Maandag 18 mei 2015 Ik stond deze morgen op, en van de 12 bedden waren er al 10 leeg. Er zijn aardig wat opgefokte figuren die de Camino de Santiago verwarren met de marathon de Santiago. Nu ja, rustig ingepakt en vertrokken met de bedoening van 31 km te doen. Maar gezien de onaangename weg, hoofdzakelijk asfalt, begon en door de stad...Ponferrada plus de warmte 30 graden besliste ik om te stoppen in Cacabelo na 24 km, en morgen dan 25 km te doen. Ik had het zo warm dat ik na de dagelijkse rituelen op mijn bed ben gaan liggen en zo'n twee uur heb liggen maffen...ik moest mezelf uit m'n bed hijsen of ik had er nog in gelegen. Het was een mooie albergue rond om een kerk gebouwd en allemaal compartimenten met 2 bedden. Modern sanitair en veel ruimte en buiten het stadje...rustig dus. Ook Serge was er plots weer nadat ik hem gisteren niet gezien had. Hij had een nieuwe grijparm gekocht om het vuil op te rapen....made in Taiwán...de SergeoMatic..... Met wat moeite mezelf naar het stadje begeven om te eten, eerst in een albergue terecht gekomen waar ik vroeg om welk uur het eten was...om 19:00 uur, ok, geef me dan maar een alcoholvrij bier, flesje open getrokken plop op den toog, een glas ging er niet vanaf. Ok, leeg gedronken uit het flesje en naar een restaurant getrokken waar ik mijn drinken in een glas kreeg. Daar heb ik lekker gegeten, vriendelijke man en 12,40 euro voor een degelijke maaltijd. Daar nog een praatje gedaan met een Japanner van 74 die de camino in stukken deed en nu vertrokken was uit León. Aangename man die blij was met een praatje...Shake hands and hope to see you again 😆 terug naar de albergue waar het nu de zon weg was zelfs wat fris werd. Morgen maar 18 graden maar prima om te wandelen, maar overmorgen terug naar 24 graden. Hoe dan ook, de tientallen zijn eraf...begonnen aan 42 wandeldagen die er 43 werden...en nu resten er enkel nog eenheden. Maw... vanaf morgen nog 9 dagen wandelen. Wat ik nog niet vermeld heb, is dat ik al voor Burgos enorm veel ooievaars gezien heb die hun nesten overwegend in kalme dorpjes bouwen op kerktorens en zelfs op lichtpalen. Nog nooit zoveel ooievaars gezien in mijn hele leven. En ik heb een nieuw woord geleerd van Serge...Ik ga het fonetisch schrijven...het zou Frans zijn voor klaprozen.....kokkeriko....Alweer wat geleerd. 😜 ik ga er mee stoppen en plaats morgen wel een foto...het begint hier fris te worden. Zo...slaap ze en droom van kokkeriko's. 😜
Zondag 17 mei 2014 Prima geslapen vannacht, even wakker geweest door een gestoorde geest die om 4:48 het nodig vond om al te vertrekken. Ik wilde hem nog de raad geven om zichzelf te laten nakijken, maar ach...zulke mensen maak je niets duidelijk. Om 6:08 uit mijn bed gekomen en om 6:58 vertrokken. 24,5 km en aangegeven als moeilijk. Eerst 365 meter klimmen en dan 925 meter dalen. Het eerste deel ging tot Foncebadón op 1440 meter en vertrokken op 1150 meter. Daar heb ik ontbeten, dan was het nog maar 75 meter te klimmen.Naar het Cruz Ferro was het 64 meter klimmen. Het Cruz Ferro waar pelgrims hun ballast figuurlijk en letterlijk achterlaten. Dat gaat van een oude drinkbus, tot een hoed, oude kousen maar ook foto's van geliefden die nog leven of al overleden zijn. Of gewoon een steentje dat ze van huís hebben meegenomen. Het mijne heb ik een kruis te vroeg achergelaten. 