maandagavond was het zover, de moment waar dak express
ni over had nagedacht. Ik was weer eens zwaar aant gamen me ne vette beat op
den achtergrond toen ik plots uit men droomwereld vol shotguns en granaten werd
gehaald door het verschrikkelijke geluid van onze antieke deurbel. k riep naar
ons ma da zij moest opendoen omdak druk bezig was voort school en liet me
verder ni afleide. Maar het duurde ni lang voor dak haar hoorde brullen als
nooit te voor: Caaaaarloooooos! MAAKT DAGE BENEDE ZIJ!
Kdacht daze weer is ging zeveren over men vuile sokken
of kruimels in de zetel, over een leeg pak koeke in de kast of een
chocoladevlek op haar lelijke kussens. k maakte me ni al te veel zorgen, zette
men spel op pauze en slofte naar beneden. Wanneer k de deur van de living open
deed wist ik ni wak zag. Der zat ne vent in onze zetel, en twas ni Simon, die
opgeblazen dikke nek van ons moeder.. ik knipperde efkes me men ogen want dees
kon echt ni waar zijn, tussen de kruimels en vuile sokken van een paar weken oud
zat dezelfde vent dak een week eerder had uitgescholde en ne stamp op zen
schenen had gegeven. Ja, ge leest het goe, de vader van Lola was bij mij thuis.
Thuis, de enige plek waar dak dacht veilig te zijn voor da opdringerig serpent
da er binnen dit in een paar maanden als een nijlpaard ging uitzien en mij daar
de schuld van wilde geven.
Ik wist ni wa zeggen maar da was ook ni nodig, tusse ons
moeder haar gebrul was toch geen speld te krijge. k heb er eigelijk ook ni
echt veel van verstaan, ze heeft wa probleme me articuleren als ze kwaad is. k
probeerde hier en daar wa woorden op te vange: condoom, verantwoordelijkheid,
hoe kunde nu zo lomp zijn, razend en huisarrest. Maar haar woorden vervaagden
nog meer toen ze me een afbeelding van de eerste echografie onder mijn neus
stak. Het leek eerlijk gezegd meer op 1 van de colavlekken op mijne matras dan
op nen baby maar gynaecologen zijn dan ook de enige wezens op deze wereld da
ook maar iets uit zon beeld kunnen afleiden.
Carlos! Hey, hebde der niks op te zeggen ofwa? ik
schrok op en stotterde.. euhm, euhm,.. ja kweet ni.. Toen ik vertelde da ik mij
der niks meer van kon herinneren keken ze mij allebei enorm ongelovend aan. En toch
was t de waarheid! Ik zal ni gelove da ik der voor iets tussen zit voor da
bewezen is da die colavlek van door mijn gesmos komt. Ik kreeg uiteindelijk dan
toch mijn goesting en volgende week laten we de nodige testen uitvoeren, ik hou
jullie op de hoogte.
Na da Marc (zo noemt die mens dus blijkbaar) buiten was
hebk nog ne laatste preek van ons moeder gekregen over condooms en SOAs en
daarna kon ik eindelijk terug naar mijn kamer. Kwas blij dak terug was, khad
men spel al zo lang in de steek gelaten. Toen ik mij juist terug vol overgave
op call of Duty wilde storten schoot me opeens iets te binnen. Oh nee, wa zou
Marjolein hiervan zeggen? nu zal ze me zeker nimeer wille, wie wilt er nu ne
vriend van 17 me ne kleine!
Ik rommelde in menne vuilbak en erges onder de lege
pakke chips en dinokoeken vond ik em trg, mijne gsm. Khad em vorige week uit
frustratie weggegooid toen Lola mij constant bleef bellen. K deed wa speeksel
op mijne vinger, maakte men scherm chocolade-vrij en startte hem opnieuw op. Ik
toetste het nummer van Marjolein in en belde haar op, ik moest ni lang wachten
voor dak haar stem hoorde. Ik zei dak in de problemen zat en haar moest
spreken. Ze antwoordde da ze onmiddellijk kwam en hoe ze reageerde vertel ik
jullie volgende keer.
