Deze keer de kerkklokken niet gehoord J. Stilaan kruipt deze missie naar zijn einde. Zoals ik Kenya heb ik ook hier het gevoel dat deze missie iets zal opleveren. Deze voormiddag vooral gelet op de opvolging, deze namiddag hen geleerd hoe je een cake kan maken. Om 14 uur de vergadering. Eerst begonnen met te vertellen hoe de opleiding is verlopen, nadien de pijnpunten opgesomd. Ook uitleg gegeven waarom de investeringen zo belangrijk zijn. Iedereen was het eens dat deze investeringen moeten gebeuren. De enige hinderpaal, de prijs van Noël, de technieker die nu de herstellingen komt doen is 2500 meer dan een andere leverancier voor de zelfde oven. Morgen zitten we hierover samen met Noël. En dan worden er knopen doorgehakt. Het was ook de eesrte dag dat ik gedaan had voor het danker werd. Na het werk nog een school gaan bezoeken. 800 meisjes op internaat Op de foto zie je hoe men daar eten klaar maakt. In de school kweekt met eigen groenten. Ook ananas en bananen. Morgen vroeg geef ik de evaluatie van wat ik vandaag zag, hier en daar toch nog een opmerking. Morgen is het ook de wedstrijd van het mooiste stokbrood. Deze avond zijn we vis gaan eten. Na elke dag erwtjes met wortelen was dit eens wat anders. Ik heb thuis al laten weten dat de eerste 14 dagen geen erwtjes op tafel komen.
Vandaag een super lange werkdag. Om 8 uur in de bakkerij, daar heel de productie gevolgd en mee gewerkt. De opvolging van de opleiding verloopt zeer goed, dit dank zij de zusters die ook helpen. Zoals ik zei, zuster Katrien was bezig met het maken van de hoes die het verkorsten tegen gaat. Zuster Carini vertelde dat ze om 24 uur nog aan het naaien was. Deze namiddag hebben we ze dan ook niet veel gezien. Deze avond hebben Melanie, zuster Carini en ik besproken hoe we het morgen gaan aanpakken. De twee offertes naast elkaar gelegd en bekeken. Het gaat hier over een oven, ze willen de zelfde oven zoals ze nu hebben dan kunnen ze ook nog de zelfde karren gebruiken. De ene leverancier is 2500 goedkoper dan de andere. Maar ik gaf hen ook de raad te kijken naar de service na verkoop. Ook raad ik hen aan om een verdeler te kopen. Dus voer genoeg om te bespreken morgen.Om 20h30 hebben we de bakkeij verlaten, nadien zijn we nog een brochette gaan eten met banaanfrieten en een frisse pint. En verder zitten praten wat het beste zou zijn voor de bakkerij. Melanie en ik zijn het over eens dat de investering moet doorgaan. Ik zelf heb dan ook gezegd dat bij aankoop van de nieuwe oven en andere materiaal er opnieuw een project moet ingediend worden om hen verder te helpen. Zo kan heel dit avontuur slaagkansen hebben. Zeker dat hier jongeren worden opgeleid die nadien verder hun weg kunnen maken. Het was een zware dag, niet het werken maar het denken en overleggen. Zeker hier in afrika neemt dit heel wat tijd in beslag. het gaat dan ook over veel geld. En toch leuk indien dit navolging zou hebben. Om 23 uur lag ik dan ik mijn bed. Morgen vroeg om 6h30 opstaan.
Al een week voorbij, nog 5 dagen, zaterdag vertrek ik opnieuw naar Bujumbura, zondagavond om 19h via Kenya naar Brussel. Dus nog 5 dagen om te kijken of ze nu doen wat ik hen geleerd heb. En ik denk dat het zal lukken. Je ziet nu al dat ze de producten maken en verkopen. Woensdag heb ik ook een belangrijke meeting. Samen met Melanie en de zuster verantwoordelijk voor de investeringen en Zuster Carini die verantwoordelijk is voor de bakkerij en de opleiding. Ik ga hier vooral pleiten voor modernisering en Hygiëne. De bakkerij zit aan hetmax. van zijn kunnen. De oven is aan vervanging toe, en er zou minstens een verdeelmachine moeten bij komen. Op dezeinvesteringen wacht men al drie jaar. Melanie wil dat ik dan ook ondersteuning en advies geeft. Blijkbaar wachten ze op mijn komst om knopen door te hakken. Vandaag was er een stroom onderbreking van 30 minuten. Tijdens de zomer valt dit meerdere keren per dag voor. Daarom zou het goed zijn dat ze een oven met mazout nemen in plaats van met electriciteit. Een oven met mazout heeft minder electriciteit nodig en bij stroomonderbreking kan een alternator de panne opvangen. We hebben ook hoezen gemaakt om over de karren te trekken om de degen niet te laten verkorsten. Dit met lege broodzakken, hier zijn deze gemaakt van een soort plasiek. Zuster Katrien was deze nog verder aan het afwerken. Ze wilden ook cakes leren bakken, dit hebben we dan ook gedaan. Ananas cakes. Een recept uit ons boek De handleiding voor banket(bakker). Tijdens de dag heb ik hier en daar toch nog een opmerking moeten geven, vooral bij het afmeten van het water en de kneedtijd. Maar voor de rest volgen ze goed de gegeven instructies op.
