We bezoeken "Capo D' Espichel". stijle afgronden een woeste klif met vuurtoren en een schitterend uitzicht verderop een verlaten, griezelig pelgrimsoord met klooster en kerk een stevig windje We doen een "gemarkeerde" wandeling bovenop het klif op zoek aar afdrukken van Dino,s, vreemde jongens die Portu's, een schone pijl aan het begin maar dan is het raden naar de richting op elke splitsing die we tegen komen. Geen Dino voeten gevonden dus op het eerste zicht en besluiten te piknikken. Niet echt zoals in de Libelle maar met 2 pistolets, 2 kirikaasjes, 3 schellen salami en 3 bananen. Blijkt toch ruim voldoende. Pat wil perse die afdrukken vinden en verdwijnt regelmatig achter rotsen en struiken tot we hem horem roepen:yes gevonden. Niet echt goed te zien tenzij je graag in de afgrond duikt en besluiten van ver een foto te nemen: kids teleurgesteld: waar zijn die dinovoeten nu? Hier op de foto!
Het leven buiten went en doet onze kinderen ongelogelijk ETEN, durf bijna WRETEN zeggen: Geen gemor, geen gemaar alle hapjes gaan snel de mondjes binnen. Ik gooi hier bijna geen eten weg: al de potjes worden zorgvuldig opgepeuzeld, Eva vecht voor het laatste stukje komkommer, Max wil de laatste tomaat. Eigenlijk moet ik niet verwonderd zijn want hoe dat die twee hier rondkrossen is niet te onderschatten, ze hebben altijd wel iets interessant gezien,............ achter de hoek en rennen en rennen en staan dan even gehurkt met een stokje te keuteren in weet ik wat. Nu begrijp ik waarom dat ze thuis soms onze living afbreken, energie teveel moet uit gelaten worden, ........op tijd!!!!
Slapen ook al zoiets, onze patatten van 21u tot 9u, dan weer "Crocs" aan en buitenlaten die rakkers.
Tot de volgende want mijn euros vliegen hier de deur uit! Dag beste vrienden en bedankt voor jullie berichtjes! Inge en Co
Hier geen Belg te bespeuren, alleen gepensioneerde Nederlanders en Engelsen maar geen landgenoten. Soit, waar hebben we allemaal al gezeten ondertussen? Moet even goed nadenken want we zijn helemaal in een Portugees ritme ondergedompeld en we weten tegenwoordig amper de dag laat staan de juiste datum. Heerlijk is dat en het is lang geleden dat we zo relaxt waren. We zitten nu in de Algarve en citeer Eva:" Hoe kan dat nu? We zitten helemaal beneden en het is hier nog geen goei weer?" Neen inderdaad het blijft hier wisselvallig maar als de zon door de wolken piept dan is het lekker warm en zomers, maar hebben gisteren dus ook weer een sortbui moeten trotseren en zagen de voortent van onze onderbuur onderlopen. Bij ons alles onder controle onze voortent houdt goed stand: goei gerief! Onze vorige ontdekkingen situeren zich 50 km boven Lissabon (Ericeira), 50 km onder Lissabon (Aldeio Do Meco)en uiteindelijk hebben we ook in Lissabon gezeten.
Boven Lissabon verbleven we aan de kust in Ericeira, vanuit deze camping hebben we Sintra bezocht waar je wondermooie villa's kan vinden alsook een sprookjesachtig kasteel in geel en rood. We bezoeken het Paleis (Palacio Da Pena) en de kids zijn onder de indruk. Max vraagt voortdurend waarde koning is, het blijkt niet tot hem door te dringen dat deze al lang naar de eeuwige jachtvelden is verhuisd. Omdat hij blijft aandringen zeg ik hem dat hij misschien in de badkamer is, als de vorst zich ook niet in het bad bevindt, is hij misschien in de keuken een boke choco eten, enzovoort tot we weer buiten zijn. Eva zweeft door de vorstelijke kamers en is betoverd door de pracht en praal. In Ericeira zelf kan je een kleine haven ontdekken (SGS is hier niet te bespeuren) waar de boten met een kraan uit het water worden getrokken omwille van de rotsachtig kust, spectaculair om te zien, een tractor brengt de boot naar zijn "parkeerplek" waar de vis gesorteerd wordt op grootte. Ik vraag me af of er hier iemamd ooit de visquota controleert. De geur is indringend en ons Eva wordt er groen van dus we slenteren verder door de kleine steegjes. We zoeken de dag nadien een strand op dat tussen de rosten verscholen ligt, heerlijk uit de wind liggen we te zomeren. Eva ligt binnen de kortste keren in een natuurlijk peuterbad te dobberen dat vol algen drijft maar vindt dit geen enkel probleem en maakt er soep van. Max harkt miniputjes bij de vleet en waakt over mijn veiligheid als ik er tussen loop:" Let wel op voor die put daar, hoor mama"
Hoe zit dat met het neuze teute breut? De broodjes hier hebben 2 teuten die gretig door onze kinderen worden afgebeten, algauw worden de broodjes toepasselijk benoemd.
PS de foto's blijven we schuldig het lukt niet om ons toestel aan de computers te schakelen. Boa Dia
