Woensdag  19 juli: Klintholm - Stubbekobing : 20 M

Vroeg wakker in deze volle haven, vele early-bird vertrekkers, m.a.w. veel niet-betalers. Het is prachtig zonnig weer, maar eens op het water is het ferm fris.

Ontbijt en douche, en vertrek 8.15 u ook weg… olieglad als we Klintholm buitenvaren, en een uurtje brommen. Maar de tocht is niet te lang gepland, en er komt wat wind, dus zeilen bij. Voornamelijk halve wind, oostelijk, en die wakkert stilaan aan. We zeilen tussen de eilanden Møn en Falster,  dan nog een 6 mijl tot Stubbekobing.

Ondertussen fikse wind, dat zal niet gemakkelijk aanleggen zijn in de boxen die allemaal halvewinds liggen en zeer groot zijn.

We zien het flink misgaan bij een 36-voeter, en varen even in achteruit om ons manoeuver in te zetten. Plots voelt Kurt dat het stuur niet meer kan bewegen: wat kan dat zijn ? De schroef draait nog wel, en motor werkt voor en achter, maar daar heb je weinig aan als het roer niet meer beweegt (en het is geblokkeerd naar stuurboordzijde). We zien dat het touw van de bijboot met het achteruitvaren onder de boot is geraakt, en wellicht deze blokkage veroorzaakt. We snijden de meertouwen van de bijboot los, die komt vanzelf terecht op de lagerwal. Dat wordt ook onze bestemming, want de wind blaast ons in de geul tussen de twee rijen boxen. Kurt kan enkel af en toe voor en achteruit zetten om ons van afgemeerde  schepen in de boxen af te houden. Enkele omstaanders komen te hulp, hebben de bijboot al op de centrale steiger gehesen, en helpen ons afmeren. Pff, eind goed al goed. We liggen dan wel op lagerwal, maar toch veilig hier geraakt.

Kurt gaat meteen het water in, shorty aan want zeer fris. Zonder het duikflesje lukt het niet, en er moet met enkele messen getoverd worden, want het touw zit behoorlijk tussen romp en roer geklemd. Na een kwartiertje wrikken, snijden, trekken komt het los en zo zit er terug beweging in de helmstok.

De havenmeester zegt dat we hier gerust mogen blijven liggen, er komt zelfs nog een motorboot achter ons liggen.

Even bekomen, de benen strekken, op zoek naar een fiskehuset, doch tevergeefs, dus late lunch met meloen en hesp aan boord. Er komen nog vele boten binnen, dikwijls moeilijk afmeren, en we krijgen zefs nog een klein bootje langszij, een Deens gezin, met zoontje en dochtertje. Met onze dikste fenders en een plank ervoor liggen we stevig lagerwals.

Nadien nog een wandeling naar tankstelle en supermarkt, waar we een windzeiltje in de aanbieding kopen, en dat monteren we tegen de strakste wind aan boord. Zo kunnen we nog buiten eten en zitten tot na 21 u.