😜 In Manjarin kwam ik de man tegen die Serge beschreven had en die gekleed loopt als een ridder van de Tempeliers en die in een zelfgebouwd hutje woont in het midden van nergens. Want Manjarin is niets meer dan het midden van nergens. Onderweg in het bos stond een man die versgeperst appelsiensap verkocht...hij perste het waar je bij stond. Lekker en koel voor 1 euro. Maar hoe kwam die man daar met z'n hebben en houden. Na Collado de las Antenas begon de daling. Een daling van 925 mtr. Het dalen op zich was niet het ergste, het ergste was de moeilijke toestand van de weg. Overwegend met rotsen en losliggende keien en stenen. Ik heb al 33 wandeldagen achter me, en wilde niet het risico lopen me te bezeren, mijn voet om te slaan of iets te breken, ook mijn linkerknie moest ik in acht nemen bij de afdaling...met nog maar 10 dagen voor me zou het een ramp zijn moest ik iets breken of mijn voet omslaan. Zeer geconcentreerd wandelen was dus de boodschap. Acebo was het volgende dorp...doorgaan maar, en ook het volgende dorp liet ik aan me voorbijgaan. Ik zag enkel het doel nog...Molinaseca. Maar zelfs de laatste drie km voor Molinaseca waren nog in zeer slechte staat. Ik was dan ook ongelooflijk blij als ik aan Moleniseca kwam. Terug normale weg. Het is een mooi dorp gelegen aan een riviertje. Voor de Albergue Santa Marina moest ik het hele dorp door, een 500 mtr voorbij het dorp lag de Albergue. Ok, ik was nog vroeg...14:07 en kon zelf mijn bed kiezen...onderaan. Na het nodige werk, ondertussen haast een ritueel me op het terras gezet. Ik bestelde een alcoholvrij bier. Maar dat stond niet koel, dus maar met alcohol. Met deze warmte en na de inspanning komt het sneller in het hoofd. 1 ding is zeker, het was een wandeling met ontzettend mooi natuurschoon. Bergen en heuvels met struiken vol paarse, gele en witte bloemen. Praaaaaacchhttig. Eten kan ik hier niet, ik zal met mijn getergde voeten dus naar het dorp moeten door de brandende zon. Wat kan een pelgrim toch afzien. 😛 Ik ga nu dus kijken of iets iets te eten kan vinden en liefst zonder fritten. Tot na het eten dan. Ok, terug van weg geweest en goed gegeten. Geen fritten...mixt salade, kabeljauw met aardappeltjes en hoe kan het ook anders met 29 graden, cremeglace en een koffie. Goed en voldoende. Op tijd terug om te skypen met die van ons, ge weet wel. Mijne was afgedaan en binnen een uur en 7 minuten moet ik slapen gaan. Morgen 31 km en 27 graden. Maar dat zijn zorgen voor morgen. En popol.....ik snurk nooit.....NOOIT. 😀 ik ben die van Antwerpen ook nog tegen gekomen, die was een klein rugzakje vergeten onder zijn matras. Maar ze gingen het hem terug bezorgen voor de som van 14 euro. Die zal dat niet meer vergeten denk ik. Soit, Ik ga nog wat rusten voor Ik ga slapen en wens iedereen een goede nachtrust en kussen voor mijn dochter en zoon. En ne pol aan mijn schoonzoon. En Amber staat toch voor de spiegel, die zal er geen erg in hebben. 😅 SLAAP LEKKER.