Ook morgen zal dit opnieuw mijn taak zijn. Als foto nog een foto bij de tamboers, precies koningen, ik en mijn 4 zusters
Vandaag rustdag, om 9 uur naar de mis. De kerk zat vol, vele jonge mensen. Deze keer echt een Afrikaanse mis kunnen zien. Muziek, dans, de afrikaanse sfeer. Nadie met de zusters een Belgische broeder van Liefde bezocht, is van Sint Niklaas. Het is zijn eerste missie in Burundi, voordien was hij in Rwanda en Congo. Hij is hier begonnen met psychotherapie. Een instellingen waar een 20 tal mensen kunnen verblijven maar ook op consultatie komen. Deze middag zorgde zuster katrien voor een buffet, kip met sla, frieten of rijst, tomaten, uien en erwtjes. In de namiddag hebben we een spetterende attracties gezien met tamboerijnen. In een dorpje in de bergen, traditionele huizen en klederdracht. Morgen opnieuw werkdag. Deze avond eet ik samen met de zusters van mijn verblijfplaats. Morgen opnieuw werkdag. Nu vooral kijken of ze alles goed opvolgen. Ik ga ook een andere soort bloem testen. Het begint hier opnieuw te onweren en fel te regenen.
Misschien goed te vertellen hoe deze bakkerij is ontstaan. Tijdens en na de onrusten tot 2005 werden alle zusters en andere religieuzen uit de scholen of hospitalen gezet die eigendom waren van de staat. Hierdoor verloren vele zuster hun werk en inkomen. De bakkerij Centrale in Gitega stond te koop, de zusters vonden het een goed idee deze te kopen en er brood te maken, dit werd een succes. De 4 zusters werken er van 5 uur tot 20 uur. Omdat er steeds meer werk was werden jongeren aangenomen. Nu werken er een 12 tal in de bakkerij en 4 voor de verkoop. Deze werden door de zusters die zelf geen kennis hadden opgeleid. Altijd is er een zuster in de korte nabijheid. Toen Melanie aankwam stelde ze vast dat hier kennis ontbrak, ze wou zowel de zusters als de jongeren een opleiding geven. Zo kwam ze in contact met Ex-Change. De jongeren krijgen na de opleiding een attsest dat ze kunnen gebruiken indien ze van werk veranderen. Ook is er gedacht aan vernieuwing van de bakkerij, ook hier zal ik hen advies geven. Omdat ook hier Europese steun is ( Melanie) heeft ook dit project meer kans tot opvolging en slaagkansen. Dit merk je nu al aan de werkmethode. Onmiddellijk de producten aan de hotels voorstellen, promotie maken in de winkel,...
Zoals gezegd deze morgen begon ik om 10 uur. Op zaterdag maken ze dubbele productie, de bakkerij sluit op zondag maar de winkel is open. Stel je voor 40 zakken van 25 kg bloem verwerken, 1000 kg. En dat met een kneder en de rest met de hand. Omdat er vraag was naar de zwitsersekoeken, de worstenbroodjes, brioches en stokbrood op de nieuwe manier werden deze ook gemaakt. Zelfs gisteren na een zware werkdag hebben ze nog het stokbrood gemaakt op de nieuwe manier. Aan motivatie ontbreekt het zeker niet. Dus vandaag opnieuw een zware werkdag, tot 20 uur. Tijdens het werk was het ook vooral er op letten dat ze deden wat ik hen gezegd had. Brood en deeg afdekken, afwegen, juiste kneedtijd,... Dan heb ik samen gegeten met de zusters waar ik verblijf. Een geanimeerde avond van een babbel en ook... gebed. Ook zij drinken een glas wijn en ik een frisse pint. Leuk om ook deze mensen te horen. Ook hier in Burundi is er veranderandering. Om 10 uur bedtijd.
Morgen zondag, rustdag.Ik heb afspraak met de zusters van de bakkerij in de kerk om 9 uur. Na de mis ( van 2 uur) bezoeken we een instelling waar een Vlaamse pater werkt, dat verhaal doe ik morgen.
Een korte nacht, na het ontbijt om 8h15 in de bakkerij, de laatse dag opleiding vannieuwe producten. Worstebroodjes, ananaskoeken beignets. Het was beignets dag, 50 kg bloem verwerken in 1200 stuks, deze werden allemaal met de hand gesneden ( fotos volgen), met dat deeg maakte ik dan ook de ananasbeignets, een product dat hier heel goed verkoopt.De dag voordien getoond hoe men confituur maakte van ananas. Zuster Katrien maakte dan het gehakt klaar, peterselie, selder, uien, look, broodkruim en kruiden. Alles goed gemend en dat gebruikte we voor de worstenbroodjes. We gebruikte het stokbrooddeeg als deeg. Nadien opnieuw de productie van de dag. Bij het gewone brood had ik hen gezegd dit af te wegen, normaal deden ze dit op het zicht. Ik vroeg aan één van de zusters om mij een stuk deeg af te snijden die zij gebruikte voor de grote broden. Ik woog dit stuk en kwam uit op 1 kg, dus woog ik alle stukken 1 kg, Ik zag dat iedereen naar iedereen keek, er kwam een andere zuster en zei dat het te groot was, dus ik opnieuw een stuk op de weegschaal, 900 g. Opnieuw alle stukken afgewogen, bij het vormen zag ik dat er er telkens een stukje af knepen. Dat was wel even slikken, samen met Melanie legden we dan uit waarom het belangrijk was dat ze alijd het zelfde afwogen.Dit was voor hen moeilijk te begrijpen. s Middags een burundese specialiteit gegeten, een mengsel van bananen, tomaten, een soort prei en uien, dit met gehaktballetjes en rijst..
