik zelf maakte een symbolisch weergave van mijn drie grootste schatten: Hans, Tim en Anouk De Raeve. De drie raven die in mijn leven rond fladderen en me bergen doen beklimmen. Zij maken de zon in mij wakker en doen me stralen! Thank you guys ;)
Even een update van een vorige opdracht: welke drie dingen ga je de komende drie maanden (gestart op 9 oktober) aan jezelf veranderen...
- kauwgom: nog steeds geen enkele kauwgom gegeten sinds 9/10 en ik moet zeggen dat de drang haast nihil is geworden! Het geeft een opmerkelijke boost in zelfvertrouwen, ik ben apetrots op mezelf.
- businessmodel: Ik heb het Health Coach businessmodel van A tot Z afgewerkt en na wat verfijning werd het compleet goedgekeurd! Super enthousiast omdat ik opnieuw kan doen wat ik het allerliefste doe. Ondernemers op mentaal en fysiek vlak coachen naar een leven in balans. Let the fun begin...Eén en al dankbaarheid richting man-lief die me uitermate steunde. Hij leerde me dat 1+1 gelijk kan zijn aan 3.
- 'Bij het eten moeten we niks van de job weten' plakt tegen onze keukentafel (zie foto). Wanneer wij ouders ook maar een minimale overtreding begaan worden we bikkelhard ter orde geroepen door de politie comissarissen Anouk en Tim. Een duo zonder genade. Wijzende vingers en de uitspraak: 'Oooh, dat mag niet, jullie spreken over't werk!!' snoeren ons de mond.
Kortom, nog geen maand was nodig om drie veranderingen door te voeren. Bij deze maak ik vandaag 1 november 2012 de uitdaging wat intenser. Maximaal één koek/dag - niet prutsen aan korstjes van wondjes - 7h slaap/nacht. Werkelijk 'heavy ones' voor wie mij beter kent. Heuse uitdagingen die ik vandaag aan ga met mezelf en jullie bloglezers als getuigen. Wil ik aan mijn 7h slaap komen vannacht moet ik nu afronden en m'n bed induiken...Here I go! Slaap wel allemaal.
opdracht 43: ga eens naar een rommelmarkt of kringloopwinkel...
Samen met de kindjes een bezoekje gebracht aan de kringloopwinkel in Houthalen. Een moderne nieuwbouw aan de buitenkant geeft aan de binnenkant tweedehands spulletjes een nieuwe kans. Voor wie vazen, kaarsen, bloempotten, borden, bestek, kopjes, glazen, fietsen,...nodig heeft, zeker de moeite om eens te gaan zien. Het ziet er uit als nieuw! Aangenaam verrast was ik bij't observeren van mijn kinderen in de speelgoedafdeling. Geen haar op hun hoofd die erom gaf dat het al eens was gebruikt. Hun smeekbedes klonken identiek aan die van in de gewone speelgoedwinkel. Bij de kledingrekken viel Anouk's oog meteen op een zwart blote buik T-shirtje met roze glitter letters...blingbling. Voor 2 liep ze er zo fier als een pauw mee naar buiten en kreeg ik er nog een dikke kus bovenop! In de toekomst zullen ook onze oude spullen daar een tweede kans krijgen.
Enthousiasme is een gemoedstoestand waarbij men zich levendig en uitgelaten gedraagt en een grote geestdrift en motivatie voor iets of iemand vertoont.
Dat is wat Wikipedia zegt. Ik moet zeggen dat ik mezelf zeer vaak levendig en uitgelaten gedraag, net zoals een grote geestdrift en gemotiveerdheid me niet vreemd zijn. Als je de dingen doet die je écht graag doet straal je dat uit via enthousiasme. Ik heb jaren geleden een grote opruimactie bij mezelf gehouden. Hierbij sorteerde ik alles wat ik tegen kwam in drie grote containers met als opschrift BIN (Ben Ik Niet), GFI (Geen Flauw Idee) en de DBI (Dit Ben Ik). De BIN container ging regelrecht naar het recyclagepark, de GFI belandde op mijn zolder en de DBI mocht gewoon blijven waar die was. De beste opruimactie ooit, waarbij de GFI-container alsmaar leger en de DBI alsmaar voller werd.
