Aankomst in het ziekenhuis.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vandaag is de grote dag! De zenuwen staan nu echt gespannen! Hierdoor zakt mijn suiker niveau natuurlijk en vermits ik nuchter moet binnen gaan, neem ik 2 druivensuikertjes. Dit zet het suikerniveau weer goed. Even onder de douche, kleren aandoen en vertrekken naar het ziekenhuis. Om 7h15 komen we aan op de kraamafdeling, er staat al een verpleegster op ons te wachten, er is telefoon geweest uit de operatiekamer dat ik naar boven moet voor de keizersnede. Normaal moest ik als tweede, maar nu toch als eerste, dus er is haast bij. Ik krijg een kleedje voor de operatie en een sonde. Het plaatsen van de sonde is een erg pijnlijk gebeuren! Niet voor herhaling vatbaar zou ik zo zeggen! Stijn is ondertussen naar de receptie van de kliniek om me in te schrijven voor opname. Het duurt een eeuwigheid voor hij terug is, er zijn dan ook veel opnamen op maandagmorgen. 

De bevalling.

Als Stijn terug is gaan we dadelijk naar boven. Stijn moet buiten wachten. De anesthesist zet de epidurale verdoving in de rug. Dit verloopt niet zo vlot, er zit vocht in mijn rug. Het duurt ongeveer een half uur voor het lukt, ik heb dan ook ongeveer 40 gaatjes in mijn rug van het steken van de naald. Nu komt er een warm en tintelend gevoel in mijn voeten en benen. De verdoving werkt. Stijn mag ondertussen ook binnen, hij komt naast me op een stoeltje zitten. Ondertussen is het 8h voorbij. Op de lampen boven me kan ik alles van de operatie goed volgen. Het ziet er niet akelig uit of zo, het is gewoon gek hoe men aan je trekt, je voelt dit wel een beetje, lijkt op kriebelen. En dan is het zo ver, 2 dokters drukken heel hard op mijn buik, en de gynaecoloog neemt onze zoon uit de buik van zijn mama. Al schreeuwend komt onze GERBEN ter wereld!!! Zijn armen en benen zwaaien heftig in het rond, heel even laat de gynaecoloog Gerben zien, en dan neemt de vroedvrouw hem over voor verzorging. Stijn mag de navelstreng doorknippen en Gerben even vastnemen om aan mij te laten zien. Dit alles gaat zo snel, mijn armen zijn vastgemaakt dus ik kan hem niet aanraken. De traantjes van vreugde rollen over mijn wangen... Stijn legt Gerben terug op de verzorgingstafel.

Verzorging van onze zoon.

Vermits ik diabetes heb, meten ze ook de suiker waardes in zijn bloed. De kinderarts laat me weten dat Gerben te weinig suiker in zijn bloed heeft en dadelijk weg moet voor verdere verzorging. Dit is een harde klap en we schrikken dan ook. We zijn bang want weten niet wat er met onze zoon gaat gebeuren. Laag per laag hechten ze nu mijn keizersnede. Het duurt me allemaal te lang. Ik wil naar beneden om te weten hoe het met Gerben is. Na nog een tijd op recovery te verblijven mogen we eindelijk naar beneden. Op recovery vertellen ze ons ook dat Gerben 3910 gram weegt en 50,5 cm groot is. Gerben zelf ligt ondertussen in de couveuse. Ze parkeren mijn bed aan het raam en zo kan ik naar onze zoon kijken. Stijn mag naar binnen en kan hem even aanraken. Natuurlijk rollen de tranen nu weer over mijn wangen. Het is natuurlijk schrikken als je kindje daar zo ligt. Na een tijdje brengen ze mij met mijn bed terug naar de kamer. Het is een leeg gevoel om daar te liggen, zonder dikke buik en zonder kindje. In de namiddag neemt de vroedvrouw een foto van Gerben om aan mij te geven, zo heb ik hem toch een beetje bij me.

Eindelijk ons kindje vastnemen!

Tegen 20h kunnen ze me niet meer tegen houden, ik moet en zal naar Gerben gaan, ook al willen ze liever dat ik in mijn bed blijf omwille van de keizersnede. Stijn brengt me met de rolstoel naar onze zoon in de couveuse. Ik mag hem op mijn schoot nemen! Wat een geweldig moment! Hij is zo lief! Heeft erg bolle wangetjes, ook zijn armpjes en beentjes zijn mollig. Hij is blijkbaar wat gezwollen van het te veel aan suiker in mijn buik. Voor de rest heeft hij een stralende rood roze huid en hij is oh zo zacht!

Bezoek van Gerben.

Indien er s’avonds geen bezoek is bij ons, mag Gerben met de couveuse naar onze kamer. Natuurlijk willen we dus liever geen bezoek! Dus tegen 21h, na het bezoek komt onze Gerben naar de kamer. We mogen hem knuffelen en vastnemen. Dit is het allermooiste moment van ons leven, we hebben onze zoon in handen! Aan zijn handje zit een infuus, hierdoor krijgt Gerben extra suikerwater om zijn suikers naar omhoog te halen. Aan zijn voetje zit een apparaat om de hartslag te meten. Iedere 2 uur prikken ze in zijn voetje voor bloed om de suikerwaardes te weten. Het ziet er allemaal wel zielig uit, zo een klein ventje, zo hulpeloos... We hopen dat dit alles snel voorbij zal zijn en dat zijn suikers goed komen. De volgende dagen zal dus afwachten zijn om te zien wat de suiker in zijn lijfje gaan doen. Tegen 23h30 moet hij terug naar neonatologie. Wij proberen dan maar wat te slapen, maar dat lukt niet zo best, enerzijds van de emoties, anderzijds van de pijn.