Ik had zo van een mooie nazomer gedroomd, zo eentje waar je verbaasd naar zit te kijken, eentje waar je verwonderd zit in te fantaseren met de zon op je warme hoofd en een gestreeld zuchtje wind.
Een nazomer als een fijne vriend waarmee je over de markt loopt, zo eentje die de aardbeien lekker doen smaken ook al zijn de topdagen voor deze vruchtjes alweer voorbij.
Er is geen ontkomen aan en de herfst is er, stilaan laten ze weten dat de bomen gaan rusten in hun blootje van hout en stilstaand sap in hun wortelen en houtige kanalen.
