The World Box of Happiness: ook getest op mezelf... Elke zondag van 2012 trek ik een kaartje met opdracht uit 'Een schatkist vol geluk'...
23-10-2012
opdracht 42..verven en knuffelen
Verf iets in je omgeving in een felle, warme kleur...Mmmm, wetende dat ons hele huis nog niet zo lang geleden werd geverfd heb ik hierop alvast een alternatief bedacht. Ik ga een mooie foto laten afdrukken op een groot canvasbord en daarmee een muur in de inkomhal van't huis decoreren. Bovendien zal ik ook alle foto's op het meest knusse plekje van't huis vervangen door nieuwe inspirerende foto's en teksten. Onze WC-wall hangt immers vol met fotokadertjes. Na de herfstvakantie zijn beide taken volbracht, dat is bij deze aan mezelf en de blog lezers beloofd!
Zoek meer lichamelijk contact: kussen, knuffelen, masseren...Deze opdracht heb ik met veel plezier 'in mijn armen gesloten'. Met 7 vriendinnen waren we dit weekend aan zee en daar heb ik ze meermaals een dikke knuffel gegeven. Hilarisch af en toe als er 5 dames op uw twee knieën plaats nemen in't midden van de dijk om een groepsknuffel te geven. Daarnaast konden ook mijn deelnemers aan de groepscoachings niet aan m'n knuffel drang ontsnappen. Ik ben dan ook zo trots op ieder van hen! Wat prijs ik mezelf gelukkig om wekelijks met deze kanjers rond de tafel te zitten, samen zijn we zoveel meer waard!
Met het uitvoeren van deze opdracht stelde ik mezelf ook de vraag: 'Waarom knuffelen we eigenlijk graag met bepaalde mensen?' Uw lichaam tegen dat van iemand anders drukken om dan die armen om mekaar heen te strengelen. De ene z'n kin haakt achter de andere zijn schouder, lijf tegen lijf en nog eens extra goed aandrukken... Grappig toch om een knuffel te analyseren. Volgens mij geeft knuffelen in beide richtingen een instant goed gevoel. Gelukshormonen komen vrij en met een blik in de ogen verschijnt een glimlach op't gelaat. Het is veilig, als baby werd 'houden van' immers via zulke aanrakingen gecommuniceerd. Knuffelen gaat ook niet met eender wie. Je voelt alvorens je eraan begint dat het kan en dan komt het vanzelf...
Samen met het gezinnetje hebben we al een aantal keer het blote voetenpad in Zutendaal gelopen. Super om zoveel indrukken langs je voeten op te nemen. Met de kinderen als persoonlijk navigatie systeem heb ik mij al eens gewaagd aan geblindeerd stappen. Een aanrader voor iedereen. Dan doe je pas echt pure indrukken op zonder vooroordelen. Met angst ga je kleine pasjes zetten en voelen. Je trekt je archiefkast vol herinneringen open en tracht dat gevoel te koppelen met één van de indrukken die je ooit in je leven opdeed. Modder is dan zeer herkenbaar, maar dennenappels daarentegen voelen als een zacht en warm tapijtje. Keien zijn ijskoud, schors kan behoorlijk pijnlijk zijn en in zand zak je zachtjes weg...
Deel 2 van opdracht 41 wordt weldra uitgevoerd. Ik ga een familie lid opzoeken dat ik al lang niet meer gezien heb. Toevallig heb ik deze week een tweede reactie ontvangen op mijn waterkers kaartje! Super om nog eens een handgeschreven brief (zonder afzender, nog spannender) in de bus te krijgen. Veel fijner dan sms-jes, mailings of telefoontjes. Het deed me even terug denken aan mijn pennevriendinnen van vroeger. Wat heb ik massa's brieven geschreven in m'n verleden. Ik maakte dan zelf enveloppen van pagina's uit tijdschriften en briefpapier vol geurtjes en decoratie. Ik opende deze witte enveloppe vol spanning en was blij verrast dat het m'n meter was die schreef. Natuurlijk kijkt ze ernaar uit nog eens samen te komen en dat gaan we dus ook doen. Jullie horen er nog van.