Opnieuw was het een lange werkdag, Om 19h30 konden we vertrekken, Wat heel goed is aan deze opleiding is dat Melanie er steeds bij is. Melanie is vanuit Frankrijk aangesteld om hier twee jaar de zusters te begeleiden.
Vandaag was het weer heel goed, gelukkig, zeker dat het de dagen voordien fel regende. Toch is het klimaat hier goed, niet echt warm, 25°C en s nachts een 18°C. Gitega waar ik verblijf is geen groot stad.
Gitega (vroeger Kitega) is een stad in het centaal- Afrikaanse Burundi en de hoofdstad van degelijknamige provincie. Met 46.900 inwoners (2005) is het de tweede stad van het land.
Gitega ligt op 120 kilometer ten oosten van Bujumbura op ongeveer 1725 meter hoogte, aan de rivier de Luvironza(zijzivier van de Nijl). In maart 2007 verklaarde president Pierre Nkurunzizia het plan de hoofdstad te willen verplaatsen vanBujumbura naar Gitega vanwege de meer centrale ligging in het land.
Gitega is een belangrijk handelscentrum en wegenknooppunt. Tevens vormt Gitega een aartsbisdom. Er bevinden zich ook verschillende Kayenda-heiligdommen, alsook het Nationaal Museum. De ibwam(adellijk hof) zetelt ook in Gitega. Tot het uitbreken van een etnisch conflict in 1972 vormde Gitega ook de zetel van de Tutsi- Batusikoningen.
Morgen zaterdag, tusseen 8 en 10 uur moet iedereen werken voor de staat, of beter dan doen ze niets, ik start da ook maar om 10 uur in de bakkerij.
Deze nacht niet goed geslapen, heel de nacht regen, nieteen beetje maar met bakken uit de lucht. Het dak van mijn kamer zijn golfplaten, dit gaf een hels lawaai. Moest dit bij ons zo zijn waren er zeker overstromingen. Gisteren was de weg van en naar de bakkerij al voor een deel weggespoeld.Vandaag was dit nog slechter. Eén geluk de zon scheen deze morgen.
Na het ontbijt, opnieuw naar de bakkerij. Deze keer briochedeeg. Als basis gebruikte ik hun sandwiches deeg, hierbij voegde ik op 10 kg deeg bijna 1 liter melk bij. Zoals gisteren gaf ik de uitleg in het Frans en deden de zusters de vertaling naar het Kiroendisch. Met dit deeg opnieuw verschillende soorten producten gemaakt zoals, ronde brioches, vlechten, suikertaartjes en lange Zwitserse koeken. Iedereen volgde met de nodige aandacht wat ik vertelde. Tussendoor werkte zij ook verder aan de productie van de dag, er was een bestelling van 1800 sandwisches, U wel voorstellen dat deze met de hand werden verdeeld en gevormd.
Wat mij ook opviel was, als ik nieuwe producten toonden dat ze telden hoeveel producten op één plaat konden. Energie verbruik van de oven is hier heel belangrijk en samen met de bloem de grootste kost. Zoals sandwisches bakken zij tegen elkaar, dit om er zoveel mogelijk op één plaat te leggen. Ook bij de brioches was het belangrijk dat er zoveel mogelijk op één plaat konden.
Kort na de middag was één van de zusters met de nieuwe producten naar een hotel gegaan om te laten proeven. Ook de winkels en in hun eigen winkel werden de nieuwe producten onmiddellijk ten toon gelegd. Het gevolg, een bestellening van 100 brioches, dit was voor iedereen leuk.
Ook de franse broden werden opnieuw op de nieuwe manier gemaakt.
Na opnieuw een werkdag van 8 tot 19 uur vroeg Melanie of ik mee ging om samen een geitenbronchette te gaan eten. Ze had afgesproken met Europese vrienden. Het was ook de laatste dag voor één van de meisjes daar aanwezig, toevallig een Belgishe van Wijgmaal. De brochettes werden gemaakt op de traditionele manier, er hingen twee geiten aan een haak, daar werden stukken afgesneden en op houtskool gebakken. Ik moet zeggen echt lekker. Om 23h30 mijn bed in.
Jammer dat ik geen goede fotos kan plaatsen, maar deze komen zeker al ik terug ben.
