Hier zitten ze dan in Portugal. Nu al? Inderdaad de regen heeft ons uit Spanje verdreven, we werden stillaan doorweekt alsook onze kleren, voortent, handdoeken enz. Toch hebben we in Frankrijk kunnen genieten van heel mooi weer, de kids hebben op de eerste camping hun langverwachte waterspelletjes eindelijk kunnen botvieren! De emmertjes, pottekes en andere plastieken rommel werd uitgepakt en gevuld. Alles lag in het rond ook eentje op de weg. Toen de Britse buur de camping kwam opgereden reed die dwars over Eva's emmer en was in duizend stukken. Die kerel zei zelfs geen sorry en Eva vond het ongehoord.We hebben haar moeten tegenhouden. En dan plots verandert de tijd: er is tijd, tijd voor uitgebreid te knuffelen, tikkertje, kleine naaiklusjes, zomaar wat lopen in rondjes, gibberen met de pa, porto drinken van Anne (de fles is al op, dat heeft reuze gesmaakt, merci he) Dan naar de zee, een kampplaats onder de dennenbomen waar het heerlijk geurt.Op het goudgele strand worden putten gegraven, burchten gebouwd en moet ik zandkoekjes eten bij de vleet. We duiken (behalve de Pat) het zwembad in, Eva oefent haar zwembewegingen en Max plonst wat, de Pat staat te gillen van de spetters die te dicht in zijn buurt komen. Op weg naar Spanje heeft Eva het te warm en iedereen heeft het geweten, Max zit rustig te prutsen met zijn auto's, dino's en tut op zijn dekentje. Eva daarintegen is 1 brok energie en bestookt ons met vragen over Sinterklaas als we de grens met Spanje overrijden: Gaan we Sinterklaas zoeken? Bestaat die altijd al? Gaat die nooit dood? Blijft die dan alleen achter als wij er nt meer zijn? Waarom is die anders dan wij? Uiteindelijk vraagt Max waar zwarte piet is. We logeren op een mooie camping in Aranatz, vlak bij een natuurgebied. De omgeving is prachtig maar mistig: We toeren wat rond in de omgeving en bezoeken een middeleeuws dorpje en een klooster tussen de rotsen. Het klooster is verlaten maar kunnen toch gewoon binnenwandelen en moeten ons zelf een ticket kopen: 1 euro. We maken een wandeling in een oud eikenbos en komen plots uit het niets een loslopend paard tegen! Dat beest staat ons aan te kijken dan duikt er een oude man met sigaar op, het paard wacht duidelijk op hem, ze lopen samen verder: vreemd. We zingen een liedje onderweg om de kids wat te motiveren en om het tempo toch wat op te drijven: (melodie in een klein stationetje) Ik ben de auto en Max het caravannetje wij rijden samen door het oude eikenbos zie daar een paardje een man met een sigaartje akke akke tuut tuut weg zijn wij
