Ik ben Bert Seynaeve
Ik ben een man en woon in Kapucijnenlaan 75, 8870 Izegem (België) en mijn beroep is Opvoeder.
Ik ben geboren op 31/03/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, muziek, sport, film (andere film).
Vorige zondag had ik het geluk het wk veldrijden live te mogen bijwonen. Enerzijds genoot ik van de sfeer, de wedstrijd, de inzet, heroïsch door de vele valpartijen (je wenst het niemand toe, maar het hoort er bij).
Anderzijds keek ik triestig toe wanneer de ganse kudde (naar het schijnt 45.000) applaudiseerde en joelde wanneer Rein Groenendaal met zijn gezicht in de modder belandde toen hij met lichte afscheiding voorop reed. Het applaus en de aanmoedigingen voor de twee Zimbabwanen, die reeds vanaf de eerste ronde de laatste twee posities voor hun rekening namen, rook meer naar hoongelach. Bij sommige supporters (mag je hen zo noemen?) was het eerder "spot". Een mens mag al eens chauvinistisch zijn, daar is niks mis mee. Maar wat ik zag en hoorde, lijkt me verre van chauvinisme. Jammer!!
Vrijdagnacht laatstleden wakker geworden met hoofdpijn,braakneigingen en diarree. Zaterdagmorgen pas om 11u uit mijn bedgerold. Rechtstreeks naar de zetel, net op tijd om de start van het wk veldrijden voor junioren te volgen. Om 13u welgeteld één boterham naar binnen geduwd. 13u15 de fiets op. Verstandig? Niemand moet mij van antwoord dienen, ik weet het wel. Het gevoel haalt het bij mij vaak van het verstand. Maar daar heeft, behalve ikzelf soms, niemand last van. So what.
Met Cis, Johan, Frans en trainer Dirk op pad met de fiets... een leuk groepje... al heb ik meer afgezien van de training dan genoten. Bon, zoals ik reeds zei, niet verstandig, maar er zijn ergere dingen in het leven, isn't it. Zaterdagavond vroeg onder de wol, want zondag werkdag. Een goeie nachtrust moet me in staat stellen de ziekte te verdrijven zodat ik in staat ben mijn werktaak op te nemen. Zo dacht ik maar. 's Nachts opstaan om te braken, diarree,... Dit alles voorspelt niks goeds. Zondagmorgen voelde ik me toch wat beter. Werken dus, al was ik niet overtuigd de dagtaak tot een goed einde te brengen. Maar bon, we zien wel waar het schip strand. In de namiddag kwam ik erdoor. Oef. Vandaag, maandag, was ik van plan om goed te rusten en uit te zieken, de training van vandaag zou ik laten vallen. Daarnet ben ik fris en monter opgestaan en met een stevig ontbijt achter de kiezen, heb ik de volle zin om mijn zwemtraining toch af te werken.