Als je weet wie je bent en wat je werkelijk boeit ga je dat uitstralen en automatisch ook aantrekken. Je buitenkant stemt overeen met je binnenkant en het 'happy masker' dat je ooit droeg ligt op de bodem van de BIN-container. De vijf momenten uit mijn leven hebben één eigenschap gemeen. Alle gebeurtenissen werden bestempeld met super-enthousiasme nadat de beklimming van 'Mount Fear' werd overwonnen.
Geboorte van beide kinderen (Hasselt)
Leerlingen optreden BuSO Jongeren (Beringen)
Pamperpaal sprong (Spa)
Kick off Heallth Coach Speech (KRC Genk)
Inspiring Keynote Speech (Theater Antwerpen)
"Zoek dat enthousiasme opnieuw op en geef het een kans" zo luidt het vervolg van de opdracht. Ik weet dat er nog vele van die gebeurtenissen zullen volgen. Ik heb ze nodig, keer op keer. Ik creëer ze dan ook zelf. Ik zoek naar uitdagingen, steeds een klein stapje verder uit die comfortzone. 'Angst' zegt me dat ik goed bezig ben, dat ik iets anders doe dan ik gewoon ben. Ik heb ondertussen al menig maal mogen ervaren dat wat daarop volgt meer dan de moeite is!
Verf iets in je omgeving in een felle, warme kleur...Mmmm, wetende dat ons hele huis nog niet zo lang geleden werd geverfd heb ik hierop alvast een alternatief bedacht. Ik ga een mooie foto laten afdrukken op een groot canvasbord en daarmee een muur in de inkomhal van't huis decoreren. Bovendien zal ik ook alle foto's op het meest knusse plekje van't huis vervangen door nieuwe inspirerende foto's en teksten. Onze WC-wall hangt immers vol met fotokadertjes. Na de herfstvakantie zijn beide taken volbracht, dat is bij deze aan mezelf en de blog lezers beloofd!
Zoek meer lichamelijk contact: kussen, knuffelen, masseren...Deze opdracht heb ik met veel plezier 'in mijn armen gesloten'. Met 7 vriendinnen waren we dit weekend aan zee en daar heb ik ze meermaals een dikke knuffel gegeven. Hilarisch af en toe als er 5 dames op uw twee knieën plaats nemen in't midden van de dijk om een groepsknuffel te geven. Daarnaast konden ook mijn deelnemers aan de groepscoachings niet aan m'n knuffel drang ontsnappen. Ik ben dan ook zo trots op ieder van hen! Wat prijs ik mezelf gelukkig om wekelijks met deze kanjers rond de tafel te zitten, samen zijn we zoveel meer waard!
Met het uitvoeren van deze opdracht stelde ik mezelf ook de vraag: 'Waarom knuffelen we eigenlijk graag met bepaalde mensen?' Uw lichaam tegen dat van iemand anders drukken om dan die armen om mekaar heen te strengelen. De ene z'n kin haakt achter de andere zijn schouder, lijf tegen lijf en nog eens extra goed aandrukken... Grappig toch om een knuffel te analyseren. Volgens mij geeft knuffelen in beide richtingen een instant goed gevoel. Gelukshormonen komen vrij en met een blik in de ogen verschijnt een glimlach op't gelaat. Het is veilig, als baby werd 'houden van' immers via zulke aanrakingen gecommuniceerd. Knuffelen gaat ook niet met eender wie. Je voelt alvorens je eraan begint dat het kan en dan komt het vanzelf...
