Toegegeven het is niet mijn sterkste kant. Voor de filmschool moesten we een documentaire maken. Opzet was dat elke student als chinese vrijwilliger een verhaal moest vertellen. Uit deze verhalen moesten we onze inspiratie putten. Iemand raakte in zijn verhaal even aan de bouw van een ziekenhuis. Dit bracht me op het idee om een bezoekje te brengen aan een bouwwerf. Typisch bij deze werken is dat er steeds een aantal (voornamelijk) mannen de werken van achter de hekken gade slaan. Ik besloot om even een kijkje te gaan nemen. De opnames zijn gedraaid in Turnhout bij de aanleg van de ondergrondse parking voor de Kuub (naast de Warande)
Het filmpje is gedraaid met een kleine sony handycam en hiermee is ook het geluid opgenomen. Door het storende lawaai van de werken is het niet altijd even verstaanbaar. En ja, dat ander storend element ben ik dus. Tja, documentaires maken, het is niet iedereen gegeven. Maar het idee was tenminste goed en de mensen bereidwillig om mee te werken.
Vicky en Cristina zijn twee hartsvriendinnen met tegengestelde karakters. Bij Vicky, die verloofd is met een degelijke jongeman, overheerst de rede, terwijl Cristina zich laat leiden door haar gevoelens en voortdurend op zoek is naar nieuwe passies en sexuele ervaringen. Wanneer ze de kans krijgen om de zomer in Barcelona door te brengen, zijn ze allebei dolenthousiast : Vicky wil nog voor haar huwelijk een master behalen, terwijl Cristina na haar laatste liefdesperikelen behoefte heeft aan iets nieuws. Op een avond ontmoeten ze in een kunstgalerij een Spaanse schilder. Juan Antonio is knap, sensueel en verleidelijk en doet hen een nogal ongewoon voorstel Maar die nieuwe vriendschap valt niet in de smaak van Juan Antonios ex-vriendin.
Zeer mooie film die vragen stelt over het geluk. De boodschap is duidelijk: durf te leven, al past het niet altijd in wat de maatschappij voorschrijft. De film is voorbij voor je er erg in hebt en is eigenlijk nooit storend. Het camerawerk is goed, de montages soms schitterend. Voor het vertellen van het verhaal is er gekozen voor een voice over. De enige vraag die ik me stel is: wie vertelt het verhaal eigenlijk? Maar toch is deze onwetendheid niet storend. Ik moet zeggen dat ik niet direct zat te springen om deze te zien, maar hij heeft me aangenaam verrast.
Categorie:in the picture Tags:Vicky,Cristina,Barcelona
09-07-2009
City of Ember
200 jaar geleden bouwde de mens een ondergrondse stad om de mensheid te redden. De bevolking van de stad Ember leeft sinds generaties zorgeloos onder een web van gloeilampen, omringd door ondoordringbare duisternis, zonder kennis van het verleden. Maar de machtige generator dreigt het te begeven en de voorraadplanken raken leeg. De tieners Doon en Lina zijn de enige die zich zorgen schijnen te maken. Wanneer Lina een oude kaart ontdekt die de uitgang toont, begint het moedige duo aan een race tegen de klok. Zullen ze het mysterie van de stad ontraadselen en een uitweg vinden voor het licht voor eeuwig uitgaat?
