Rustig aan vandaag, 16,5 km. Vertrokken om 7:50. Stralende hemel en verwachting vandaag van 24 graden. Rustige wandeling met mooie zichten, één keer een probleem gehad met een verzakking van de weg. Stokken omhoog gesmeten en met behulp van enkele takken omhoog geraakt, daar gaat het vrouwelijke geslacht moeite mee hebben. Rond 11:30 gestopt 1 km voor de kathedraal. Gegeten en wat gerust en om 12:15 kwam ik aan de kathedraal. Een prachtige kathedraal en groot...groot. Ik wilde er een kaars aansteken, maar he waren elektronische. Het is juist de vlam van de kaars die centraal staat voor het heilige vuur, het elan, de levende vlam die warmte en licht verspreid. Neen hoor, geen elektronische vlammen voor mij! Na het bezoek aan de kathedraal naar de refugio Jesus y Maria getogen vlak aan de kathedraal. Ingeschreven en ik kreeg bed 24. Voor 8 euro had ik een bed, moderne douches en toilet,was voorzieningen en veel ruimte vlak aan het centrum. Mooie refuge. De dagelijkse dingen, douchen, de was doen, voeten en spieren insmeren. En dan het centrum ingetrokken. Mooie echt Spaanse stad met smalle straten en hoge huizen, op een zeer groot plein terecht gekomen waar ik mezelf trakteerde op een overheerlijke koffie crème glacé. Daarna rustig terug gewandeld naar de refuge om nog wat te rusten en te kijken of mijn was al droog was...nog een beetje! Dan gaan eten een pelgrims menu, kippensoep en fritten met vis en salade met een rode wijn, buitenaf bestelde ik nog een martini on the Rocks, een kaastaart met vruchtencoulis en slagroom en een grote koffie, kostte me alles samen 14,40 euro. Dan maar terug naar de refuge...kom ik aan de hoek van de straat waar de refuge is, staat er een oud vrouwtje armoedig gekleed in de vuilnisbakken te snuffelen naar eten, ocharme, als je op die leeftijd nog op zoek moet gaan in vuilnisbakken. Maar wat me vooral stoorde waren de vele mensen die met een ontwijkende blik voorbij gingen..aan die ellende. Ik haalde twee armoedige euro's uit mijn zak en wilde haar die geven, maar ze weigerde om die aan te nemen ondanks mijn aandringen. Al kon ze er een belegd broodje mee kopen, ik ging dan maar door, en ze kwam achter me aan, niet om die twee euro toch nog te krijgen...maar om me te bedanken. En toen schoot mijn gemoed vol en moest ik me haasten om mijn bed te bereiken waar gelukkig niemand was en ik mijn tranen kon laten gaan..een korte ontmoeting met iemand die voor velen niemand was en die groter was dan de velen die haar negeerden. En ja, het klinkt stom, had ik nu God ontmoet? Hoe dan ook, deze tocht, de vele mensen uit de hele wereld die je ontmoet en die elk hun beweegreden hebben om deze toch zware tocht te doen maakt indruk op mij. Het doet je wat! Het begint spirituele vormen aan te nemen!
Ja, het alarm gaat af, bed uit en wassen, tandjes poetsen en scheren. Kom ik terug in een nog steeds donkere zaal, ik zet me op m'n bed en kijk op mijn uurwerk. 5uur 24...allee stoemerik!!!