Samen met het gezinnetje hebben we al een aantal keer het blote voetenpad in Zutendaal gelopen. Super om zoveel indrukken langs je voeten op te nemen. Met de kinderen als persoonlijk navigatie systeem heb ik mij al eens gewaagd aan geblindeerd stappen. Een aanrader voor iedereen. Dan doe je pas echt pure indrukken op zonder vooroordelen. Met angst ga je kleine pasjes zetten en voelen. Je trekt je archiefkast vol herinneringen open en tracht dat gevoel te koppelen met één van de indrukken die je ooit in je leven opdeed. Modder is dan zeer herkenbaar, maar dennenappels daarentegen voelen als een zacht en warm tapijtje. Keien zijn ijskoud, schors kan behoorlijk pijnlijk zijn en in zand zak je zachtjes weg...
Deel 2 van opdracht 41 wordt weldra uitgevoerd. Ik ga een familie lid opzoeken dat ik al lang niet meer gezien heb. Toevallig heb ik deze week een tweede reactie ontvangen op mijn waterkers kaartje! Super om nog eens een handgeschreven brief (zonder afzender, nog spannender) in de bus te krijgen. Veel fijner dan sms-jes, mailings of telefoontjes. Het deed me even terug denken aan mijn pennevriendinnen van vroeger. Wat heb ik massa's brieven geschreven in m'n verleden. Ik maakte dan zelf enveloppen van pagina's uit tijdschriften en briefpapier vol geurtjes en decoratie. Ik opende deze witte enveloppe vol spanning en was blij verrast dat het m'n meter was die schreef. Natuurlijk kijkt ze ernaar uit nog eens samen te komen en dat gaan we dus ook doen. Jullie horen er nog van.
Gisteren met eigen ogen de 7cm hoge waterkers gaan bewonderen bij een ex-collega in Diepenbeek. En natuurlijk haar derde spruit. Terwijl ik dat babietje zag drinken aan mama's borst besefte ik: 'wat zijn die van mij al groot!' Negen weken ten opzichte van negen en zeven jaar. Van compleet afhankelijk zijn naar een eigen wil en mening. Leren rollen, opduwen, zitten, kruipen, staan, stappen, lopen, voetballen, turnen...allemaal in die korte tijd. En wat leren wij als volwassenen in die tijdspanne van zeven à negen jaar?
Ik ben ontzettend blij dat ik samen met m'n collega een heerlijke middag heb door gebracht. Iets wat zonder de Schatkist-opdracht waarschijnlijk werd uitgesteld wegens tijdsgebrek. Na onze wandeling en etentje had ik meer energie dan ooit. Ik was helemaal happy bij't naar huis rijden. Muziek loeihard in de auto, shaken en zingen,...Ik ben in m'n werk gevlogen en ben ervan overtuigd dat ik meer tijd heb gewonnen dan verloren! Kortom, stel niets uit tot later: 'Ik heb daar echt geen tijd voor nu.' Is dat ook zo?
De drie dingen die ik in de komende 3 maanden aan mezelf ga veranderen. Geloof het of niet, maar ik ben nog steeds kauwgomballen-vrij! De zin om er eentje te pakken is groot geweest. (Bijna gestopt aan't tankstation om er te kopen.) Doch de drive om deze gewoonte te doorbreken was net iets groter! Ik heb trouwens nog nooit zoveel mensen zien kauwen de afgelopen dagen. Waar je de focus aan geeft vergroot, dat is bij deze bewezen. Niet echt charmerend eigenlijk, zo dat heen en weer bewegen van die kaken. Of de ballonnetjes die knallen tussen tong en verhemelte, als je geluk hebt. Want af en toe plakt zo'n ding tegen je bovenlip of neus. Aan de keukentafel geldt ook nog steeds de 'job-stop' regel. Echt wel moeilijker dan gedacht. Mijn man zit dan tegenover mij en hetgeen me te binnen schiet betreffende de job dien ik dan nu in te slikken in plaats van te delen. Ongelooflijk hoe die job toch steeds aanwezig is in dat hoofd. Ideeën, bedenkingen komen af en aan, onbewust. Interessant om er ineens bewust van te worden en de stop erop te zetten. Aan het businessmodel wordt ook ijverig gewerkt, wat niet betekent dat ik het met veel plezier doe. Doch het moet nu eenmaal en dan is't best om er positief tegenover te staan. Want eigenlijk weet ik nu al dat ik zo blij ga zijn moest het klaar zijn. Zo dat afgewerkt bundeltje in mijn handen... Met waarschijnlijk de bedenking; 'waarom ben ik daar nu niet gewoon aan begonnen...' Als ik de uren dat ik erover gezeurd of gepiekerd heb moet optellen had ik er waarschijnlijk al lang één geschreven.