Vandaag goed geslapen, om 6 uur wakker geworden van de kerkklokken. Om 6h30 werd er op de deur geklopt, iemand met warm water. In de kamer is er geen stromend water, dus mijn plan trekken met emmers. Nadien ontbijt met de zusters. Om 7h45 is Melanie mij komen halen, Om 8 uur aangekomen in de bakkerij en gestart met de opleiding. Eerst iedereen een t-shirt gegeven die ik gekregen heb van Bakkerij Kemps. Iedereen fier om deze te mogen dragen. Om 8h30 gestart met de opleiding, Echt de basis. Een brooddeeg, hier alles goed uitgelegd over het kneden, mengen, verwerken,... tot we tot een assortiment broden kwamen. Nadien samen met hen de productie van de dag gemaakt, opnieuw 25 zakken van 25 kg bloem verwerkt. Ook voor de eerste keer integraal tarwe brood gemaakt met hen.
Eén van de zusters zorgde voor de vertaling, af en toe toch even de aandacht vragen. Om 16h45 alles samen bespreken en om 18h30 opnieuw naar het klooster. Melanie nodigde mij uit om bij haar te blijven eten. Zij woont samen met een Japans meisje die hier ook werkt. Samen een pizza gegeten en soepje gedronken. Nadien met een frisse pint naar hun verhalen geluisterd. Zo was deze dag weer voorbij. Morgen opnieuw een opleidingsdag. Deze keer briochedeeg.
Tja ik heb nog niets gezegd over het weer, al twee dagen af en toe gietende regenbuien, echt emmers water die naar beneden vallen, nadien zon, en nu een sterrenhemel. Overdag een 25°C nu ongeveer 18°C, lekkere temperatuur om te slapen, wat ik ook nu ga doen
5 uur, een corbo, een soort kraai die mij absoluut wakker wou maken, om 6 uur de klokken van de kapel, om 6h15 de klokken voor de misviering. Ja dan is het het tijd om uit je bed te komen.
Om 7h30 ontbijt, samen met twee zusters die vrijgesteld waren van de gebedsdienst. Om 8 uur vertrokken we naar de bakkerij. Vandaag was het vooral kijken naar hun manier van werken. 30 zakken van 25 kg bloem, 750 kg bloem verwerken in brood, stokbrood en andere producten. En dit voor één dag. Het viel mij vooral op dat ook hier rusttijden van deeg geen rol speelden. Ook gewicht van brood werd op zicht gedaan. De jongeren die werkte in de bakkerij waren wel gemotiveerd en een goede ploeg. Het werk verliep met op de achtergrond kerkmuziek .Af en toe zong er een zuster mee. Middag eten, rundsvlees met bonen, aardappelen of pasta. Lekker klaargemaakt maar veel te veel.. Ik kon het mij niet laten om toch even iets te veranderen. Bij hun sandwiches zetten ze maar 40% vloeistof. Ik liet een deel van het deeg verder kneden met nog 15% meer vloeistof. Het resultaat, sandwiches die luchtiger waren en beter van smaak. Van 8 uur tot 19 uur gewerkt, nadien ben ik samen met Melanie naar mijn verblijf gereden. Daar hebben we de avond doorgebracht met de zusters. Één van de oudere zusters kende onze voormalige koning Boudewijn. Ze was vol lof over hem.
Morgen starten we met de opleiding. tot morgen Guido
Vertrek om 10h40 in Zaventem, een vlucht via Burundi naar Kenya.
8h30 vliegen. Bij het inchecken kwam ik Caroline tegen, een jonge dame die in Burundi werkt voor het rode kruis. Ze was 14 dagen in België en vertrok opnieuw voor één jaar naar Burundi. Deze dame verblijft in het Gasthous waar ik mijn vorige reis in Burundi verbleef. Zo zie je maar, telkens kom je iemand tegen en de wereld wordt alsmaar kleiner. Tijdens de lange vlucht toch weer met mijn gedachten thuis, opnieuw 14 dagen weg. Dit is mijn 5de missie. Even de luxe laten voor wat ze is.
Na een hele zachte landing en bij het uitstappan uit het vliegtuig, weer die vochtige maar niet onaangename geur, ja dit is Afrika.
Na controle van de visa en het ophalen van de bagage kijken of er iemand was met mijn naam op het plaatje, maar neen... plots zag ik twee zusters gekleed dat je ze goed erkende, grijs kleed met witte kap. Dat zullen ze dan zijn dacht ik, en ja, met een delegatie van vijf stonden ze mij op te wachten. Twee zusters, de chauffeur, Melanie, en de verantwoordelijke van de bakkerij.
Na enkele welkomswoorden koffers in de auto en naar mijn eerste logeerplaats. Dit voor één nacht. Nadien reis ik verder naar Gitega, de plaats waar de bakkerij is. Koffers afgezet en nadien in een leuk restaurantje gaan eten. Een leuke eerste ontmoeting, vooral de werwachting staat op deze mensen hun gezicht af te lezen. Opnieuw een uitdaging om deze dan ook te bevestigen.