City of Ember is in mijn ogen een beetje flauw. Om het menselijke ras te redden (van wat?) wordt er een ondergrondse stad gebouwd waarin men 200 jaar kan overleven. Na 200 jaar wordt er een speciale doos geopend met het geheim van de stad. Niemand is echter op de hoogte van dit geheim en niemand lijkt zich ook echt zorgen te maken. Ok, het leven in een ondergrondse wereld, het idee spreekt me niet meteen aan. Maar als je niet anders gewend bent, wat is er dan erg aan? Niemand van de bewoners weet echter dat er boven hun hoofd nog een hele wereld is. En weinigen hebben blijkbaar de behoefte om te ontsnappen. Degenen die toch proberen worden zwaar gestraft. Ik begrijp eigenlijk niet goed waarom het ontsnappen zo zwaar wordt afgestraft. Is het omdat de aarde nog niet klaar is voor het menselijke ras? Waarom de ondergrondse stad juist gebouwd is wordt mij ook niet meteen duidelijk. Er gaan in de stad wel wat geruchten van mislukte ontsnappingspogingen, maar niemand lijkt er zich echt mee bezig te houden. Buiten een stel jongeren die dan uiteindelijk de uitweg vinden. Ze nestelen zich dan ook meteen als de nieuwe Adam en Eva in de groene wereld. Want buiten een kei met een briefje naar beneden gooien doen ze niet veel moeite om de anderen te helpen ontsnappen. Een zeer flauw verhaal dat naar mijn gevoel maar met haken en ogen aan elkaar hangt. Het camerawerk is wel goed, de montage zelden storend. De acteerpretaties zijn naar mijn mening maar matig. De decors vind ik nog ok. Al loopt er af en toe een groot, vies beest door het beeld. Dit moet een mol voorstellen. Persoonlijk vind ik dat ook maar flauw. Er blijkt precies ook maar één mol rond te lopen in heel de stad, en ze is dan nog bijzonder vijandig ook. In het uitvergroten van sommige dieren zie ik eigenlijk het nut niet van in. Ergens verschijnt ook plots een grote mot met een gekwetste vleugel. Voor de rest dienen die dingen nergens toe. Buiten met de mol hebben ze precies een beetje horror en spanning in de film willen brengen. Nog een storend element: Doon krijgt van zijn vader een cadeau. Een vreemd ding waar je niet van weet voor wat het dient. Maar dit kom je ook nooit te weten. Vlak voor de vader van Doon wordt opgepakt brult hij nog vanalles over ding. Je krijgt nog even een glimps ervan te zien, maar Doon laat het ding gewoon liggen. Sorry, maar een lijntje uitgooien en het dan niet binnenhalen vind ik persoonlijk heel erg storend. Ik weet het niet hoor. Uitkijken heb ik gedaan, maar dat was meer voor de setting dan voor de rest. Niet echt de moeite om je tijd aan te besteden.
Doon Harrow: Sul, what are you doing up here? Sul: This thing is jammed stuck. I've gotta free it. Doon Harrow: How do you know that's what you should do? Sul: [pause] It's my job!
Bij het schrijven van bovenstaand scenario was ik reeds in de groene bijbel aan het lezen. De handleiding voor scenaristen was voor mij een leidraad voor het uitwerken van mijn idee. Ik had dus ook nagedacht over mijn premisse. Al kan ik me niet meer zo goed herinneren of ik hem nu voor of na het uitschrijven van mijn scenario heb bedacht, maar hij was er tenminste.
Na een ongeval verandert de verlegen Diego in de stoere Tony T, na onderzoek blijkt dat hij aan het frontaal syndroom lijdt. Hij wordt dan ook de observatiecase bij uitstek voor de neurologe Jana. Diegos omgeving hoopt op een snelle genezing, buiten Diego zelf. Hij voelt zich herboren en de wereld ligt aan zijn voeten. Een zwarte komedie over haantjesgedrag en wangedrag, over liefde en neurologische doortastendheid.
Dirty Mind is toch wel een beetje een speciale film vind ik. Over het algemeen vind ik de film goed. Er zijn maar een paar elementjes die storend overkomen. Het meest storende element is toch wel de korrel die bewust in het beeld gebracht is. Het eigenlijke doel hiervan snap ik niet. Na een tijdje wordt het ook vermoeiend voor de ogen. Het lijkt wel of er constant een leger wriemelende wormen over je scherm kruipen. Van tijd tot tijd verschijnen er ook titels op het scherm zoals 1.de innerlijke man, ergens op het einde, nummer 8 denk ik:8 maanden later enz. Dit vind ik totaal overbodig en zie ook daar het nut niet van in. Het verhaal vind ik een beetje slapjes en niet altijd even realistisch. Wanneer Tony en Cisse in de operatiezaal mogen kijken hoe een hersenoperatie wordt uitgevoerd moet ik toch even de wenkbrauwen fronsen. En ik stel me ook een klein beetje de vraag wie nu eigenlijk het hoofdpersonage is in de film. Voor zover mijn kennis reikt, moet het hoofdpersonage een ontwikkeling doormaken gedurende de film. Hij of zij moet veranderen. Ik ga geen discussie voeren over het feit dat Diego een verandering meemaakt in zijn transformatie naar Tony. Maar dat gaat allemaal nogal bruusk. Opvallend vind ik de verandering van Jana. Ze groeit uit van een serieuze doktersassistente naar een losser iemand. Minder serieus en durft al wat meer van het leven te genieten. Deze verandering gaat geleidelijk en wordt ook deels gestuurd door vragen van Tony en zijn familie. Ik vind het wel een beetje vreemd gezien volgens mij Tony toch wel het hoofdpersonage moet voorstellen. In het geheel vind ik Dirty Mind zeker geen slechte film. Het is de moeite om hem gezien te hebben.