Nog een mooie afsluiter betreffende 'geuren'...Ik heb de kleinste hokjes van't huis voorzien van verstuivertjes met lavendelgeur. Ik had altijd iets tegen al die commerciële prulletjes. Maar met de geuropdracht van eventjes geleden dacht ik: waarom ook niet eens zoiets proberen. Onze kids vinden het geweldig om na hun boodschap op't knopke te duwen, ik ondertussen ook. Ik besef nu pas hoe zo'n mini-investering het WC-moment net een beetje aangenamer maakt. Ik blijf minstens 5 minuten langer een boekje lezen nu...
Dit sms-je ontving ik begin deze week: 'de waterkers staat 7 cm hoog...tijd dus om uw agenda erbij te nemen'. Aanstaande donderdag ga ik dus op babybezoek bij m'n ex-collega. Kortom, dankzij opdracht 38 werd uitstel gedrag omgebogen naar daadkracht!
Wat de andere 2 waterkers-kaartjes betreft ben ik nog in blijde verwachting...geduld is een mooie gave.
Daar ik opdracht 40 in de tweede week van januari uitvoerde is het nu aan opdracht 2. Neem contact op met een oude vriendin en ga op zoek naar het positieve van de herinnering. Zonet heb ik een mail verstuurd naar Ilse, een vriendin waar ik in mijn jeugdjaren massa's uren mee heb doorgebracht op het tennisveld. Bovendien zaten we samen op de jeugdbeweging. Welgeteld 14 minuten waren er nodig om de jarenlange stilte te doorbreken...14 minuten om spoedig misschien wel 10 jaren in te halen!
Dag Ilse,
Geen idee of dit nog het correcte mailadres is, de verzending zal het uitwijzen..
Ik ben heel benieuwd hoe het met jou, je man en de kids is? Vandaar kijk ik er onnoemelijk naar uit om eens af te spreken? Wat denk je daarvan?
Jullie zijn van harte welkom hier, als je eens bij je ouders op bezoek bent of we komen naar bij u...Allemaal ok wat mij betreft.
Waarom ineens deze mail? Ik doe wekelijks een opdracht uit 'De Schatkist vol geluk', en dat gedurende een jaar. Mijn opdracht van deze week is: neem contact op met een oude vriendin en ga op zoek naar het positieve van de herinnering. Jij bent de uitverkozene, hiiihaaaa ;)
groetjes alvast en ik kijk uit naar de reply
Dag Inge,
Wat een verrassing inderdaad! Ik ben nog altijd op dit adres bereikbaar Hopelijk ben jij op jouw beurt verrast door de snelle reply!
Ik heb ook heel veel zin om nog eens af te spreken. Om je voor te bereiden op wat je zal aantreffen, alvast een recent fotootje van ons gezinnetje. Ik bekijk vanavond de agenda en doe je dan een paar voorstelletjes van datum.