Maar kom, om 6 uur worden de lichten aangestoken en worden de slapenden rustig ontwaakt
met Gregoriaanse liederen die zacht door de slaapzalen zweven. Ik was al gewassen en aangekleed..dus alles maar bijeen gepakt, afscheid genomen van de drie Australische dames en om 6:40 het donker in, 27 km vandaag. Onderweg gestopt om te ontbijten, Frans hola, Spaans brood met eieren en aardappelen in het oventje met koffie en dat voor 4,5 euro. Ik heb
mijn best moeten doen om het op te krijgen. Verzadigd terug op weg, ik volg enkele anderen tot blijkt dat we verkeerd liepen en dat als een kudde schapen..iedereen volgde gewoon iedereen. Hiermee werd 27 een 28. Stom heeeee. Het is vandaag een licht bewolkte dag met een 20 graden. Ook een vrij zware dag na de vorige, maar morgen is het naar Pamplona maar
16,5 km. Onderweg nog een icetea gekocht aan een straatkraampje, en om 15:30 Larrasoańa bereikt. Een gemeenterefuge voor 8 euro. Nog even naar de supermarkt geweest, met een ongelooflijk beperkte keuze.Ik schatte die supermarkt op een 10 vierkante meter. Dan de was gedaan, mijn schoenen proper gemaakt en ingevet en vervolgens mijn eten klaar gemaakt wat
Ik broederlijk deelde met de 3 rosse katten die er rond liepen. Met die van ons geskypt, ge weet wel. En die wist me te vertellen dat ze weer eens op de achterzijde van de auto gereden hebben.waarom weer in ons gat....dacht ik. Soit, er zijn erger dingen. Het is nu 20:04, ik geef de pijp aan Maarten..vervolg...morgen
En iemand vroeg me, waarom is het fijn jou als vriend te hebben? Ik zou zeggen, laat zij die me als vriend beschouwen zeggen waarom...zij zijn daarvoor het best geplaatst. 😉
Inderdaad de zwaarste dag, om 7:20 gestart, ik stap buiten..links, 100 meter naar beneden en naar omhoog tot de Col Lepoedre. Van 200 mtr naar 1430 meter. En 27 km stappen. Het begin was nog mooi, open en prachtige zichten. Maar hogerop zat alles in de wolken. Hoe hoger je kwam, hoe kouder. En als toemaatje kreeg ik ik nog regen aangeboden, al had ik dat niet gevraagd..en toch. Het was een eentonige, kille en zware klim waar geen eind aan leek te komen. Twee dingen deed ik niet...nadenken en op mijn uurwerk kijken. Toen ik aankwam juist onder de Col, besliste ik eindelijk wat te eten in een schuilhut. Ik keek voor de eerste keer op mijn uurwerk, en kwam tot de conclusie dat ik 6 volle uren geklommen had zonder stoppen. Mijn schoenen uitgetrokken en 40 min pauze genomen en dan nog een half uur naar de Col. Dan de afdaling van de Col naar het klooster van Roncevalles van 1430 mtr naar 950 mtr. Een uur met steile stukken...en uiteindelijk kwam ik het bos uit en zag het klooster. Ik ben van mijn leven nog nooit zo blij geweest een klooster te zien. Me aangeboden, geloofsbrief laten zien, stempel gekregen en bed 213 was het mijne. Ik ben nog nooit zo goed gelogeerd geweest...het waren telkens gescheiden compartimenten van 2 stapelbedden. In die drie andere bedden lagen drie Australische vrouwen, Helene..Eileen en Lea. Plezier dat wij hebben gehad...en mooie billen dat Eileen had. 😂 om 18:00 uur naar de pelgrimsmis is geweest en dan
een pelgrimsmenu gaan eten voor 10 euro. Een schande, een bol soep, 17 lauwe slappe frieten en 2 kleine dun gesneden stukjes varkenslapjes. Als dessert een potje natuuryoughurt uit de supermarkt en we konden schuiven. Al goed dat ik nog een appel en schapenkaas in m'n rugzak had. Dat zal me niet meer gebeuren. En Wifi was er ook niet al was er een Wifi zone. Nu ja, dan rond 21:30 maar gaan slapen, Helene,Eileen en Lea een goede nachtrust gewenst...en dan naar dromenland. Eindelijk rust!
Hi folks..zoals gezegd rustdag. Naar beneden om te ontbijten, de patroon poeslief ik poeslief. Was er iets gebeurd? Ba neh. Na het ontbijt het stadje ingetrokken en alles wat bekeken, over de stadswallen gewandeld, een mooi middeleeuws stadje. Een half uurtje op de ene bank en een half uurtje op de andere bank gezeten en genoten van het uitzicht. Rond 13:00 gaan eten in een Baskisch restaurant. Uitsluitend regionale producten gegeten en gedronken. Een kersen aperitief met kruiden met een niet uit te spreken naam, een Garbure..een dikke soep vol met groenten en aardappelen, hoofdschotel Confit de Canard met in olie gebakken aardappeltjes vergezeld van een Baskisch bier, en als afsluiter gateau de Basque met koffie. Voila, ben ik efkes blij dat ik bijgewerkt ben!! Morgen de zwaarste dag van allen, 27 km en een hoogteverschil van 1400 meter. Daarom moet ik nu stoppen om verder uit te rusten. Tot morgen als ik niet op mijn tandvlees zit. 😚