Ondertussen loop ik weer serieus vervelend rond. Ik wou nog een aantal zaken ivm mijn scenario met jullie delen. Maar jullie kunnen het misschien al raden: mijn archief hierover is weer ver te zoeken. Degenen die mij een beetje kennen zullen hier misschien verbaasd van opkijken. Daar ik de naam heb ordelijk te zijn en dit niet direct binnen de verwachtingen valt. Nu ben ik wel ordelijk maar op verschillende plaatsen. Ik hamster hier wat en daar wat en ginder nog eens wat. En als ik dan iets nodig heb zit er in elk kaftje wel iets van dat onderwerp. Nu heb ik al lopen zoeken, maar ik vind niet wat ik zoek. Dus zal ik jullie maar even iets anders vertellen. Niet dat het eigenlijk iets uitmaakt, want jullie weten toch niet wat ik wou schrijven. Ik moest het gewoon even kwijt. Terug naar mijn scenario nu. Het is tijd om beslissingen te nemen. En na het lezen van een hele resem boeken en internetartikels over de maffia, de jaren 20,Iran (Perzië) enz heb ik een goed beeld van de sfeer waarin ik mijn scenario wil zetten. Ik besluit alles te laten afspelen in het jaar 1926. De vrouwen kregen meer zelfstandigheid, benen waren sexy, de auto maakt zijn opmars, er zijn vrijetijdsbestedingen in bars, theaters, bioscopen enz. Het is de tijd van Charlie Chaplin, Louis Armstrong, de charleston en jazzmuziek. De rijke vrouwen geven frivole feestjes met wild Amerikaans dansen. Er is een stijging van drugs- en alcoholverslaafden. Homoseksualiteit, sexuele uitspattingen het hoort er allemaal bij. Daarnaast zijn er nog de strenge katholieken die deze levenswijzen afkeurden. En marsen organiseerden voor de nachtclubs. In het huishouden zien we een opkomst van de stofzuiger, de koelkast, broodrooster, eten uit blik enz. Er wordt ook meer en meer op krediet aangeschaft. De mode kenmerkt zich onder andere door de opkomst van Chanel, korte kapsels, kleine hoeden. Voel jij het ook? Spanning alom. Een woelige tijd, ideaal om spannende gebeurtenissen in te laten plaatsvinden.
Ik heb besloten om nog één categorie aan mijn blog toe te voegen. Al was het wel een twijfelgeval of ik dit nog wel zou doen omdat het aantal categorieën toch wel begint op te lopen. Maar toch is hij nodig: de scenario's. Ik ga proberen van al de films die ik hier aanstip of bespreek het scenario ervan onder deze rubriek te plaatsen. Let wel ik zeg: proberen. Waarom? Omdat ik ook niet in staat ben om al de scenario's terug te vinden. Vooral bij de Vlaamse films zal dit volgens mij onmogelijk zijn, maar we doen ons best. De meeste zijn onder de vorm van een PDF-document, sommigen zijn echter ook een .txt document. Deze krijg je altijd op via je kladblok.
Een goede raad, sla de aangeboden scenario's op op je harde schijf, want ze zullen hier regelmatig vervangen worden.
Het is niet echt een filmfestival te noemen, maar ik heb dit bericht maar even onder deze rubriek geklasseerd. Daarbij is het trouwens niet echt mijn gewoonte om dit soort posts te plaatsen, maar deze vond ik toch interessant.
