Zondag 10 mei 2015 Na een heerlijke nachtrust in een heerlijk bed ben ik om 8:02 ontspannen op weg gegaan. Vandaag 18,5 km...relaxt met de mp3 in de zak onder de klanken van Beethoven en Mireille Mathieu de dag in naar El Burgo Raneros. Rechte weg naast de baan zonder afwisseling. Maar de muziek en het líeve bericht van mijn dochter maakte de dag lichter. Onderweg bij een vriendelijke man een bocadillo met chorizo gaan eten...ik word er nog verslaafd aan...en...Het is een half Frans of moet ik zeggen Spaans brood. In elk geval lekker en genoeg om te honger weg te houden tot de avond. Daar moest ik nog 8 km gaan, nog steeds recht door. Ik stapte uiteindelijk het dorp binnen...splinternieuwe asfalt, zouden ze dat voor mij gelegd hebben...wat een eer. Best een gezellig dorpje en de albergue municipal was pas om 13:00 open, en ik was er om 12:30. Nu ja, het zal niet op een half uurtje steken zeker als je minstens 7 weken van huís bent. Ok, om 13:00 gaat de deur open, ik als een beschaafd mens aanschuiven, laat ik nog een veertiger voor met de opmerking older people first, heeft die kerel toch het onderste bed en ik kan naar boven kruipen...stoemerik, ik ben veel tegoed voor deze wereld. Wat gelanterfanterd, naar de winkel voor fruitsap, wasspelden en een creme glace die ik op een bankje in de schaduw opat ondertussen pratende met een vrouw uit Hamburg...een andere dan de vorige. Ik lijk vrouwen uit Hamburg aan te trekken. En neen, ze woonden niet op de Reeperbahn. Om 18:30 naar de bar/restaurant aan de overkant getrokken omdat ze daar een goede internetverbinding hadden om te skypen met die van ons....ge weet wel. En om 19:00 was het etenstijd, het pelgrimsmenu, soep van de streek, merluzza en citroencreme...lekker en ik liet me eens goed gaan aan drie glazen heerlijke wijn. Het mag al eens feest zijn hé. Het was in elk geval een aangename dag in een aangenaam dorpje in een aangenaam restaurant en nu hoop ik dat er geen onaangename snurkers op het toneel verschijnen. Het doet al eens deugd als alles meevalt....wat líeve woorden van je dochter, een lieflijk dorpje, een smakelijk restaurant....ja....Het was een heerlijke dag vandaag. Het weekeinde is bijna voorbij....voor zij die nog niet op pensioen zijn...een stevige werkweek toegewenst...de pensionistas....geniet van het leven zo lang het kan. Het is het waard. Salud y hasta la próxima vez. Yo.
Zaterdag 9 mei 2015 Zeer slechte nacht gehad. Slechte matras en slechte vering, 18 bedden en 1 snurker. En die snurker lag natuurlijk boven mij, zelfs mijn oordopjes hielpen niet tegen dat lawaai. Ook het regelmatig tegen de onderkant duwen bracht geen soelaas. Ik blij dat dat de morgen er was en ik dit triestige oord kon verlaten. Nog snel een koffie gemaakt en mijn compagnon op de rug gezwierd en hop, op weg naar Sahagún maar 16 km verder. In het tweede dorp Moratinos ontbeten en een goeie straffe koffie erbij om niet in slaap te vallen tijdens het wandelen. In San Nicolás del Real Camino was er verwarring met een paaltje waar van de richtingsaanwijzer niet zichtbaar was door het onkruid, gelukkig merkte ik verder naar rechts het teken op, velen zijn daar rechtdoor gegaan en konden 2 km meer op hun rekening schrijven. Dan nog een 7,5 km om Sahagún te bereiken. Een klein aangenaam stadje...Na het even verkend te hebben trok ik dan naar Hostal Domus Viatoris..een hostal met twee sterren. Buenas días, tiene un cama para mi por favor...si signor. Ok...30 