Zaterdag 16 mei 2015 Prima geslapen vannacht, geen snurkers en geen blaffende honden.rustig wakker geworden en een tas je koffie gedronken alvorens te vertrekken. Nog koud maar niet zo koud als vorige morgen. In Murias de Rechivaldo gaan ontbijten in een wel zeer speciaal eethuisje. Een eethuisje waar klassieke muziek uit de boxen kwam, een vriendelijke dame in het wit gekleed als een kok beheerde de zaak. Als je binnen kwam werden je ogen direkt aangetrokken door al het lekkers wat uitgestald stond, het water kwam uit m'n mondhoeken. Maar ik moest kiezen, het werd een broodje dubbele grootte van bij ons. Krokant en met een spiegelei en dungesneden spek ertussen. Het beste broodje dat ik al gegeten heb. Het kostte dan ook meer dan de traditionele bocadillos met chorizo of queso. Maar het was dan ook kwaliteit en superlekker. De volgende stop was in El ganso...een bar waar men aangaf ook Frans te spreken. Een grote koffie, mijn schoenen en sokken uit en mijn voeten warmte en frisse lucht gegeven. Ze huilden van blijdschap. Het was ondertussen al goed warm geworden, een blauwe lucht en 28 graden vandaag. De natuur begint mooier en mooier te worden, en om 12:30 arriveerde ik in Rabanal del Camino..een rustig mooi dorpje gelegen in een prachtig natuurkader. Een zeer vriendelijke hospita ontving me en zei dat ik eerst mijn bed mocht kiezen...ze deed met aan Nele denken...ze had er veel van weg, alleen wat kleiner..maar ook zo'n los joviaal mens. 😜 ik koos dan maar het bed dichtst bij de deur waar het meeste plaats was om mijn spullen te zetten. Wie eerst komt....eerst maalt. Ik heb hier een zeer uitgebreid waske geslagen dat in amper twee uur volledig droog was, logisch gezien de temperatuur daar. Dan naar de tienda die ook eigendom is van de hospita..twee appelsienen en een fles aquarius gekocht maar een cremeke had ze niet..maar 100 meter verder kon ik dat wel krijgen. Bij het terugkomen stond er een motorhome van formaat met een Belgische nummerplaat en het deurtje stond open. Ik informeerde aan de vrouw die ik binnen zag hoe ze hier verzeild waren, bleek dat haar man, die net als mijn vader keelkanker had gehad....de camino ook aan het lopen was en zij volgde met de motorhome. Ook kwam er in de albergue een Belg binnen...en nog een goede ook. Een Antwerpenaar..en dat zijn de goei. Ik ga even onderbreken, want ik kan in de winkel van de hospita een maaltijd met kip krijgen voor 10 euro, en die ga ik afhalen om 18:00 uur. Dus...tot later. Ja voila, ik heb het binnen. Een heel kieken en fritten voor twee man. Maar die fritten heb ik niet allemaal opgegeten. Maar dat kieken eindigt deze nacht of morgenvroeg in den beerput. En als dessert mocht ik een stuk fruit kiezen,en aangezien ik al twee appelsienen gekocht had, koos ik nu maar voor een banaan. Bij het eten van dat kieken had ik wel gespetterd op mijn Tshirt en heb ik dat dan maar snel gewassen zodat dat nog kon drogen...vuilaard toch met dat gesmos altijd. Het is hier heerlijk rustig, in het groen en tussen kwetterende vogels, en ik verwacht tussen dit en 8 minuten een telefoon van Renée, ge weet wel....die van ons. Morgen zal een zware dag worden met een steile klim en afdaling lastig door de steenachtige ondergrond. Volgens de man in de motorhome zwaarder dan de eerste dag van Saint Jean Pied de Port naar Roncevalles. Hoe dan ook, ik zal erdoor moeten. Maar het moet enorm mooi zijn. Zo, ik ga hier nog wat genieten van de rust en me geestelijk voorbereiden op morgen. Nog een prettige avond en ontspannen zondag wens ik jullie uit Spanje waar de lucht azuurblauw is en de temperatuur vlot de 28 graden bereikte. 😜 Yo
