Naar gewoonte is het hier een ontbijt, maar ik neem ze toch ook graag 's avonds: churros con chocolate. Vettige krokante deegtriepen met een kop dikke chocolademelk. Even indoppen, choco en vet uit de churro zuigen en naar binnen werken. Een beetje zoals friet met mayo en stoverijsaus. Ze zijn hier ook vooral te koop in frietkotachtige koterijen, soms alleenstaand zoals deze kiosk, soms door een raampje van een cafeteria. Morgen op regime. Misschien.
Het was behoorlijk windstil en heet de laatste dagen. Een avondwandeling langs terrassen en luidruchtige kroegen is dan zalig. Ik kies voor een toer langs de Quadalquivir, met zicht op de Torre de Oro, de toren waar vroeger het goud bewaard werd dat binnengebracht werd via schepen op de Quadalquivir. Geen goud meer dezer dagen in de toren, maar na het werk langs deze plek kunnen kuieren bij een zwoele zomertemperatuur is voor mij wel goud waard. Welk weer is het nu in België?
Op weg naar het werk zie ik plots overal spaanse ruiters en vrouwen in kleurrijke klederdracht om me heen. De avond voordien al vastgezeten in een plotse processie. Het blijkt de Rocío. Eigenlijk religieus, maar vooral gewoon een bijkomende reden om eens gemeen te feesten. Er was nog maar net de Semana Santa en de Feria in april. El Rocío is een meerdaagse tocht naar het gelijknamige dorp, waar Maria vereerd wordt en iedereen vecht om haar beeld te mogen aanraken. Maar vooral wordt er veel gedronken en gefeest. Naar het schijnt. Volgend jaar mag ik daar dus niet ontbreken...
Op maandag opstaan om half 5. Linie vertrekt naar de luchthaven. Ik beloof wakker te blijven en de spullen te verhuizen van hotel naar piso. Zo gescheidt, echter na een korte ochtendsiesta van een uur of 2. Dan op weg naar Edificio Expo, een van de overgebleven gebouwen van de Expo 92, waar zich het kantoor bevindt, en waar het al behoorlijk drukker is dan vrijdag. De collega's zijn vol ongeloof over de piso, want een vaste stek vinden duurt normaal zowat een maand. 's ochtends vroeg om 10.30 is er steevast koffietijd, beneden in de cafetería. Gezellige zuiders ingerichte bar, waar sommigen gewoon een gans ontbijt bij de koffie nemen, zeker op maandag. Ik voel me plots thuis...
Zondagavond laat - nou ja, 22.00 - ontmoeten we Alfredo. Hij heeft een piso, een appartement te huur in zona Triana, net aan de overzijde van de Quadalquivir (rivier), met 2 slaapkamers, airco en een rooftop zwembad. Intussen zitten we op hotel gelogeerd. De piso blijkt perfect, en zonder verdere discussie krijgen we de sleutel in onze handen gestopt, en zijn emailadres. We moeten dan maar es mailen om de papieren en zo te regelen. Stom van verbazing over deze snelle meevaller gaan we een vettige merluza a la plancha eten in een fout restaurant, waar we zeker niet meer teruggaan, tenzij we het zouden vergeten.
... staan we op, maar zijn we nog niet wakker. Het leven down under is hard, de gezichten zijn reeds getekend door zon en wind. 2 koffies later zijn we klaar voor een gevecht met de wind.