euro voor een kamer. Mooie kamer, goed heerlijk hard bed en een badkamer helemaal voor mij alleen. Ik kwam het paradijs binnen. Een uitgebreide douche genomen en me omgekleed en in 't stadje een bier gaan drinken...ja hoor, doe maar een halve liter. Dan kwam er nog een vrouw uit het Duitse Essen aan die van Burgos naar León liep, maar die had een gezwollen voet, ik zei haar dat ze daarmee naar de dokter moest. Maar dat vond ze niet nodig. Tja...het is haar voet hé...ik kon niet meer doen dan haar goede raad geven. Terug naar mijn paradijsje, wat opzoekwerk gedaan, een dutje van een uurtje, naar het nieuws gekeken en dan tegen 19 uur eerst naar de winkel geweest. Fruit, frisdrank en schapenkaas voor in de rugzak gekocht. De winkelier vroeg me waar ik vandaag kwam...ikke...Belgica...hij in 't Engels...from the Flemisch of te French part. Oei, een ontwikkelde Spanjaard. Dat was in Ledigos wel wat anders. Soit, Na het winkelen gaan eten in de hostal, een spaghetti als voorgerecht, gebakken aardappeltjes met lamsvlees een ijscreme, dat alles met een Rioja en een koffie, 10 euro en 10 cent. Het was goed en genoeg. Dan moest ik me haasten om tegen 20:30 in mijn paradijsje te zijn om te skypen met die van ons, ge weet wel. Meer dan een half uur geskypt en dan moest ik haar vragen om te stoppen omdat ik nog aan mijn blog moest beginnen en ik Roger niet op z'n honger wilde laten zitten. Die mens had graag mee gegaan in mijn rugzak maar die zat helaas al vol. dus gaat hij maar mee met de blog..Het is nu 21:57 en tijd om nog even te genieten van dit oord van luxe en rust. Het was vandaag een heerlijke luxueuze ontspannende uitgeruste superdag. Met blij gemoed wens ik jullie dan ook een heerlijke nachtrust toe, en morgen nog een aangename zondag met zon als het kan....Baai baai..zwaai...zwaai.
Vrijdag 8 april 2015 Niet echt de beste dag vandaag. Het stuk naar Ledigos was 17 km lang zonder één huis of dorp en zogoed als kaarsrecht. Geen enkel referentiepunt om te weten waar je bent, een weg waarvan je het einde kent, maar het einde van de weg niet ziet.Niet enkel dat, er was mooi zonnig weer voorspeld wijl het zwaar bewolkt, koud en winderig was. Na de lange 17 km eindelijk aangekomen in Calzadilla de la Ceuza waar de enige bar van het dorpje vol liep van de pelgrims die eens wilden rusten eten en drinken. Ik was tevreden met een bocadillo met chorizo en een koffie en 30 minuten rust. Vandaar nog 6 km naar Ledigos, tot overmaat van ramp kreeg ik last van mijn linker hiel, door anders te gaan lopen om de hiel te ontlasten begon mijn knie te protesteren. Domme toch hé. Nu ja, ik bereikte om 12:45 de herberg in Ledigos, een God vergeten dorp in een God vergeten streek. Ingeschreven, gedoucht en me een alcoholvrij bier besteld.....en opgedronken natuurlijk.wat dacht je? Wasje geslagen en opgehangen en dan maar eens aan de blog beginnen want er was WiFi...nougabollen natuurlijk. Dit soort foefelaars heeft de goedkoopste verbinding en ze weten zelf ook dat je daar niets mee kan doen, hun WiFi-verbinding is enkel een lokmiddel. Eens je betaald hebt weet je dat je in 't zak bent gezet, daarbuiten waren er praktisch geen stopcontacten, het licht in de slaapzaal functioneerde niet en na haar erop gewezen te hebben....gebeurde er niets. Profiteurs die enkel uitmelken..wat een hemelsbreed verschil met de accomodatie van gisteren bij de zusters in Esperitu Santo. Nu ja, ik zal het moeten uitslapen. Maar ik heb een