16 april
Ook hier kraaien de hanen, om 6 uur gaat hier de zon op, en net als bij ons weet de haan dat hij dan moet kraaien. Toch nog even blijven liggen, we hadden om 8 uur afgesproken. Om 8 uur stond ik klaar, ook de zuster en Melanie, zij verblijft hier al 18 maanden en heeft deze missie georganiseerd. Melanie komt uit Frankrijk. Na een rondleiding vertrokken we naar het Centrum van Bujumbura. Daar maakten we kennis met een vriendin van Melanie, zij en haar vriend hebben hier een restaurant opgestart. Ze willen ook gebak en brood verkopen. Een aangenaam gesprek. Nadien kennis gemaakt met Gaston, hij is nu verantwoordelijk voor Ex-change in Burundi, dit in de plaats van Willi die twee maand geleden stierf aan een malaria aanval. Nadien bakkerij Kapa bezocht, daar waar mijn vorige missie was in Burundi. Jammer te moeten vaststellen dat ook daar niets is overgebleven van mijn opleiding. Toch de verwelkoming met het personeel wat aandoenlijk. Ik hoop dat zij wel iets hebben bijgeleerd en later kunnen gebruiken.
Op weg naar Gitega. Gitega ligt meer dan 2000m boven de zeespiegel. ( terwijl ik dit schrijf valt de electriciteit uit even kaars aansteken J.) een mooie weg langsheen de heuvels. Mensen die zich vasthechten aan voorbij rijdende vrachtwagens dit om zonder trappen de berg op te rijden. 120 km in 4 uur tijd. Maar prachtig landschap.
Aangekomen in Gitega eerste ontmoeting met de bakkerij. Een leuke sfeer, één van de jonge bakkers deed een welkomswoord. Tijdens dit welkomswoord hoorde je de verwachtingen van deze mensen. Het was net alsof er een belangrijk persoon was aangekomen. Één zin was toch even slikken, jij komt uit een rijk land om ons hier arme mensen iets aan te leren wat zijn wij gelukkig. Ik antwoorde hierop. Ik kom misschien uit een rijk land maar hier zijn de mensen gelukkig, en dat kunnen jullie ons leren . Het ijs was gebroken. Wat ik wel opmerkte, hier is nog veel werk!!! En daar zal ik vanaf morgen aan beginnen.
Mijn verblijf, een paar km verder op logeer ik. Ja, ik een klooster ( even tot bezinning komen). Een sobere maar nette kamer, onmiddellijk een frisse pint bier, wat moet je meer hebben.Neen de stilte is hier te snijden ( jep, opnieuw electriciteit, kaars uit). De zusters nodigden mij uit om als ik zin had samen met hen de avond door te brengen, ga ik dan ook eens doen.
Zo twee dagen avontuur en het is pas begonnen. kan geen foto's plaatsen, modem niet zwaar genoeg
Stilaan zijn we begonnen aan de voorbereiding van de volgende missie. April 2012 Ik wil ook onze gemeente opnieuw danken voor het mooie bedrag dat we ontvangen hebben. Dit geld werd gebruikt om het vorige project in Burundi te financieren. Dit bedrag werd dan ook nuttig besteed.
Het nieuwe project gaat door in een school in Gitega. Deze school is van de orde van de zusters van Moeder Teresa. Hier al een paar foto's om jullie een beeld te geven waar ik naartoe ga
Ook een tweede project voor 2012 staat al in de steigers Burkina faso, een koekjes fabriek kan daar het volgende project worden.
Hallo, na een combinatie werk - vakantie in Kenia vertrek ik opnieuw naar Burundi. In een voedingsschool van de congregatie van de zusters van moeder Teresiya zal ik in de maand april lesgeven. Dit zal een intensieve werkmissie worden.
Bakkerij baguette was een voorbeeld om te bewijzen dat het in Afrika mogelijk is om een bedrijf goed te runnen. Kris Depooter is een jaar geleden samen met Hellen, zijn vriendin, een Kenyaanse, gestart met dit bedrijf. Het opzet, producten maken voor hotels en restaurants. Vooral ongebakken diepvries- en voorgebakken producten. Omdat onderwijs en opleiding bakkerij onbestaande zijn in Afrika nam Kris het iniatief om een demonstrateur van Puratos de basis aan te leren. Ook liet hij zicht goed adviseren bij de inrichting en de aankoop van het materiaal. Omdat de opleiding van de demostrateur kort was werd alles op film vastgelegd. Zo kon het personeel dit herhaaldelijk bekijken. Door strikte regels en een goede verloning bereikte dit bedrijf een een goede kwaliteit. Toch kwam Kris tot de vaststelling dat het hem nog ontbrak aan een langdurige opleiding. om de kwaiteit en de organisatie te verbeteren. Ook om zijn werknemers nog meer kennis bij te brengen. Daarom deze aanvraag. Vooraf werd de aanpak besproken. Aangekomen in het bedrijf kon ik onmiddelijk aan het werk. Ongeschoolde werknemers opleiden of hun kennis verder verbeteren. Hier en daar hun attent maken op deegvastheid en kneedtijd. Ook helpen bij het reorganiseren van de werkplaats. Het verwerken van de gerezen bladerdeeg in een koudere omgeving dan in de bakkerij. Ook het assortiment van koeken en het leren creatief zijn met dit deeg behoorde tot mijn taken. Tijdens de 14 dagen die ik daar was heb ik 2 meisjes die voordien poetsten opgeleid tot volwaardige deegwerkers in koffiekoeken. Hierdoor stijgen deze meisjes in loon. Dit komt dan weer heel hun gezin ten goede. Dit is ook de motivatie om deze mensen een inspanning te laten leveren om zich te ontwikkelen. Ook Hygiëne, kwaliteit ondervinden hiervan een positieve invloed. Tijdens mijn verbijf heb ik ook aan Kris een paar tips gegeven om zijn bedrijf kenbaarder te maken.
