Neonlichten, luide muziek, dansende
mensen en heel veel drank. Waar was ik beland? Iedereen leek zo blij, zo vrij
van al zijn zorgen. Hier zou ik wel dagenlang kunnen blijven. Iemand al iets
drinken?, hoorde ik vanuit de verte. Ik kon niet reageren, ik was sprakeloos.
Dit had ik nog nooit gezien in heel mijn leven. Carlos, moete gij iets drinken?
Carlos, hallo! Moete gij iets drinken?, vroeg Louis ongeduldig aan mij. Euh..
ja, cola ofzo?, antwoordde ik. Daarvoor zijn we ni naar hier gekomen hé! Pakt
maar een pintje, net zoals de rest van ons!, dwong Junior aan. Ik kon niet
anders dan daarop ingaan.
Na een paar drankjes voelde ik me
toch lichtjes in mijn hoofd. Tijd dus om een poging te wagen op de dansvloer.
Dansen kon ik niet echt, maar ik probeerde toch te bewegen op het ritme van de
muziek. Op een gegeven moment kwamen een paar mensen bij ons staan die ik niet
kende. Hun namen herinner ik mij niet meer, waarschijnlijk had ik al te veel
gedronken. Er was een meisje dat meteen oogcontact met me probeerde te maken.
Ze had blond kapotgestijld haar, een bruin gezicht (maar witte handen) en
borsten die te groot waren om in haar topje te passen. Ze was duidelijk
geïnteresseerd in mij, maar ik niet echt in haar. Omdat ze de hele avond bij
ons bleef staan, begon ik maar met haar te praten. Veel zinnigs had ze niet te
vertellen, het ging van OMG, check die haar kleren! naar Ik ben zo zat dat
ik niet meer weet wat mijn linker- of rechterborst is!. Alsof ze dat had
geweten in nuchtere toestand.
Het eerstvolgende dat ik me herinner
is het wakker worden in een roze kamer, op een roos bed, naast hetzelfde
meisje. Was ik nu ontmaagd door dit meisje? Ik herinner mij er niets meer van.
Ik keek onder de lakens en zag dat geen van ons beide kleren aanhad. Ik sprong
uit het bed, zocht mijn kleren bij elkaar en rende zo snel mogelijk weg. Op de
terugweg naar huis probeerde ik me te herinneren wat er die nacht gebeurd was,
maar het lukte me niet.
Ik was bijna thuis toen ik een
onverwacht telefoontje kreeg van Marjolein. Ze belde me om te zeggen dat het
haar spijt en dat ze niet zo had mogen reageren. Ik wist niet wat ik moest
antwoorden, dus ik zei dat ik er even over moest nadenken. Wat moest ik nu
doen? Ik kon kiezen voor misschien wel de liefde van mijn leven, of genieten
van mijn populariteit. Mijn voorkeur ging uit naar de magere, mooie en
populaire Carlos, de nieuwe Carlos. Ik wou nooit meer de oude Carlos zijn, dik
zijn is verleden tijd.
