Op vrijdag 28 oktober vertrek ik samen met mijn vrouw naar Kenya. Ik zal daar een Belgische bakker helpen bij het maken van diepvries degen en de toepassingen er op. Hij wil dit leveren aan hotels
Bakkerij Kapa, een bakkerij gelegen in Bujumbura, de hoofdstad van Burundi. In 1948 begonnen drie broers uit Cyprus deze bakkerij. Eén van de enige bakkers in Bujumbura. Ze groeide snel op tot een bedrijf dat werk gaf aan 72 mensen. Sinds enkele jaren, mede door de onrusten, maar ook de concurentie daalde de verkoop. Eén van de broers is teruggekeerd naar Europa. Misschien was het ook voor de broers die toch al een gezegende leefdtijd hebben van 67,74 en 8O jaar een goede zaak dat het wat verminderde. Ook geraakte ze niet meer aan goede basisgrondstoffen die ze voor de onrusten ( 1994) wel hadden. Producten importeren is hier echt niet simpel. Zeker als je niet meer de grootste bent.
Toch heeft deze bakkerij de hulp ingeroepen van Ex-Change. Door de jaren heen was er een verloop van personeel. De goede vakmannen werden weggekocht. Nu werken er 16 jongeren die heel weinig kennis hebben van bakkerij. Elke ploeg heeft een chef en een ovenman. Ik schat dat ze tussen de 16 en 25 jaar zijn. Dit op uitzondering van Aniset, deze chef banketbakker werkt hier al een 20 jaar.
Dus de eerste doelstelling was om opnieuw de basiskennis aan te leren. Eerst in de banketbakkerij en dan in de bakkerij. Het grote probleem in de banketbakkerij is de margarine. Men gebruikt hier een margarine gemaakt uit palmolie. Deze heeft een zeer laag smeltpunt, dus met de temperaturen die er hier zijn is dat soep. Hiermee kan je niet degelijk mee werken. Zeker als het gaat over bladerdeeg en gerezen bladerdeeg. Je kan natuurlijk boter gebruiken, maar deze is niet betaalbaar. Dus gezocht naar een andere oplossing, aanpassen van de margarine. Samen met de fabrikant hebben we dan toch een margarine kunnen maken met een hoger smeltpunt, alleen de soepelheid en de gladheid zoals we kennen bij onze margarines was er niet. Toch waren de resultaten al heel wat beter. Ook andere producten zoals biscuit en brioches deeg werden aangepakt. Met deze basis konden we starten met een nieuw assortiment. En een andere werkorganisatie. Gerezen bladerdeeg werd de dag voordien gemaakt, zo kan deze voldoende afkoelen in de frigo. Naar het einde toe zag je een merkelijke verbetering.
In de bakkerij was het vooral de deegtemperatuur en de rusttijden respecteren. Ook het recept was na jaren zodanig gewijzigd dat ook hier de verhoudingen niet meer klopte. Het probleem in de bakkerij is ook de mentaliteit van het personeel. Zeker de nachtploeg, zo snel mogelijk een deeg draaien en verwerken. Dan kunnen we tussendoor gaan slapen. Dus wat deed men, men draaide vlug drie degen, die liet men dan 3 uur voorrijzen en verwerkte deze dan. Soms lag een deeg meer dan 5 uur in voorrijs, dit in een temperatuur van 30 to 35°C. Dit kwam de kwaliteit niet ten goede
De eerste week was het vooral zoeken naar de beste formule. Toch is het steeds rekening houden met verschillende factoren. Zo mekte ik dat er een verschil is tussen de bevolgingsgroepen. Dus ook in de bakkerij. Tutsis en Hutus leven hier nu wel ( vredig?)samen maar toch is het verschil groot.
Even een stukje geschiedenis. Al eeuwenlang heersen inBurundi de Tutsi (15% van de bevolking) over de Hutu (85% van de bevolking). De Tutsi zijn van oorsprong veehouders, de Hutu boeren. Toen Rwanda-Burundi in 1919 een kolonie werd van België, deed het koloniale bestuur niks aan deze machtsverhouding. Hierdoor werd deze alleen maar verscherpt. Toch verloren in Rwanda de Tutsi in 1959, vlak voor de onafhankelijkheid, de macht. Dit leidde tot enkele bloedige uitbarstingen van geweld, waarbij duizenden mensen, voornamelijk Hutu, om het leven kwamen.