Vrijdag 15 mei 2015 ik ga de naam van mijn blog veranderen denk ik. Waaimie.....misschien. In de herberg waar ik verleden nacht geslapen heb, nou ja, slapen is een groot woord. Waren er twee soorten slaapplaatsen. De gang rechts ging naar een grote zaal vol bedden...de gang links naar vier aparte compartimenten met elk 2 stapelbedden. In mijn compartiment lagen we maar met twee....voelt ge hem komen? Toen ik om 21:30 wilde gaan slapen lag die kerel al goed te ronken...en niet als een Singer hoor. De geluiden die de kerel voortbracht waren niet te definiëren. En of ik nu kuchte, hoeste, met mijn sandalen op de grond sloeg, of met het laddertje tegen het bed sloeg...ijzer op ijzer, niets hielp. Het was een zo ongelooflijk irriterend geluid dat als ik dat de hele nacht moest aanhoren, rijp was voor de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis in Leòn. Er restte me niet anders dan uit bed te komen en die kerel een duwtje of twee te geven. Dat heb ik driemaal moeten herhalen, de laatste maal om 3 uur in de nacht, dan spanden ook de honden in de buurt mee door tegen elkaar aan op te blaffen. Die kerel mocht blij zijn dat het bij wet verboden is om iemand te vermoorden. Anders had men na het vertrek van alle pelgrims nog iemand in bed gevonden. Tja, den deze om 5:30 klaar wakker en om 6:30 met een versuft hoofd het duister en de kou ingetrokken. Het was 2 graden en er stond een strakke wind, zonder handschoenen was het niet te doen en de kap op. De eerste 11 van de 28 km liepen nog parralel langs de baan. Maar aan Puente de Orbigo boog de camino weg...van de weg om eerst langs een lange en mooie brug te gaan, het dorp door en we kwamen in een heel andere natuur. Heuvelachtig, groen en met bos.Wat een verademing na de Meseta, de stad en de haast 50 km langs de weg. In Puente de Orbigo ontbeten. Een reuze croissant opgevuld met hesp en kaas en in de oven gestoken. Een aparte smaak dat zoete van de croissant en het zoute van de kaas en de hesp..de uitbater was een zeer vriendelijke man, wat niet altijd zo was. Soms waren er bij die zo kort van stof waren dat je ze niet zag...doordenkertje. ;-) Enfin, nog 17 km naar Astorga door een mooie natuur. Rond 13:30 kwam ik aan de albergue aan. Een nette heldere kamer met een mooi zicht. En, een bed vanonder. Afwachten wat de volgende nacht zal brengen. Ondertussen was de wind gaan liggen en was het warm geworden, hoogzomer. Naar het Palacio de Gaudi getrokken, een prachtig zeer speciaal gebouw met Gaudi als architect, en een kathedraal die heel anders was dan wat ik tot nu toe gezien heb. Zeer mooi. Een caña cerveza gedronken, en rustig terug gewandeld naar de albergue...maar niet zonder eerst de specialiteit te kopen in Astorga waar ik de naam al van vergeten ben, en wat ik nog moet proeven, aardbeienchocolade, en een ijscreme om direkt op te eten. En ongelooflijk maar waar, wie kwam er de kamer binnen.....Serge, de Fransman die ik laatst nog in Burgos zag, 12 dagen geleden. De man zonder woonst die met de vuilzak het vuil opraapte onderweg wat vuilaarden van pelgrims langs de weg smeten. Het was een hartelijk en onverwacht weerzien. Een babbel over vanalles en nog wat in een mix van Frans en Engels. Het is ondertussen 18:55 en tijd om een eetgelegenheid op te zoeken. Straks de rest doen....hier zijn we terug...Het was nogal druk in de restaurants en ik passeerde een echte supermercado, ik kocht me daar brood en kaas, worstjes en een dessert en twee Maredsous...en ik had eten en drinken. Het was wel een drukke bedoening in de keuken maar ik had daar niet veel last van. Die twee Maredsous waren voor mij en Serge, drinkt die toch geen bier of wijn, heb ik. Ze zelf maar soldaat gemaakt....dik tegen mijn goesting.😁 . Renée heeft me nog gebeld....ge weet wel, die van ons. En deze mooie dag was alweer bijna voorbij. Binnen een uur doedoeke doen....btw, ik heb mijn smilies eindelijk gevonden. 😛. Het was goed en ik wens jullie allen het beste Wat een mens een ander wensen kan. Vooral ons Lou wens ik veel sterke toe en ook Erik natuurlijk. De moed niet opgeven, de wereld is aan de vechters¡ yo
