Aankomst in het ziekenhuis.

Vandaag is de grote dag! De zenuwen staan nu echt gespannen! Hierdoor zakt mijn suiker niveau natuurlijk en vermits ik nuchter moet binnen gaan, neem ik 2 druivensuikertjes. Dit zet het suikerniveau weer goed. Even onder de douche, kleren aandoen en vertrekken naar het ziekenhuis. Om 7h15 komen we aan op de kraamafdeling, er staat al een verpleegster op ons te wachten, er is telefoon geweest uit de operatiekamer dat ik naar boven moet voor de keizersnede. Normaal moest ik als tweede, maar nu toch als eerste, dus er is haast bij. Ik krijg een kleedje voor de operatie en een sonde. Het plaatsen van de sonde is een erg pijnlijk gebeuren! Niet voor herhaling vatbaar zou ik zo zeggen! Stijn is ondertussen naar de receptie van de kliniek om me in te schrijven voor opname. Het duurt een eeuwigheid voor hij terug is, er zijn dan ook veel opnamen op maandagmorgen. 

De bevalling.

Als Stijn terug is gaan we dadelijk naar boven. Stijn moet buiten wachten. De anesthesist zet de epidurale verdoving in de rug. Dit verloopt niet zo vlot, er zit vocht in mijn rug. Het duurt ongeveer een half uur voor het lukt, ik heb dan ook ongeveer 40 gaatjes in mijn rug van het steken van de naald. Nu komt er een warm en tintelend gevoel in mijn voeten en benen. De verdoving werkt. Stijn mag ondertussen ook binnen, hij komt naast me op een stoeltje zitten. Ondertussen is het 8h voorbij. Op de lampen boven me kan ik alles van de operatie goed volgen. Het ziet er niet akelig uit of zo, het is gewoon gek hoe men aan je trekt, je voelt dit wel een beetje, lijkt op kriebelen. En dan is het zo ver, 2 dokters drukken heel hard op mijn buik, en de gynaecoloog neemt onze zoon uit de buik van zijn mama. Al schreeuwend komt onze GERBEN ter wereld!!! Zijn armen en benen zwaaien heftig in het rond, heel even laat de gynaecoloog Gerben zien, en dan neemt de vroedvrouw hem over voor verzorging. Stijn mag de navelstreng doorknippen en Gerben even vastnemen om aan mij te laten zien. Dit alles gaat zo snel, mijn armen zijn vastgemaakt dus ik kan hem niet aanraken. De traantjes van vreugde rollen over mijn wangen... Stijn legt Gerben terug op de verzorgingstafel.

Verzorging van onze zoon.

Vermits ik diabetes heb, meten ze ook de suiker waardes in zijn bloed. De kinderarts laat me weten dat Gerben te weinig suiker in zijn bloed heeft en dadelijk weg moet voor verdere verzorging. Dit is een harde klap en we schrikken dan ook. We zijn bang want weten niet wat er met onze zoon gaat gebeuren. Laag per laag hechten ze nu mijn keizersnede. Het duurt me allemaal te lang. Ik wil naar beneden om te weten hoe het met Gerben is. Na nog een tijd op recovery te verblijven mogen we eindelijk naar beneden. Op recovery vertellen ze ons ook dat Gerben 3910 gram weegt en 50,5 cm groot is. Gerben zelf ligt ondertussen in de couveuse. Ze parkeren mijn bed aan het raam en zo kan ik naar onze zoon kijken. Stijn mag naar binnen en kan hem even aanraken. Natuurlijk rollen de tranen nu weer over mijn wangen. Het is natuurlijk schrikken als je kindje daar zo ligt. Na een tijdje brengen ze mij met mijn bed terug naar de kamer. Het is een leeg gevoel om daar te liggen, zonder dikke buik en zonder kindje. In de namiddag neemt de vroedvrouw een foto van Gerben om aan mij te geven, zo heb ik hem toch een beetje bij me.

Eindelijk ons kindje vastnemen!

Tegen 20h kunnen ze me niet meer tegen houden, ik moet en zal naar Gerben gaan, ook al willen ze liever dat ik in mijn bed blijf omwille van de keizersnede. Stijn brengt me met de rolstoel naar onze zoon in de couveuse. Ik mag hem op mijn schoot nemen! Wat een geweldig moment! Hij is zo lief! Heeft erg bolle wangetjes, ook zijn armpjes en beentjes zijn mollig. Hij is blijkbaar wat gezwollen van het te veel aan suiker in mijn buik. Voor de rest heeft hij een stralende rood roze huid en hij is oh zo zacht!