Verschillen tussen Hutu en Tutsi De Tutsi-heersers van Rwanda en Burundi voerden waar zij konden een sterk hiërarchisch klassensysteem met zichzelf uiteraard aan de top. Er waren grote klassenverschillen tussen de Hutu en de Tutsi maar toch zijn er op sommige plaatsen wel huwelijken geweest tussen beide groepen. De Tutsi bleven zichzelf echter wel Tutsi noemen, ook al waren ze biologisch niet meer volledig Tutsi. Het kwam ook voor dat Hutu opklommen naar de status van Tutsi, bijvoorbeeld door een huwelijk met een hooggeplaatste Tutsi of door zelf een grote kudde koeien op te bouwen. Tussen de gewone boeren (Hutu) en veehouders (Tutsi) heeft in de periode voor de kolonisatie waarschijnlijk nauwelijks strijd plaats gevonden. Wel werd er af en toe gevochten tussen een Tutsi-koning die streefde naar de centrale macht en de lokale Hutu-vorsten, maar dat was een elite strijd.
Ook in de bakkerij moet je hier rekening mee houden. De chef van een ploeg is Tutsi, door mijn komst verloor hij wat aanzien tegenover zijn ploeg. Gekrengt in zijn eer reageerde hij niet echt positief. Toch met een paar trukjes kon ik hem naar mijn hand zetten, dacht ik... De laatste dag liet hij een deeg van 50kg bloem mislukken, al dan niet met opzet. Dit was toch het verhaal van de anderen. Hij beweerde dat het brood dat goed was zijn manier van werken was, en de mislukte broden de manier van de blanke, dus mijn manier. Ik merkte op dat het brood al drie dagen beter was dan vroeger. Zo zie je dat hen niet alleen opleiding geven is maar ook heel voorzichtig zijn met de manier waarop. De eigenaar van de bakkerij heeft hem dan ook even op zijn plicht gewezen. Dit door het resultaat van de andere ploeg te laten zien.
Als besluit kan ik zeggen dat we toch een goed resultaat hebben behaald. 16 jongeren die je de kans hebt gegeven om toch een een basiskennis bij te brengen niet alleen producten maar ook hygiëne. Is het niet in deze bakkerij dan zullen ze dit toch kunnen gebruiken als ze elders gaan werken. Nu alleen hopen dat het blijvend is.
Bij deze wil ik iedereen bedanken, Ex-Change, Jaen Luc en zeker mijn famillie die mij dit toch laten doen. Ook bedank ik Nieuws Sint-Pieters-Leeuw, radio 2, FM brussel, Editie pajot en Het Nieuwsblad. Dit is een mooie promotie voor Ex-Change. Hier de linken:
Afrika een stukje geworden van mijn leven,, ook wel eens het land van de glimlach genoemd. Ooit kwam ik er toevallig terecht, en was meteen aan de bevolking gehecht. Ik weet nog hoe goed ik me voelde, toen onze vriendschap groeide. De mensen zijn daar arm maar zo warm, dat ik ze onmiddellijk omarm. Of je nu groot bent dik of klein. Voor hen mag je er best wel zijn. Zelfs al hebben ze niet veel, je krijgt van hen een deel. Een paar keer ben ik er geweest, en hebben we samen onze kennis gedeeld. Graag zou ik dit blijven doen, Voor hen een kans om wat te leren, voor mij hun levenservaring delen. Afrika "I comeback"
Even kippevel moment, na 14 dagen gewerkt te hebben met deze jongeren is het toch even slikken. Je ziet in hun ogen dat ze liever hebben dat je zou blijven. 14 dagen is kort, toch hoop ik dat er iets zal blijven hangen. Vandaag hebben we even alles op papier gezet. Met heel veel tekeningen, want lezen lukt hun niet. Aniset wou toch nog even alles op een rijtje zetten. Bij de bakkers is het een ander verhaal. Daar heb ik weer geleerd dat je moet rekeing houden met hun afkomst. Er is een verschil tussen Tutsi's en Hutu's. Tutsi's zijn doorgaans mensen die steeds leiding hebben gegeven en weten het meestal best. Hutu's daarentegen zijn meer volgzaam, ze staan ook open en leren graag bij. De chef van de bakkers van de dagploeg is een Tutsi dus hij was even in zijn eer gekrent omdat er iemand was die het beter wist. Voor hem was dit moeilijk te aanvaarden. Toch heb je dan trukjes om hem zijn eer te laten. En toch je wil op te leggen. Dus afscheid genomen van Kristo, Gaby en heel de ploeg. Morgen koffers pakken. Om 14h45 zullen de wielen van het vliegtuig de Afrikaanse grond verlaten. Gelukkig biedt mijn werk bij IPV telkens nieuwe uitdagingen. Dus opnieuw klaar om er tegenaan te gaan. IPV "TuesdayI'm back". Leuk dat jullie mijn vehaal gevolgd hebben. Als ik thuis ben nog even een laatste briefing Groeten Guido