Donderdag 14 mei 2015 Gisterenavond gaan slapen om 20:30 en geslapen tot 5:40, of 9 uur geslapen. De avond ervoor ook 9 uren, en in de dag nog eens een dutje van 2 uur.Samen heb ik in die twee dagen dus 20 uur geslapen. Had ik het nodig of had ik het nodig? Deze morgen om 6:50 vertrokken naar Villadangos del Paramo 22 km verder. Ontbeten in La virgen del Camino en dan gezapig en rustig zonder stoppen naar Villadangos. De weg liep parralel met de weg Leon-Astorga.Niet mooi en rechtdoor. Morgen na een 10tal km zal het veranderen en splitst de camino zich van de weg.Na Astorga begint het dan heuvelachtiger en groener te worden.Om 11:50 aangekomen in de albergue municipal. Ik was de derde..een bed onderaan voor mij dus.Na het douchke en de was beginnen lezen in een Nederlandstalige Readers Digest uit 1997. En dan op de computer hier begonnen aan de blog in afwachting dat de wind gaat liggen. Er is een mooie plaats om buiten te zitten maar er staat nog wat veel wind. Enkel mijn was zal er gebaat mee zijn. Ondertussen eens gaan zien wat er te ontdekken valt in het dorp. Een bodega, enkele bars. Een beenhouwer en een bakker. Niet echt iets om opgewonden van te raken dus. Me dan maar op een stoel gezet in de zon, maar de kille wind joeg me uiteindelijk terug naar binnen.Een kinderbueno uit de automaat gehaald en dan maar wat surfen zeker. Een Franse vrouw die me een tijd onderhouden heeft over het weer bij haar thuis in Bretagne, het weer voor morgen en hoe het weer was bij mij thuis als ik vertrok deed me de bedenking maken dat ook hier geen opwinding te rapen viel. Het leek wel de weervrouw. Dan ging ze op zoek naar een supermarkt die hier ergens in de buurt moest zijn, nu anderhalf uur later is ze nog niet terug. Ofwel is ze verloren gelopen, of wel is ze de cassiere in de supermarkt over het weer aan 't vertellen, en laat ze nu toch wel juist binnenkomen zeker. Als ge van den duvel spreekt enz enz. Blijkt die supermarkt een klein winkeltje te zijn waar de keuze dan ook in evenredigheid is tot het aantal m2 dat de supermarkt..ahum telt. Ok, mezelf dan maar naar de (supermarkt) begeven.Je moest eerst bellen en dan kwam het dochtertje de deur opendoen alsof het de goudbank was. Ruw geschat bedroeg de oppervlakte van de (supermarkt) een 12 vierkante meter. Ik kocht me daar paëlla om in de microgolf te steken, 1 youghort, 2 appelsienen, een gebakje voor bij de koffie en een ronde koek met chocolade om onderweg op te smikkelen. En die was nog lekker ook.Mijn eten was in elk geval snel klaar, 3 minuten in de microgolf en ik kon eten. Die andere sukkelaars met hun spaghetti stonden veel langer in de keuken.Ok, het was geen entrecote, maar mijn buikje was gevuld. Trouwens over buikje gesproken, mijn broek begint stilaan af te zakken. Ze blijft nog hangen maar ik vertik het om ze constant op te trekken. Afgezakt komt ze onder mijn knieën, opgetrokken erboven. Ik heb in elk geval bretellen mee voor ingeval ik met de broek op de enkels zou komen te lopen.Binnen een half uurtje gaat die van ons, ge weet wel op skype verschijnen. Dat zal ver het meest opwindende van deze dag zijn. Behalve natuurijk de verjaardag van tante Fabienne die er net 65 is geworden...hiep hiep hiep..HOERA¡¡ En dat ze ze nog lang mag meuge meuge. ;-) Nog een kleintje van de buurvrouw..in het Frans..maar ik denk niet dat het een probleem zal zijn om dat te begrijpen....anders..Google vertaler. "Aimer vraiment, c'est ne plus vouloir changer l'autre." Ik wens jullie het allerbeste, een goe lief, een goei vrouw en ne goeie vent, veel geld, eten en drinken. Maar vooral een goede nachtrust.Hasta la mañana.....yo
