Hier geen Belg te bespeuren, alleen gepensioneerde Nederlanders en Engelsen maar geen landgenoten. Soit, waar hebben we allemaal al gezeten ondertussen? Moet even goed nadenken want we zijn helemaal in een Portugees ritme ondergedompeld en we weten tegenwoordig amper de dag laat staan de juiste datum. Heerlijk is dat en het is lang geleden dat we zo relaxt waren. We zitten nu in de Algarve en citeer Eva:" Hoe kan dat nu? We zitten helemaal beneden en het is hier nog geen goei weer?" Neen inderdaad het blijft hier wisselvallig maar als de zon door de wolken piept dan is het lekker warm en zomers, maar hebben gisteren dus ook weer een sortbui moeten trotseren en zagen de voortent van onze onderbuur onderlopen. Bij ons alles onder controle onze voortent houdt goed stand: goei gerief! Onze vorige ontdekkingen situeren zich 50 km boven Lissabon (Ericeira), 50 km onder Lissabon (Aldeio Do Meco)en uiteindelijk hebben we ook in Lissabon gezeten.
Boven Lissabon verbleven we aan de kust in Ericeira, vanuit deze camping hebben we Sintra bezocht waar je wondermooie villa's kan vinden alsook een sprookjesachtig kasteel in geel en rood. We bezoeken het Paleis (Palacio Da Pena) en de kids zijn onder de indruk. Max vraagt voortdurend waarde koning is, het blijkt niet tot hem door te dringen dat deze al lang naar de eeuwige jachtvelden is verhuisd. Omdat hij blijft aandringen zeg ik hem dat hij misschien in de badkamer is, als de vorst zich ook niet in het bad bevindt, is hij misschien in de keuken een boke choco eten, enzovoort tot we weer buiten zijn. Eva zweeft door de vorstelijke kamers en is betoverd door de pracht en praal. In Ericeira zelf kan je een kleine haven ontdekken (SGS is hier niet te bespeuren) waar de boten met een kraan uit het water worden getrokken omwille van de rotsachtig kust, spectaculair om te zien, een tractor brengt de boot naar zijn "parkeerplek" waar de vis gesorteerd wordt op grootte. Ik vraag me af of er hier iemamd ooit de visquota controleert. De geur is indringend en ons Eva wordt er groen van dus we slenteren verder door de kleine steegjes. We zoeken de dag nadien een strand op dat tussen de rosten verscholen ligt, heerlijk uit de wind liggen we te zomeren. Eva ligt binnen de kortste keren in een natuurlijk peuterbad te dobberen dat vol algen drijft maar vindt dit geen enkel probleem en maakt er soep van. Max harkt miniputjes bij de vleet en waakt over mijn veiligheid als ik er tussen loop:" Let wel op voor die put daar, hoor mama"
Hoe zit dat met het neuze teute breut? De broodjes hier hebben 2 teuten die gretig door onze kinderen worden afgebeten, algauw worden de broodjes toepasselijk benoemd.
PS de foto's blijven we schuldig het lukt niet om ons toestel aan de computers te schakelen. Boa Dia
Hier zitten ze dan in Portugal. Nu al? Inderdaad de regen heeft ons uit Spanje verdreven, we werden stillaan doorweekt alsook onze kleren, voortent, handdoeken enz. Toch hebben we in Frankrijk kunnen genieten van heel mooi weer, de kids hebben op de eerste camping hun langverwachte waterspelletjes eindelijk kunnen botvieren! De emmertjes, pottekes en andere plastieken rommel werd uitgepakt en gevuld. Alles lag in het rond ook eentje op de weg. Toen de Britse buur de camping kwam opgereden reed die dwars over Eva's emmer en was in duizend stukken. Die kerel zei zelfs geen sorry en Eva vond het ongehoord.We hebben haar moeten tegenhouden. En dan plots verandert de tijd: er is tijd, tijd voor uitgebreid te knuffelen, tikkertje, kleine naaiklusjes, zomaar wat lopen in rondjes, gibberen met de pa, porto drinken van Anne (de fles is al op, dat heeft reuze gesmaakt, merci he) Dan naar de zee, een kampplaats onder de dennenbomen waar het heerlijk geurt.Op het goudgele strand worden putten gegraven, burchten gebouwd en moet ik zandkoekjes eten bij de vleet. We duiken (behalve de Pat) het zwembad in, Eva oefent haar zwembewegingen en Max plonst wat, de Pat staat te gillen van de spetters die te dicht in zijn buurt komen. Op weg naar Spanje heeft Eva het te warm en iedereen