Morgen de laatste dag in de bakkerij. Vandaag en morgen is het obseveren. alles wat ik heb aangeleerd moeten ze nu zelf doen. En ik mag tevreden zijn, het loopt goed. Deze namiddag heb ik even het land ingetrokken. De bergen in. De eigenaar van het "gasthuis" heeft mij het mooiste stukje Burundi laten zien. "Neem maar een trui mee", zei hij. Ik dacht eerst, neen dat kan niet. Toch, als een brave jongen gehoozaamd. En inderdaad, op een hoogte van 2200m is het merkelijk kouder. Weer dacht ik, zo een mooi land. Tijdens de tocht naar boven zag je hier en daar nog resten van de oorlog, afgebrande huizen. Maar de natuur is prachtig, kan je ook zien op de foto's. Jammer dat dit land geen structuur heeft, hier is heel wat te doen. Landbouw, veeteelt, toerisme,... Dus morgen mijn laatste dag. Voor mijn laatste dag ga ik pannekoeken maken voor de andere in het gasthuis. In het gasthuis is het leuk te verblijven, steeds andere mensen, nu is er een journaliste aangekomen die een reportage gaat maken over aids. Dit voor de RTBF. Ook zou ze een reportage maken over een Fransman die hier in de gevangenis zit. Zo zie je, ook voor mij weer een leuke plaats om aan netwerking te doen. Neen ik denk dat Ex-Change niet alleen voor de mensen in deze landen een leuk initiatief is maar ook voor de experten. Je hebt de kans om je kennis door te geven en zelf leer je een cultuur, land en mensen kennen die je anders nooit zou ontmoet hebben. Daarom nogmaals bedankt aan de organisatie, en zeker niet te vergeten Kris en Martine.
Nog twee dagen werken, de tijd begint te dringen, dit merken ook Kristo en Gaby, de twee eigenaars van de bakkerij. Ook vandaag ga ik in de namiddag opnieuw naar de bakkerij. Gaby wil absoluut dat er een strikte ( op afrikaanse wijze ) organisatie komt. Dus vandaag controleren of ze alles doen zoals getoond. Morgen maak ik samen met de dagploeg een bestelling voor de Duitse gemmenschap hier in Burundi. Willi die hier de contactpersoon is voor Ex-Change, is verantwoordelijke. Het is de bedoeling om een assortiment producten te maken. Zo kunnen ze zien welke evolutie deze bakkerij maakt. Nu al is er een beetje paniek. Niet voor mij maar voor de bakkers. In de banketbakkerij lijkt men de opleiding goed op te volgen. heel strikt worden alle degen en producten gemaakt. Ik heb het vermoeden dat dit ook zo zal blijven. Zoals elke middag eet ik in het huis waar ik verblijf. Vandaag was het steak friet, als voorgerecht advocado. Echt lekkere advocado's. Ook het vlees was zeer mals en rijk aan smaak. Tot nu heb ik steeds lekker gegeten. Zo, morgen meer nieuws vanuit Burundi
Vanaf nu is het stilaan kijken of ze begrepen hebben wat ze moeten doen. Voor hen is het toch een nieuwe organisatie. Tot mijn grote verbazing moet ik vaststellen dat de banketbakkers doen wat ik heb aangeleerd . Het croissantdeeg wordt de dag voordien gemaakt. Het toeren en verwerken loopt ook goed. Anisetè, banketbakker, heeft voor de eerste keer biscuit gemaakt op mijn manier. Ook zien ze zelf dat de producten beter worden. Het leuke is, ik had hen een paar keer laten proeven. Nu telkens er iets uit de oven komt zetten ze een product aan de kant. "Dat is om te proeven", ook dat hebben ze snel door . Bij de bakkers verloopt het wat moeizamer. Deze avond ga ik opnieuw de nachtploeg helpen opstarten. Het stokbrood dat ze maken is nog niet datgene wat ik wil. Maar ik moet ook rekening houden met dat wat men hier wil. Hier wil men een luchtige stok. Toch zijn er klanten die ook het traditionele stokbrood willen. Eindelijk na drie projecten in Afrika heb ik wilde dieren gezien. Aan de rivier die uitmond in het meer heb ik vandaag nijlpaarden gezien. In de loop van de week gaan we met een boot de rivier afvaren. Ook hier geen olifanten, giraffen,... daarvoor zal ik ofwel een ander land moeten bezoeken of... naar de zoo van Antwerpen gaan . Dus de volgende drie dagen is het opvolgen en bijsturen. Ik kan nu al schrijven dat dit opnieuw een opleiding is die zal blijven hangen. Ik heb hier toch de margarine fabrikant kunnen aan zetten tot het maken van een vastere margarine. En dit omdat de geïnporteerde boter te duur is. Ik heb de banketbakkers kunnen overtuigen van een andere organisatie. Natuurlijk is het een utopie te denken dat alles wat je getoond heb ze ook blijven doen. En zeker als je hier maar 14 dagen bent. Ik hoop alleen dat ik hen iets heb bijgebracht dan hen zal helpen.
