Woensdag 20 juli:  Lowestoft - Well-next-the-Sea - 59 M

We hebben de nodige info bijeengesprokkeld voor onze tocht, we zijn er klaar voor. Nog even de grib files opladen (nauwkeurig en up-to-date), zoals gisteren, zuidoostelijk,  nadien zuidwestelijk, 4 tot 6, uitzonderlijk stoten 7. Maar zon volop en warm. In de latere middag kans op wat regen, of donderslag.

We vertrekken om 9 uur, dat betekent nog 2 à 3 uur tij tegen maar we willen (lees:moeten) tegen 18/19 u bij de kardinaalton van Wells zijn, om dan tegen hoogwater binnen te varen. Ik heb deze week al even geïnformeerd bij de havenmeester, Robert Smith,  en hij zei dat hij jachten die voor de eerste keer komen, graag komt opvangen bij deze ton.

Bij het buitenvaren van Lowestoft blijkt al dat het een bumpy ride zal worden, tij inderdaad tegen de wind, maar ja, het kan niet anders. We zeilen aanvankelijk met ruime wind op de fok, en dat gaat snel door het water, uiteraard remt de stroom ons. Ik ben natuurlijk al snel van mijn melk, zeeziek dus, maar dat betert na een viertal uur, als de vissen genieten van mijn ontbijt 😨.

Als het tij gekeerd is, wordt de zee ook wat rustiger, maar de wind blaast flink door. En krimpt tot ZW, zodat we scherp gaan varen want ook onze koers moet veranderd. Met 2 reven in het grootzeil en soms een gereefde fok gaat het met momenten tot 9,9 knopen over de grond. Maar het is warm, en de wind is heet, heel raar. Er komen ook wat wolken maar we houden het droog. De wind wordt ook variabel en dus niet erg betrouwbaar meer met het oog op ons doel, nl. op tijd bij de aanloopboei zijn. Ofwel opkruisen en misschien te laat of motor laatste uur op… snel beslist, want als je niet op tijd bent, heb je geen andere oplossing dan ankeren, of terug naar Lowestoft,  geen andere vluchthaven in de buurt. Via de marifoon horen we dat een ander jacht ook Wells wil binnenvaren, ze zijn 5 mijl voor ons. Maar ze kunnen met hun 2 meter nog niet binnen en blijven even rondcirkelen. Tegen dat wij er zijn, komt de Harbour Launch ons oppikken, we moeten in konvooi, zijn weg nauwkeurig volgen. Eerst denken we nog: dat was nu echt niet nodig, maar na enkele onverwachte bochten en zeer dicht bij de rode boeien varen (wat je anders nooit op die manier zou doen), is het toch handig, deze gidsende havenmeester.

HET IS PRACHTIG OM HIER BINNEN TE VAREN. Helemaal anders dan de eerder bezochte droogvallende plaatsen, want eerst vaar je langs een zandstrand,  waar op minder dan 50 meter de kinderen nog aan het genieten zijn van de zon, hoewel het al tegen 7 uur is, maar nog steeds zeer warm. Wij dus in een dieper uitgegraven geul, en de baders in het ondiepe deel. En dan zien we links van ons, de marshes, het krekengebied dat doorkliefd wordt door vele kleine geultjes. We maken hier een haakse bocht, pal naast de rode boeien, precies of we dat land gaan opvaren. En rechts van ons, water, maar dus ondiep, waar vele meerboeien liggen met scheepjes met ondiepe kiel of die droog kunnen vallen, niets voor ons dus. En dan uiteindelijk zien we het stadje, met het herkenbare pakhuis… Herkenbaar omdat ik dat al een hele tijd op ons lijstje had staan om ooit te bezoeken, en deze winter las ik op hun site dat er mooie nieuwe steigers en sanitair blok  werden voorzien. Soit, de maritieme kaart hadden we al 5 jaar geleden gekocht, en met enkele errata heeft ze dus eindelijk dienst gedaan.

De havenmeester helpt ons aan te meren, en ondertussen Is het heel donker geworden, vallen de eerste druppels malse regen en zien we enkele bliksemflitsen. Een welkome verfrissing van korte duur, die afgesloten wordt met een prachtige dubbele regenboog boven de granery, het oude pakhuis dus.

Heel content dat we hier zijn, en hier gaan we enkele dagen vakantie pakken 😀.