Omdat deze missie totaal anders was dan de vorige, durf ik zeggen dat ook deze missie zeker zijn nut had. Een bedrijf helpen om het nog beter te maken, en zeker een bedrijf die de werknemers onder de beste omstandigheden, douches, gescheiden wcs, menswaardige werkomstandigheden en een zeer goede verlonig. Zeker zo een bedrijf verdiende deze opleiding. Hierdoor kan het bedrijf groeien en meer mensen in dienst nemen waarvan we zeker zijn dat ze op een menselijke manier behandeld worden. De mooie afsluiter van deze missie was dat Kris in mijn bij zijn de twee meisjes een loonsopslag beloofde, nu ze ook een ander werk deden dan poetsen. er werd dan ook iemand anders aangenomen. Zo zie dat hierdoor meer mensen een kans krijgen om door te groeien en voor deze werknemers weer een mooie toekomst kan betekenen voor hen en hun gezin.
Algemeen besluit:
Deze missie zal in de toekomst zeker zijn nut hebben. Meer werknemers kunnen hiervan genieten. Het grootste deel van de opleidingsinvestering bij deze missie werd door Kris zelfgedragen. Deze zal op korte maar ook op lange termijn renderen. Voor mij een motivatie, ook ik heb hieruit heel veel geleerd om later te gebruiken in andere projecten. Ook heb ik de kans gehad om een het land Kenya beter te leren kennen. Een mooi land die de toerist kan bekoren maar ook een land die nog heel wat hulp kan gebruiken.
Kris als je me nog nodig hebt, ik sta steeds klaar. Bedankt!!!
Op de eerste foto zie je dan ook het land in al zijn facetten
Zo, mijn missie is afgewerkt. Personeel en Kris willen natuurlijk dat ik blijf. Raar overal waar ik kom is dat zo. Zonder een dikke nek, men moet toch tevreden zijn van mijn werk J. Natuurlijk is dit leuk voor mij.
Maar ook blij om terug te keren naar België zeker met de afspraak, Kris als je mij nodig hebt kom ik zeker terug.
Dus deze morgen bezoek gehad van de Ambassadeur van België, Bart Ouvry en zijn vrouw. Een aangenaam gezelschap, leuk om met deze mensen over het land te praten. Nu weet ik ook dat 65% van de Kenyanen in de sloppenwijken leven. Dan heb je de middenklasse en de rijkere. Nu ik de sloppenwijken heb gezien kan ik zeggen dat hier nog heelwat armoede is. Ook al heeft dit land toch al een zekere toeristische aantrek. Bij een tas koffie konden de koekjes niet ontbreken. Nadien een groepsfoto en dan weer aan het werk. Vandaag een reeks broden gemaakt. Met rogge, voltarwe,... Ok ronde rozijnenkoeken. Deze vielen zeker in de smaak.
Deze avond even onze laatste avond vieren. Morgen wat uitslapen, nog wat boodschappen en dan ons klaarmaken voor de terugreis van een geslaagd avontuur
Vandaag het werk stilaan afronden. Jaen en Mora zijn van poetsvrouwen nu koekenmakers geworden. Dit niet zonder de jaloezie van de anderen. Ja ook dat heb je in Afrika. Ik ben teveel bezig geweest met die twee. Toch heb ik af en toe ook de bakkers een tip gegeven. Zo kan ik zeggen dat de cyabattas nu echt een kwaliteitsproduct zijn en ze waren al goed. Dit tot grote blijdschap van de bakker, en hij is terecht fier.
Deze namiddag hebben we het heel het assortiment koeken, dit ik kleinere versie. Morgen hebben we dan ook groot bezoek. De ambassadeur van België. We gaan heb heel het assortiment presenteren. Nooit gedacht dat ik als beroeps student dit allemaal zou meemaken en doen. En je steeds te horen krijgt dat iedereen tevreden is. Zo zie je maar, steeds jezelf blijven en wat je doet ook goed doet. Dit hebben we dan ook meegekregen met de paplepel.
Voor mijn vierde missie in Afrika ben ik zeer tevreden. Je kan moeilijk vergelijken. Natuurlijk is ervaring van groot belang. Burkina faso was mijn proefstuk, had ik toen deze ervaring gehad had ik dit ook anders aangepakt. Maar zo is het leven. Je kan nooit op je 20ste weten wat je op je 50ste weet.
Ook hier met de kennis die ze al hadden had deze missie ook zijn doel. Het is niet omdat men hier al verder stond dat ze deze opleiding niet konden gebruiken. Kris zijn bedrijf kan nu verder groeien en kan hij meer personeel werk geven. Dit staat dan onder de hoede van Helen, ook zij is Kenyaanse. Zij begrijpt de mensen hier. Ze weet ook hoe je ze moet aanpakken. Ze zal niet dulden dat je haar volk als minderwaardig beschouwd.
Dus donderdagom 8 uur komt Kris ons halen, dan alles afbakken en klaar zetten. Jaen en Mora zullen mij hier bij helpen.