's Morgens nog snel een huisje gaan bezoeken in Gines, op 8 km van de stad. De Hollander op de camping vraagt of we die haan niet willen meenemen. Ik antwoord dat we de piepende deur wel zullen meenemen, de haan is voor hem. Het huis is Gines ligt in een urbanización, een verkaveling zeg maar, maar dan heel dicht opeen gepakt. Het betreft een huis met jardines, tuinen, zo belooft de advertentie, in een andalusisch kader met sinaasappel- en citroenbomen, een zwembad,... Het blijkt een groot huis zonder airco, de tuin is 10m² groot en er staan 3 grassprieten, van de fruitbomen is geen spoor. Aan de overzijde van de straat bouwen ze een hele reeks nieuwe huizen. Of de eigenares geen lawaaihinder heeft? Nee, maar wel kilo's stof zodra ze de ruiten openzet. Wat vaak gebeurt in een huis zonder airco. Het zwembad blijkt in een vervallen club te liggen heel ver weg van het huis. Je moet maandelijks lidmaatschap betalen. Een droomhuis dus. Spoorsslags naar Tarifa dan maar. Voorbij Cádiz beginnen de prachtige stranden van Conil, Vejer, Caños,... Een groot natuurgebied dat uitstrekt tot Tarifa. Wel een trekgat van de wind. Een van de weinige streken waar nog geen bouwwoede heerst, o.m. door natuurbescherming en teveel wind. Er bevindt zich ook zowat het grootste windmolenpark van Europa. Kilometers lang rijd je door windmolens zover je kan kijken. De kustlijn van Tarifa zelf is 1 groot natuurgebied met weiden en prachtige stranden. In Tarifa gaan we zoals steeds surfen aan het strand van las Dunas, waar de weiden een officieuze campeerplaats zijn voor "hang loose' surfers. We hebben geluk, een herder verblijft dit weekend met zijn koebeesten op het strand. De beesten grazen rustig tussen surfer en camper. Het is wel uitkijken waar je je zet in het geurige gras. Er staat een stevige Levante wind van 6 beaufort. Een goeie start van het seizoen.
Op donderdagochtend nog een laatste keer de tortilla van de avond voordien teruggegeven aan moeder aarde, en dan op weg voor de 3de dag. Na de middag worden de verkeersborden bemoedigend, met kilometers onder de 500. Bij het naderen van de eindbestemming gaan we op zoek naar de enige camping in de stad, camping Sevilla, vlakbij de luchthaven. Na een uur zoeken in de buurt vertelt een taxichauffuer ons dat deze camping al lang niet meer bestaat. Op naar een camping dan buiten de stad, aan e andere kant van de stad. Daar is nog net plaats. Onderweg passeren we op een binnenweg een grote tarmac op priveterrein met plaats voor campers. Hoewel t 1 mei is geraken we daar binnen en krijgen we direct een permanente parkeerplaats voor al onze spullen. Voilà, da's ook al geregeld. De camping zelf heeft een groot zwembad, met groen water weliswaar, want ze baden openen pas in juni. Een Hollander naast ons komt subtiel vragen of hij wat olie aan onze camperdeur mag doen, om het gepiep te beperken. En s nachts, ja s nachts worden we plots gewekt door de campinghaan die het nodig vindt om vanaf 4u tot de voormiddag te kraaien. Dat wordt leuk voor mijn 1ste werkdag.
In spanje hebben we geluk. 'Peaje' is categorie 1, zoals un coche dus, een gewone auto. de wegen werken wat tegen, want veel wegenwerken, en de temperatuur stijgt zienderogen. Hieronder een foto waarvan ik me nog steeds afvraag wie 'em getrokken heeft... 's Avonds 2 uur op zoek geweest naar eten. blijkt dat alle wegrestaurants ook ten zuiden van madrid druk bezocht worden door alle locals als uitgangskot. En t is de vooravond van 1 mei, dus pokkedruk. We eindigen in een duistere cafetería, rokerig en vol, maar snel. We schrokken een groot stuk tortilla naar binnen en gaan buiten wat bij-ademen. 2 uur later rommelt de maag en zijn orale en anale problemen mijn deel. Good food here.
Heel relaxt onderweg in Frankrijk. Péage is klasse 2, vrachtwagen zeg maar, of zowat het drievoud van categorie 1. We gebruiken dan ook aangepaste parkeerplaatsen, maar voelen ons klein tussen de zware vracht. Onderweg geen Franse wc's, maar wel zonder bril, wat me noopt tot rechtstaande grote boodschappen, die niet altijd goed gemikt zijn. Geen details.
Maandag was laatste werkdag in Gent. Nog behoorlijk druk, want zoals altijd wordt alles op de laatste knip geregeld. 's Middags taartbuffet gepland voor de collega's, vind maar es taart op een maandagmiddag als alle patissiers dicht zijn. 's Avonds gepland tegen 22U te vertrekken, uiteindelijk was t 02u wat een onverhoopt succes was. Irma, de huiskater, heel droef , maar trouw op post om ons uit te zwaaien, met linkerpoot. Ook een fotoke van de lichte vracht waarmee we vertrokken. Gelukkig een diesel...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
, maar trouw op post om ons uit te zwaaien, met linkerpoot. Ook een fotoke van de lichte vracht waarmee we vertrokken. Gelukkig een diesel...