Woensdag 13 mei 2015 De overvloedige maaltijd van gisterenavond heeft ervoor gezorgd dat ik me midden in de nacht naar het arme toilet moest begeven. Een extreem uitzonderlijk iets, wat aantoont dat te....altijd te is. Gelukkig was ik vergeten de deur van het toilet dicht te doen tijdens het natuurgeweld dat het toilet teisterde, de aroma's die daarna de slaapkamer rondzweefden zorgden ervoor dat ik bewelmd geraakte waardoor ik snel terug in slaap viel. Tot 8 uur geslapen en om 8:45 besliste ik uit de bedstee te komen. Met de snelheid van een slak met reuma begon ik aan een uitgebreid 'mezelf fatsoeneren'. Douche, scheren, tandjes poetsen, nagels knippen en vijlen, wat bodylotion aan armen en benen en een cremeke aan mijn gelaat. Voila, ik kon terug buiten komen. Een kleine wandeling gaan doen om kaartjes te bussen en oordopjes te halen, want de andere waren al te dikwijls gebruikt. Een koffie en een broodje als ontbijt en in het toeristisch centrum een stempel gaan halen. Rond 11:30 ging ik dan afrekenen in het hotel die me 10 euro teveel rekenden. Geen probleem aangezien ik elke reservatie zorgvuldig bijhoud op mijn smartphone. Zonder dat had ik 10 euro meer moeten ophoesten. Vlotjes naar het andere hotel gestapt ingecheckt en ineens betaald zodat ik morgen direkt kan vertrekken. Wat deed ik vervolgens...Niks nada. Gesurft en nog een dutje gedaan van twee uur. Om 18:15 besloot ik om iets te gaan eten en niet te ver aub. Dag Jan, eten...om 20......20:30. Nu ja, na de overdaad van gisteren en de honger nu stapte ik een panaderia binnen en bestelde me twee koeken met ham en kaas die opgewarmd werden en een zoete koek. Zo overvloedig als het gisteren was, zo sober was het nu. Maar mijn honger was gestild..en goedkoop ook nog, 2,45 euro. Mijn líeve buurvouw gaf me een pakketje mee met kaartjes met allerlei spreuken en overdenkingen. Er was een lachertje bij wat ik jullie niet wil onthouden. " Toen ze 60 werd, besloot mijn oma om elke dag 5 km te gaan stappen. Ze is nu 78, we weten bij God niet waar ze is" Voor de rest ben ik de luiaard tot ik ga slapen en nog luier ben. Om één of andere reden kan ik nog geen emails verzenden, wel ontvangen. Met deze aan Karin, bedankt voor je líeve email. ;-) Die van ons, ge weet wel, heeft juist gebeld, blog af...ik kan men lichaam terug te ruste leggen. Een goede nachtrust aan iedereen van den deze en......tot morgen.
Dinsdag 12 mei 2015 Deze nacht goed geslapen ondanks mijn angst dat de corpulente man een snurkconcert van jewelste zou geven, maar het is beperkt gebleven tot wat licht gegrom en het niet willen starten van een oude diesel. Een ontbijt en de stoffige schoenen aan en op pad naar León 20 km van hier. Een belangrijke fase in de camino voor mij, 2/3 van de tocht van Lourdes naar Santiago ligt achter mij, en hiermee ook de Meseta met zijn kale landschappen en eindeloze haast loodrechte wegen. Het landschap gaat nu veranderen en ook het terrein. Gedaan met het plat, het klimmen en dalen kan en mag terug beginnen¡ Bij het binnenkomen van León stond er een ploeg klaar om de pelgrims welkom te heten en hen informatie te verschaffen wat betreft hun overnachtingsplaats. Toffe ontvangst. Om 12:30 kwam ik aan de kathedraal, een mooie kathedraal maar ze kon helemaal niet wedijveren met die van Burgos die veel grootser en mooier was. Anderzijds had León dan weer een wirwar van kleine oude straatjes waar je moeiteloos verloren kon lopen. Daarom bij het toeristisch centrum een degelijk stadsplan gaan halen. Deze nacht slaap ik in Hostal Boccalino omdat in het andere hotel geen plaats meer was voor deze nacht, het andere hotel heet Q¡H hotel, wat luxueuzer met binnenzwembad, helaas heb ik dat niet voorzien in mijn kleerkast. Maar och, als er niemand is kan ik misschien in mijn net gewassen onderbroek zwemmen....hahahahaha. Om 18:45 spoedde ik me naar het restaurant