Invictus vertelt het inspirerende en waargebeurde verhaal van hoe Nelson Mandela samen met de kapitein van het rugbyteam van Zuid-Afrika, François Pienaar de krachten bundelde om hun land te verenigen. De nieuw verkozen president Mandela kent zijn volk dat racistisch en economisch verdeeld is in de nasleep van de apartheid. Erin gelovend dat hij zijn volk bij elkaar kan brengen via de universele taal van sport, roept Mandela het Zuid-Afrikaanse underdog rugby team op op het moment dat deze een onwaarschijnlijke run doet naar het Wereldkampioenschap van 1995.
Ik kan niet meteen zeggen dat dit een slechte film is, laat ik het er bij houden dat het gewoon mijn stijl niet is.
Mark Whitacre: When polar bears hunt, they crouch down by a hole in the ice and wait for a seal to pop up. They keep one paw over their nose so that they blend in, because they've got those black noses. They'd blend in perfectly if not for the nose. So the question is, how do they know their noses are black? From looking at other polar bears? Do they see their reflections in the water and think, "I'd be invisible if not for that." That seems like a lot of thinking for a bear.
Mark Whitacre heeft een bliksemcarrière opgebouwd bij Archer Daniels Midland (ADM), een gigant in de agrarische industrie. Hij besluit opeens informant te worden om zo promotie op te strijken. Maar voordat al dat moois in zijn schoot kan worden geworpen, heeft de FBI bewijzen nodig. Whitacre vindt het geen enkel probleem om een zendertje en een verborgen bandrecorder in zijn aktetas te dragen. Hij voelt zich meteen een soort geheim agent. Helaas voor de FBI is hun spion niet zo openhartig geweest over zijn eigen gegraai in de bedrijfskas. Het gedraai van Whitacre frustreert de agenten en dreigt de ondergang te worden van hun zaak tegen ADM. Bovendien blijkt het bijna onmogelijk om de ware feiten en de wilde fantasieën van Whitacre uit elkaar te houden.
Steven Soderbergh stelt zelden teleur. En ook deze film is weer schitterend. Verrassend, onvoorspelbaar en altijd even aangenaam om naar te kijken. Een absolute aanrader.
Wanneer Larry Daley met enige tegenzin een baan als nachtbewaker in het Historisch Museum aanneemt, ontdekt hij al snel dat hij wel eens een cruciale rol in de wereldgeschiedenis kan gaan spelen. 's Nachts gebeuren er in het museum wel heel eigenaardige dingen... alles en iedereen komt tot leven! Met de waarschuwende woorden 'kaat niets binnen of buiten' in het achterhoofd en met de hulp van het beeld van president Roosevelt probeert Larry de vechtende Romaanse gladiatoren en Amerikaanse cowboys te verzoenen en uit de klauwen te blijven van de rondrennende T-Rex. Kan Larry het museum de baas?
Het valt niet vaak voor, maar ik vond de sequel beter dan deze film. De dialogen zijn minder scherp en snel, en het verhaal zelf heeft ook veel minder inhoud. Maar toch is het nog een redelijk onderhoudende familiefilm. Als deze films in dezelfde lijn blijven verder gaan, kijk ik toch wel een beetje uit naar het derde deel.
Therapist #2: It's like a little kid gets a puppy for the first time, just hugs it so much, snaps it's neck. It's puppy cradle death syndrome. All that love is gonna snap that puppy.
Deze romantische comedy vertelt het verhaal van vier stellen die met elkaar op vakantie gaan naar een tropisch eiland. Terwijl één van deze stellen hier is om aan hun huwelijk te werken, houdt de rest zich vooral bezig met zonnen en feesten. Maar dan blijkt dat deze vakantie inclusief groepstherapie is geboekt, en komen er bij ieder stel steeds meer relationele problemen aan het licht...
Slechts een paar woorden voor deze: flauw, tijdverlies. Moet ik nog meer zeggen?
Als de vrouw van Larry een scheiding aanvraagt omdat ze verliefd is geworden op een wat stabielere collega, valt zijn leven uit elkaar. Hij heeft een werkloze, gehandicapte broer die het huis niet wil verlaten, zijn kinderen spenderen bakken met geld en komen regelmatig in de problemen. Tenslotte kan hij eigenlijk alleen maar kijken naar zijn mooie buurvrouw die regelmatig naakt in de achtertuin ligt te zonnen. Hij probeert met hulp van de Joodse kerk te veranderen in een wat serieuzere man, in de hoop dat zijn vrouw Judith bij hem terugkeert zodat alles weer bij het oude wordt.
Ik weet het niet zo goed met deze. Grappig kon ik hem niet noemen. Na een tijdje kreeg ik serieus medelijden met het hoofdpersonage. Slecht kan ik de film echter ook niet noemen, maar helemaal snappen doe ik hem precies toch niet. Laat ik de beoordeling deze keer dus maar veilig in het midden houden.
Mr. en Mrs. Fox hebben een idyllisch leven samen met hun zoon Ash en hun jonge neefje Kristofferson , dat bij hen logeert. Na twaalf jaar te hebben genoten van een rustig familieleven, brengt het gezapige bestaan het wilde dier in Mr. Fox naar boven. Hij haalt al gauw weer zijn oude streken uit als stiekeme kippendief. Hierdoor brengt hij niet alleen zijn geliefde gezinnetje, maar ook de gehele dierengemeenschap in gevaar. Ze verbergen zich onder de grond met genoeg voedsel om het een tijdje uit te houden en smeden een strijdplan tegen de kwaadaardige boeren Boggis, Bunce en Bean, die vastbesloten zijn de roekeloze, fantastische Mr. Fox in de kraag te grijpen...
Zeer koddige, leuke animatiefilm voor het hele gezin.
Jane is moeder van drie volwassen kinderen, ze heeft een goedlopend restaurant in Santa Barbara, en heeft na tien jaar gescheiden te zijn - een vriendschappelijke relatie met haar ex-man, advocaat Jake. Maar wanneer Jane en Jake de stad uit zijn omdat hun zoon afstudeert, worden de zaken gecompliceerd. Een onschuldig etentje wordt iets onvoorstelbaars een verhouding. Nu Jake hertrouwd is met de veel jongere Agness, is Jane ineens de andere vrouw. Architect Adam, die is ingehuurd om Janes keuken te verbouwen, raakt betrokken bij hun hernieuwde romance. Adam komt zelf net bij van een echtscheiding en valt voor Jane. Maar hij beseft al gauw dat hij deel uitmaakt van een liefdesdriehoek. Moeten Jane en Jake verdergaan met hun levens, of is ware liefde de tweede keer mooier?
Onderhoudend filmpje, niet direct de slechtste in zijn genre, niet volledig voorspelbaar en niet té melig. Al bij al best ok.
