Kloosterbel van de Capucijnen

 In 1967 is het Capucijnenklooster in de Biezenmortel als leefgemeenschap van een groep Paters en Broeders en als opleidingsinstituut (groot seminarie) opgeheven.
Een aantal spullen zoals studiematerialen, schoolmeubels en - dergelijke zijn toen overgebracht naar andere kloosters.
Maar niet de uit Udenhout verdwenen de originele handbel.




Deze bel is gegoten van brons, een metaallegering van Ongeveer 75 procent koper en 25 procent tin om de helderheid van de klank te bevorderen. Opvallend bij deze bel is het handvat: niet de gebruikelijke steel maar een dwarsgreep.
Eveneens opvallend is het formaat. Zij is beduidend groter dan normaal. Dit is verklaarbaar vanwege het doel waarvoor zij gebruikt werd. Het Capucijnenklooster bezat zoals elk behoorlijk groot klooster en elke kerk een torenklok. Deze diende uitsluitend om mensen op te roepen voor het gebed of voor een viering. Binnenshuis gebruikte men, om een sein te geven of om iemand op te roepen, een electrische belinstallatie. Maar bij het Capucijnenklooster in de Biezenmortel was een grote tuin. De Paters en Broeders werkten daar regelmatig in. Doch het was niet gemakkelijk om, indien nodig, iemand van daaruit op te roepen. Het belgeluid van binnen bereikte namelijk niet de gehele tuin. Daarom werd een handbel aangeschaft. Maar omdat de tuin zo groot was, moest die bel ook behoorlijk groot zijn. Vandaar dit formaat.
Sommige Paters en Broeders konden hiermee ook individueel worden opgeroepen middels een afgesproken code-systeem. Dit was heel praktisch. Ook bij de Capucijnen zijn er immers mensen die "van klok noch klepel weten" !
Bij hun vertrek in 1967 hebben de Capucijnen deze fraaie bel in handen gegeven van Jan Berkelmans ten behoeve van het jeugdwerk van het Biezenmortelse Jong Nederland. En zij is daar goed gebruikt. Zij ging bijvoorbeeld altijd mee op kamp en deed daar dienst als kampbel. Later is zij ook gebruikt bij kring- en provinciale activiteiten van Jong Nederland, en zelfs bij landelijke bijeenkomsten. Ook de K.P.J. heeft er meerdere malen gebruik van gemaakt bij haar bekende jaarlijkse zeskamp. Trouwens bij meedere plaatselijke gebeurtenissen is zij gebruikt.
Dankzij de goede zorgen van Jan is zij altijd op de juiste plaats teruggekeerd. Om echter te voorkomen dat deze originele handbel ooit kwijt zou raken, heeft hij haar in bewaring gegeven bij Heemcentrum "'t Schoor". Daar hoeft zij geen dienst te doen om mensen op te roepen, maar zij is wel een welkome aanvulling van de verzameling.