Dinsdag 14 april 2015..

Maar dat blijft niet duren, ik was haast vergeten te vermelden dat ik gisterenavond nog heb

genoten van een heerlijk blondje, kan niet direct op haar naam komen, komt nog wel hoor.

On the road again..23,8 km ipv 18, en driekwart daarvan over den asfalt..de macadam. Ook 

overwegend in de vlakke zon. Saaie dag. Van die macadam krijgt ge zulke warme en vermoeide voeten en het landschap was ook al niet te pruimen. Een dag om vlug te vergeten.

Maar neen hoor, jullie zijn nog niet verlost van mij.👅 Goed..kom ik bestoft en verhit aan in

de kerk van L'Hopital-Saint-Blaise, een gehucht van drie man en een paardenkop. Een vrouw

ontvangt mij om de nodige informatie te geven wat betreft de refuge en om een stempel te

plaatsen in mijn stempelboekje. De refuge voor pelerines ligt 2 min lopen van de kerk. Naar

daar dan maar, er waren al vier pelgrims aanwezig. Een echtpaar en een moeder van 70 met

Haar zoon van 52. Eerste werk naar de drankenautomaat gelopen om er een water, een icetea en een cola uit te halen in die volgorde. Kloekkloekkloek. Dorst dat ik had...vooral in iets fris!

Je kon in een naburig restaurant een menu bestellen voor 10 euro, en dat brachten ze dan naar de refuge. OK, dat deed ik dan ook. Ik heb niet gegeten maar gefr.t. Veel en lekker voor een miniprijs. Ik zat zo vol als een ei. Om 21 :00 kropen die alle vier hun bed in, hola, ik moest

me nog spoeden om in de donkere mijn slaapzak boven te halen en zo stil mogelijk naar het 1e

verdiep te klauteren. Lig ik plat op m'n rug...hoor ik een zacht gesnurk, als het dat maar is. Niks aan de hand, maar met de minuten begonnen de decibels ongekende hoogten te bereiken. Tot overmaat van ramp, begon een tijd later ook ons ma van 70 het concert te verstevigen.Dat was hier geen kakafonie, maar een snurkofonie in stereo dan nog wel. O ja, dat blondje, de naam schiet me juist te binnen. Ze heette Leffe. 🍺

Tot morgen dan maar. ✋