Bezoek van Gerben.

Indien er s’avonds geen bezoek is bij ons, mag Gerben met de couveuse naar onze kamer. Natuurlijk willen we dus liever geen bezoek! Dus tegen 21h, na het bezoek komt onze Gerben naar de kamer. We mogen hem knuffelen en vastnemen. Dit is het allermooiste moment van ons leven, we hebben onze zoon in handen! Aan zijn handje zit een infuus, hierdoor krijgt Gerben extra suikerwater om zijn suikers naar omhoog te halen. Aan zijn voetje zit een apparaat om de hartslag te meten. Iedere 2 uur prikken ze in zijn voetje voor bloed om de suikerwaardes te weten. Het ziet er allemaal wel zielig uit, zo een klein ventje, zo hulpeloos... We hopen dat dit alles snel voorbij zal zijn en dat zijn suikers goed komen. De volgende dagen zal dus afwachten zijn om te zien wat de suiker in zijn lijfje gaan doen. Tegen 23h30 moet hij terug naar neonatologie. Wij proberen dan maar wat te slapen, maar dat lukt niet zo best, enerzijds van de emoties, anderzijds van de pijn.

Voila, dit zal voorlopig even mijn laatste berichtje hier zijn. Morgen is dan eindelijk de dag. Ons kleintje zal morgen geboren worden. De zenuwen beginnen nu toch te komen. We proberen er echter zo min mogelijk aan te denken en bezig te zijn met de laatste voorbereidingen. Er zijn echt wel veel mensen die aan ons denken en succes voor morgen wensen. Er komen een heleboel sms’jes en telefoontjes binnen. Gisteren zijn Peggy, Geert en de kinderen nog even hier geweest, vandaag Tatiana, Geert en Boyd. Deze avond mijn mama & papa en daarna mijn broer en zijn vrouwtje nog. Super lief allemaal, bedankt.

Stilletjes aan begint iedereen deze blog te ontdekken. Ik heb deze namelijk nooit doorgegeven aan vrienden of familie, maar via google en via via komen er steeds meer “bekenden” hier ook een bezoekje brengen. Dus das natuurlijk extra leuk J.

We hebben toch weer een spannende nacht achter de rug! Sinds deze middag voelde ik ons Beebje niet meer bewegen in de buik. Nu is het redelijk normaal dat er minder beweging is, dus wachtte ik maar wat af. Tegen de avond was er nog steeds geen beweging. Even plat liggen en tegen de buik duwen, op de rug, op de zij liggen. In bad gegaan, de buik gemasseerd, ... Kortom niets hielp, er was nog steeds geen beweging in de buik. Natuurlijk waren we ondertussen flink ongerust. Dus heb ik tegen middernacht dan toch maar even naar de kraamafdeling gebeld, daar hadden ze liefst dat we meteen even langs kwamen. Via spoed zijn we dan rond 0h30 binnen gegaan. Dadelijk aan de monitor. Het hartje van de baby klopte goed, maar er was inderdaad helemaal geen beweging. Na dik een half uur kwamen er plots heel veel trapjes en beweging in de buik. Iedereen natuurlijk heel erg opgelucht! De vroedvrouw zei dat ze blij was dat te zien want helemaal geen beweging, dat zien ze niet zo graag... Ze hebben me voor de zekerheid nog 3 kwartier aan de monitor laten hangen, maar toen mocht ik toch naar huis. Indien het vandaag of morgen weer gebeurde moest ik toch terug binnen gaan. Ze zei dat het kleintje niet van plan was om nog lang te blijven zitten, maar goed dus dat de keizersnede maandag opstaat. J Het was trouwens een hele lieve vroedvrouw en we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat vragen te stellen over hoe nu alles in zijn werk zal gaan maandag. Na de geboorte zal het kleintje dan toch weg genomen worden om dadelijk al de suikerwaarden te controleren. Er zullen suikermetingen gedaan worden tot ze minstens 4 goede waarden hebben. De kinderarts zal op dat moment ook beslissen of de baby bij ons mag blijven of 24h of 48h onder controle op de afdeling neonatologie in de couveuse. Het nieuws dat de baby niet bij me mag blijven heeft me erg doen schrikken, tot nu toe was hier geen sprake van en ging ik ervan uit dat er na de geboorte enkel een controle op suiker zou zijn, maar verder niets. Het feit dat zo een klein baby’tje prikjes in het vingertje moet krijgen om suiker te meten en dat hij misschien in de couveuse moet doet me toch wel erg pijn. Het feit dat dit mijn schuld is maakt het er niet makkelijker op, want als ik geen diabetes had moest ons kindje dit niet meemaken. Ik voel me er echt schuldig en rot over... Ik durf dus al helemaal niet te denken als blijkt dat hij zelf ook diabetes ontwikkeld heeft. Dat is toch niet te doen voor zo een klein kindje. Ik hoop zo erg dat de suikertestjes goed zijn...