Ja, ook vandaag niet veel te vertellen? In de bakkerij was het rustig. Op zon en feestdagen is de bakkerij maar een halve dag open. Dus niet veel werk. Ik heb dan een stokbrooddeeg gemaakt zoals ik gewoon ben. Opnieuw met een mooi resultaat. Voor de rest van de dag aan het meer gezeten en een winkels bezocht. Het enige wat ik nog kan zeggen, dit land heeft heelwat te bieden. Jammer van de spanningen. Hier kan je echt een toeristische plaats van maken. Bergen, water en een heerlijk klimaat. Foto's spreken voor zich
Hallo, nu eens niet over het werk. Deze namiddag eens uitgerust aan het strand. Temperatuur was zeer goed, alleen ontbrak het een beetje aan zon. Hier kan je even wegdromen, net aan de côte 'd azure. Mooi wit zand. Hier kan je echt tot rust komen. Men vertelde mij dat je bij helder weer hier Congo kan zien. Dus vandaag genoten van een rustige namiddag. De foto spreken voor zichzelf. Ook heb ik een dame bezocht die mooie halssnoeren maakt. Ook hiervan enkele foto's. Hierbij de vraag aan mijn vrouw, dochters en Sylvia welke vinden jullie leuk. Morgen ga ik terug en kan ik ze kopen. indien er iemand van de andere bezoekers ook iets zien kan je altijd reageren op deze bladzijde. De prijs is ongeveer 15. Ongeveer 20 à 25 000 burundese frank.Ze hebben er nog vele andere maar kon ze niet allemaal fotograferen. Met grotere bollen enz...
Gisteren heb ik even wat tijd gehad op te surfen op Internet.
Door de burgeroorlog is de veiligheid in Burundi afgenomen. Ondanks dit heeft Burundi wel een prachtige natuur waar veel wilde dieren voorkomen.
In centraal Afrika ligt Burundi, één van de armste landen ter wereld. Dit als gevolg van de burgeroorlog die het land jarenlang geteisterd heeft. Sinds 2005 is deze oorlog voorbij en is het land langzaam aan het herstellen. Toch blijft Burundi last houden van onrust tussen enkele etnische groeperingen, waaronder de Hutu en Tutsi.
Burundi kent een tropisch klimaat. De temperaturen zijn echter wel afhankelijk van het gebied en van het seizoen. In de maanden juni tot augustus en december en januari is het droog. In de overige maanden is er kans op regen. De gemiddelde temperatuur ligt rond de 20 graden.
Het landschap van Burundi is heuvel- en bergachtig. De Kongo-Nijl-kam, een randgebergte doorkruist het land. Dit gebergte loopt langs het Tanganyikameer en de Rusizivallei. De hoogste delen van dit gebergte zijn met bos bedekt. Hier bevindt zich ook het Kibira Nationaal Park. Een belangrijke rivier is de Rurubu. Aan deze rivier bevindt zich het tweede nationale park, namelijk het Rurubu National Park. In deze twee parken kunt u verschillende dieren tegenkomen. Denk hierbij aan apen, antilopen, buffels, krokodillen, leeuwen, luipaarden, nijlpaarden en olifanten. Met een hoogte van 2.670 meter is Mount Heha het hoogste punt van Burundi.