Wat ik nog vergat te zeggen, ook heb ik de eerste maal kunnen vaststellen wat buikloop is. Tijdens onze toeristise uitstap aan de zee hebben we rauwe groenten gegeten. Iets wat niet aan te raden is in Afrika. Maar omdat het een hotel was waar veel Europeanen kwamen dachten we dat het geen kwaad kon. Maar.... dit was niet zo. Af en toe een spurtje naar de pot J . Ook al neem je een pilletje toch blijft dit even na zinderen.
Ok morgen meer over het bezoek en de laatste werkdag
Wakker geworden door het geluid van de vogels. Leuk normaal is dat de wekker J.Toch benieuwd wat we hier als ontbijt zullen krijgen. Vers fruitsap, een gekluts eitje, een geroosterde boterham, lekkere koffie, voor Greet een chocomelk. Dus niet slecht om de dag mee te starten. Ook het kader zelf is echt indrukwekkend. Practige eetkamer, salon,... echt de oude Englese stijl. Om 8h30 kwam kris ons ophalen. Je kon eraan zien dat hij ook naar Mombasa was geweest. Hij was de zondag gaan zeilen. Maar vergeten hem in te strijken. Dus, wie..... moet op de blaren zitten. En dat moest hij. Aangekomen in de bakkerij was mijn taak opnieuw de twee meisjes het toeren van een deeg aanleren. Niet alleen een gerezen bladerdeeg maar ook een gewone bladerdeeg. Deze wordt verkocht in blokken van 2,5 kg aan hotels. Ook wou Kris het herinrichten van zijn werkplaats. Dus de uitroltafel werd gescheiden van de bakkerij. Dit omdat het een koelere plaats was en beter voor het deeg. Mora en Jaen hebben dan deze degen getoerd en verwerkt in chacolede koeken.Toch moet je altijd waakzaam zijn. Voor hen was dit nieuw en vulg werd het verkeerd gedaan. De persoon die deze taak normaal doet was nog steeds afwezig. Voor mij was het leuk werken met deze twee meisjes, wel al van 3O jaar heb ik nu vernomen. Dit zou je hen zeker niet nageven. Ook de bakkers heb ik even geholpen bij het inovenen van hun stokbrood. Even de hulp ingeroepen van België, op vrienden kan je altijd rekenen, he Jan. Jan, werkzaam bij Ireks had mij de tip gegeven om de stokbroden pas na 1 minuut na het inovenen te stomen, zo zouden ze mooi springen. En dat deden ze dan ook. Dus iedereen blij.
Om 5 uur vertrokken we dan richting hotel. Nu lekker eten en dan bed in. Morgen opnieuw werkdag. Donderdag komt de ambassadeur van België op bezoek in de bakkerij.leuke ontmoeting. Dus twee ambasadeurs te samen, één voor de bakkerij en één voor België.
Voor Greet was het niet zo een aangenaame dag. Af en toe regen, dus niet onder de boom.
Deze morgen opgestaan, gelukkig J. Om 10 uur moesten we de kamer verlaten, om 10h30 Taxi naar de luchthaven en om 13h het vliegtuig opnieuw richting Nairobi. Alles mooi op tijd vandaag. Om 14 uur landen we opnieuw in Nairobi, daar stond onze taxi ons op te wachten. Nu richting een ander hotel. We reden richting Giraffen centrum. Hier tamelijk afgelegen een hotel. Heel rustig gelegen, mooi kader. Geen TV, Internet, muziek,... wel een luxe van stilte, al mag die dan voor mij niet te lang duren J. Dus één nadeel, geen draadloos internet, dus zal ik mijn dagverslag pas in de bakkerij kunnen onlyn brengen. Ook niet de Belgische krant lezen, naar de radio luisteren.
Ook om via skype contact te hebben met de kinderen zal dit niet gaan. Dus af en toe een berichtje. Morgen komt Kris ons opnieuw ophalen, al even vergeten wat werken is J. Dus morgen even aanpassen !?.
Dit waren even twee korte berichten, morgen heb ik opnieuw meer nieuws.
Vandaag een dag rust, dit in het Bamburi Beach Hotel. Echt een plaats om te rust te komen.
Gisteren dan ook Kris gesproken dit tijdens een strand diner, over de voorstelling van de producten. Volgens hem, ook ik, zal dit lukken. Iedereen was vol lof. Vandaag dan uitgeslapen, lekker ontbijt en wat aan het zwembad gelegen. Deze middag rauwe, gerookte schelvis gegeten. Echt lekker. Deze namiddag een fikse wandeling, dit in een temperatuur van om en bij de 38°C.
Deze avond buffet en morgen opnieuw richting Nairobi. Deze keer de kortste weg, het vliegtuig. En dinsdagtraining geven aan de meisjes. Zo zijn we onze tweede week ingegaan. Totaal anders maar ook heel nuttig.
Vandaag de voorbereiding, voorstelling producten aan de hotels in Mombasa, een stad aan de kust.
De bedoeling is om aan de hotels ingevroren deegstukken te verkopen van 17 cm bij 34 cm en 4mm dikte. Daaruit kunnen 15 verschillende modellen gesneden worden zonder afval. Dit hadden Kris en ik uitgerekend de dag voordien samen met een lekkere frisse pint. Nu dit toepassen in de werkelijkheid, en het klopte. Op deze manier kunnen de twee meisjes na de opleiding van volgende week dit aanleren in de hotels.
