Guy Vandendriessche Oyez ! Oyez ! Oyez ! Aandacht ! Aandacht ! Boeren, Burgers en Buitenlui !...Ja, zo begint een Engelse 'town crier', een Vlaamse 'belleman' of een Nederlandse 'stadsomroeper' zijn betoog. U krijgt hier een overzicht van de herkomst van deze beroepsactiviteit, met een blik in het verleden en hoe het op de dag van vandaag nog steeds, zij het nu eerder als hobby of toeristische attractie, in ere wordt gehouden.
Hier kunnen jullie dan ook mijn reilen en zeilen als de Izegemse stadsomroeper volgen, vanaf het begin (met de opening van de Izegemse Centrale Doortocht in 2004)tot op heden. De nieuwste berichten staan telkens bovenaan.
Lees er alles over op dit blog. WELKOM ! En vooral : Zegt het voort ! Zegt het voort !
29-03-2008
Stadsomroepersconcours in Deurne, Nederland
Stadsomroepersconcours in Deurne
(Foto: Adje Stevens)
Klaas Koper, stadsomroeper van Zandvoort, won zaterdag in Deurne de Brabant Bokaal. Tweede werd Peer Witzel uit Alphen aan de Maas en derde Henk van den Nieuwenhuizen uit Oisterwijk.
De omroepers werden beoordeeld door een driekoppige jury: wethouder Lemlijn, OVD-voorzitter Joosten en jury-voorzitter Henny Manders. In totaal deden acht leden van de Eerste Nederlandse Vereniging van Stads- en Dorpsomroepers mee aan de wedstrijd. Met luide stem verkondigden zij tijdens de wedstrijd een lofdicht op hun stad of dorp. Eerder op de dag lieten zij bij diverse winkeliers van zich horen tijdens een ‘sponsorroep’. Voorzitter Christ Manders van de sectie Detail en Horeca van de OVD zal de groep rond voorzitter Wim de Smit, die zelf ook meedeed als omroeper van het Zeeuwse Nisse, over twee jaar opnieuw uitnodigen. De Smit daagde Deurne uit om dan ook een dorpsomroeper ‘te leveren’.
Op 29 maart togen wij naar Deurne. Het was nog vroeg in het jaar, dus we wisten niet wat we moesten verwachten. Eenmaal in Deurne aangekomen, zagen wij de wagen van onze secretaris/ regelneef al op het marktplein voor het gemeentehuis staan. Na onze auto geparkeerd te hebben, gingen we naar het gemeentehuis alwaar omgekleed moest worden.
Binnen werden we hartelijk ontvangen door de bode en, wat later bleek de ongekroonde burgemeester van de Stationstraat, Cris Manders.
Toen we bijna voltallig waren, alleen Klaas was nog onderweg, ging de burgemeester ons voor naar de “Goeie kamer”.
Dit was de oude raadszaal die geheel in stijl gerestaureerd was. Prachtige eikenhouten lambrisering, een met eiken panelen ingelegd plafond, een stookplaats met (op de schouw) een levensgroot schilderij van onze voormalige vorstin koningin Juliana en gebrandschilderde glas in lood ramen waren een paar details die ons gelijk in het oog sprongen.
De burgemeester vertelde zo het een en ander van de geschiedenis van Deurne en het ontstaan van de Peel en werd steeds enthousiaster. Een ambtenaar, die bij ons gezelschap was, herinnerde hem aan een afspraak die hij om half elf had, dus kon hij niet doorgaan met zijn betoog.
Beneden aangekomen had Klaas zich reeds in het pak gehesen en konden wij onze geloofsbrieven van onze burgervaders overhandigen. Nadat deze plichtplegingen gedaan waren, gingen we te veld.
In twee groepen gingen we door het vernieuwde koopcentrum.
Cris vertelde ons waar onze sponsoren zaten, zodat we daar van onze roep verkondigden, echter niet voordat Cris deze naar buiten gehaald had.
Het was zover. Om half twee werden de messen geslepen. De jury werd voorgesteld. Deze bestond uit de volgende drie leden: voorzitter Henny Manders, een provinciaal jurylid wat betreft jurering van “tonnepraoters”, Jos Joosten voorzitter van de O.V.D. ( Ondernemers Vereniging Deurne) en mevrouw Lemlijn, de verantwoordelijke wethouder van de herinrichting van het dorpshart van Deurne.
Het moest gaan over het vernieuwde koopcentrum, een plaatselijk herkenbaar gebeuren of vereniging en natuurlijk de sponsors. Doordat een paar omroepers hadden afgebeld, was het voor Wim de Smit een zeer moeilijke opgave om toch al de sponsoren tevreden te stellen, maar hij slaagde met vlag en wimpel.
Nadat de omroepers allemaal aan de beurt waren geweest, werd er een kleine pauze ingelast om de kelen te smeren. Om drie uur ging het weer van “jetje”. De vele aanprijzingen van alle parels waren weer aanwezig. Een enkeling had zijn roep veranderd of aangepast, om zich zo te ontworstelen van de eenheidsworst die dit onderdeel dreigt te worden.
Om iets over half vier had laatste toon van de laatste omroeper geklonken.
De jury ging nog in beraad en om vier uur zou de uitslag bekend worden gemaakt.
Nu moet gezegd worden dat dit de eerste keer was dat we volgens het nieuwe systeem beoordeeld werden.
Verstaanbaarheid: het luid en duidelijk laten klinken van je boodschap.
Originaliteit: de originaliteit van de tekst en of de opdracht klopt met de verkondigde boodschap.
Algemene indruk: komt de omroeper over op het publiek en weet hij dat te boeien, gebruik maken van zijn instrument.
Terwijl de jury in het gemeentehuis in conclaaf was, probeerde Wim de stemming wat op te vijzelen door met het nummer: Zeeuwse Mosselen “live” mee te zingen door de microfoon. Dit werd niet door iedereen gewaardeerd, want het publiek begon langzaam weg te trekken. Gelukkig kwam de jury op tijd naar buiten, anders hadden we alleen op een leeg nieuw plein gestaan.
De jury deelde als eerste mede dat elke jury begint met de woorden dat het een zeer moeilijke beslissing was geweest, “dus daar zullen wij geen uitzondering op maken, het was een zeer moeilijke beslissing, maar zijn er uiteindelijk toch uit gekomen”.
Ik ben Guy , en gebruik soms ook wel de schuilnaam 'De belleman'.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Officiële Stadsomroeper van Izegem en museummedewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Europese Snorrenclub Antwerpen.
