Ik ben Bert Seynaeve
Ik ben een man en woon in Kapucijnenlaan 75, 8870 Izegem (België) en mijn beroep is Opvoeder.
Ik ben geboren op 31/03/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triatlon, muziek, sport, film (andere film).
In het fijne gezelschap van mijn oppervrienden Philip en Johan heb ik zojuist de laatste training van het jaar afgewerkt. Een duurloop van een goed uur. Nu een douchke en tafelen. Meer moet dat niet zijn.
Ik sluit 2006 af met een totaal van 11048 trainingskilometers: meer specifiek: zwemmen: 443 km, fietsen: 9005 km, lopen: 1600 km.
"Het is mooi geweest", wanneer ik op de laatste dag van het jaar op de bank lig en mijmer over het voorbije jaar.
De eerste helft van het jaar stond in het teken van mijn debuut op de ironman afstand, wat zich in de praktijk vertaalde in slapen, werken, trainen, eten en dit alles opnieuw. Steeds maar weer. Eéntonig, stereotiep en weinig differiëntiatie zo kan je stellen. Zo heb ik het echter niet ervaren. 2 juli 2006 was een doel, waar van 's morgens tot 's avond en van 's avonds tot 's morgens mij vol overgave en genot op voorbereidde en naar toe leefdde.
Als debuut wou ik me niet veel meer opleggen dan de wedstrijd uitdoen en wel op die manier dat ik goed zou recupereren, zonder roofbouw te plegen op mijn lichaam.
Vandaag kan ik stellen dat die doelstelling gerealiseerd is, ondanks de fouten die ik tijdens de wedstrijd maakte. Al doende leert men. In Zürich deed ik heel wat ervaring op. Ervaringen die ik meeneem naar 2007 om me nog beter voor te bereiden om de Ironman van Nice op 24 juni volgend jaar.
Het deelnemen aan een ironman wedstrijd vraagt veel tijd, training, inzet en opoffering. Het klinkt bijna spartaans en mensonvriendelijk. Maar in werkelijkheid is het niet zo. Triatlon neemt inderdaad in die mate plaats in mijn leven dat je kan spreken van "een levensstijl in funktie van triatlon". Zo is het en niet anders. Niet dat ik dit mezelf opleg, mezelf verplicht,... Het is zo gegroeid. Door de jaren heen. Je begint te sporten, je amuseert je , je sport meer en meer en meer... Tot je merkt dat het een levensstijl is geworden. Spontaan, zonder verplichtingen is dit gegroeid tot wat het nu is. Sporten is als eten en slapen, dagelijkse kost. Een verslaving zoals een andere, zo je wil. Heel wat mensen appreciëren het en hebben bewondering, maar minstens evenveel kijken bedenkend toe. Stellen zich vragen omtrent het intense sporten; "is dit nog wel gezond", "er is toch meer in het leven dan sport", "waarom zo strikt het trainingsschema volgen?",... en ik kan zo nog wel wat doorgaan. Wel, dit om volgende reden. Is het leven niet mooi wanneer je kan doen wat je graag doet, als je na elke training onder de douche staat met een voldaan gevoel en daarna relaxed kan uitzakken in de sofa??? Het leven is er om te genieten. Wel, dit is genieten, met volle teugen.
Wanneer alles meezit brei ik hier in 2007 maar al te graag een vervolg aan.
Life is simple: swim, bike, run, eat, sleep,...
Mijn thanks voor 2006 gaan uit naar: in de eerste plaats pa en ma, maar evenzeer naar Sanne, Bim, Nele, Lies (en Sigrid was er in feite ook al é) en Stijn die er in Zürich bij waren, wat ik enorm apprecieerde.
Het gebeurt niet veel, maar vandaag heb ik geen energie. Deze morgen zwemles geven, dat ging nog vlotjes. Daarna ... zwemtraining. Het liep, of liever het zwom, voor geen meter. Deze namiddag had ik een fietstraining gepland. Sabientjes voorspellingen beloofden veel goeds; "regen in de voormiddag, droog in de namiddag". Nochtans, ze had het bij het rechte eind. Maar mijn moraal en courage waren tot onder het nulpunt gedaald. In plaats van op de bike ben ik in mijn zetel in slaap gevallen, waarna ik nog alle moed heb moeten samenrapen om de Colruyt nog eens te bezoeken. Op de koop toe mag ik vanavond nog gaan werken. Maar bon, nu nog wat rust en ik kan er wel weer tegen.
Morgen laatste training van 2006, een uurtje lopen. De krachten zullen dan wel terug zijn om er in 2007 een fijn, sportief jaar van te maken.
Aan allen een fijn eindejaar en tot één dezer.
