Kids liggen erin. Eva roept me nog na, ik spits mijn oren: ze huilt!! Ik neem de trap met twee treden in 1 keer, probeer de treden zacht te raken en ben snel boven. Dikke tranen over haar bolle rode wangen. "Mama, ik ben zo bang van dat geluidje dat ik hoor!" "Eva, lieve schat dat zijn de belletjes lucht in het warme water die spelen en tikken tegen de chauffage, daar hoef je niet bang van te zijn!" "Oke, wil je het toch weg doen, mams?" "Ja hoor" Kraan is toe. Geluiden die ons kleine pruts niet kan plaatsen maken haar bang, ze is ermee geboren, als kleine baby konden haar bange oogjes zoeken in het rond als er onverklaarbare geluiden opdoken. Troost helpt altijd, nu ook, ze is rustig.
Max is guitig deze avond, we hebben een gesprek terwijl ik op het toilet en hij op zijn potje zit, we kijken mekaar recht aan. "Mama als ik groot ben",... Hij steekt zijn kleine hand in de lucht zo hoog hij rijken kan wat naar achteren gebogen zodat hij zijn evenwicht weer moet zoeken en gaat dan verder: "zo groot hé, dan ga ik met je trouwen" Ik vraag hem wat papa er zal van vinden. Dat is geregeld: hij mag zich verkleden en thuis blijven terwijl wij naar het feest gaan. Misschien mag hij ook komen maar Eva moet na het feest dan wel bij Oma gaan wonen!! Eva vangt een deel van het gesprek op, hoort haar naam en protesteert hevig, ik zeg dat we allemaal samen blijven, altijd!
Een verhaaltje bedaart de gemoederen: De kamerdeur ging open en mevrouw Helderder kwam binnen met een kop soep op een blad,......................