Nu zaterdag, 11 juli, vindt in Brussel de avant-première plaats van de nieuwste Harry Potter film. Speciaal voor deze gelegenheid zullen er ook een aantal acteurs uit deze prent op de rode loper verschijnen. Spijtig genoeg zullen we niet verwelkomd worden door Harry Potter (Daniel Radcliffe) zelf. Wel zullen Evanna Lynch (Luna Lovegood) en Matthew Lewis hun opwachting maken. De kostprijs van dit evenement is 12 euro en vanaf vandaag kan je tickets bestellen om de website van Kinepolis www.kinepolis.be of bij Kinepolis in Brussel zelf. Je moet je wel haasten, want Kinepolis verwacht een massale toestroom van fans en er zijn slechts 445 plaatsen beschikbaar. Je GSM, camera of welk toestel je ook wou meepakken om je idool te vereeuwigen, laat je best thuis. Want al deze toestellen zijn verboden in de zalen waar de avant-première gedraaid wordt.
Categorie:Filmfestival/cursussen ea Tags:Harry,Potter,Halfblood,Prince,première,Matthew,Lewis,Evanna,Lynch
Flawless
London, de jaren '60. Een gepensioneerde Britse dief besluit weer wat leven in zijn saaie bestaan te brengen. Hij sluit een overeenkomst met een Amerikaanse dame en begint met het opzetten van een meesterlijke diamantenroof...
De sfeer zit juist, het camerawerk is goed, de montage niet zichtbaar en dus ok. De acteerprestaties kan ik persoonlijk ook weinig over zeggen, voor mij waren ze in ieder geval niet storend. Het verhaal dan. Bij de aanvang van de film zie je Demi Moore als een oude vrouw geïnterviewd worden door een jonge journaliste. Het artikel zou gaan over vrouwen aan de top in de jaren 60. En Laura Quinn (Demi Moore) had een hoge functie in een diamantbedrijf. Maar ze pakt net naast elke promotie. Wanneer Hobbs (Michael Caine) haar aanspreekt ivm een grote diamantroof stemt ze hierin toe. Maar het geheel loopt niet helemaal hoe Quinn het verwacht/gehoopt had. Persoonlijk vind ik de intro niet helemaal in verband staan met het verhaal. Bij de start wordt geïnsinueerd dat Quinn zeer ambitieus is. Maar toch laat ze halverwege de film haar ambitie vallen en stelt zich tevreden met een kleine hoeveelheid diamanten. Het gaat mij allemaal iets te simpel en er is weinig nodig om haar te overtuigen deel te nemen aan het plan van Hobbs. Daarbij stelt ze ook heel weinig vragen over hoe en waarom. Wanneer alles dan voor haar wat in de soep draait, komt de klunzige Finch een onderzoek voeren naar de roof. Ze slaagt erin zijn assistente te worden en hoopt zo de aandacht van haar weg te houden. Het onderzoek van Finch is echter vrij mager in beeld gebracht. Er wordt niet echt spanning mee opgebouwd, de netten sluiten zich niet voldoende en het wordt allesbehalve heet onder de voeten. Wanneer Hobbs dan op het einde zijn motief uit de doeken doet aan Quinn wordt het helemaal een beetje melig. De manier waarop dit gebeurt is echt wel een domper op het verhaal. En als kers op de taart komt Quinn dan nog als weldoener voor de arme mensen op de proppen. Er is dus eigenlijk vanalles wat in de soep gedraaid. Helemaal werken doet het verhaal niet, maar door de sterke uitvoering blijft hij toch boeien en is hij zeker de moeite om te zien.
Laura Quinn: How'd you do it, Mr. Hobbs? How did you get them out? Mr. Hobbs: [ignoring her question] Do you know what the hardest substance in the world is? Laura Quinn: [ignoring his reply] And who's really behind this? Mr. Hobbs: A Diamond. You rub it with a cloth, it lets off a charge. You put in water, it comes up dry. It's only enemy is another diamond.
David Frost: Are you really saying the President can do something illegal? Richard Nixon: I'm saying that when the President does it, that means it's *not* illegal! David Frost: ...I'm sorry?