Er waren enkele berichten waar ik nog foto’s moest toevoegen. Vooral foto’s van de echo’s van ons Beebje. Dus bij deze heb ik dat maar eens gedaan. Al de echo’s van ons Beebje staan er nu op. Ga dus nog maar snel eens kijken naar deze foto’s van in de buik, want vanaf volgende week zijn er enkel nog foto’s van Beebje uit de buik J.

Wat kan je nog zoal doen in de week voordat je mama en papa zal worden... ja natuurlijk, gezellig met zijn tweetjes uiteten gaan! Dus zijn we deze avond naar de Le Greco in St. Truiden gegaan. Een tof Grieks restaurant. Het is echt een aanrader! Het eten en de bediening zijn er voortreffelijk. Het was héél gezellig en lekker. http://www.legreco.be

We zijn vandaag voor de laatste keer voor de bevalling naar de gynaecoloog geweest. Voor zover hij me onderzocht heeft was alles in orde. Echt veel onderzoek heeft hij echter niet gedaan. Enkel controle van de bloeddruk en op de weegschaal. De bloeddruk was goed en in totaal ben ik nu 4 kg bijgekomen sinds het begin van de zwangerschap, dus dit was ook goed. Ik had eigenlijk verwacht dat hij ook zou nakijken of ons Beebje al ingedaald is en of er misschien reeds meer opening was. Dit gebeurde dus niet. Het uur van opname voor maandag is ook opgeschoven, er is blijkbaar nog een keizersnede gepland voor die van ons. Een meisje dat vandaag opgenomen is in de kliniek, zij moet daar blijven en krijgt voor ons haar keizersnede. Zij heeft ook diabetes. Wij moeten dus maandag om 7h aanmelden in de kliniek en niet om 6h. Maakt op zich dus niet zo veel uit, als alles maar goed gaat, want dat is natuurlijk het aller belangrijkste. J De gynaecoloog heeft ook even naar de anesthesist gebeld om te vragen wat ik maandag moet nemen om een eventuele hypo (suikeraanval) tegen te gaan, en toch zo nuchter mogelijk te blijven voor de operatie. Hij stelde voor om druivensuiker te eten. Dat zullen we dus wel nodig hebben vermits ik nuchter al een te lage suiker heb, laat staan als ik dan nog een douche neem, alles klaar maak voor vertrek, de rit naar de kliniek en natuurlijk de zenuwen J Na de gynaecoloog moest ik nog even bloed laten nemen voor de verdoving tijdens de operatie te bepalen. Ze nemen een buisje bloed af en ze maken een prikje in het oor. Die in het oor doen ze om te bepalen hoe lang een bloeding duurt, dus om de stolling van het bloed te kennen. In principe zijn we er nu helemaal klaar voor om maandag te bevallen! Spannend!!!

Vanaf het moment dat er een baby in huis is, is het natuurlijk niet meer zo makkelijk om er een avondje tussenuit te zijn. Maar deze week kan het nog allemaal en dus zijn we naar de sauna getrokken. In Hasselt is er pas een nieuw sauna complex open gegaan. Ik ga de naam hier maar niet vernoemen vermits we niet helemaal tevreden waren... Stijn en ik gaan altijd naar de privé sauna, en dit was nu niet anders. Helaas ben je in deze sauna alles behalve privé. De buren kunnen lekker meekijken naar jou doen en laten. Dat is echt niets voor ons. Het verwarmde buitenzwembad was blijkbaar toch niet verwarmd (lees: ijskoud) en de infrarood sauna deed het gewoon niet. Kortom, er zijn nog wat gebreken die hopelijk behoren tot de kinderziektes van een nieuwe zaak. Voor de rest is het er netjes en heel erg mooi, dus hopelijk zullen ze naar de toekomst nog wat verbeteren, anders is het echt zonde. De prijs is echter wel heel erg laag en het is dichtbij voor ons. Dus misschien dat we het over enkele maanden toch nog eens proberen, indien het dan beter is laat ik jullie zeker naam en adres weten. J

Vandaag was de begrafenis van bomma. Het besef dat ze er niet meer is dringt nu pas echt goed door. Er was erg veel volk op de begrafenis, en dat is wel fijn. Zo veel mensen die de moeite doen om afscheid van haar te nemen. Het was allemaal wel zwaarder en emotioneler dan ik dacht. Het is allemaal zo definitief, we kunnen niet meer terug, bomma is naar de hemel...