Bujumbura is de hoofdstad van Burundi en ligt aan het Tanganyikameer. Het koloniale centrum met een grote markt, het nationale stadion, een grote moskee en een kathedraal is interessant om te bezoeken. Daarnaast kunt u een bezoek brengen aan een museum. Dicht bij de stad vindt u het Rusizi Nationaal Park en het Livingstone-Stanley Monument. Ook ligt hier vlakbij de bron van de zuidelijke zijrivier van de Nijl.
Gezegd moet worden dat er criminaliteit voor kan komen in Burundi, zowel in de steden als op het platteland. Vooral de provinciale wegen in Bujumbur Rural, Bubanza en Cibitoke kunnen als gevaarlijk worden gezien. Er wordt afgeraden om met het openbaar vervoer te reizen. Mocht u toch naar de hoofdstad Bujumbura willen dan moet u dit doen voor 17.00 uur. Daarna wordt de toegang afgesloten. Het is belangrijk dat er in groepen wordt gereisd en dat de veiligheid in acht wordt genomen. Drie dagen geleden werd er nog een Belgisch gezin overvallen door rebellen. Ze werden beroofd en de burundees die mee was werd gedood. Dit gebeurde op een 3 tal km van waar ik verblijf.
Salaris van de banketbakker; Het inkomen van de chef banketbakker is 15000 burundese frank per week, wetende dat een groot wit brood hier 1400 burundese frank kost. Onze vriend moet hiermee een gezin onderhouden van 8 kinderen en een vrouw! een leerjongen werkt hier voor 5000 burundese frank.
Dus gisteren heb ik aan de nachtploeg wat opleiding gegeven. normaal laten ze het deeg 3 uur voorrijzen. Dit in een temperatuur van 25 tot 30°C. Op 50 kg bloem zetten ze 50 g gedroogde gist. Ik heb hen de voorrijs met twee uur laten inkorten. Dit omdat de gist de suiker uit de bloem neemt en de kleur na het bakken heel vaal is. Eerst was het wat wennen voor hen. Normaal konden ze rustig beginnen. Nu moesten ze direct aan de slag. Ook het afdekken van degen was onbekend. Het resultaat mocht er dan ook zijn. Deze morgen heb ik dan verder gewerkt met de dagploeg van de bakkers. We maakte Franse stokbroden, vlechten en andere soorten. Het leuke aan dit alles is dat de klanten die producten voornemen op de traditionele producten. Er is zelfs iemand van een andere bakkerij komen kopen. Deze namiddag was het privè les bakkerij aan de vrouw die hier het eten maakt. Jammer genoeg was de bloem die ze gekocht had van een zeer slechte kwaliteit. Dus dit moet ik overdoen. Morgen is het zondag, de chef patiserie gaat morgen vroeger weg, hij gaat met heel zijn gezin naar de mis. Dus morgen zal het een korte werkdag zijn. Hier nog een paar leuke foto's
hallo, vandaag was het super, ik had hen in de waan gelaten dat ik een speciaal broodje ging maken. Ik wou toch iets doen aan de kwaliteit van hun stokbroden. Dus ik maakte een deeg op mijn manier. Hier maakte ik stokbrood en een paar speciale broden van. Na het bakken riep ik de "patron" erbij. Hij bekeek me en zei, " ben je vrij deze avond? Kom dit eens leren aan mijn bakkers". Wat een groot verschil met een paar dagen geleden. Hij was overtuigd dat ik niets kon verbeteren aan zijn broden. Nu plots ziet hij dat het toch beter kan. Op de foto zie je het verschil. Nu mag ik plots wel 's avonds komen. Voor mij eigenlijk doodnormaal. Nu zien dat het resultaat ook zo goed is. Voor de rest was het nog wat werken op de gerezen bladerdeeg. Vandaag waren het strikken en doorhaal koeken. Ook konijnen in een gerezen deeg. Aardbeientaartjes in een gerezen deeg stonden ook op het programma. Zij maakte een Burundese specialiteit, gehakt gemengd met uien, peterselie, selder, en kruiden die je hier langs de kant van de weg kan vinden. Het uitzicht schrikte mij af om te proeven. (zie foto). Stilaan leer ik hoe je in Burundi ook een beetje je wil kan opleggen. Je eerst bewijzen en dan komt het vanzelf. Dus deze avond zal het voor mij werkdag zijn. Niet dat ik het niet graag heb. De tijd dat je hier bent moet je ook gebruiken om hen iets te leren. Het strafste is... Ik moet daar om 17h30 zijn, ik krijg dan de sleutel.Want als ik vertrek moet ik de deur sluiten zodat er geen kunnen naar buiten gaan. Om 4h30 komt er één van de bazen de deur openmaken en kunnen ze naar huis.stond ik toch even van te kijken. Zo, morgen opnieuw meer nieuws
