"Ik dacht dat dat niet mocht!". Max zweept met zijn voet het gevallen blauwe kussen in rondjes op de grond. "Dat dacht ik ook!"zeg ik met strenge ondertoon. Het blauwe kussen belandt met een zwier weer op de zetel! Het is maar moeilijk te begrijpen dat enkel de streepjes kussens uitleef-speel-kussens zijn en de anderen niet. Ik blijf volhouden, de aanhouder wint, meen ik te begrijpen.
Het is een gezellige kerst dit jaar: een mooie kerstboom, lichtjes die fonkelen, een nieuw cdeetje dat speelt, de energie volle drommels die op reis gaan achter de zetel in hun pyjama met ongewassen handjes en plakke-snottebellen op hun gezicht,... Winter (onze poes) heeft de geknutselde kerststal van Max aangeslagen als dutjes-plek, de WC-rol Maria Jozef en baby Jezus vermorzeld onder zijn dikke winterpels, het schijnt haar niet te hinderen, ze ronkt zelfs wat.
De kerstliedjes zijn in trek, Eva zingt: "Er is een kindeke geboren op aard, er is een kindeke geboren op aard, 't is er gekomen voor ons allemaal, 't is er gekomen voor ons allemaal." Waarop ze vervolledigd: behalve voor de pikkedieven, hé mama?" 'K weet het niet zeker, vast niet of toch misschien "especially for those?" Het blijft een open vraag, daar zal ik later eens over nadenken. Max wil ook zingen: "Jongens, meisjes aan de kant want hier komt de olifant, grote voeten, grote oren en een lange slurf vanvoren!"
We zouden ons dierentuin abonnement weer eens moeten vernieuwen,.............
