Ik ben Bert Seynaeve
Ik ben een man en woon in Kapucijnenlaan 75, 8870 Izegem (België) en mijn beroep is Opvoeder.
Ik ben geboren op 31/03/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, muziek, sport, film (andere film).
Eerst en vooral wil ik familie, vrienden, clubgenoten-vrienden en collega's danken voor de vele steun en aanmoedigingen via telefoon, sms, berichtjes op de blog en op het forum van ITC. Dit doet deugd. Ik wil hier ook mijn oprechte dank en onmetelijk respect uiten voor Martine, Evelyne en Patrick die hier meezijn in Nice en ons verzorgd hebben tot in de puntjes. Zij zijn onvergetelijk, hiervoor schiet ik woorden tekort. Thanks, thanks, thanks!!!!
Wat mijn wedstrijd van gisteren betreft.... Na een korte nachtrust werd ik gewekt om 3u10. Na een suiker- en koolhydraten rijk ontbijt vertrokken we richting start. Banden pompen, bevoorradingszakken afgeven, nog even naar de wc en dan naar het water. Aangezien ik pas 10 minuten voor de start aan het water was, stond ik niet ideaal geplaatst om in het water te duiken. Eigenlijk kon ik nooit echt mijn tempo zwemmen, maar "think positive" hier spaarde ik wat krachten. Na 1u zwemmen kwam ik als 200ste aan wal, klaar om het prachtige hinterland van Nice in te trekken. Uit mijn wedstrijd van vorig jaar in Zürich heb ik geleerd dat ik meer moet doseren tijdens het fietsen. Aangezien ik toen tijdens de marathon ontzettend zwaar tegen mijn tanden kreeg, was het niet zo moeilijk om deze raad vandaag op te volgen. De eerste 70 km van het fietsparkoer in Nice zijn het zwaarst, dit bewijzen de tussentijden na 70 km die rond de 25 km per uur liggen. In de resterende 110 km zit er nog 1 klim van 8 km, voor de rest fiets je op een plateau of gaat het in dalende lijn. Alhoewel ik hier wel moet bekennen dat de afdalingen hier heel technisch zijn, superhoge snelheden worden niet gehaald. Ik had een 30-tal km nodig om mijn fietsritme te vinden, vanaf dan ging het goed. Eten, drinken, dosseren en genieten, zijn de enige zaken waaraan je moet denken. Alles verliep prima. Na 120 km kreeg ik last van de onderrug. Op de technische afdalingen moest het stuur vaak langs onder vastgenomen worden. Toen ik na 5u38 minuten het fietspark inreed, dacht ik de strijd te moeten staken. Ik kon nog net van mijn fiets, maar wandelen was moeilijk vanwege de onderrug. Toen ik uiteindelijk mijn schoenen aangekregen had, ben ik naar de EHBO post gegaan, de onderrug zat vast. Heel veel hulp kreeg ik daar niet. De verpleger van dienst gaf me het advies om te proberen te lopen. "Wanneer het niet lukt, dan geef je maar op", zo zei hij. Ik had veel zin om nog een linkse uppercut te bezorgen, maar hiermee kom je geen stap verder hé. Ik bedankte de man voor zijn advies, deed wat stretch oefeningen met de romp en start. Hier verloor ik 8 minuten, maar bon. De eerste halve ronde liep ik als een ongetrainde houten plank, maar wonderwel ging de pijn wat over. Omdat ik in Zürich nogal veel had moeten wandelen, had ik mij voorgenomen om te blijven lopen in de marathon. Uiteindelijk heb ik dit kunnen doen, maar het tempo lag dan wel erg laag (zonder te wissels mee te rekenen liep ik 3u59 minuten). Traag maar goed: aan mijn gevreesde linkerkuit heb ik nooit last gehad, enkel wat maaglast. De eerste 20 km dronk ik nogal veel water en dat bleef klusten op mijn maag (ja Dirk, ik weet het, water is voor niks goed). Vanwege die maaglast heb ik de laatst 2 ronden dan ook niet zoveel meer gegeten. Hierdoor kwam ik wat energie tekort in de laatste ronde. Maar bon, uiteindelijk ben ik heel tevreden van mijn wedstrijd. Alles verliep naar wens. In de marathon is het wel lastig, maar dit is het voor iedereen. Ik heb in elk geval niet zo afgezien als in Zürich.