Onze dochter is afgelopen weekend gestart met de jeugdbeweging en de jongens zijn voor het moment hevig aan het tennissen. Twee zaken die me altijd doen terugdenken aan fijne jeugdherinneringen
Welke drie dingen wil ik de komende drie maanden bij mezelf veranderen? Bovendien moet ik het over drie maanden ook even checken. Dat wil dus zeggen op 9 januari 2013. Bij deze neem ik het meteen op in m'n agenda.
Gisteren heb ik alvast mee gedaan met de opdracht die de deelnemers van de workshop 'Coach elkaar slank' van mij kregen. Elk van hen moest 'een stap vooruit' formuleren. Meer nog, een stap vooruit die ze levenslang zouden volhouden en enkele motivatoren die hen daarbij konden helpen. Bij't eindigen van de groepscoaching en het naar buiten stappen zou de symbolische 'eerste stap' gezet zijn. De ene zou elke dag een glas water drinken bij't opstaan. De andere gaat 's avonds haar tanden poetsen als de drang naar chips te groot wordt. Nog een deelneemster gaat elke dag voor't slapen even denken aan wat wel goed is gegaan die dag en daar ook oprecht dankbaar voor zijn.
Ik heb neer geschreven dat ik nooit meer kauwgom ga eten. Compleet stop! Ik merkte een tijdje geleden op dat ik dat na elke koffie zo'n kauwgom met munt smaak in m'n mond stak. Kwestie van een frisse adem te hebben. Bovendien stond er steeds een potje kauwgom in m'n auto en pas toen deze leeg was besefte ik hoe zeer ik er nood aan had. Ik voelde me zo ambetant dat het er niet was. Ik had van kauwgom eten onbewust een gewoonte gemaakt. Bij deze verbreek ik de verbinding drastisch, I don't need it! Ik maak het mezelf wat makkelijker met de kauwgom-pot te vervangen door een fles water. Bovendien haal ik ze gewoon niet meer in huis.
Aan tafel met het gezin wordt er niet meer over het werk gebabbeld. De kinderen maken ons er geregeld attent op en gelijk hebben ze. Samen eten is een gezellig moment met ons gezinnetje waar onze job niet thuis hoort. Op tafel plak ik een post-it met daarop: 'job=stop'
Ik ga meer tijd en energie steken in een echt businessmodel, op korte en lange termijn. Om de één of andere reden heb ik daar steeds huiverachtig tegenover gestaan. Nu voel en zie ik de nood er pas echt van in. Actie gegarandeerd!
Deel twee van de vorige weekopdracht: 'Verzamel wat je vrienden mooi vinden'. Mijn hemel, wat moet ik daar nu mee!? Tot ik een ingeving kreeg. Ik zelf werk met collages (knip en plakwerk uit tijdschriften) om weer te geven wat ik nog wil bereiken, waar ik mij op wil focussen en wat me vleugels geeft. Noem het mijn 'vision-board'. Ik ga nu hetzelfde doen met knip- en plakwerk dat mijn vrienden aan leveren. Zij mogen mij dus een foto uit een tijdschrift geven waarvan zij vleugels krijgen, wat zij mooi vinden of hen inspireert. Zo krijg ik een 'symbolische vereniging' van al de mensen die mijn hart beroeren om wie ze zijn. Helemaal blij omdat ik wist hoe ik deze opdracht ging aanpakken kwam ik op't punt om dit m'n vrienden te laten weten. Nooit gedacht dat hier mijn struikelblok zat, wie zijn nu mijn 'echte' vrienden?? Dit omschreef ik in opdracht 37, een echte vriend.....
is iemand die er onvoorwaardelijk is, die jou steunt zonder meer. is iemand met wie je op dezelfde golflengte zit, diepe gesprekken mee voert en de tijd uit 't oog verliest. is iemand zonder oordeel over eender wat je zegt of doet. is iemand die er is in goede én kwade dagen. is iemand die je maanden niet kan zien om daarna de draad weer op te pakken alsof 't gisteren was. is iemand die je begrijpt zonder iets te zeggen. is iemand die jouw wereld verrijkt.