heeft het geweten, Max zit rustig te prutsen met zijn auto's, dino's en tut op zijn dekentje. Eva daarintegen is 1 brok energie en bestookt ons met vragen over Sinterklaas als we de grens met Spanje overrijden: Gaan we Sinterklaas zoeken? Bestaat die altijd al? Gaat die nooit dood? Blijft die dan alleen achter als wij er nt meer zijn? Waarom is die anders dan wij? Uiteindelijk vraagt Max waar zwarte piet is. We logeren op een mooie camping in Aranatz, vlak bij een natuurgebied. De omgeving is prachtig maar mistig: We toeren wat rond in de omgeving en bezoeken een middeleeuws dorpje en een klooster tussen de rotsen. Het klooster is verlaten maar kunnen toch gewoon binnenwandelen en moeten ons zelf een ticket kopen: 1 euro. We maken een wandeling in een oud eikenbos en komen plots uit het niets een loslopend paard tegen! Dat beest staat ons aan te kijken dan duikt er een oude man met sigaar op, het paard wacht duidelijk op hem, ze lopen samen verder: vreemd. We zingen een liedje onderweg om de kids wat te motiveren en om het tempo toch wat op te drijven: (melodie in een klein stationetje) Ik ben de auto en Max het caravannetje wij rijden samen door het oude eikenbos zie daar een paardje een man met een sigaartje akke akke tuut tuut weg zijn wij
Kindjes naar de poepoe (=moe van de pa) wasmachine draait of zou toch moeten (soms in staking) rommel in de gang stofzuiger in de weg trap op, trap af cif is op dweil versleten kindjes terug, maken onmiddellijk kampen op verkeerde plaatsen kindjes in bed dan, zonder verhaaltje ons mamskidoedie leren e-mailen (amai m'n voeten, maar is op weg om het world wide web te betreden) = INPAKSTRESS Wat is dat "inpakstress", hoe is het mogelijk dat zoiets bestaat, stressen om te ontstressen??? Hoeveel T-shirts heb ik echt nodig, neem ik deze trui of toch die blauwe, kan ik 10 boeken uitlezen op 3 maanden of koop ik een ander in Marokko. Wie zal er diaree krijgen en hoelang? Teveel vragen en nog zoveel te doen,..................... .
Het bericht dat we drie maanden erop uit trekken verspreidt zich en mensen spreken ons aan: "dat jullie dat durven" "gelijk heb je, het is nu dat je zoiets moet doen" "dat heb ik ook altijd wel willen doen" "wanneer vertrekken jullie?"
Sommigen kijken verwonderd, anderen ongerust, anderen zien het nut er niet van in maar de meesten zijn enthousiast en wensen ons vanalles:
Ik moest plots aan je denken, weldra is het 1 mei en dan vertrekken jullie voor een lange tijd! Ik wens jullie van harte een tof en rijkelijk avontuur.
Anders alvast veel plezier en een fantastische reis gewenst!!!
Desondanks wens ik jou en de familie HEEL VEEL plezier en een behouden terugkomst. Geniet er van. Het zal een ervaring zijn die je ongetwijfeld zal bijblijven.
ik wil alvast zeggen voor je trip : GENIET- GENIET -GENIET !!!!
We verwachten je dan terug na de zomer, vol van energie
je moet me beloven
DAT JE NOG TERUG KOMT
kijk goed uit veel plezier en tot sinas
So enjoy, relax, get a tan, eat a lot of exotic food, travel, stay healthy, recharge your batteries and GET BACK!!!!! Out of sight is not out of mind
uw vertrek komt nu wel heel dichtbij, al zenuwachtig?
Nog 2 weken en we zijn weg, nous sommes chemin, voor drie maanden naar het warme zuiden met ons gezin!
De voorbereidingen voor onze reis zijn volop bezig: caravan poetsen, paspoorten in orde brengen, verzekering afsluiten, lijstjes maken met spullen die we zeker niet mogen vergeten, ... en de route plannen!!!!
Dat laatste nt teveel want het moet vooral een ik-cruise-erop-los-reis worden: is het hier leuk, dan blijven we, niet leuk verder bollen, is de boodschap!!
ook Max en Eva maken volop plannen voor de grote vakantie, hier alvast een lijstje met wat ze allemaal gaan doen:
nootjes rapen heel veel zwemmen schupppen chocola eten in ons caravannetje en en en en en en en en,.......... slapen in te tent slijksoep en stenensoep maken naar de speeltuin gaan zonder crocs op de trampoline springtouwen (Max kan da heel hard) met zand spelen
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