stevige hekel aan dit soort parasieten. Normaal zijn het nog 3 etappes naar León, maar gezien mijn hiel denk ik erover die in vier te splitsen. Morgen naar Sahagún 16 km, dan naar El Burgo Ranero 18,5 km, vervolgens naarMansilla de las Mulas 19 km en dan naar León 20 km. Daar verblijf ik dan twee nachten.Met dus één volledige rustdag. Na León zijn er dan nog 14 etappes af te werken...Compostela komt dichterbij. Ik heb deze blog kunnen maken op een aftands computertje van hun dat elke 20 minuten een euro opslikte. De eerste poging op de andere computer liep op niets uit, 3 euro blog af, toevoegen. Nikske..daarna op den deze geprobeerd en die werkte wel....foto..morgen. Dan als hoogtepunt van de dag belde die van ons, ge weet wel me op, want ze stond met de late. Ik hoop dat ik jullie geen slechte nacht bezorg met mijn gezeur...en anders ja, tantpis. In elk geval allen een gezellig niet al te vermoeiend weekeinde toegewenst en geniet er maar van. Hasta la mañana. ;-)
Donderdag 7 mei 2015 Prima geslapen, start om 7:00 uur. Kalme dag vandaag, 19 km van Frómista naar Carrión de los Condes. Wel zeer monotoom, 19 km opzij van een weg die zo goed als recht was...in het eerste dorp ontbeten en naar nonkel Marcel gebeld want die werd vandaag 69.De verwekker van veel leven kan je dan minstens even bellen...toch. Voor alle zekerheid toch nog eens....een gelukkige verjaardag ouwe rakker. Ok, terug naar het dagelijkse van mijn ellendige bestaan als zwerver. Onderweg nog eens gestopt op een paradijslijk plaatsje om een koffie te drinken en te genieten van het benenstrekken. Rond 12 kwam ik dan aan in Carrión de los Condes, en daar naar Albergue Espiritu Santo. Dat zal wel het vermoeden losweken dat het wel eens een religieus oord zou kunnen zijn, en inderdaad een klooster met zeer vriendelijke nonnetjes die ons in alle gastvrijheid ontvingen. Propere mooie slaapzalen, geen stapelbedden, prima en voldoende sanitair. Kortom een oase in ons ellendige bestaan van zere voeten en zoektochten naar een degelijk onderkomen. De nodige dagelijkse taken vervuld om dan het toch wel vrij grote dorp te verkennen, terug naar de zaal en 10 minuten later terug vertrokken want er was om 17:00 een gratis guitaarconcert in de kerk voor de pelgrims, den deze ernaar toe in zijn Tshirt...Man Man, was dat koud in die kerk. Maar ik heb het hele concert beluisterd al moest ik daarna een kwartier ontdooien in de zon. Vandaar naar een typisch Spaans restaurantje een tagliatelli carbonnara gaan eten vergezeld van twee glazen Rioja een ijscreme en een tas koffie..kwam de Faroerer nog binnen die ik trakeerde op een glas Rioja en een water want die sukkelaar stikte van den dorst. Kostte me 9 euro 30 cent. Goed, de innerlijke mens versterkt. Even aan het estetische denken, naar de pelequeria...mijn haar kort laten zetten, 6 mm. Ze kon het zo goed als Greet, maar ze was den helft goedkoper. Had ik het al over Greet gehad¿ Niet...nu dus wel. En nu zit ik hier dus laattijdig mijnen blog af te werken om 21:13. Na deze extreem vermoeiende inspannende dag ga ik het hier dus voor bekeken houden. Maar niet getreurd, ik heb in de kerk hier een bougieke gebrand voor iedereen en vooral voor Greet die ik misschien gekwetst heb. O ja, bijna vergeten, ik heb ook nog met die van ons gebeld, ge weet wel. Kon ze ineens mijn mooi kapsel eens bewonderen. Ik wens jullie een fijne nacht en morgen weer goed uitgerust de nieuwe dag in....kuuuuussssjjjeeeessss.