Zoek de 5 verschillen, Links Belgisch stokbrood, rechts Burundees stokbrood
Op één van de foto's zal je ook het mes zien dat ze zelf maken. Dit met een mesje uit een broodsnijmachien
hallo, gisteren ben ik een grote bakkerij gaan bezoeken in de stad. Daar verwerkte ze producten van Puratos en een vetstof Remyan vanuit Nederland. Betere kwaliteit maar ook hogere prijzen. 's Avonds zijn we gaan eten in een Burundees restaurant. Lekkere gegrilde vis met frieten, sla en een lekker sausje. Hierbij een pintje of twee van 75 cl. Dit voor nog geen 6. Vandaag was het een zeer goede opleidingsdag. Carrè confituur met confituur van mango, tompoezen, vlechten, suikersandwiches, mastellen en...brood van de grecht. Mijn leerlingen hebben echt hun best gedaan en ze waren dan ook heel fier. Als beloning kregen ze dan ook een nieuwe t-shirt. Ook hebben ze al de gewoonte om de croissantdeeg een dag voordien te maken en te koelen. Dit geeft dan ook een beter resultaat. Het is leuk dat je ziet hoe fier ze zijn. Ik heb hun dan ook alles zelf naar de winkel laten dragen. Ook hier heb ik de indruk dat mijn "pasage" niet voor niets zal zijn. Deze namiddag ben ik samen met Jaen Luc naar de rand van de stad geweest bij een meubelmaker. Ook hier zie dat in deze wijken nog heelwat armoede is. Ondertussen ben ik al bijna een weekje weg van huis. Gelukkig is er skype om contact te houden. Dus voor diegene die willen...
Gisteren ben ik met Jaen Luc eigenaar van het huis waar ik verblijf, enkele bakkerij gaan bezoeken in de stad. Overal zie je een type stokbrood, en hier is de naam niet slecht gekozen. Lange rechte broden zonder insnijdingen. Heel luchtig. Je ziet de dat de Franse hier geen invloed hadden. Ook volkorenbrood, witbrood,... Eigenlijk de broden die je ook een 30 jaar geleden bij ons kon vinden. De meeste bakkerijen hebben ook een broodsnijmachien. Voor de rest veel cakes, koekjes, een soort bladerdeeg waar ze verschillende producten mee maken. Mijn Avond heb ik doorgebracht met Caroline, een meisje die hier is voor het rode kruis Luxemburg. Ze is hier al 18 maanden en zal minstens nog 6 maanden bliiven. We werden uitgenodigd bij een Belgisch koppel. Zij maakt schilderijen hij werkt als landbouwingenieur. Dit koppel heeft bijna heel Afrika gezien. Hun verhalen waren dan ook leuk om te beluisteren. Voor ze naar hier kwamen verbleven ze in Invoorkust, daar zijn ze door de onrusten moeten vluchten, ze werden geëvacueerd door het Franse leger. Dus een avond vol verhalen. Je zal ook merken dat ik niet veel foto's van het gewone leven kan tonen. Je mag hier niet veel foto's maken op straat. Toch blijf ik proberen. Ik heb er goed aan gedaan om mijn grote camera thuis te laten. De kleine camera valt minder op. Vandaag zijn we eindelijk kunnen starten met bladerdeeg. Men heeft een margarine kunnen maken die veel beter is en met een hoger smetpunt. Nu gaat hij proberen om dit nog te verbeteren. Je zag aan de croissants dat ze al mooier gebladerd waren. Dus we zijn op goede weg. Ook heb ik het deeg voor morgen al laten maken en in de koelcel laten zetten. Ook dit zal een verbetering zijn. Stilaan zien ook de jongeren dat de producten verbeteren. en beginnen ze te geloven dat ze iets kunnen leren.
Op de foto's het verblijf, in de tuin staat een advocadoboom met rijpe vruchten, heerlijk!
