Woensdag 5 juli : Helgoland - Eidersperrwerk en dan Tönning: 42 M

Een zeer rustige nacht in deze haven, we hadden het anders verwacht. Na het ontbijt gaan we onze plichten betalen, dit is een staatshaven, en het zijn hier ambtenaren.

Toch nog eens de wandeling langs het mooie kliffenpad. We zijn hier 3 jaar geleden geweest, maar toen kwamen met per ferry vanaf Cuxhaven.  Het blijft een fascinerend zicht al die Jan-van-Genten en de duizenden nesten verzameld op enkele klifrotsen. En stinken dat dat doet… Lange Anna is een eenzame rotspunt die het einde van het eiland aftekent, zeer herkenbaar en helemaal rood… 

De retour is uiteraard via een tax free shop en zo zijn we klaar tegen de middag om rond 13 u te vertrekken, iets vroeger dan halftij (iets te vroeg zal nadien blijken). 

Bestemming, eens wat anders dan het Kieler Kanaal,  nl. via de Eider en het Eidersperrwerk tot stadje Tönning. Onze buurman van de Sundancer vond deze route geen aanrader, alles plat zei hij. We willen het zelf zien !

Het is mooi zonnig, en weinig wind, het wordt motoren, en we houden de snelheid erin, 6 knopen door het water. Kurt houdt zich even bezig met foto's en lezen, ik maak wat te eten en bak ook fruit/pittenkoekjes, kwestie op wat om handen te hebben. 

Bij de aanloopton van de Eider,  sneller dan voorzien, neemt de diepte snel af; bij 2,4 m beslissen we om een tijstop te maken, want we kunnen de volgende ondiepte van 0,5 m toch nog niet over. Dus anker klaarmaken, en bij de boei 7 gaan we net buiten het vaarwater liggen. Het is dan bijna 18 u, en voor de zekerheid zetten we de wekker op 20 u. Dus tijd om wat te eten en af te wassen. Gelukkig is het mooi weer en niet te veel wind. Qua drukte is het heel simpel, we zagen 2 vissers, en dat was het dan ook.

Om 20 u ankerop, en met 2 knopen stroom varen we de boeien volgend, de ondieptes over. Op enkele momenten varen we volgens onze plotter gewoon over de zandbanken, dit waddengebied is zeer erg onderhevig aan verschuivingen, zelfs de Navionics kaart van 2017 is niet actueel. We volgen uiteraard de boeienlijn. Om 21.30 u zijn we bij het Eidersperrwerk, een kleinere uitvoering van de Oosterscheldekering, maar met hetzelfde doel, nl. bescherming van het hinterland tegen extra hoogwater en stormen… We hebben de sluis al opgeroepen, zodat die meteen opent als we eraan komen. Op 10 minuten zijn we geschut, de zon valt in zee, en dan gaat het snel, het wordt snel frisser, de boeien zijn hier niet verlicht, en het wordt steeds moeilijker om ze te vinden, het had niet veel later mogen worden. 

Bij het binnenvaren van Tönning volgen we de instructies van de havenmeester die ik deze middag al gebeld had, en toch meten we in de geul amper 1,5 m water, vreemd want we steken 1,85 m diep… We vaarden inderdaad door de blubber, beetje extra gas, en we meren de boot af langszij de kade, bij de Engelse antieke kraan. Nog even de benen strekken in nachtelijk Tönning,  maar geen open café meer te vinden. Lijkt hier wel mooi te zijn, rest voor morgen.