Emiel Walravens, met een grote koperen bel onder de arm, zet zijn zwarte hoge hoed af en haalt er als een goochelaar zijn tekst uit. "Dan krijg ik het beter in mijn hoofd", zegt de vrolijke Belgische stadsomroeper over de bewaarplaats.
De man heeft een uiterlijk dat het midden houdt tussen de strenge Abraham Lincoln en de olijke kabouter Plop.
Zijn taak zweeft ook tussen ernst en grap. Walravens is één van de bijna zestig stadsomroepers uit diverse landen die zaterdagmiddag in Nijverdal meedoen aan het Europees kampioenschap. Het is een kleurrijk feest, dat volgens Walravens in Nijverdal meer bekijks heeft dan eerder deze dag in Almelo.
Wat een stem heeft deze man!
"Aandacht, aandacht, aandacht. Bericht aan de bevolking..." Een microfoon is overbodig, en... hij doet het uit zijn hoofd !
Hij is een bariton. In de nacht van vrijdag op zaterdag heeft hij z'n vrienden en opponenten stadsomroepers laten genieten van zijn zangkwaliteiten in de Almelose cafés.
"Ze hadden er Duvel", vertelt hij opgetogen. "Milleken, ge moet naar huis toegaan, want uw vrouwtje is ziek", zong hij. Maar Milleken ging niet. Naast gezelligheid draait het in de wereld van de stadsomroepers om de promotie van de eigen plaats. Walravens krijgt van zijn gemeente Lennik 75 euro vergoeding voor positieve declamaties elders.
Men vroeg de oud-leraar een paar jaar geleden of hij niet mee wilde dingen naar die plaatselijke erefunctie. Zelf ludieke teksten maken en die voordragen, het is een heel leuke bezigheid.
"Ik heb voor de klas gestaan. Je tot iedereen richten, duidelijk articuleren, het ligt mij wel".
Ze noemen hem belleman. Hijzelf bedacht het woord gronckelen voor wat hij doet.
" Ik ben de reïncarnatie van stadsomroeper Fransiscus Josephus de Gronckel van begin negentiende eeuw." Vandaar.
"Ik schijn er ook nog op te lijken", vult hij aan.
Eliza Mowe uit het Engelse Barnoldswick werd 's avonds uitgeroepen tot beste stadsomroeper van Europa. In Engeland spreekt men van een town crier.
(De Twentsche Courant Tubantia)