Hallo, vandaag liep heel de planning anders dan verwacht. Normaal zou er margarine zijn die bruikbaar is voor croissants. Maar... die was er nog niet. Dus iets anders verzinnen. Gisteren het lasintin, de chef banketbakker biscuit gemaakt. Eieren mooi luchtig, maar nadien de bloem met de klopper gemengd. Heel het beslag was ingevallen. Voor hem was dit een normale biscuit. Je kon deze jonge man niets kwalijk nemen hij wist niet beter. Vandaag heb ik heb dan getoond hoe je een biscuit moest maken. In kon 3 vormen meer vullen met mijn beslag. Na het bakken liet ik hem het verschil zien. De overtuiging stond te lezen op zijn aangezicht. Nadien gingen we gebakjes maken. Hij kwam met een kom waarin slagroom ( zelf gemaakte) zat. Ik proefde van deze crème. Ranzig! Ik liet hem proeven... Niet te eten. Toch moest ik hem overtuigen dat we hier niet konden mee werken. We hebben dan nieuwe gemaakt die we morgen gaan verwerken. Na de twee ervaringen van vorig jaar maak ik mijn niet meer druk. Vandaag heb ik hem geleerd hoe je een biscuit moet maken, niet veel maar toch al dat. Voor de rest heb ik hen geleerd om op te ruimen. In plaats van de bloem op tafel te laten liggen, deze in een kom te doen. En zo stap na stap leren ze toch iets. Nu ga ik op zoek naar betere grondstoffen. Wat hier ontbreekt alle kennis. Zo, morgen een nieuwe werkdag, niets gepland, hopende dat we de grondstoffen hebben en dat we eindelijk goede croissants kunnen maken. Op de foto zie je de 6 jongeren die ik probeer iets bij te brengen. onderste foto zijn broodstokje die ze hier eten. Deze namiddag ga ik in de stad rond om andere bakkerijen te bekijken, ik wil weten of zij andere producten maken.
he, vandaag de eerste opleidingsdag, briochendeeg. Normaal zouden het croissants zijn maar,... de geschikte margarine was niet voor handen. Dus over tot de volgende les In de banketbakkerij werken een zestal jongeren. In de bakkerij over dag ook een zestal. Iedereen kreeg een T-Shirt, deze zullen ze vanaf morgen aantrekken. We begonnen dus met het maken van en brioche deeg. lange zwitserse koeken, crème brioches, suiker brood, suikertaart en aardbeientaart. Ja de bosaardbeien zijn hier klein maar zeer lekker. Eerste probleem, geen enkele van deze jongeren sprak frans, alleen Burundi's, toch verstonden we elkaar en deden ze wat ik toonde. Het was een plezier om de witten ogen groot zien open te gaan in dat zwarte kopje. Ook voor mij een plezier om de jongens iets aan te leren. Na een viertal uren hadden we een mooi assortiment. Voor hen, maar ook voor mij een ware voldoening. Als beloning mochten ze proeven. Ik liet alles op schotels naar de winkel brengen. De twee "patrons" waren zeer tevreden. Om 13h zat mijn taak erop, nu is het tijd om te rusten "siësta" noemen ze dat hier. Morgen om 7 uur starten we opnieuw. Dus deze namiddag noodgewongen rusten.
Anekdote van de dag Voor het doorsnijden van de gevulde brioches had ik een zaagmes nodig. Ik vroeg dit dan ook met de nodige gebaren. Het mes dat ik kreeg was een mes gemaakt met één van de messen uit een broodsnijmachien. Daar een houten stokje aangebonden.