Hela hola, op weg naar de laatste etappe van deel 1 Om 7:35 de rugzak aan en hop met den bok! Zware dag, maar 22 km maar doorspekt met één zeer zware klim en en het laatste veel asfalt (alweer). Bij de afdaling naar de vallei waar SJPDP ligt nog een weg bezaaid met stenen
en putten...schijtweg. Dan anderhalf uur voor aankomst werden de hemelsluizen eens wijd open gezet, ik leerde ineens de rug en de schoolslag..gieten...gieten.😵 Maar ook aan deze ellende komt een end. Bereikte de gite rond 16:00. Vriendelijke patroon, me gedoucht en boodschappen gaan. Bloggen..lap...verkeerde toets alles weg. Dan skypen met die van ons wat
die vriendelijk patroon ineens veranderde in een woeste hond. Wat tegen elkaar geroepen geen volzinnen maar dingen als imbeciel..idiot, pauvre type etc etc..weinig pelgrimachtigs dus
Ik had nochtans alles proper afgewassen en opgeruimd. Soit, was niet mijn beste avond en ben dan maar sjachrijnig het bed ingedoken...shit hé!!!! Ik zie je terug op mijn rustdag. Jour de repos..Ruhetag. 😱
Goeie morgen morgen, goeie dag..jawadde, natte morgen deze morgen. Regenpak aan en door de natte straten van Mauleon gestapt. Na het volgende dorp een klim van 2,5 uur naar de Colle du Napalle..een lange klim over asfalt en in regenkledij. Zwetend als een paard boven geraakt en een uitgebreide rustpauze genomen. Regenpak uit en vol goede moed naar St Juiste Ibarre waar ik een kamer had gereserveerd in Auberge des Platanes. Die zo gesloten bleek te zijn als een vers gevangen mossel. Maar wie kom ik daar tegen? Het Franse koppel uit 'L Hopitale Saint Blaise. Die hadden een kamer gevonden bij een vriendelijk oud vrouwtje..en er was nog een kamer vrij......Oef. Als eten presenteerde ze mij twee worsten en pasta die ik zelf nog moest koken. Geen probleem, de pasta in het water gekieperd en er vanonder gemuisd om kaas te kopen bij de schapenboer. Aan de Franse vrouw gevraagd of ze ondertussen mijn pasta in het oog kon houden. Deed ze, en ze bakte ook ineens mijn worsten, ik moest er enkel nog kaas over raspen en klaar was Kees..je moet je wereld maar kennen. 😁 Ik hield het bij twee Perrier, maar de Fransman sloeg los een hele fles wijn achterover. Kan niet missen dat hij snurkt als een varken met astma..allee salut et a demain ✋
Om 6 uur gewekt door zij die me een ongestoorde nachtrust misgunden, en dan nog een uur te
vroeg, en ik kon het niet laten voor het doorgaan uit te keren en te zwabberen, arme ik.
Vandaag 17 km, piesofekeek. Mijn drankprobleem heb ik opgelost, een fles in de ijskast en één
in de diepvries. Eerst drinken van de ijskastfles en halverwege bijvullen uit de diepvriesfles
waar ondertussen een deel van gesmolten is maar nog steeds heerlijk fris gehouden door het
resterende ijs in de fles, bij aankomst had ik nog fris water om te drinken, hoe was het ook alweer? EUREKA!! Al bij al een redelijke dag, bewolkt..droog...maar doef, zo echt kleverig warm. Bij aankomst in Máuleon- Licharre wat overigens al in Baskenland ligt, mezelf als een toerist op een terras getrakteerd op een cola...ja Walter...een echte cola! Dan naar de chambre
Bidegain getrokken, en dan naar de Lidl om wat inkopen te doen. De kamer had de allures van
de jaren 1940 echt op z'n Frans..de badkamer was veel jonger een stevige straalkop en
heerlijk warm water. En...en..in deze kamer kon er maar één snurken...den deze.👄 Al is het nog maar 20:18, ik zit hier met slaapoogjes mijn best te doen om de blog te vervolledigen.
Ik heb ondertussen een gedetailleerde kaart kunnen kopen omdat ik de GR78 morgen niet kan volgen omdat die geblokkeerd is door steenslag. En dan vertrouw ik liever over een deftige kaart gezien het ontbreken van de signalisatie, morgen waarschijnlijk slecht weer 90% kans op regen en storm. Steek nu maar eens een kaarsje aan voor mij..God zal het jullie lonen.
Zie eens hoe gelukkig ik ben, één en al zonneschijn..o what a beautiful mooooooooorning.
Maar dat blijft niet duren, ik was haast vergeten te vermelden dat ik gisterenavond nog heb
genoten van een heerlijk blondje, kan niet direct op haar naam komen, komt nog wel hoor.
