Inderdaad de zwaarste dag, om 7:20 gestart, ik stap buiten..links, 100 meter naar beneden en naar omhoog tot de Col Lepoedre. Van 200 mtr naar 1430 meter. En 27 km stappen. Het begin was nog mooi, open en prachtige zichten. Maar hogerop zat alles in de wolken. Hoe hoger je kwam, hoe kouder. En als toemaatje kreeg ik ik nog regen aangeboden, al had ik dat niet gevraagd..en toch. Het was een eentonige, kille en zware klim waar geen eind aan leek te komen. Twee dingen deed ik niet...nadenken en op mijn uurwerk kijken. Toen ik aankwam juist onder de Col, besliste ik eindelijk wat te eten in een schuilhut. Ik keek voor de eerste keer op mijn uurwerk, en kwam tot de conclusie dat ik 6 volle uren geklommen had zonder stoppen. Mijn schoenen uitgetrokken en 40 min pauze genomen en dan nog een half uur naar de Col. Dan de afdaling van de Col naar het klooster van Roncevalles van 1430 mtr naar 950 mtr. Een uur met steile stukken...en uiteindelijk kwam ik het bos uit en zag het klooster. Ik ben van mijn leven nog nooit zo blij geweest een klooster te zien. Me aangeboden, geloofsbrief laten zien, stempel gekregen en bed 213 was het mijne. Ik ben nog nooit zo goed gelogeerd geweest...het waren telkens gescheiden compartimenten van 2 stapelbedden. In die drie andere bedden lagen drie Australische vrouwen, Helene..Eileen en Lea. Plezier dat wij hebben gehad...en mooie billen dat Eileen had. 😂 om 18:00 uur naar de pelgrimsmis is geweest en dan

een pelgrimsmenu gaan eten voor 10 euro. Een schande, een bol soep, 17 lauwe slappe frieten en 2 kleine dun gesneden stukjes varkenslapjes. Als dessert een potje natuuryoughurt uit de supermarkt en we konden schuiven. Al goed dat ik nog een appel en schapenkaas in m'n rugzak had. Dat zal me niet meer gebeuren. En Wifi was er ook niet al was er een Wifi zone. Nu ja, dan rond 21:30 maar gaan slapen, Helene,Eileen en Lea een goede nachtrust gewenst...en dan naar dromenland. Eindelijk rust!