Gisteren met eigen ogen de 7cm hoge waterkers gaan bewonderen bij een ex-collega in Diepenbeek. En natuurlijk haar derde spruit. Terwijl ik dat babietje zag drinken aan mama's borst besefte ik: 'wat zijn die van mij al groot!' Negen weken ten opzichte van negen en zeven jaar. Van compleet afhankelijk zijn naar een eigen wil en mening. Leren rollen, opduwen, zitten, kruipen, staan, stappen, lopen, voetballen, turnen...allemaal in die korte tijd. En wat leren wij als volwassenen in die tijdspanne van zeven à negen jaar?
Ik ben ontzettend blij dat ik samen met m'n collega een heerlijke middag heb door gebracht. Iets wat zonder de Schatkist-opdracht waarschijnlijk werd uitgesteld wegens tijdsgebrek. Na onze wandeling en etentje had ik meer energie dan ooit. Ik was helemaal happy bij't naar huis rijden. Muziek loeihard in de auto, shaken en zingen,...Ik ben in m'n werk gevlogen en ben ervan overtuigd dat ik meer tijd heb gewonnen dan verloren! Kortom, stel niets uit tot later: 'Ik heb daar echt geen tijd voor nu.' Is dat ook zo?
De drie dingen die ik in de komende 3 maanden aan mezelf ga veranderen. Geloof het of niet, maar ik ben nog steeds kauwgomballen-vrij! De zin om er eentje te pakken is groot geweest. (Bijna gestopt aan't tankstation om er te kopen.) Doch de drive om deze gewoonte te doorbreken was net iets groter! Ik heb trouwens nog nooit zoveel mensen zien kauwen de afgelopen dagen. Waar je de focus aan geeft vergroot, dat is bij deze bewezen. Niet echt charmerend eigenlijk, zo dat heen en weer bewegen van die kaken. Of de ballonnetjes die knallen tussen tong en verhemelte, als je geluk hebt. Want af en toe plakt zo'n ding tegen je bovenlip of neus. Aan de keukentafel geldt ook nog steeds de 'job-stop' regel. Echt wel moeilijker dan gedacht. Mijn man zit dan tegenover mij en hetgeen me te binnen schiet betreffende de job dien ik dan nu in te slikken in plaats van te delen. Ongelooflijk hoe die job toch steeds aanwezig is in dat hoofd. Ideeën, bedenkingen komen af en aan, onbewust. Interessant om er ineens bewust van te worden en de stop erop te zetten. Aan het businessmodel wordt ook ijverig gewerkt, wat niet betekent dat ik het met veel plezier doe. Doch het moet nu eenmaal en dan is't best om er positief tegenover te staan. Want eigenlijk weet ik nu al dat ik zo blij ga zijn moest het klaar zijn. Zo dat afgewerkt bundeltje in mijn handen... Met waarschijnlijk de bedenking; 'waarom ben ik daar nu niet gewoon aan begonnen...' Als ik de uren dat ik erover gezeurd of gepiekerd heb moet optellen had ik er waarschijnlijk al lang één geschreven.
Nog een mooie afsluiter betreffende 'geuren'...Ik heb de kleinste hokjes van't huis voorzien van verstuivertjes met lavendelgeur. Ik had altijd iets tegen al die commerciële prulletjes. Maar met de geuropdracht van eventjes geleden dacht ik: waarom ook niet eens zoiets proberen. Onze kids vinden het geweldig om na hun boodschap op't knopke te duwen, ik ondertussen ook. Ik besef nu pas hoe zo'n mini-investering het WC-moment net een beetje aangenamer maakt. Ik blijf minstens 5 minuten langer een boekje lezen nu...
Dit sms-je ontving ik begin deze week: 'de waterkers staat 7 cm hoog...tijd dus om uw agenda erbij te nemen'. Aanstaande donderdag ga ik dus op babybezoek bij m'n ex-collega. Kortom, dankzij opdracht 38 werd uitstel gedrag omgebogen naar daadkracht!
Wat de andere 2 waterkers-kaartjes betreft ben ik nog in blijde verwachting...geduld is een mooie gave.