Yesta en Inge, 2 goede vriendinnen zijn vanavond op bezoek geweest. Eigenlijk wilde ik de afspraak afzeggen omwille van het overlijden van bomma, maar dat is ook wat zinloos. Ik kan de afleiding wel gebruiken om mijn zinnen te verzetten, dus heb ik hen toch laten komen. We hadden elkaar nu weer ongeveer een jaartje niet meer gezien. Ze verschrokken natuurlijk van mijn ondertussen héél erg dikke buik. Voor de rest zag ik er heel goed uit vonden ze J Dat is natuurlijk leuk om eens te horen zeggen. Ze hadden trouwens een groot boeket bloemen voor me bij, heel lief. Het is een toffe avond geworden, we hebben zitten babbelen tot 1h ‘s nachts.

Deze avond rond 23h30 is mijn bomma overleden. (de mama van mijn papa). Zij was tevens ook mijn meter. Het ging al een tijdje minder goed met haar gezondheid maar sinds enkele dagen is het heel snel achteruit gegaan. Vermits het nu nog maar 2 weken voor de bevalling is, was ik er zeker van dat ze haar achterkleinkindje toch nog zou zien, maar het heeft niet mogen zijn. Bomma is gisteren avond in een diepe slaap gevallen en niet meer wakker geworden. En vandaag om 23h30 is ze van ons heen gegaan. Bomma heeft altijd tegenover ons thuis gewoond. Mijn broer en ik zijn dat ook voor een groot stuk van onze kindertijd door haar opgevangen. Het is erg vreemd en moeilijk om te vatten dat ze er nu niet meer is. Het dringt nog niet goed door en het lijkt wel of ze morgen terug zal zijn. Ik hoop echt dat bomma gelukkig is daar waar ze nu is, ze verdient het om gelukkig te zijn!

De geboorte van kleine Giel (2^de zoontje van Ward & Brigitte) is alweer 2 maanden geleden, hoog tijd dus om deze kleine spruit eens een bezoekje te brengen! Vermits we bij de geboorte van Victor (hun oudste zoontje) niet op bezoek geweest zijn, kochten we voor hem nu ook een cadeautje. Hun lijst lag “In den Olifant” in Hasselt. Een hele leuke winkel met houten speelgoed. Victor was alvast heel erg blij met zijn houten aanhangwagen, deze past immers met de tractor en andere benodigdheden die hij reeds had. Ik moet zeggen, ik kende dit speelgoed niet, het is van NIC, maar het is echt interessant en degelijk speelgoed. Voor kleine Giel hadden we een decoratieve pop mee, een soort fee voor op de kinderkamer. Ook heel mooi en leuk. Giel is ondertussen al een flinke kerel, hij eet goed aan de borst en lag echt te genieten van een dutje op de buik van mama! Het zag er zalig uit! Kortom, Ward en Brigitte hebben 2 mooie en lieve kindjes! Als die van ons ook zo schattig en rustig zal zijn, ben ik reuze blij! J

Deze morgen om 8h30 werden we verwacht voor controle bij de gynaecoloog. Voor de eerste keer tijdens de zwangerschap was het een visite in het kabinet in het Salvator ziekenhuis zelf. De wandeling van de parking naar binnen was een beetje vreemd, de gedachte zat in mijn hoofd dat we over enkele weken zo ook zullen wandelen maar dan voor de keizersnede... Brrr, beetje bang toch hoor. Alles was in orde met het kleintje, hij is een klein beetje ingedaald, maar opening is er nog niet, dus het ziet er toch naar uit dat hij lekker in de buik zal blijven zitten tot 13 november! J Er zijn nu ook weer wat concreter afspraken gemaakt over de bevalling. Zo moeten we bijvoorbeeld in de kliniek zijn om 6h in de ochtend! Lekker vroeg dus! Is eigenlijk niet zo erg, veel zullen we die nacht immers toch niet gaan slapen van de zenuwen. Daarna zal ik als eerste naar de operatie zaal mogen. Ik mag (moet) als eerste omwille van de diabetes. Op 9 november moeten we voor een laatste keer naar de gynaecoloog voor de laatste testen en afspraken voor de bevalling. En dan over exact 2 weken en 4 dagen zal ons kleintje ter wereld komen!!!!