On the road again..23,8 km ipv 18, en driekwart daarvan over den asfalt..de macadam. Ook
overwegend in de vlakke zon. Saaie dag. Van die macadam krijgt ge zulke warme en vermoeide voeten en het landschap was ook al niet te pruimen. Een dag om vlug te vergeten.
Maar neen hoor, jullie zijn nog niet verlost van mij.👅 Goed..kom ik bestoft en verhit aan in
de kerk van L'Hopital-Saint-Blaise, een gehucht van drie man en een paardenkop. Een vrouw
ontvangt mij om de nodige informatie te geven wat betreft de refuge en om een stempel te
plaatsen in mijn stempelboekje. De refuge voor pelerines ligt 2 min lopen van de kerk. Naar
daar dan maar, er waren al vier pelgrims aanwezig. Een echtpaar en een moeder van 70 met
Haar zoon van 52. Eerste werk naar de drankenautomaat gelopen om er een water, een icetea en een cola uit te halen in die volgorde. Kloekkloekkloek. Dorst dat ik had...vooral in iets fris!
Je kon in een naburig restaurant een menu bestellen voor 10 euro, en dat brachten ze dan naar de refuge. OK, dat deed ik dan ook. Ik heb niet gegeten maar gefr.t. Veel en lekker voor een miniprijs. Ik zat zo vol als een ei. Om 21 :00 kropen die alle vier hun bed in, hola, ik moest
me nog spoeden om in de donkere mijn slaapzak boven te halen en zo stil mogelijk naar het 1e
verdiep te klauteren. Lig ik plat op m'n rug...hoor ik een zacht gesnurk, als het dat maar is. Niks aan de hand, maar met de minuten begonnen de decibels ongekende hoogten te bereiken. Tot overmaat van ramp, begon een tijd later ook ons ma van 70 het concert te verstevigen.Dat was hier geen kakafonie, maar een snurkofonie in stereo dan nog wel. O ja, dat blondje, de naam schiet me juist te binnen. Ze heette Leffe. 🍺
7 uur, wekker zegt...kom uit je bedstee. Geen probleem...heerlijk geslapen
Ontbijt..inpakken en wegwezen. Een goeie dag gewenst aan de ezels en ook de gastheer en zijn echtgenote.....24 km in het verschiet.
Vandaag zonnig en helder weer. Het vertrek was prachtig en indrukwekkend
Een lieflijk landschap tegen de Pyreneeën aangekleefd, je kan er enkel stil van worden.
Ongelooflijk mooi de Bearn.
Volgende bestemming is Buzy...chambre d'hotes La Mainade.
Een zware dag met veel klimmen, 22graden, maar zonder wind voelde het aan als 28 graden.
Man man...ik heb scheten gelaten.😨
Goed bezweet en bijna op kookpunt bereikte ik mijn bestemming rond 17:00.
Vriendelijke dame die me direkt een biertje aanbood. Stevig geweigerd, een frisse water zou me ook veel plezier doen, 't zijn er twee geworden. Hop naar de kamer met mevrouw Rolande.
En neen..niet wat jullie denken. Enfin...de wificode gevraagd, dat mocht enkel beneden.
Lap, dat begint hier al goed. 😬 Dan maar de was gedaan en gedoucht. 19:00 eten.
Ham..eierstruif en salade, perzikkenmoes en kaas als dessert. Gedaan met eten en gaan skypen met die van ons...ge weet wel. Gedaan met skypen efkes den blog bijwerken..ja dag Jan! Ze wilde het licht uitdoen en vroeg me om dat na het ontbijt te doen de dag later.
Ik had Mme Rolande kunnen 🔫.
Dan maar naar de kamer getogen en een aflevering van de Flodders gekeken op m'n tab!et.
Om verder te gaan op de wifiproblemen van Mme Rolande. Na het ontbijt begonnen aan de
blog..had ik bijna gedaan...valt de wifiverbinding toch uit .lap...alles wat nog niet gesaved was ....foetsie. Ik wil jullie de krachttermen die uit mijn mond vloeiden besparen. Mijn buurvrouw zou het niet graag horen. Gelukkig heb ik hier een goede wifiverbinding... Vandaag maar 20 km, maar door het wegvallen van de merktekens van de GR...Grote Routepad 78. Ben ik op een pad terecht gekomen wat me zeker 2 km meer aan mijn benen lapte...en met 25 graden en zo goed als windstil kan je dat wel missen. Ik kwam twee vrouwen tegen wat ik al merkte 100 meters voor ik hen inhaalde...de reuk van parfum en het constante gekwetter maakte me toen al duidelijk over welke sexe het ging...enfin een praatje gedaan..NB..ze waren van Frankrijk niet ver van Virton. Mes dames, je vous laisse..ha nee zeker..met twee vrouwen..65plussers dan nog vooruit schuiven, mij niet gezien hoor, en uiteindelijk kwam ik aan op de volgende bestemming...Oloron Ste Marie..mijn eerste stadje. Ik moest in een gite zijn die beneden naar het centrum lag..kom ik daar aan..bellen, niks niemand. Telefoon niks niemand, kerdjie het zal toch niet waar zijn zeker! Aan de overkant een bar/restaurant, een icetea SVP..OK. En den baas van de bar wist te zeggen dat het al een hele tijd gesloten was. Miljaarde ndj..sorry Greta.