Daar ik opdracht 40 in de tweede week van januari uitvoerde is het nu aan opdracht 2. Neem contact op met een oude vriendin en ga op zoek naar het positieve van de herinnering. Zonet heb ik een mail verstuurd naar Ilse, een vriendin waar ik in mijn jeugdjaren massa's uren mee heb doorgebracht op het tennisveld. Bovendien zaten we samen op de jeugdbeweging. Welgeteld 14 minuten waren er nodig om de jarenlange stilte te doorbreken...14 minuten om spoedig misschien wel 10 jaren in te halen!
Dag Ilse,
Geen idee of dit nog het correcte mailadres is, de verzending zal het uitwijzen..
Ik ben heel benieuwd hoe het met jou, je man en de kids is? Vandaar kijk ik er onnoemelijk naar uit om eens af te spreken? Wat denk je daarvan?
Jullie zijn van harte welkom hier, als je eens bij je ouders op bezoek bent of we komen naar bij u...Allemaal ok wat mij betreft.
Waarom ineens deze mail? Ik doe wekelijks een opdracht uit 'De Schatkist vol geluk', en dat gedurende een jaar. Mijn opdracht van deze week is: neem contact op met een oude vriendin en ga op zoek naar het positieve van de herinnering. Jij bent de uitverkozene, hiiihaaaa ;)
groetjes alvast en ik kijk uit naar de reply
Dag Inge,
Wat een verrassing inderdaad! Ik ben nog altijd op dit adres bereikbaar Hopelijk ben jij op jouw beurt verrast door de snelle reply!
Ik heb ook heel veel zin om nog eens af te spreken. Om je voor te bereiden op wat je zal aantreffen, alvast een recent fotootje van ons gezinnetje. Ik bekijk vanavond de agenda en doe je dan een paar voorstelletjes van datum.
Onze dochter is afgelopen weekend gestart met de jeugdbeweging en de jongens zijn voor het moment hevig aan het tennissen. Twee zaken die me altijd doen terugdenken aan fijne jeugdherinneringen
Welke drie dingen wil ik de komende drie maanden bij mezelf veranderen? Bovendien moet ik het over drie maanden ook even checken. Dat wil dus zeggen op 9 januari 2013. Bij deze neem ik het meteen op in m'n agenda.
Gisteren heb ik alvast mee gedaan met de opdracht die de deelnemers van de workshop 'Coach elkaar slank' van mij kregen. Elk van hen moest 'een stap vooruit' formuleren. Meer nog, een stap vooruit die ze levenslang zouden volhouden en enkele motivatoren die hen daarbij konden helpen. Bij't eindigen van de groepscoaching en het naar buiten stappen zou de symbolische 'eerste stap' gezet zijn. De ene zou elke dag een glas water drinken bij't opstaan. De andere gaat 's avonds haar tanden poetsen als de drang naar chips te groot wordt. Nog een deelneemster gaat elke dag voor't slapen even denken aan wat wel goed is gegaan die dag en daar ook oprecht dankbaar voor zijn.
Ik heb neer geschreven dat ik nooit meer kauwgom ga eten. Compleet stop! Ik merkte een tijdje geleden op dat ik dat na elke koffie zo'n kauwgom met munt smaak in m'n mond stak. Kwestie van een frisse adem te hebben. Bovendien stond er steeds een potje kauwgom in m'n auto en pas toen deze leeg was besefte ik hoe zeer ik er nood aan had. Ik voelde me zo ambetant dat het er niet was. Ik had van kauwgom eten onbewust een gewoonte gemaakt. Bij deze verbreek ik de verbinding drastisch, I don't need it! Ik maak het mezelf wat makkelijker met de kauwgom-pot te vervangen door een fles water. Bovendien haal ik ze gewoon niet meer in huis.
Aan tafel met het gezin wordt er niet meer over het werk gebabbeld. De kinderen maken ons er geregeld attent op en gelijk hebben ze. Samen eten is een gezellig moment met ons gezinnetje waar onze job niet thuis hoort. Op tafel plak ik een post-it met daarop: 'job=stop'
Ik ga meer tijd en energie steken in een echt businessmodel, op korte en lange termijn. Om de één of andere reden heb ik daar steeds huiverachtig tegenover gestaan. Nu voel en zie ik de nood er pas echt van in. Actie gegarandeerd!
