Geen betere opleiding tot zeeman dan op een zeilschip en dat is ook vandaag nog de dag niet anders.
Hoewel in de 19de eeuw de motor de stuwkracht van de zeilen overnam, werd het na WO II echt duidelijk dat er iets met de overgebleven zeil-schoolschepen moest gebeuren...méér dan alleen maar officieren vormen...

In 1953 werd de eerste race gehouden voor deze 'kathedralen van de zee'.
En dat jongeren voor hun plezier als 'trainee' konden meevaren, was een bonus.

Het succes van de Tall Ships' Races en de wereldwijd vertakte organisatie erachter (The International Sail Training Association) bereikte dit jaar in Antwerpen haar hoogtepunt met de viering van een 50ste verjaardag.
Het 'Sail Training International Race Committee' gaf in 1956 de start van de eerste race voor schoolschepen tussen Torbay/Zuid-Engeland en Lissabon/Portugal. De drijfveer was meer dan het behouden van de zeilende schoolschepen. De 'staf', voornamelijk mensen uit de Marine en enkele gedreven vrijwilligers uit de voormalige Sovjetrepublieken, roemde ook de traditionele educatieve aspecten voor de 'trainees' aan boord. Ze zouden leren omgaan met de natuurelementen, de schepen en hun tuigages en vooral met elkaar. Aan boord ligt de nadruk op solidariteit en het maken van internationale vriendschappen.
De race stimuleerde natuurlijk ook het behoud van die klassieke schepen en zelfs de bouw van nieuwe, naar klasiieke lijn en vorm.
Het huidige Sail Training International is gevestigd in Londen en heeft afdelingen over de hele wereld.
Voor België is dat de Sail Training Association Belgium .



En in augustus waren ze daar weer.
En ik werd gevraagd om daar wat animatie te verzorgen.
Achter mij de mooiste en een van de grootste : de Amerigo Vespuci.





Velen dachten dat ikzelf een of andere kapitein was van een piratenschip...!

De kinderen wilden dan maar wat graag op de foto.



Maar ook de grotere wilden wel eens naast een belleman staan.