Gelukkig had ik bij het binnen komen van Oloron sur La Place St Pierre een Chambre d'hotes gezien. Terug helemaal naar boven in die hitte, had ik efkes geluk, staat daar een camionette voor de deur en stapt er een koppel uit die aanstalten maakten om binnen te gaan. Bleken het de eigenaars te zijn, voor één keer was ik eens op de juiste tijd op de juiste plaats. Het was een prachtig huis, een oude pastorij uit begin 18e eeuw...een huis met een ziel..zelfs de trap was nog origineel.
Wifi..TV...koelkast met drank, ik was de koning te rijk. Gegeten om 20:00 met de gastheren en familie in de tuin. Quiche met kaas van daar, barbeque varkenslapjes..paprika en gebakken aardappelen alles op de bbq. Salade met kaas en als afsluiter kruimeltaart of zo iets.
Alles overgoten met een rode en rosé Jurancon. Na anderhalf uur de tafel verlaten, iedereen als een wel opgevoed iemand een goede nachtrust toegewenst en mijn kamer vervoegd.
En tot nu...23:05 mijn huiswerk gedaan..ik wens ook jullie een goede nachtrust...en...handjes boven de lakens hé. Buenos noches a todo..ik ruik Spanje al. 😀
Aangekomen in Lourdes om 8:30. Naar de basiliek geweest en vervolgens op zoek gegaan naar de eerste stempel. Vervolgens naar de grot gegaan en twee kaarsen gekocht en aangestoken natuurlijk. De eerste kaars voor allen die ons lief waren en die we nu moeten missen.
Mijn moeder, de moeder van tante Fabienne, nonkel Andre, Guido, de vrouw van Philippe.
En ook voor hen die ontredderd achter bleven. De tweede voor zij die gezondheidsproblemen hebben waardoor het leven wat moeilijker is. Ik denk aan hen op deze tocht.
Het zal een zware tocht worden..maar hé..moeilijk gaat ook.
Een tocht vol overpeinzingen over wat ik goed, en ja, ook slecht deed.
Ik bedoel maar, hopelijk kom ik als een beter mens terug.
Dit wat betreft de zieleroerselen.
Het weer was mooi, zelfs warm, petje af en jasje uit dan maar. 16 km op zich is niet echt een zware wandeling, maar het tekort aan slaap werd gauw merkbaar.
Het was 15:30 toen ik aankwam aan het klooster.
En dan duurde het nog 45 minuten alvorens ik op de juiste plaats was en
de juiste broeder vond om mijn slaapplaats aan te wijzen.
Eens ik die had eerste werk een goede douche nemen en bed in.
Na een uurtje werd er aan de deur geklopt.
Twee pelgrims uit Amerika Wisconsin.
Beiden diepgelovig, echte pelgrims dus.
Hoe dan ook, ik was de Benjamin..de jongste. De man was 67, de vrouw 68.
En ik was de jonge snaak met amper 66 op de rekening van het leven.
Eten om 20:00 soep, aardappelen met groenten en een echte varkenspoot.
Ik zei haast..OMG.
Maar wist me nog tijdig te beheersen.
Na deze copieuze maaltijd de bedstee opgezocht en om 21:03 ging effectief het licht uit. Oef!
Donderdag 16 april 2014..
Geslapen tot 7:00...dus 10 uur geslapen..heerlijk.
Aangekomen in Lourdes om 8:30. Naar de basiliek geweest en vervolgens op zoek gegaan naar de eerste stempel. Vervolgens naar de grot gegaan en twee kaarsen gekocht en aangestoken natuurlijk. De eerste kaars voor allen die ons lief waren en die we nu moeten missen.
Op 3 maart 2015 heb ik mijn geloofsbrief en stempelboekje ontvangen.
