Een belleman kwam vroeger met luide stem de nieuwtjes in een bepaalde stad verkondigen, maar het beroep stierf uit door de komt van radio en tv.

Guy Vandendriessche (60) kwam weer uit op het beroep toen hij info verzamelde over verloren gegane beroepen.

"Schepen Frank Duhamel (sp.a) moet ervan gehoord hebben, want eind 2004 vroeg hij me om de opening van de vernieuwde Gentstraat voor te gaan als belleman", herinnert Guy zich.

"Ik ben toen in allerijl een gepast kostuum gaan huren in een carnavalswinkel en heb me met veel plezier op de uitdaging gestort. Het folkloristische gebeuren lag me meteen. In 2005 vroeg burgemeester Willy Verledens me dan om naar zijn bureau te komen.

Ik dacht dat ik iets mispeuterd had, maar hij vroeg me om de officiële belleman van de stad te zijn."

Sindsdien verzorgt Guy tal van activiteiten in de stad, van jaarlijkse toppers als de Batjes en Izegem Koers, tot de kerstmarkt en aankondigingen in de bib of op de wekelijkse marktdag.

"Dat breidde zich gaandeweg ook uit tot privé-activiteiten, zoals de opening van een nieuwe winkel bijvoorbeeld. Ondertussen ben ik ook in het carnavalcircuit en de wereld van de stadsreuzen ingeburgerd. Bij elke nieuwe inhuldiging ben ik van de partij",

vertelt Guy. "Toch is wat ik doe niet zomaar een toneeltje opvoeren. Er zijn serieuze regels voor een belleman. Het beroep komt overgewaaid uit het Verenigd Koninkrijk, en daar gaan ze er niet laks mee om. Je moet zelf een tekst in elkaar boksen, die met

luide stem verkondigen en dan nog de nodige présence aan de dag leggen ook."

Het kostuum van Guy is in de stadskleuren.

"Dat is traditie. In het geval van Izegem is dat dus zwart met antracietgrijs. Ik heb het indertijd op maat laten maken bij een Gentse dame. Ondertussen heeft het zijn beste tijd gehad, dus ik doe de stad een warme oproep om me na tien jaar eens in het nieuw te steken (lacht)."

Guy nam ook enkele keren deel aan de nationale, Europese en Wereldkampioenschappen voor bellemannen.

"In Temse heb ik ooit brons veroverd op het Belgisch kampioenschap", glundert hij.

"De jury controleert je houding, kledij, tekst, verstaanbaarheid en uitspraak. In Nederland houden ze tot twaalf wedstrijden per jaar. Ik ben ook nog naar het WK in Duitsland en het Verenigd Koninkrijk afgezakt, maar kon er geen potten breken.

De concurrentie is bikkelhard. Door mijn zwakkere gezondheid waag ik me de komende jaren niet meer aan die kampioenschappen. Een wedstrijd in Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld is te ver voor mij. In eigen land sta ik wel nog altijd met plezier paraat om een

boodschap te verkondigen. Straks hebben we onze Izegemse Batjes - steeds een hoogdag - en op 15 augustus ben ik alweer op de Half-Oestfeesten in Dadizele, daarna op de Izegemse triatlon en later nog op het bloemencorso in Blankenberge of de

reuzenstoet in Halle. Ik stop dus zeker niet na mijn tinnen jubileum."

(met dank aan verslaggever Valentijn Dumoulein)