zo, eerste werkdag zit er op, Als je dit werkdag mag noemen. Deze morgen naar de bakkerij geweest, Er was niet veel activiteit. Op zondag is de bakkerij maar een halve dag open. Mijn werk zal voor in de banketbakkerij zijn, Ook al ben ik van mening dat er ook in de bakkerij heel wat kan verbeterd worden. Ik heb ze al enkele emmers water in de koelcel laten zetten, er werd hier geen rekening gehouden met deegtemperatuur. Ook de croissantg-deeg hebben wwe gemaakt en zit in de koelcel. Morgen zullen het vooral croissants en ander koeken zijn die ik zal leren maken. De bakkerij is eigendom van twee Grieken, de ene is bijna 80 jaar de andere schat ik rond de 70. Het personeel zijn jongeren tussen de 16 en de 25 jaar. Vandaag ook even een rondrit gemaakt in bujembura, totaal iets anders dan Burkina en Togo, je ziet dat ook Belgie even hierlangs is geweest. Mooie hoofdweg, mooie gebouwen. Alleen, jammer dat ze nu geen structuur meer hebben. en dat zie je. Voor de rest echt een zeer mooi en vruchtbaar land, waar naar mijn mening teweinig mee gedaan wordt. Ook weer iets leuks gezien, hier zijn het nog van die bloemzakken in een soort nylondraad, hiermee heeft Cristo, de eigenaar schorten mee gemaakt waarvan ik ook één mocht hebben op de foto zie Cristo als model met de schort. De winkel is modern voor Afrikaanse normen, je kan er ook koffie drinken en iets eten. Morgen kan je mij horen op radio 2 om 7h15 groeten en tot morgen
He, hier mijn eerste bericht vanuit Burundi. Na een lange, toch vermoeiende reis ben ik aangekomen in Burundi. Opnieuw met de vaststelling dat EX-Change dit weer allenmaal prachtig organiseerde ( bedankt Martine) Tijdens de vlucht weer wat mensen leren kennen. De verrassing was groot, wie zag ik op het zelfde vliegtuig naar Ethiopië, een van de radiomakers van FM Brussel. Zij gaat een groep toeristen begeleiden in Tanzania. In het vliegtuig zat ik bij een Italiaanse, ze gaat hier 4 weken werken in een ziekenhuis. Aan de luchthaven werd ik afgehaald door Willi, de persoon die de contacten doet voor Ex-Change. Nu zit ik in een woning waar verschillende Belgen hun kamer hebben. Dus heel gezellig, zo kan je 's avonds aan babbeltje slaan. Deze avond ben ik ook even naar de suppermarkt geweest, twee uur aanschuiven voor wat bier, eerst moet de vrachtwagen gelost worden. Dus vandaag geen biertje . Morgen vroeg om 7 uur komt de bakker mij halen, dan zal het de eerste kennismaking zijn met de bakkerij. Vandaag hebben we het even gehad hoe we dit gaan organiseren. morgen zal het vooral obseveren zijn. Foto's nemen op straat zal niet eenvoudig zijn heb ik mij hier al laten vertellen, heel veel politie en militairen zo, morgen zal ik mijn dagverloop verder vertellen Guido
Hier de eerste foto van mijn werkomgeving. Ziet er alvast mooi uit. Ook de weersvooruitzichten zien er goed uit. Tussen de 28 en de 32°C. Matige vocht%. het wordt stilaan aftellen. Ik wil hier ook de gevers danken van de t'shirts, Frank Minne, Frank kemps en Patrick Roels. Ik zal ze weer allemaal in het wit kunnen zetten.
Even kippevel moment, na 14 dagen gewerkt te hebben met deze jongeren is het toch even slikken. Je ziet in hun ogen dat ze liever hebben dat je zou blijven. 14 dagen is kort, toch hoop ik dat er iets zal blijven hangen. Vandaag hebben we even alles op papier gezet. Met heel veel tekeningen, want lezen lukt hun niet. Aniset wou toch nog even alles op een rijtje zetten. Bij de bakkers is het een ander verhaal. Daar heb ik weer geleerd dat je moet rekeing houden met hun afkomst. Er is een verschil tussen Tutsi's en Hutu's. Tutsi's zijn doorgaans mensen die steeds leiding hebben gegeven en weten het meestal best. Hutu's daarentegen zijn meer volgzaam, ze staan ook open en leren graag bij. De chef van de bakkers van de dagploeg is een Tutsi dus hij was even in zijn eer gekrent omdat er iemand was die het beter wist. Voor hem was dit moeilijk te aanvaarden. Toch heb je dan trukjes om hem zijn eer te laten. En toch je wil op te leggen. 
Vanaf nu is het stilaan kijken of ze begrepen hebben wat ze moeten doen. Voor hen is het toch een nieuwe organisatie.
hallo,
Gisteren ben ik met Jaen Luc eigenaar van het huis waar ik verblijf, enkele bakkerij gaan bezoeken in de stad. Overal zie je een type stokbrood, en hier is de naam niet slecht gekozen. Lange rechte broden zonder insnijdingen. Heel luchtig. Je ziet de dat de Franse hier geen invloed hadden. Ook volkorenbrood, witbrood,...
.