Het hele assortiment werd gemaakt. Greet nam de fotos die Kris in zijn voorstelling zou gebruiken. Tussendoor nog een paar andere creaties van broden. Om 16 uur vertrokken we dan naar het station. Dit ligt midden in Nairobi. Ook hier is het spits uur. File, file, ... toch we hadden al de tijd. De trein vertrok pas op 19 uur.
Aangekomen in het station,toch even nostalgie, een slaaptrein, denk dat dit de eerste trein op stookolie was na de stoomtrein.,... Echt het was net als in de film J We kregen een compartiment toegewezen Wagon 12 loge F. We zaten pas in de trein en er kwam iemand met twee zakken, onze dekens en hoofdkussens. Niet te geloven om 19h stipt, beter dan onze NMBS vertrok de trein richting Mombasa. Kris vertelde ons dat dit een unieke belevenis zou zijn. Nog geen 10 minuten en er liep iemand met een bel door de gang, tijd voor het diner. In de restowagon konden we eten. Eerst een soepje, begin was niet slecht. Nadien konden we kiezen tussen rund of kip, onze keuze rund. Nu gelukkig zou de treinreis 15 uur duren, dit vlees kon je op die tijd nog net kauwen. Ik denk dat dit rund even oud was als de trein. Af en toe een stuk in onze serviette. We zaten rechtover een jong koppel uit Schotland,zij waren op wereldreis door heen alle continenten. Waarlijk ze zei dat ik goed Engels sprak, Ik heb het vermoeden dat ze al een paar wiskys binnen had, maar dat was niet zo. Natuurlijk probeer je altijd je plan te trekken en zoals we zijn, toch met iedereen een praatje maken. De rijst en de groenten vielen wel mee. Nadien wat fruit en ... koffie?!, Je kon er door kijken van hier tot in België. Goed na het eten opnieuw naar 12, F. Nog wat samen gezeten en dan slapen. Nog geen twee uur onderweg stopte de trein. Raar, maar dachten dat dit normaal was. Toch even indommelen, nog steeds geen beweging,
Zaterdag
Om 6h30 werden we wakker, nog steeds stond de trein stil. Om 6h45 opnieuw iemand met de bel door de gang. Ontbijt. We gingen eten, daar vroeg iedereen wat er gaande was, we stonden aan het station, KONZA, een drie tal uren van Nairobi. De trein chef vertelde dat er een ongeluk gebeurd was even verder, 7 wagons lagen op de sporen en we konden niet door. Wachten op de terugkeer naar Nairobi.
Nu moest ik toch even Kris op de hoogte stellen, hij zou met het vliegtuig naar Mombasa vliegen en ons daar zien. Maar... zo ging het niet. Kris op de hoogte gesteld, ( Mik als het telefoon verkeer te groot was vanuit Kenya, was dit de oorzaak, ik breng dat wel in orde). Rond Acht uur opnieuw beweging, niet naar mombasa... maar naar Nairobi. Op onze terugweg langsheen de sloppenwijken gereden ook hier een foto van. Opnieuw Kris inlichten. Kris belde terug dat er een Taxi zou klaar staan aan het station, deze zou ons naar de luchthaven brengen en zo zouden we dan toch aankomen in Mombasa. Net zoals in een Amerikaanse film, alles liep goed . Nu aangekomen in het hotel net bij het strand. Nu even echt genieten. Morgen hier meer over.
Vandaag een echte werkdag gehad. Maar je weet ook voor mij is al wat bakkerij is geen werken. Mij flink geamuseerd. De persoon die normaal de degen toerde was afwezig, ziek. Dus was het mijn taak om twee meisjes Mora en James het toeren van het deeg aan te leren. Ook heb ik tussen door wat broodsoorten gemaakt. tegel broodjes, vlechten, kronen,... Maar vooral aanleren van het toeren. Voor de leken onder mijn lezers. Koffiekoeken zijn gemaakt uit een gerzenbladerdeeg. Hier moet je de vetstof in toeren. Niet gemakkelijk als je dit nog nooit hebt gedaan. Toch moet ik zeggen dat dit voor de eerste keer vlot verliep. Morgen zal ik geen verslagje kunnen schrijven. We vertrekken om 17 uur met de trein naar de kust. Meer dan 12 uur onderweg, dit wel in eerste klasse. wat we daar te verwachten hebben weet ik niet?!. Weer een avontuur rijker. Dus morgen vroeg op en moet ik eerst een assortiment koeken maken die we gaan voorstellen aan de hotels aan de kust. Dus moet ik wel uit mijn pijp komen. Deze avond hebben we, Kris en ik de voorbereidingen al genomen. alles goed besproken en uitgerekend. Leuk om met zo iemand te werken. We bekijken dit al in de toekomst, volgend jaar kunnen we dit of dat... Ik ben verkocht aan Afrika. En ... Greet ook stilaan. Neen ook leuk te werken hier, nogmaals ook in Afrika kan je iets bereiken, mits goede opvolging en begeleiding. Dus morgen even niet maar ik beloof jullie zaterdag avond of zondag een leuk verslag van onze treinreis en belevenissen aan de kust.
