We zijn in het jaar 1500...
Engeland was oud en klein, en de bevolking vond geen plaats meer om de doden te begraven, dus werden er kisten uitgegraven.

 

De beenderen werden naar een ossuarium of beenderhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken.




Bij het heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant gekrabd was, en ze beseften dat ze levenden hadden begraven.
 


Van toen af werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden,dat door een gaatje in de kist en een buisje door de aarde omhoog leidde en verbonden was met een belletje boven de grond.
 


Iemand moest dan heel de nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel rinkelde.
En zo werd er wel eens iemand "gered door de bel".

Met dank aan Peer Witzel
(Voorzitter van de Nederlandse Stads- en Dorpsomroepers Vereniging)
voor deze macabere anecdote.