Na de finish (10u52min, 228ste op 1500 deelnemers) was ik leeg en rilde van de kou. Ook de rugpijn was er terug. Een half uurtje verbleef ik in de EHBO-tent, twee dekens en de warme blik van de verpleegster brachten mijn lichaam terug op temperatuur. Daarna konden we in het atletendorp onze koolhydraten en suikers terug aanvullen om vervolgens nog eens te gaan supporteren aan de finish-line. Ongelooflijk, die sfeer de muziek, de speaker, het publiek die iedereen aan de finish onthaald... om rillingen van te krijgen, ja zelfs om een traan weg te pinken. Nadat we onze fietsen en spullen hadden opgehaald, fietsten we richting hotel. Hiervoor moesten we nog een stuk langs het loopparkoer en konden we de laatste deelnemers nog aanmoedigen. Intussen was het 21u30, wat betekent dat die mensen reeds 15 bezig waren aan hun ironman. Tonnen respect voor hen, 15u bezig, alle energie is weg en toch... met de moed der wanhoop, starend in het ijle of kop in de grond, maar wel degelijk richting finish. Dit is een onvergetelijke dag.
Ook een dikke proficiat aan mijn twee vrienden en clubgenoten, Philip en Johan, die hier in Nice beiden hun debuut maakten op de Ironman. Philip eindigde schitterend 51ste in 9u54min, Johan deed het al even schitterend met een 222ste plaats in 10u50min. Ik ben ontzettend blij dat jullie erbij waren. Greetz!!!!
Net voor het slapengaan toch nog vlug een laatste post. De wekker staat om 3u10, douchke en dan eten. Op het menu: gekookte aardappelen met zout, droge spaghetti, pannenkoeken een een halve liter energie drank... en een kopje koffie zal ook niet ontbreken. Om 6u30 duiken we dan de Middellandse zee in. Sfeer is hier op en top. Hopelijk kunnen we dit tot morgen in de vooravond volhouden. Het wordt een dagje afzien, maar vooral ook genieten. Greetz!!!!!
Ik weet dat er ook veel mensen uit mijn vriendenkring deze site volgen. Via deze weg wil ik alle ook bedanken voor de steun en het begrip die jullie de laatste 6 maanden opbrachten. Ik kreeg al ettelijke smsen van mensen die ons steunen en dat doet deugd. Vanmorgen kreeg ik telefoon van Kurt en die mij zeer bemoedigende woorden insprak. Een man met zoveel wijsheid.... oe doe de gij da?? Ook de andere TER leden leven volop mee. Woensdag was ik nog op bezoek bij Denis en dan relativeer je de dingen wat makkelijker. Voor de mensen die Denis niet gekend hebben: hij is de stichter van ons loopclubje (TER) en is overleden in 2004. Woensdag zou het zijn 46 ste verjaardag zijn geweest. In onze gedachten is hij er nog altijd bij.
De mannen van de sportclub (vroegere reserven B) konden jammer genoeg geen private jet meer op de kop tikken om tot hier te komen maar ook aan hen een dank voor de ruggesteun die ik duidelijk voel.
Dus morgen gaan er heel wat gezichten en namen door het kopje die mij over de meet moeten slepen; van de kleine Pöti en zijn moeder over het zo goed zorgende Charlotje, mijn ouders en zussen + kinderen, alle trainingspartners en onevenaarbare koks tot verzorgers.
Mijn voet doet het de laatste tijd niet zo goed dus het zal wat afwachten worden hoe dat loopt, het zal desnoods wandelend moeten gebeuren maar op opgeven denken we voorlopig nog niet,
groeten,
Johan
Reeds onze tweede hier in het warme Nice (25 à 30 graden). Gisteren niet veel meer uitgespookt, ons installeren op het gezellige appartementje, eten, wat aan het zwembad. Deze morgen zijn we ons dan gaan inschrijven en wat geshopt in het atletendorp. In de namiddag verkenden we het laatste deel van het fietsparkoers (stukje dat we in mei nog niet hadden gedaan). We zijn er klaar voor. Nog twee dagen, laat het maar komen. We worden hier ontzettend verwend door Martine, Evelyne en Patrick. Ze koken erg lekker en verschrikkelijk veel. De koolhydraten en suikers zijn we goed aan het opstapelen. Morgen wat zwemmen in de zee om wat te wennen. Voor de rest: eten, slapen, genieten, eten,.... haha, ongelooflijk toch, als ik kan eten, dan ben ik er graag bij. Tot een volgende.