Woensdag 6 april 2015 Vandaag ga ik naar Frómista, 6 km verder dan de eigenlijke etappe van vandaag. Maar de 23 die het hadden moeten zijn volgens het boekje bleken er 26 te zijn. Nou ja, ik ben ondertussen wel wat gewend. Een wonderlijke wandeling vanuit de vallei naar het hoogplateau. Een steile lange klein maar de moeite waard. Wat een prachtig panorama van de vallei in het ochtendgloren. Maar dat hoogplateau moest ik al snel afdalen naar de volgende vallei richting Boadilla del Camino. Aan de kerk trof ik de man aan met de voeten vol blaren. Hij kwam uit de Faroer-eilanden. Vertrokken met te kleine schoenen, drie dagen in Burgos gebleven om zijn voeten te laten helen, andere schoenen gekocht in Burgos, maar de arme kerel heeft waarschijnlijk niemand die voor hem een kaarsje aansteekt, dan had hij ook nog eens sportsloefen gekocht, maar ook die konden zijn voeten geen verlichting bezorgen. Ik had met hem te doen en liet hem met onverholen leedvermaak mijn maagdelijke ongeschonden voetjes bewonderen. Jaja, ik heb ook slechte kantjes. Rond 13:30 bereikte ik dan Frómista, línea-recta naar de herberg die privaat is uitgebaat. Mooie herberg met ruime slaapzaal en onberispelijke zuivere en moderne douches. Uitstekende WiFi en zon in overvloed. Naar de plaatselijke supermarkt geweest, ik neem daar een draagmandje...hop, dat oor eraf. Sta ik daar als een debíel met een oor in de hand en de mand op de grond. Maar kom, ze kon er best mee lachen en ik ook. Vandaar naar een restaurantje met terras en een schotel lomo met huevos en chips besteld, zoek zelf maar op wat dat is, een crema met grote koffie en de Rioja niet vergeten. Ik denk er over te gaan verhuizen, zo goedkoop alles hier is.. Ik denk erover te stoppen, die van ons, ge weet wel..gaat elke minuten bellen. En btw, hier moeten we om 9:30 naar bed. Erg hé. Morgen een nieuwe zonnige en warmere dag.
Dinsdag 5 mei 2015 Vannacht geslapen in 3 partities. Met vier op één kamer en driemaal wakker geworden voor de plasnoden van de drie andere. Niettegenstaande dat toch uitgerust opgestaan. Ontbijt met een vrouw uit Hamburg en een vrouw uit Frankfurt en een Zuid-Koreaan. Plezierige conversaties ondersteund door drie tassen koffie en om 7:32 verliet den deze de albergue. Tot in Hontanas was het een ééntonige door wind geplaagde hoogvlakte. Maar snel daalde ik af naar Hontanas aan het begin van een prachtige vallei. Van daar tot Castrojeriz was het een wondermooie wandeling. De 11,5 km tot Hontanas overbrugde ik op 2 uur en 10 minuten...ik kon de verbrande rubber van onder mijn schoenen ruiken. Hontanas was een gezellig dorpje lieflijk gelegen...Hornillos de Camino daarentegen was saai en ongezellig. Gewoon één straat zonder zijstraten. Twee km voor Castrojeriz passeerde ik nog eerst San Antón, niet meer dan de ruine van een oude abdij en een paar gebouwen om uiteindelijk om 11 uur 39 in Castrojeriz aan te komen. Om 11:57 stond ik met twee Denen voor de deur van Albergue Cosa Nostra..en daar ging het deurtje open, een oud gebouw maar proper en heel veel plaats in de slaapruimte met een prachtig zicht..zoals ze wel eens zeggen...a room with a view. Mijn was afgegeven aan de host, en voor 7 euro ging hij die wassen en drogen. Ik moest me dus enkel douchen en afwachten. Jaja, ik was wat luí. Maar goed, door het dorp gewandeld en een bar-restaurant gevonden. Aan de menu's moest