Ik heb op facebook zoveel zogenaamde vrienden, gerealiseerd met een eenvoudige klik op de muis: 'piep'. Wil je m'n vriend zijn? Vind ik leuk. En dan mag je nu even binnen 'piepen' in mijn leven als ik dan ook in jouw leven mag binnen 'piepen'. Daarnaast heb ik een zeer uitgebreid netwerk van mensen die ik ken via mijn job, verenigingen, activiteiten, familie, connecties,...Ook daar bevinden zich heel wat vrienden tussen, waar ik tonnen plezier mee beleef. Die ik ontzettend graag zie, met wederzijdse steun, respect en waardering. Zonder meer. Maar dan heb je nog vrienden met net iets meer, iets anders. Het zijn zij die door hun eenvoud een wereld van verschil maken in m'n leven. Vriendschappen die niet gerealiseerd werden met een klik op de muis maar met een klik in het hart. Zonder woorden, zonder verwachtingen, onvoorwaardelijk. Met zo'n vriend heb je een hartsverbinding, die enkel tastbaar wordt bij een oprechte knuffel.
Reactie van zo'n hartsverbinding:
En wat die vriendschap betreft...We zien elkaar niet veel, maar het lijkt alsof we elkaar elke dag zien, en we zijn toch wel heel erg goed op de hoogte van wat er in elkaar omgaat. En dat is pas echte vriendschap! Niet de frequentie telt, maar de intensiteit...
Terug in de tijd: verwonderd door het talent van mijn patiënt
Lang geleden, toen ik nog werkte als kinesist, werd ik overdonderd door 'een tekeningske' van één van mijn patiënten. Wat een talent lag daar rond te slingeren op de grond, doelloos. De tekenaar zelf had het geloof naar doorbraak wat verloren en omschreef z'n werk als: 'bwa, 't stelt niet veel voor, daar kan ik toch niets mee bereiken, anderen zijn beter...' En vandaag ontdek ik dat zijn vriendin nieuw werk van hem deelt op facebook. Opnieuw ben ik compleet onder de indruk. Dit zijn voor mij figuren die regelrecht uit één of andere computergame zijn gestapt. Zonde om hier niets mee te doen...Kim, als er één iemand verdient dat er wat met jouw verborgen talent wordt gedaan, dan ben jij het wel. Jouw bescheidenheid maakt het des te indrukwekkender!
Verwenlijstje: massage, gelaatsverzorging, theater, musical, concert, etentje met man-lief, uitwaaien aan zee...
Een donderdag voormiddag, iedereen is volgens mij wel ergens aan't werk...En ik, ik lig languit op tafel met wat rustgevende muziek op de achtergrond. Heerlijk te genieten van een gelaatsverzorging met alles erop en eraan. Ik moet toegeven dat ik wel eventjes tijd nodig had om het molentje in mijn hoofd in relax-stand te zetten. De gedachten van 'Ik moet nog dit en dat...' heb ik stilletjes laten varen om dan te ervaren wat 'wellness' echt betekent. De kracht komt pas naar boven als je kan zijn, zonder meer, genietend zonder gedachten. Heerlijk en super om dit op deze manier te ervaren! Dank je wel Greta, you did a great job.
PS Nog geen reactie gehad op de waterkers kaartjes...ze zullen gezaaid hebben en ik zal moeten wachten op de oogst ;)
Ik ben Inge Schepers
Ik ben een vrouw en woon in Zonhoven (België) en mijn beroep is Health Coach bij Back to Basics.
Ik ben geboren op 11/12/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sporten, lezen, persoonlijke ontwikkelingsbegeleiding en schrijven.
What your mind can believe, your body can achieve! Ieder mens heeft recht op het allerbeste in z'n leven!
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Even een update van een vorige opdracht: welke drie dingen ga je de komende drie maanden (gestart op 9 oktober) aan jezelf veranderen...
