15 april,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vertrek om 10h40 in Zaventem, een vlucht via Burundi naar Kenya.

8h30 vliegen. Bij het inchecken kwam ik Caroline tegen, een jonge dame die in Burundi werkt voor het rode kruis. Ze was 14 dagen in België en vertrok opnieuw voor één jaar naar Burundi. Deze dame verblijft in het “Gasthous” waar ik mijn vorige reis in Burundi verbleef. Zo zie je maar, telkens kom je iemand tegen en de wereld wordt alsmaar kleiner. Tijdens de lange vlucht toch weer  met mijn gedachten thuis, opnieuw 14 dagen weg. Dit is mijn 5^de missie. Even de luxe laten voor wat ze is.

Na een hele zachte landing en bij het uitstappan uit het vliegtuig, weer die vochtige maar niet onaangename geur, ja dit is Afrika.

Na controle van de visa en het ophalen van de bagage kijken of er iemand was met mijn naam op het plaatje, maar neen... plots zag ik twee zusters gekleed dat je ze goed erkende, grijs kleed met witte kap. Dat zullen ze dan zijn dacht ik, en ja, met een delegatie van vijf stonden ze mij op te wachten. Twee zusters, de chauffeur, Melanie, en de verantwoordelijke van de bakkerij.

Na enkele welkomswoorden koffers in de auto en naar mijn eerste logeerplaats. Dit voor één nacht. Nadien reis ik verder naar Gitega, de plaats waar de bakkerij is. Koffers afgezet en nadien in een leuk restaurantje gaan eten. Een leuke eerste ontmoeting, vooral de werwachting staat op deze mensen hun gezicht af te lezen. Opnieuw een uitdaging om deze dan ook te bevestigen.

16 april

Ook hier kraaien de hanen, om 6 uur gaat hier de zon op, en net als bij ons weet de haan dat hij dan moet kraaien. Toch nog even blijven liggen, we hadden om 8 uur afgesproken. Om 8 uur stond ik klaar, ook de zuster en Melanie, zij verblijft hier al 18 maanden en heeft deze missie georganiseerd. Melanie  komt uit Frankrijk. Na een rondleiding vertrokken we naar het Centrum van Bujumbura. Daar maakten we kennis met een vriendin van Melanie, zij en haar vriend hebben hier een restaurant opgestart. Ze willen ook gebak en brood verkopen. Een aangenaam gesprek. Nadien kennis gemaakt met Gaston, hij is nu verantwoordelijk voor Ex-change in Burundi, dit in de plaats van Willi die twee maand geleden stierf aan een malaria aanval. Nadien bakkerij Kapa bezocht, daar waar mijn vorige missie was in Burundi. Jammer te moeten vaststellen dat ook daar niets is overgebleven van mijn opleiding. Toch de verwelkoming met het personeel wat aandoenlijk. Ik hoop dat zij wel iets hebben bijgeleerd en later kunnen gebruiken.

Op weg naar Gitega. Gitega ligt meer dan 2000m boven de zeespiegel. ( terwijl ik dit schrijf valt de electriciteit uit even kaars aansteken J.) een mooie weg langsheen de heuvels. Mensen die zich vasthechten aan voorbij rijdende vrachtwagens dit om zonder trappen de berg op te rijden. 120 km in 4 uur tijd. Maar prachtig landschap.

Aangekomen in Gitega eerste ontmoeting met de bakkerij. Een leuke sfeer, één van de jonge bakkers deed een welkomswoord. Tijdens dit welkomswoord hoorde je de verwachtingen van deze mensen. Het was net alsof er een belangrijk persoon was aangekomen. Één zin was toch even slikken, “ jij komt uit een rijk land om ons hier arme mensen iets aan te leren wat zijn wij gelukkig”. Ik antwoorde hierop. “Ik kom misschien uit een rijk land maar hier zijn de mensen gelukkig, en dat kunnen jullie ons leren” . Het ijs was gebroken. Wat ik wel opmerkte, hier is nog veel werk!!! En daar zal ik vanaf morgen aan beginnen.

Mijn verblijf, een paar km verder op logeer ik. Ja, ik een klooster ( even tot bezinning komen). Een sobere maar nette kamer, onmiddellijk een frisse pint bier, wat moet je meer hebben.  Neen de stilte is hier te snijden ( jep, opnieuw electriciteit, kaars uit). De zusters nodigden mij uit om als ik zin had samen met hen de avond door te brengen, ga ik dan ook eens doen.

Zo twee dagen avontuur en het is pas begonnen.
kan geen foto's plaatsen, modem niet zwaar genoeg

Tot morgen

Guido