Deel twee van de vorige weekopdracht: 'Verzamel wat je vrienden mooi vinden'. Mijn hemel, wat moet ik daar nu mee!? Tot ik een ingeving kreeg. Ik zelf werk met collages (knip en plakwerk uit tijdschriften) om weer te geven wat ik nog wil bereiken, waar ik mij op wil focussen en wat me vleugels geeft. Noem het mijn 'vision-board'. Ik ga nu hetzelfde doen met knip- en plakwerk dat mijn vrienden aan leveren. Zij mogen mij dus een foto uit een tijdschrift geven waarvan zij vleugels krijgen, wat zij mooi vinden of hen inspireert. Zo krijg ik een 'symbolische vereniging' van al de mensen die mijn hart beroeren om wie ze zijn. Helemaal blij omdat ik wist hoe ik deze opdracht ging aanpakken kwam ik op't punt om dit m'n vrienden te laten weten. Nooit gedacht dat hier mijn struikelblok zat, wie zijn nu mijn 'echte' vrienden?? Dit omschreef ik in opdracht 37, een echte vriend.....
is iemand die er onvoorwaardelijk is, die jou steunt zonder meer. is iemand met wie je op dezelfde golflengte zit, diepe gesprekken mee voert en de tijd uit 't oog verliest. is iemand zonder oordeel over eender wat je zegt of doet. is iemand die er is in goede én kwade dagen. is iemand die je maanden niet kan zien om daarna de draad weer op te pakken alsof 't gisteren was. is iemand die je begrijpt zonder iets te zeggen. is iemand die jouw wereld verrijkt.
Ik heb op facebook zoveel zogenaamde vrienden, gerealiseerd met een eenvoudige klik op de muis: 'piep'. Wil je m'n vriend zijn? Vind ik leuk. En dan mag je nu even binnen 'piepen' in mijn leven als ik dan ook in jouw leven mag binnen 'piepen'. Daarnaast heb ik een zeer uitgebreid netwerk van mensen die ik ken via mijn job, verenigingen, activiteiten, familie, connecties,...Ook daar bevinden zich heel wat vrienden tussen, waar ik tonnen plezier mee beleef. Die ik ontzettend graag zie, met wederzijdse steun, respect en waardering. Zonder meer. Maar dan heb je nog vrienden met net iets meer, iets anders. Het zijn zij die door hun eenvoud een wereld van verschil maken in m'n leven. Vriendschappen die niet gerealiseerd werden met een klik op de muis maar met een klik in het hart. Zonder woorden, zonder verwachtingen, onvoorwaardelijk. Met zo'n vriend heb je een hartsverbinding, die enkel tastbaar wordt bij een oprechte knuffel.
Reactie van zo'n hartsverbinding:
En wat die vriendschap betreft...We zien elkaar niet veel, maar het lijkt alsof we elkaar elke dag zien, en we zijn toch wel heel erg goed op de hoogte van wat er in elkaar omgaat. En dat is pas echte vriendschap! Niet de frequentie telt, maar de intensiteit...
Terug in de tijd: verwonderd door het talent van mijn patiënt
Lang geleden, toen ik nog werkte als kinesist, werd ik overdonderd door 'een tekeningske' van één van mijn patiënten. Wat een talent lag daar rond te slingeren op de grond, doelloos. De tekenaar zelf had het geloof naar doorbraak wat verloren en omschreef z'n werk als: 'bwa, 't stelt niet veel voor, daar kan ik toch niets mee bereiken, anderen zijn beter...' En vandaag ontdek ik dat zijn vriendin nieuw werk van hem deelt op facebook. Opnieuw ben ik compleet onder de indruk. Dit zijn voor mij figuren die regelrecht uit één of andere computergame zijn gestapt. Zonde om hier niets mee te doen...Kim, als er één iemand verdient dat er wat met jouw verborgen talent wordt gedaan, dan ben jij het wel. Jouw bescheidenheid maakt het des te indrukwekkender!
Ik ben Inge Schepers
Ik ben een vrouw en woon in Zonhoven (België) en mijn beroep is Health Coach bij Back to Basics.
Ik ben geboren op 11/12/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sporten, lezen, persoonlijke ontwikkelingsbegeleiding en schrijven.
What your mind can believe, your body can achieve! Ieder mens heeft recht op het allerbeste in z'n leven!
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