men nog beginnen..in afwachting een glas Rioja besteld...dan kwam het menu. Men heeft altijd een meerkeuze. Voor mij pasta met champignons, visfilet, en whiskycake als dessert..en bij het menu is ook altijd het drinken inbegrepen...in mijn geval een karafje wijn en afgesloten met een koffie. Lekker eten en veel voor een prijsje...12,5 euro. Ze zullen me zien komen in België voor 12,5 euro. Bon, buikje vol, zie ik buiten de vrouw uit Hamburg zitten, nog wat zitten kletsen en dan gezamelijk naar de albuerge gewandeld om daar op een bank over de albergue verder te kletsen in 't Duits, Engels en Frans met de anderen. Echt warm was het niet, maar als de zon er door kwam was het best aangenaam. Voor de rest rustig aan, rond 19:00 brood met schapenkaas gezeten, wat gesurft en gebeld met die van ons..ge weet wel. Het is nu 21:28 en begin me voor te bereiden om naar slaapland te gaan. Morgen zonnig en 16 graden...daarna gaan de temperaturen stijgen. Een mooi vooruitzicht om mee te gaan slapen...slaap lekker en morgen goedgezind weer wakker.
Maandag 4 mei 2015 De wekker op 6:30 gezet maar om 6 werd ik wakker vóór de wekker. Dan eerst maar wat naar het laatste nieuws gekeken en dan maar eens onder die heerlijke regendouche gaan staan. Stilaan inpakken en naar de camino gegaan. Maar eerst ontbijten. Om 7:43 zei den deze tegen zijn stokken...."Zijn we weg", en ja hoor, ze stonden te springen om op weg te gaan. Plat..plat en nog eens plat...zo plat waren de eerste uren. Tot aan Rabé de las Calzadas waar als het ware het landschap plots veranderde, alsof er een onzichtbare lijn getrokken was en achter die lijn je in een totaal ander landschap terecht kwam. Van plat weelderig groen met veel bomen, werd het plots kaal heuvelachtig met nog landbouw tussenin en hoger kwam ik op een hoogvlakte, langzaam stijgen om dan na enkele km bovenop te komen en daar Hornillos te zien liggen..een stevige daling en twee km verder lag dan Hornillos...en dan begon het te regenen..mijn regenjas voor de rugzak boven gehaald zodat niets in de rugzak nat zou worden, en voor die twee km deed ik niet de moeite mijn regenbroek aan te doen. Ik besliste 'casa rural de sol a sol' binnen te stappen...de magische lokvogel 'WiFi' dwong me door de deur van sol a sol. Onweerstaanbaar. Ik kon kiezen tussen een grote kamer met 12 bedden, of een kamer met vier bedden en een badkamer enkel voor onze kamer. Ik koos die met vier bedden en ontbijt...13 euro. Ik stapte zo snel als mogelijk de douche in als eerste. Dan wat gaan eten, brood met schapenkaas uit het vuistje gelijk nen echte. In een dorp met 70 inwoners is niet veel te zien, buiten een kerk en die heb ik natuurlijk nog niet gezien. Dus niet echt de meest boeiende plek na Burgos . Wat op het bankje gezeten voor het huís in de schaarse momenten dat er een zonnetje doorbrak. Tegen 17:30 maar aan mijn eten begonnen, soep uit een pakje, ravioli uit een pakje en kaas uit een pakje. Het was een pak, goed om te stappen morgen. Daarna een kleine wandeling gedaan door het dorp, heen en weer 7 minuten en 38,5 seconden. Veel zal hier dus niet meer gebeuren, behalve dat ik zo direkt ga skypen met die van ons, ge weet wel. Met deze nemen ik voor vandaag afscheid....see you later folks.
Zondag 10 mei 2015
Zaterdag 9 mei 2015
Vrijdag 8 april 2015
Donderdag 7 mei 2015
Woensdag 6 april 2015
Dinsdag 5 mei 2015
Maandag 4 mei 2015
