Zon op mijnen bol. Fijn lekker warm een beetje slapen gapen en dan plots zweten geplooid voorhoofd piepende oogjes zon op mijnen bol om nadien naar schaduw te kunnen verlangen
Zo is't nooit goe. Altijd is dat zo. Hebben we het een dan willen we het ander. Wat het ander dan precies is, kunnen we niet zeggen en benoemen. Hoe komt dat? Wat maakt het dat we zo zijn? Wat zit erachter? Heeft het nut? Is het een overlevingsinstinct om de aarde te kunnen blijven bewonen? Om zolang mogelijk hier te blijven? Is dat wat er op het programma staat? Verandering Dat alles altijd moet veranderen? En wist je dat wij daar eigenlijk niet tegen kunnen?
Lieve schat in de jungle: waar heb je de maaltijdcheques gelegd?
Niet dat deze vraag je onmiddellijk zal bezorgen maar toch waar heb je ze opgeborgen? Niet dat jij deze nuttigen kan waar jij nu bent want daar beschimmelen ze ter plekke, veranderen de-in-de-supermarkt-in-te wisselen-eet-bonnen in verfrommelde, nattige aan elkaar klevende nietsnutten. Niets nuttig in de jungle maaltijdcheques, niets nuttig want de jungle quick moet nog uitgevonden worden. Zouden jullie als echte "jungelaars" nu al trek hebben in een vettige ha(r)mburger met nepfrietjes in mayo gedopt? Loopt het water jullie in de mond of zijn jullie ziek en draait de wereld rond jullie maag? Misschien liggen jullie met 40 graden toch onder een dekentje te kermen van de krampen met onaangename dampen als gevolg? (kleine herinnering: krampen = buscopan!) Of misschien ook niet en eten jullie gewoon gestoomde brulaap met een sausje van bananenspijs? Wie weet het? Ik niet, ik hier in de wereld van straten in steen in de Van Putlei waar maaltijdcheques handig zijn.
Lei met put? zonder put van put van meneer Put
Lei van mij van hen in klei in steen te been
Lei van jou in de kou in de zon met de brom met de fiets in de put in de Van Putlei