Stijn zijn mama is deze namiddag op bezoek geweest. Zij had immers de babykamer nog niet gezien! Ook zij is heel tevreden met onze keuze van kamer. Ook het feit dat de kamer met ons Beebje kan meegroeien is leuk, zo moeten we binnen een paar jaar niet nog een grotere kamer kopen. Ze had ook minder leuk nieuws. Afgelopen zondag na het bezoek bij hen thuis heeft Stijn zijn zus Inge en haar man Christophe een ongeval gehad op de terugweg naar huis. Gelukkig is er enkel blikschade en is er niemand gewond. Bovendien zijn ze in hun recht vermits het om een situatie met voorrang van rechts gaat. Maar toch, zoiets is nooit leuk, zeker niet omdat zij nog niet zo heel lang een splinternieuwe auto hebben.

Wat gaat de tijd toch snel! Dat merk je bijvoorbeeld aan het feit dat het een hele tijd geleden is dat je sommige vrienden nog zag. Maar gelukkig, vergeten doe je elkaar nooit. Vandaag hebben Natasja en Els, 2 goede vriendinnen ons een bezoekje gebracht. Om 18h30 zijn ze aangekomen en rond 22h30 zijn ze weer vertrokken. We hadden dan ook een heleboel om bij te babbelen J. Het is een hele toffe avond geworden en we hebben flink wat gelachen. De dames konden het trouwens niet laten om met lege handen naar hier te komen! Ze hadden speelgoed bij voor ons Beebje. Een boog om boven de baby te zetten of plat te leggen voor als de baby op het buikje ervoor ligt. Er komen allemaal vrolijke melodietjes uit en natuurlijk ook aan lampjes geen gebrek. Kortom, het zal wel voor leven in huis zorgen! Ook hadden ze een ketting bij om de tutter aan vast te maken en aan de kleertjes van Beebje te hangen. Zo kan de tut nooit kwijt gaan J. 

De toekomstige papa van ons Beebje is altijd al erg creatief en geduldig geweest en dat heeft vandaag een heel erg mooi resultaat opgeleverd! Stijn is deze morgen begonnen aan een schilderij voor op de babykamer. Het doek is 1 m hoog en 1,20 m breed. Hij heeft inspiratie opgedaan via een schilderij dat hij gezien had op internet. Het is echt héél mooi en met super veel liefde gemaakt! Dus ook al zouden er mensen zijn die het niet mooi vinden, dit schilderij heeft een hele grote emotionele waarde natuurlijk. Bedankt lieve schat om dit te maken voor ons Beebje xxx.

Er is vandaag een cadeau voor ons Beebje geleverd aan huis! Tante Tata is naar de babywinkel waar onze lijst ligt gegaan om het park te kopen. Daarna is ze het hier aan huis komen leveren. Echt wel leuk! Natuurlijk konden Stijn en ik niet wachten om het park in elkaar te zetten. We wilden het park op voorhand klaar hebben zodat onze 2 poezen hieraan kunnen wennen en om erop te letten dat ze er niet in gaan liggen. Vermits we natuurlijk de poezen niet altijd in het oog kunnen houden, hebben we het park gevuld met ballonnen. Zo gaan de poezen er helemaal niet in. Als ze dit toch zouden doen en er ontploft een ballon, dan ben ik er zeker van dat ze zo erg schrikken dat ze het park nooit meer bezien J

Kobe is vandaag geboren! Hij is het eerste kindje van papa Nico en mama Iris. Kobe weegt 3335 gram en is 50 cm groot. Enkele weken geleden waren we nog samen op de info avond rond bevallen in het Salvator ziekenhuis. En kijk hoe snel de tijd toch gaat, vandaag is hun zoontje al geboren! Samen met het geboortekaartje zit ook een uitnodiging voor de babyborrel op 10 december, op dit kaartje staat een foto van het kleintje, zo heb je alvast een beeld van het kleine kereltje J Is leuk gedaan. En natuurlijk een dikke proficiat aan de kersverse ouders!