van het hostal aan de overkant van de straat.Ik heb daar entrecote archiduc besteld. Mo wa was da seg. Er lagen twee entrecotes op genoeg voor drie man, dik, sappig en lekker. Ik denk dat dat 400 gram vlees was...de wc-pot zal ogen trekken morgen vroeg. En nog was ik niet verzadigd...doe er nog maar een bananasplit bij met een koffie....ondertussen die van ons...ge weet wel...aan de skype tussen een bol vanille en chocoladeijs en een schijfje banaan. Het was een dessertgesprek. En dan terug naar de hostal om aan de blog te beginnen....beneden want boven is het signaal wat zwak. Ik ga ermee stoppen en wat rusten, naar het Spaanse nieuws kijken, de rest van mijn was binnen halen...en lang opblijven, ik moet hier morgen toch maar tegen 12:00 buiten....wat een heerlijk pelgrimleven. Ik wens iedereen een goede nacht toe...btw, ik kreeg een paar emails binnen die om welke reden dan ook niet verzonden worden, ik krijg wel emails binnen, maar ze willen hier niet weg. Dus Karin...wat geduld en hopelijk komt dat in orde...ook Greta en Roger kunnen nog wat verwachten...hoop ik. Zo Belgisch volk, kort gezegd, maf ze. ;-))
Maandag 11 mei 2015 Gisteravond nog een uitgebreid gesprek gehad met een Texaan van 80 jaar. Zijn vader was een Ierse immigrant. Maar hij ging nog geregeld naar Dublin op bezoek bij familie. Zijn vrouw was jong gestorven en daarna had hij een lat-relatie...hij had de camino al langs verschillende kanten gedaan. Mem vraagt mij wel eens of het mijn eerste keer is...natuurlijk, waarom zou ik hem meerdere keren doen denk ik dan. Ik heb hem na die avond niet meer gezien, hij ging vandaar met de bus naar León. Het eerste stuk vandaag was 13 km rechtdoor zonder enig dorp of huís ertussen. Ik heb die 13 km in één keer afgelopen, en in het eerste dorp 45 minuten rust genomen met een bocadillo en twee koffie's. Hierna was het nog maar 6 km, die ik rustig uitliep om aan te komen in de albergue...el jardín del camino.mooie albergue...met een grote tuin...el jardín. Een luie namiddag gehad, eens naar het dorp gewandeld, een dutje gedaan en wat gesurft. Het was mooi weer, 28 graden en velen liepen hier met een creme glace rond om af te koelen. Na mijn dutje merkte ik dat men een matras op de grond had gelegd voor een vrij corpulente man die niet in het bovenste bed geraakte...daarom legde men zijn matras aan mijn hoofdeind. Een man die zo corpulent is gaat gegarandeerd voor een snurkconcert zorgen. Ik heb in eerste instantie mijn hoofkussen al aan de andere kant gelegd en ga mijn oordopjes maar al klaar leggen. Al goed dat ik de twee komende nachten een hotelkamer heb, de eerste nacht zal ik kunnen slapen tot 9 uur als ik er zin in heb. León is een drempel die ik overschrijd..de laatste 14 wandeldagen...met nog drie zware dagen erin. Ertussen in neem ik nog één dag rust. Na berekening zal ik met de rustdag inbegrepen in Santiago de Compostela aankomen op 28 mei rond de middag. De 29e blijft ik nog, en de 30e vertrok ik met een vlucht van Iberia naar Brussel om daar aan te komen om 11:35. Het ticket heb ik gekocht met annulatieverzekering in geval er iets zou gebeuren waardoor ik toch niet op tijd zou aankomen. Het menu hier was goed, ik had een schotel met eigenbereide worsten en ham...een bord vol en lekker. Lomo en creme glace...alles overgoten met................water. Geen wijn vandaag. Gegeten in gezelschap van een vrouw uit Californië...het moeten niet altijd Texanen van 80 zijn hé. En zo werd het langzaam maar zeker 21:15, binnen 45 minuten moet ik in mijn slaapzak liggen. Hopelijk zaagt die kerel de poten niet vanonder mijn bed. Ik ga hier voor vandaag afscheid nemen...oogjes dicht en....... ;-)
Maandag 18 mei 2015
Zondag 17 mei 2014
Zaterdag 16 mei 2015
Vrijdag 15 mei 2015
Donderdag 14 mei 2015
Woensdag 13 mei 2015
Dinsdag 12 mei 2015