Vandaag de laatste werkdag, verlof tot volgende week donderdag. De valies is gepakt en de fiets is terug in de koffer geraakt (toch een gans werk ...). Morgenvroeg naar Zaventem waar we om 8u55 opstijgen. Het weerbericht ziet er goed uit, tussen de 20 en 27 graden tijdens het weekend. Hopelijk stijgen de temperaturen niet meer, wat mij betreft mag het zelfs iets minder. Ergens net boven de 20° lijkt me prima ... maar daar mag ik waarschijnlijk niet te veel op hopen. Het is de Côte d'Azur toch hé. Ik poog van ginds ook af en toe een blog te kunnen posten. Groetjes.
Sedert 1 januari zijn er 24 weken gepasseerd waarin ik me voorbereidde op de wedstrijd van volgende zondag. Die 24 weken stonden garant voor 266 km zwemmen, 5698 km fietsen en 1126 km lopen. Dit moet volstaan om de wedstrijd goed te kunnen doen. Als ik dit vergelijk met vorig jaar, dan heb ik dit jaar 25 km meer gezwommen, 100 km meer gelopen en 950 km minder gefietst.
Vorige zondag op de fietstraining reed ik op een bepaald moment naast Dirk. Hij vertelde me dat ik klaar ben voor de wedstrijd in Nice. Omtrent het lopen zei hij: "Je staat op diesel, vlug lopen gaat, niet maar aan 12 km/u kan je blijven lopen". Deze morgen stond de laatste en langste duurloop geprogrammeerd, 30 km. Om 6u uit de veren en een half uurtje later trok ik de voordeur achter me toe. Het was een meer dan aangenaam weertje. Lopen in een singletje was op dit vroege uur best te pruimen. Na een half uurtje lopen, pikje vriend en clubgenoot Bart Colpaert aan. Hij liep vandaag 20 km als voorbereiding van zijn halve triatlon volgende zondag in Brasschaat. Na 2u32min stond ik terug thuis. De laatste 45 minuten dacht ik aan wat Dirk vorige week zei. Inderdaad, dit klopt. Ik liep met het gevoel te kunnen blijven lopen aan dit tempo. Dit geeft me een meer dan voldaan en tevreden gevoel, alsook geen last van mijn kuit. Morgen staat nog een fietstraining van 160 km, maar ik zie wel hoeveel zin ik daar morgen in heb. In deze laatste zware trainingsweek mocht ik, luisterend naar mijn lichaam, een training schrappen. Tot op heden heb ik dit niet moeten doen. Dus morgen zie ik wel, ook afwachtend welk weer het zal zijn, want ze voorspellen niet veel goeds. Rij ik er morgen 160, een stuk minder of zelfs helemaal niet. Hierop zal het niet aankomen. Belangrijkste momenteel is rusten, rusten en wat letten op de voeding. Ik voel me fysiek prima en de moraal zelfs nog iets beter. Stress voel ik niet, ook al zal die wel nog komen, maar momenteel leef ik rustig naar de wedstrijd toe, genietend van de vele maanden trainen. Greetz, Bert
Volgende week zondag start ik in Nice met het rugnummer 357. Je kan mijn wedstrijd verloop volgen op www.ironman.com. Op die website klik je op "Events', vervolgens op "France", dan krijg je een vakje "track an athlete", wanneer je daar mijn rugnummer of mijn familienaam intoetst, kan je mijn tussentijden terugvinden alsook mijn positie in de wedstrijd. De wedstrijd start op zondag 24 juni om 6u30 's morgens.
Gisteren kreeg ik van mijn zus te horen dat er toch regelmatig wat schrijffouten staan op mijn blog. In het vervolg zal ik een poging doen om hier wat meer aandacht aan te besteden. Alles wordt hier vlug getypt en gepost. Zonder na te lezen, even te herbekijken,... Nou ja, niet dat dit alles zal oplossen want in de schooljaren heb ik toch niet altijd naar het bord gekeken. Maar bij deze zal ik in de toekomst een poging ondernemen om hierop wat meer te letten.
Ik had verwacht dat de zwaarste trainingen achter de rug zouden zijn na de halve triatlon van Leuven. Dit is echter buiten de trainingsschema's van trainer Dirk gerekend. Slechts de laatste week (vanaf 16 juni) wordt er getaperd. Volgende week, de voorlaatste voor Nice, staat aangekondigd als "week van de zware benen". Om te beginnen wordt dit weekend een fietsweekend met zaterdag 200 km en zondag 110 km. Maandagen woensdag, zwemmen. Op dinsdag een stevige intervaltraining en op donderdag de laatste lange duurloop (30 km). Vrijdag 160 km fietsen. Je ziet, de laatste loodjes ...
Nog even op de tanden bijten dus en dan het lichaam laten rusten, recupereren, gefocust op 24 juni. Ik zie er alvast rijkhalzend naar uit!!
